కృతజ్ఞతలు

డాక్టర్ జాన్ ఓవెన్ గారి 'ది మార్టిఫికేషన్ ఆఫ్ సిన్ ఇన్ బిలీవర్స్' అనే పుస్తకాన్ని తెలుగు భాషలో అనువదించే అవకాశాన్ని నాకివ్వటంతో పాటు, పూర్తి ఆర్థిక సహాయం అందించిన సహోదరులు జీ. అజయ్ రెడ్డి గారు, ఎడిటింగ్ చేసిన సహెూదరుడు యం.చంద్రశేఖర్, డి.టి.పి.లో సహకరించిన సహెూదరులు బి. నవీన్ కుమార్ మరియు జి. శ్రీనివాస్, ప్రూఫ్ రీడింగ్ చేసిన సోదరి ఎన్. గ్లోరీ ప్రసన్న, ప్రింటింగ్ జరిగించిన సహెూదరుడు డేవిడ్ బొల్లంపల్లి, పబ్లిషింగ్ కావించిన హిస్ కామ్ పబ్లిషర్స్ మరియు ఎన్నో ప్రతికూల సవాళ్ల నడుమ ఈ పనిని కొనసాగించి ముగించటానికి అవసరమైన ప్రోత్సాహంతో సహకరించిన నా భార్య లీల, శ్రేయోభిలాషులైన జి. విజయ్ ప్రసాద్ మరియు శ్రీమతి జి. సుశీలరెడ్డి గారి ద్వారా సమస్తము సమకూర్చి జరిగించిన త్రియేక దేవునికి ప్రభు యేసుక్రీస్తు నామములో స్తుతులు చెల్లిస్తున్నాను. మా ఈ చిరు ప్రయత్నాన్ని, పాపంతో పోరాడటంలో తన బిడ్డలకు తగిన నడిపింపును అనుగ్రహించటానికి తన మహిమార్థమై దేవుడు వాడుకుంటే, ఈ మా ప్రయాసకు అంతకంటే గొప్ప ప్రతిఫలమేదీ లేదు.

 

ముందుమాట

ఈ పుస్తకం వ్రాయబడినప్పటి పరిస్థితులను గమనిస్తే, దీని రచయిత జాన్ ఓవెన్ (1616 - 24 ఆగస్టు 1683) గారీ వ్యక్తిత్వాన్ని, సామర్థ్యాన్ని అర్థం చేసుకోవడంలో అవి మనకు ఎంతో సహాయపడతాయి. క్రీ.శ. 1656వ సంవత్సరములో ఈ పుస్తకం ప్రచురించబడినపుడు, జాన్ ఓవెన్ గారు క్రైస్ట్ చర్చ్ లో ముఖ్యాధ్యక్షులుగాను (డీన్), ఆక్స్ఫర్డ్ విశ్వవిద్యాలయానికి వైస్-ఛాన్సలర్ గాను తమ బాధ్యతలు నిర్వర్తిస్తూ, అంతర్యుద్ధాల వలన కలిగిన పతనావస్థ నుండి ఆ సంస్థలను పునర్నిర్మించే సత్కార్యంలో తలమునకలైయున్నారు. ఉదారభావంతోను, సాధనతోను ఆయన తలపెట్టిన ఈ కృషి, క్లారెండన్ సమాలోచన సభవారీ అభినందనలు సైతం ఆర్జించేంతగా ఆ సంస్థలను అభివృద్ధి చేసింది. రెండు వారాలకోసారీ ఓవెన్ గారు పంచుకున్న ఆదివార సందేశాలు, ఫిలిప్ హెన్రీ వంటి పెద్దల మనసులలో మెదులుతూ వారి భక్తి జీవితాన్ని ఎంతో బలపరచాయి. ప్రజాసంక్షేమానికి సంబంధించిన ముఖ్యవిషయాలలో ఆయన సలహా పొందడానికి, శాసనసభ ఎదుట ప్రసంగించడానికి, తరచూ ఆయనను లండన్ నగరానికి ఆహ్వానించేవారు. ఈ బాధ్యతలు చాలవన్నట్లు, సోసినియన్ దుర్భోదలకు బదులు వ్రాయమని, కౌన్సిల్ ఆఫ్ స్టేట్ వారు మరో అదనపు భారాన్ని ఆయన పై మోపినపుడు, 'విండీషియా ఎవాంజెలికా' అనే పేరుతో ఒక పుస్తకాన్ని పాండిత్య ధోరణిలో రచించి, విశ్వాసాన్ని కాపాడే ఈ బాధ్యతను సమర్థవంతంగా నెరవేర్చారు. అందులోని బలమైన ఆధారాలను, పాండిత్య సుదీర్ఘతను ఎదిరించేందుకు సోసినియన్ వాదులెవరూ సాహసించలేకపోయారు. ఆ గొప్ప రచనను విడుదలచేసిన కొన్ని నెలలకే, “విశ్వాసులలోని పాపం సంహరించబడుట” అనే ప్రస్తుత పుస్తకాన్ని మనకు బహూకరించి, విశ్వవిద్యాలయంలోని పర్యవేక్షక బాధ్యతలు గాని, ప్రజాసంక్షేమ కార్యక్రమాల వత్తిడిగాని, దుర్భోదను ఖండించడంలో చోటుచేసుకున్న కటువైన వివాదాలుగాని, ఆయన వ్యక్తిగత దైవభక్తికి ఎలాంటి అభ్యంతరాలు కలిగించలేకపోయాయని, ఇతరులను నిజమైన దైవభక్తికై ప్రోత్సహించే ఆయన ఆసక్తిని ఏ విధంగానూ అవరోధించలేకపోయాయని నిరూపించుకున్నారు.

ఓవెన్ గారు బోధించినపుడు, దేవుని మార్గాలనెరిగిన పలువురి చేత ఆమోదించబడి, ప్రచురింపదగినవని వారు ప్రోత్సహించిన పలు అంశాలు ఈ పుస్తక రూపాన్ని దాల్చాయని, దీని ఉపోద్ఘాతం నుండి తెలుస్తుంది. అంతేగాక, ఆ రోజుల్లో కొందరు బోధకులు మరియు రచయితలు గురైన కొన్ని ప్రమాదకరమైన అపోహలను సరిచేయాలనే ఓవెన్ గారి ఆసక్తి, ఈ పుస్తకం వెలువడడానికి మరో ముఖ్యకారణం. ఎందుకంటే పాపాన్ని చంపడానికి అలాంటివారు విశ్వాసులకు నేర్పించి, ఆచరించమని వారిని బలవంతపెట్టిన పద్దతులు సువార్త సూత్రాలపై ఆధారపడినవి కావు. మనస్సాక్షిని చిక్కునపడవేయడానికి, స్వనీతి తత్త్వాన్ని మరియు మూఢ నమ్మకాలను పెంపారజేయడానికి తప్ప అవెందుకూ పనికిరావు. అయితే, అంతరంగంలో ఉన్న అపవిత్రతను అంతమొందించడానికి ఓవెన్ గారు సూచించిన నిర్దేశాలు, సంకుచిత సన్యాసానికి దారితీసే నిష్ట నియమాలు మరియు నిబద్దత పద్దతులతో కూడినవి కావు. ఇదే అంశంపై ఇతరులెందరో వ్రాస్తూ, తమ సన్యాసత్వ ఏకాంతత వలన పుట్టుకొచ్చిన అహంకారాన్ని మరియు కృత్రిమ భక్తిని కనపరిచిన శైలి, ప్రస్తుత పుస్తకంలో లేశమైనా కనిపించదు. మానవస్వభావం యొక్క నిజస్వరూపం మరియు నిజజీవిత వేదికపై అది సాధారణంగా ప్రవర్తించే తీరును గురించి ఓవెన్ గారి అవగాహన ఎంతో లోతైనది. అయితే, దేవుని వాక్య సత్యాల గురించి, అవి మానవ హృదయం మరియు స్వభావంపై చూపించే ప్రభావం మరియు పని చేసే తీరును గురించిన వారి జ్ఞానం ఎంతో అపారమైనది. వీటన్నిటిని మించిన గొప్ప దీవెన ఏమిటంటే, తమ పాపవాంఛలను నాశనమొందించడానికి వాటిని మేకులతో బిగించవలసింది యేసుక్రీస్తు ప్రభువు తమకై శాపముగా చేయబడిన ఆ మ్రానుకే తప్ప, స్వీయ నిష్ఠ నియమాలతో కల్పించుకున్న వారి ఊహాకల్పిత సిలువలకు కాదనే అనుభూతి ఈ పుస్తకము చదివే వారికి కలుగుతుంది.

ఈ పరిశోధనకు ఆధారంగా తీసుకున్న లేఖన భాగాన్ని (అనగా రోమా 8:13 వచనాన్ని) మొదట విడమరచి వివరించి, ఆపై దాని నుండి కొన్ని సాధారణ నియమాలను వెలికి తీయడం ఈ పుస్తకంలో మనం చూస్తాము. మొదట నిజంగా పాపాన్ని సంహరించడమంటే ఏమిటో నిర్వచించి, తర్వాత ఏ సాధారణ నిర్దేశాలు పాటించకుండా పాపాన్ని యధార్థంగా సంహరించడం సాధ్యపడదో తెలియజెప్పి, చివర ఆత్మీయ అభ్యాసానికి అవసరమైన కొన్ని ప్రత్యేక నియమాలను విపులంగా చర్చించే ఉద్దేశ్యముతో మన ముందున్న అధ్యాయాలు రూపొందించబడ్డాయి.

ఈ పుస్తకం, దాని రచయిత జీవిత కాలంలోనే ఎన్నో ముద్రణలకు నోచుకొని, దాని విలువను స్వయంగా చాటుకుంది. ప్రస్తుత అనువాదం 1658లో విడుదలైన రెండవ ముద్రణ ఆధారంగా చేయబడింది.

- విలియం హెచ్.గూల్డ్

 

రచయిత ముందుమాట

క్రైస్తవ చదువరి,

ఈ పుస్తకాన్ని ప్రచురించడం అవసరమని నన్ను ఒప్పించిన కొన్ని సంగతులను క్లుప్తంగా నీతో పంచుకుంటాను. విశ్వాసులమని చెప్పుకునేవారు ఈ లోకంతో రాజీపడి అనుభవించే సమాధానం వలన మరియు ఒకరితో ఒకరికున్న విబేధాల వలన వారికీ అనేక శోధనలు కలుగుతున్నాయని, అయితే వారిని ముట్టడించే ఈ శోధనలను ఎదుర్కోవడంలో వారి హృదయాలు మరియు ఆత్మలు నిస్సహాయ స్థితిలో ఉన్నాయని, స్పష్టమైన కొన్ని బాహ్య గుర్తులు నేను వారిలో గమనించాను. ఇది ఈ పుస్తకాన్ని ప్రచురించమని నన్ను త్వరపెట్టిన కారణాలలో అతిముఖ్యమైంది. ఈ రచన తమ నడతను సరిచూసుకునేలా వారిని పురిగొల్పి, ఇందులోని సూత్రాలు వారి విశ్వాసజీవితానికి కొంత చేయూతనివ్వగలిగితే, ఈ ప్రయాసకై అదే నాకు చాలిన దీవెన.

ఇకపోతే, యేసుక్రీస్తు సువార్త మర్మాన్ని గురించి మరియు ఆయన మరణానికున్న సామర్థ్యాన్ని గురించి గ్రహింపులేని కొందరు, పాపాన్ని జయించడానికి ఇటీవలే ప్రవేశపెట్టిన కొన్ని స్వయంకల్పిత విధానాలు, వారు కానీ, వారి పితరులు కానీ మోయలేని బరువైన కాడిని వారీ శిష్యులమెడపై మోపే ప్రమాదకరమైన పొరపాట్లని గమనించాను. ఇది ఈ రచనను ప్రచురించమని నన్ను బలవంతపెట్టిన రెండవ కారణం. పాపాన్ని చంపడానికి వారు పాటించమని ఒత్తిడి చేసే పద్ధతులు, వాటి స్వభావంలోగాని, సందేశంలోగాని, ఉద్దేశాలలోగాని, ఉద్దేశ్యాలు అందుకోవడానికి ప్రయోగించే విధానాలలోగాని, వాటి ఫలితాలలోగాని, సువార్తతో ఎలాంటి పొంతన లేనివిగా ఉన్నాయి. పైగా, ఆ కాడిని మోయాలనుకున్నవారిని అది మూఢనమ్మకాలకు, స్వనీతికి మరియు మనస్సాక్షిలో కలవరానికి గురిచేస్తుంది. అయితే, ఈ రచన ద్వారా నేను చేసిన అల్పమైన ప్రయాస, సువార్తతో అక్షరంలోను, ఆంతర్యంలోను అనుగుణ్యత కలిగి యుంటుందని, కృపాసహిత నిబంధన ద్వారా దేవునితో ఐక్యం చేయబడి, ఆ నిబంధనాధారంగా ఆయనతో నడవడమంటే ఏమిటో తెలిసినవారి అనుభవాలతో కూడా ఏకీభవిస్తుందని వినయంగా విశ్వసిస్తున్నాను. ఈ రచన ద్వారా కాకపోయినా, ఏదో ఒక విధంగా సువార్తాధారిత విధానంలో పాపాన్ని ఓడించడం అవసరమనే భావాన్ని విశ్వాసుల హృదయాలలో కలిగించి, పెంపారజేసి, సురక్షిత మార్గంలో నడవడానికి కావలసిన దిశానిర్దేశాన్ని, వారి ఆత్మలకు విశ్రాంతిని చేకూర్చే సత్యాలను వారికందించాల్సిన అవసరం ఎంతైనా ఉందని గుర్తించాలి.

నాకు సంబంధించిన ఒక విషయాన్ని కూడా పంచుకుంటాను. విత్తువానికి విత్తనం దయచేసే ఆయన కృపను బట్టి, బహుసమర్థవంతంగా ఈ అంశాన్ని గురించి నేను ప్రసంగించినపుడు, ఆ సందేశాలను అవసరమైన సవరణలతో పుస్తక రూపంలో ప్రచురిస్తే బాగుంటుందని కొందరు నన్ను ప్రోత్సహించారు. ఈ నా క్రైస్తవ మిత్రులకు నేను ఇదివరకే వాగ్దానము చేసిన 'దేవునితో సహవాసం' అనే పుస్తకం కూడా కొన్ని సంవత్సరాలుగా వారికి బాకీ ఉన్నాను. ఇంతకాలం వారు ఓపిక పట్టినా ఆ బాకీకి కనీసం వడ్డీగా ఈ ప్రస్తుత పుస్తకాన్ని వారు ఆమోదిస్తారని కోరుకుంటున్నాను. అంతేగాక, విశ్వాససంబంధమైన పలు వివాదాలలో నేను బహిరంగంగా పాల్గొనడం, వాటికి నేనిచ్చిన పరిష్కారాలను వినియోగించగోరేవారికి ఉపయుక్తంగా పరిణమిల్లడానికి దేవుని ఏర్పాటుననుసరించి అనుమతించబడిందని నేను విశ్వసిస్తున్నాను. అదే క్రమంలో వెలువడిన ఈ సందేశాలను ఇపుడు పుస్తక రూపంలో మీకందిస్తున్నాను. దేవుని ఏర్పాటుననుసరించి ఆయన నన్నుంచిన స్థితిని బట్టి, నా జీవితంలోను,ఇతరుల జీవితాలలోను పాపం చంపబడి, ఆయన కోరే పరిశుద్దతను పెంపారజేసి, ఆయన మహిమార్థమై మన ప్రభువగు రక్షకుడైన యేసుక్రీస్తు సువార్తను ధరించిన వారిగా చేయాలన్నదే నా హృదయపూర్వక వాంఛని, నా జీవిత లక్ష్యమని, యధార్థంగా ఆయన ఎదుట ఒప్పుకోగలనని నమ్ముతున్నాను. ఈ లక్ష్యాన్ని అందుకోవడానికి దోహదపడే అంశాలతోనే ప్రస్తుత పుస్తకం రూపొందించబడింది కనుక, ఒక్క బలహీనమైన విశ్వాసినైనా, నిజమైన పరిశుద్దత దిశగా ఇది నడిపించగలిగితే, ఈ ప్రచురణ విషయమై నేను చేసిన ప్రార్థనకు అదే చాలిన సమాధానమని సంతృప్తి చెందుతాను.

- జాన్ ఓవెన్

 

అధ్యాయం-1

రోమా 8:13 వివరణ

(ప్రస్తుత అంశానికి పునాది)

విశ్వాసులలో పాపం ఎలా చంపబడాలనే దిశగా నేను పంచుకోబోయే విషయాలు, క్రమంగాను, తేటగాను వ్యక్తపరచడానికి, రోమా 8:13లో అపోస్తలుడు సెలవిచ్చిన మాటలను ఆధారంగా తీసుకొని, అందులో ఉన్న గొప్ప సౌవార్తిక సత్యాన్ని, మర్మాన్ని విశదపరుస్తున్నాను.

“మీరు శరీరానుసారముగా ప్రవర్తించిన యెడల చావవలసిన వారైయుందురు, కాని ఆత్మ చేత శరీర క్రియలను చంపిన యెడల జీవించెదరు” (రోమా 8:13)

విశ్వాసం వలన నీతిమంతులుగా తీర్చబడతారనే తన సందేశ సారాంశాన్ని పునరుద్ఘాటిస్తూ, కృపచేత అందులో పాలివారైన వారి ధన్యకరమైన స్థితిని అభివర్ణిస్తూ (రోమా 8:1-3), విశ్వాసులను పరిశుద్ధతకై పురిగొల్పడానికి మరియు వారికి ఆదరణ కలిగించడానికి ఆ సత్యాలను అపోస్తలుడు వినియోగిస్తున్నాడు.

ప్రస్తుత వచనంలో పరిశుద్దత మరియు పాపం వలన కలిగే పరస్పర వ్యతిరేక ఫలితాలను ఎత్తి చూపించడం, పరిశుద్ధతను ప్రోత్సహించడానికి అపోస్తలుడు ప్రయోగించిన తర్కాలలో ఒక తర్కం. “మీరు శరీరానుసారముగా ప్రవర్తించిన యెడల చావవలసిన వారైయుందురు” (రోమా 8:13). శరీరానుసారంగా ప్రవర్తించడమంటే ఏమిటో, దాని మూలంగా చావడం అంటే ఏమిటో వివరించడం, ప్రస్తుత సందేశానికి సంబంధించిన అంశాలు కావు. కాబట్టి, మన ప్రస్తుత ధ్యానానికీ ఆధారంగా నేను విశ్లేషించబోయే ఈ వచనంలోని రెండవ భాగపు పరిమితిలోనే వాటికీ వివరణ ఇస్తాను.

ప్రస్తుత ధ్యానానికి మనం ఎన్నుకున్న వాక్య భాగంలో మొదటిగా ఒక బాధ్యత ప్రతిపాదించబడింది; 'శరీర క్రియలను చంపిన యెడల'

రెండవదిగా, ఆ బాధ్యత ఎవరికి చెందిందో తెలుపబడింది; 'మీరు', 'మీరు... చంపిన యెడల'

మూడవదిగా, ఆ బాధ్యతకు ఒక వాగ్దానం జతచేయబడింది; 'మీరు... జీవించెదరు’

నాల్గవదిగా, ఆ బాధ్యత నెరవేర్చే సాధనం సూచించబడింది; 'ఆత్మ', “మీరు... ఆత్మ చేత' .

ఐదవదిగా, ఈ బాధ్యత, సాధనం మరియు వాగ్దానానికి సంబంధించిన షరతు పేర్కొనబడింది; 'యెడల', 'మీరు... చంపిన యెడల

 

1) పాపాన్ని చంపే బాధ్యత ఒక షరతుతో కూడినది

ఇక్కడ 'యెడల' అని షరతుగా ప్రతిపాదించబడిన మాటను మొదట గమనించాలి. షరతును వ్యక్తపరచే ఈ మాటను రెండు విధాలుగా అర్థం చేసుకునే వీలుంది. 

(a) ఈ వచనంలోని బాధ్యత ఎవరికి ఉద్దేశించబడిందో, వారికి అందులో చేయబడిన వాగ్దానం ఖచ్చితమైనది కాదేమో అనే అర్థం కూడా రావచ్చు. అయితే, వాగ్దానం నెరవేరడానికి షరతు కూడా నెరవేరడం తప్పనిసరైయుండి ఆ షరతు నెరవేరడమనేది వాగ్దానం పొందేవానికి తెలియని అనిశ్చిత పరిస్థితులపై ఆధారపడి ఉన్నపుడు, ఇలాంటి భావం కలుగుతుంది. ఉదాహరణకు, బ్రతికి ఉంటే ఆ పని/ ఈ పని చేస్తాను' అని మనమంటుంటాం. (ఆ పనులు ఈ పనులు చేయడమనేది బ్రతికుండాలనే షరతుపై ఆధారపడుంది. అయితే, బ్రతికుంటామా లేదా అనేది మనకు ఏ మాత్రం తెలియని లేదా మనతో నిమిత్తం లేని అనిశ్చిత పరిస్థితులపై ఆధారపడుంది). కాని, ఈ వచనంలో ఉన్న షరతును ఈ అనిశ్చిత భావంలో తీసుకోలేము. ఎందుకంటే, ఈ వాగ్దానం ఎవరికైతే ఉద్దేశించబడిందో, వారికి ఏ శిక్షావిధియు లేదని' ఇదే అధ్యాయంలోని మొదటి వచనంలో రూఢి చేయబడింది.

(b) ప్రస్తావించబడిన అంశాల మధ్య పరస్పర సంబంధముండి, అవి ఒకదానితో ఒకటి ముడిపడివున్నాయన్న అర్ధాన్ని ఈ షరతు వ్యక్తపరుస్తుంది. ఉదాహరణకు, 'ఫలానా మందులేసుకుంటే, లేదా ఫలానా చికిత్స చేయించుకుంటే నీ వ్యాధి నయమవుతుందని' మనమంటుంటాం. ఆ మందు లేదా చికిత్సకు మరియు వ్యాధి నయమవడానికి మధ్య సంబంధముందని ఆ షరతు స్పష్టంచేస్తుంది. ప్రస్తుత వచనంలోని షరతు కూడా ఈ భావంలోనే పేర్కొనబడింది. జీవించడం అనేది శరీర క్రియలను చంపడంతో సంబంధం కలిగియుందని ఈ షరతు వ్యక్తపరుస్తుంది.

అయితే, విషయాలకు మధ్యగల సంబంధాలు పలు విధాలుగా ఉంటాయి. అది హేతువుకు మరియు ఫలితానికి మధ్యగల సంబంధమైయుండొచ్చు. లేదా మాధ్యమానికి మరియు లక్ష్యానికి మధ్యగల సంబంధమైనా అయ్యుండొచ్చు. శరీర క్రియలను చంపడానికి మరియు జీవించడానికి మధ్య ఉన్న సంబంధం, హేతువు మరియు ఫలితానికి ఉన్న సంబంధం కాదు. ఎందుకంటే, నిత్య జీవమనేది దేవుడు యేసు క్రీస్తునందు అనుగ్రహించిన ఉచితమైన వరం. కాబట్టి వాటి మధ్యగల సంబంధం మాధ్యమం మరియు లక్ష్యానికి మధ్య ఉన్న సంబంధమే. దేవుడు తాను ఉచితంగా వాగ్దానం చేసిన లక్ష్యాన్ని అందుకోడానికి ఈ మాధ్యమాన్ని ఏర్పరచాడు. మాధ్యమం అవసరమైనదే ఐనప్పటికీ, అది ఉచితమైన వాగ్దానంగా అనుగ్రహించబడిన లక్ష్యానికి సహకరించేదిగా ఉండాలనడం న్యాయమే. ఉచితంగా అనుగ్రహించే వరాన్ని పొందేవానిలో, దానిని సంపాదించుకోగలిగే హేతువేదైనా ఉందనడం తర్కబద్దం కాదు. కాబట్టి షరతుతో కూడిన ఈ మాట, పాపాన్ని చంపడానికి మరియు నిత్యజీవానికి మధ్య ఉన్న ఖచ్చితమైన సంబంధాన్ని తెలిపే ఉద్దేశ్యంతో వాడబడింది. ఈ మాధ్యమాన్ని వినియోగిస్తే, ఆ లక్ష్యాన్ని అందుకుంటావు; పాపాన్ని చంపితే జీవిస్తావు. ఇదే ఇక్కడ ప్రతిపాదించబడిన బాధ్యతను నెరవేర్చేందుకు ప్రోత్సాహంగాను, దానికై త్వరపెట్టేదిగాను ఉంది.

2. ఈ బాధ్యత ఎవరికి చెందుతుంది?

ఇకపోతే, ఈ వచనంలో ఉన్న బాధ్యత ఎవరికి చెందిందో తెలిపే మాటను ఇక్కడ గమనిస్తాము. 'మీరు' అనే మాటలో ఇది వ్యక్తపరచబడింది. 'మీరు... చంపిన యెడల' అంటే, విశ్వాసులైన మీరు; 'ఏ శిక్షావిధియు లేని’ మీరు (వ1); శరీర స్వభావము' కాక 'ఆత్మ స్వభావము కలవారై ఉన్న మీరు (వ9); 'క్రీస్తు ఆత్మ ద్వారా జీవింపజేయబడిన మీరు (వ 10-11). మీకు ఈ బాధ్యత ఉద్దేశించబడింది. ఈ బాధ్యతను ఇంకెవ్వరి మీదైన రుద్దే ప్రయత్నం, లోకమంతటిని ఆవరించిన మూఢనమ్మకం మరియు స్వనీతి పుట్టించే ఫలమే; అది సువార్త విషయమై అజ్ఞానులైన భక్తిపరుల చేతుల్లో రూపుదిద్దుకున్న పని మాత్రమే (రోమా 10:3-4; యోహాను 15:5). ఈ బాధ్యత ఎవరికి ఉద్దేశించబడిందో, వారిని ఈ వచనం ప్రత్యేకంగా గుర్తిస్తుందన్న వాస్తవం మన ప్రస్తుత ధ్యానానికి పునాది. పాపపు శిక్షావిధి నుండి తప్పించబడిన విశ్వాసులలో అతి శ్రేష్ఠులైనవారు సైతం, అంతరంగంలో పోరాడే పాపపుశక్తిని మృతమొందించే పనిలో తాము జీవించు పర్యంతం ప్రతిదినం ప్రయాసపడాల్సిందే.

3. ఈ బాధ్యత మనం నెరవేర్చేలా సహయపడేది పరిశుద్ధాత్మ మాత్రమే

“... ఆత్మ చేత శరీర క్రియలను చంపిన యెడల.... ఇక్కడ 'ఆత్మ'( గ్రీకులో - న్యూమా) అంటే క్రీస్తు ఆత్మ, దేవుని ఆత్మ (వ9); మనలో నివసించే ఆత్మ, మనలను బ్రతికింపజేసే ఆత్మ (వ11); పరిశుద్దాత్మ (వ14); మనలను దత్తపుత్రులుగా చేసిన ఆత్మ (వ15); మనకొరకు విజ్ఞాపన చేసే ఆత్మ (వ26). పాపాన్ని చంపే ఏ ఇతర విధానమైనా అది వ్యర్థమే; ఏ ఇతర సహాయమైనా మనకు నిస్సహాయకరమే; ఆత్మ వలన మాత్రమే దీనిని జరిగించాలి. అపోస్తలుడు సూచించిన విధంగా (రోమా 9:30–32), తాము కలిగున్న ఇతర మాధ్యమాలు మరియు అవకాశాలపై ఆధారపడి, ఇతర నియమాలననుసరించి ఈ పని చేయ చూసేవారు ఎప్పుడూ ఉన్నట్లే ఇప్పుడు కూడా లేకపోలేదు. ఐనా ఇది ఆత్మవలనచేయవలసిన కార్యమని, ఆయన చేతనే ఇది జరగాలని, మరే శక్తి మీదైనా ఆధారపడి దీనిని తలపెట్టే ప్రయత్నం తగదని ఇక్కడ అపోస్తలుడు బోధిస్తున్నాడు. స్వశక్తినాశ్రయించి, స్వీయకల్పిత మాధ్యమాల ద్వారా, స్వనీతిని సంపాదించడమే, ప్రపంచంలోని ఏ అబద్దమతమైనా బోధించే సారాంశం. ఇది మన ధ్యానంలో గమనించాల్సిన రెండవ సూత్రం.

4. 'శరీర క్రియలను చంపుట' అని ఇక్కడ ప్రతిపాదించబడిన బాధ్యత: 

ఈ బాధ్యతనే ఇప్పుడు వివరించాలి. దీనికై మూడు విషయాలను మనం తెలుసుకోవాలి;

(a) శరీరమంటే ఏమిటి?

(b) శరీర క్రియలంటే ఏమిటి?

(C) వాటిని చంపడమంటే ఏమిటి?

(a) శరీరమంటే ఏమిటి?

ఈ వచన ప్రారంభంలోను అంతంలోను శరీరమనే మాట ఒకే భావంలో వినియోగించబడింది. “మీరు శరీరానుసారముగా ప్రవర్తించిన యెడల చావవలసినవారైయుందురు; కాని ఆత్మ చేత శరీర క్రియలను చంపిన యెడల జీవించెదరు”. తన సందేశమంతటిలోను, అపోస్తలుడు 'శరీరము' అని ఉ ద్దేశించింది 'ఆత్మ' చేత చంపబడవలసిన దానినే అని, మునుపు మరియు తదుపరి ప్రస్తావనలలో 'శరీరము' అనే మాటను 'ఆత్మ' కు వ్యతిరేక భావంలో వ్యక్తపరచడాన్ని బట్టి తెలుస్తుంది. ఇక్కడ శరీరమంటే మన స్వభావాలు లోనైయున్న అవినీతి మరియు భ్రష్టత్వమే. ఎందుకంటే, ముఖ్యంగా అది శరీరాన్నే తనకు ఆలవాలంగా మరియు మాధ్యమంగా వాడుకొని, శరీర అవయవాలను దాని దాస్యానికి లోబరచుకుంది (రోమా 6:19). కాబట్టి, అంతరంగమందున్న పాప స్వభావం, శరీరం గురి చేయబడిన భ్రష్టత్వం, లేదా దురాశే ఇక్కడ 'శరీరం' అని ఉద్దేశించబడింది. 'శరీరం' అనే మాటను ఇలా అలంకారరీతిగా వాడడానికి ఎన్నోకారణాలు ఉన్నాయి కానీ ప్రస్తుతం నేను వాటిలోనికి వెళ్ళను. ప్రాచీన పురుషుడు' [గ్రీకులో - పలయోస్ ఆంత్రోపోస్] 'పాపానికి లోనైన శరీరం' (రోమా 6:6) [గ్రీకులో - సోమా హమర్టీయా] అనే మాటలకు సమాన భావంలో ఇక్కడ 'శరీరం' అనే మాట వాడబడింది. దురాశకు మరియు తెగుళ్లలా పుట్టుకొచ్చే వాంఛలకు మూలమైన పతన స్వభావాన్ని సూచిస్తూ ఈ మాట వాడబడింది.

(b) శరీర క్రియలంటే ఏమిటి?

ఇక్కడ 'క్రియలు' [గ్రీకులో - ప్రాక్సిస్)అనే మాటకు బాహ్యంగా కనిపించే క్రియలు అని ప్రాథమిక అర్థం. గలతీ 5:19ను పోల్చి చూస్తే, 'శరీర క్రియలు' [గ్రీకులో - ఎర్గాన్] బయటకు కనిపించేవని , అవి స్పష్టమైనవని వివరిస్తూ, వాటి జాబితా కూడా అక్కడ పేర్కొనబడింది. అయితే, బాహ్య క్రియలు మాత్రమే ప్రస్తావించబడి నప్పటికీ, వాటిని పుట్టించే అంతర్గత కారణాలతో వ్యవహరించాలన్నదే ఇక్కడ ప్రాథమిక ఉద్దేశ్యం. చెట్టును దాని కూకటివేళ్ళతో పెరికివేయాలి. శరీర క్రియలను అవి ఉబికే మూలాల నుండే చంపివేయాలి. ప్రతి దురాశ పుట్టించేది క్రియనే కాబట్టి, క్రియారూపంలో వ్యక్తపడడానికి కొన్నిసార్లు అవి విఫలమైనా, వాటి ఉద్దేశ్యం మాత్రం పాపచర్యలకు దారితీయడమే కాబట్టి, వాటిని అపోస్తలుడు క్రియలు అని పేర్కొన్నాడు.

అంతరంగంలో ఉన్న దురాశే పాపకార్యాలకు ఊట అనీ, పాపమే వాటిని కలుగజేసే నీయమమనీ 7వ మరియు ప్రస్తుత అధ్యాయాల ప్రారంభంలో వివరించీ, ఇప్పుడు దానిని చంపమని చెబుతున్నపుడు, అది పుట్టించే ప్రభావాల పేరుతో దానిని ప్రస్తావిస్తున్నాడు. పాపస్వభావం ఇక్కడ 'శరీర క్రియలు' అనే మారుపేరుతో పిలువబడినట్లే, రోమా 8:7లో అది 'శరీరానుసారమైన మనసు' ( గ్రీకులో - సారక్స్) అని కూడా పిలువబడింది. అలాగే, గలతీ 5:2లో శరీరాన్ని సిలువ వేయడమంటే, పాపపు క్రియలనే ఫలాలను పుట్టించే 'ఇచ్ఛలను' మరియు 'దురాశలను' గ్రీకులో - సారక్స్) సిలువ వేయడమే అన్న భావం స్పష్టం చేయబడింది. ఈ పాపనైజమే ప్రస్తుత వచనంలో 'శరీరం' అనీ, 'శరీర క్రియలు'అని సాదృశ్యరీతిగా పిలువబడింది. రోమా 8:10లోని “శరీరము పాపవిషయమై మృతమే” అనే మాటయొక్క భావం, ఈ వివరణను ధృవీకరిస్తుంది.

(C) వాటిని చంపడమంటే ఏమిటి?

“చంపడం' (మీరు చంపిన[గ్రీకులో - తనలో'ఒ] యెడల) అనే మాట, ఏదైనా ఒక జీవి నుండి దాని ప్రాణం తీసివేసే అలంకారభావంలో వినియోగించబడింది. ఓ మనిషిని కానీ ఇంకేదైనా జీవిని కానీ చంపడమంటే, ఏ పని అయినా చేయగలిగే, శ్రమించగలిగే, యత్నించగలిగే దాని శక్తికి, ప్రాణానికి, సామర్థ్యానికి ఆధారమైన నీయమాన్ని తీసివేయడమే. ప్రస్తుత సందర్భంలో కూడా అదే దాని అర్థం. అంతరంగంలో ఉన్న పాప నియమం, అవయవాలు, గుణాలు, జ్ఞానము, తెలివీ, యుక్తి మరియు శక్తి కలిగిన ఒక వ్యక్తితో, సజీవమైన ఒక వ్యక్తితో పోల్చబడి, 'ప్రాచీన పురుషుడు' అని పిలువబడింది. ఈ ప్రాచీన పురుషుడినే చంపమని, సంహరించమని, మృతమొందించమని, అంటే దాని ప్రభావం చూపించలేని విధంగా, దాని శక్తిని, ప్రాణాన్ని, బలాన్ని, ఆత్మ ద్వారా హరించివేయమని ఇక్కడ అపోస్తలుడు అంటున్నాడు. అధికారికంగాను, మాదిరికరంగాను అది క్రీస్తు సిలువ ద్వారా సంపూర్ణంగా సంహరించబడి అంతమొందించబడింది. మన ప్రాచీన స్వభావం ఆయనతో కూడా సిలువ వేయబడిందని (రోమా 6:6), మనము కూడా ఆయనతో మరణించామని ( రోమా 6:8) చెప్పబడింది. అలాగే, అనుభవాత్మకంగా అది చంపబడడం, మనము తిరిగి జన్మించినపుడు ( రోమా 6:3-5) దానికి వినాశకారిగాను, విరోధముగాను ఉన్న నూతన స్వభావము ( గలతీ 5:17) మనలో నాటబడడంతో ప్రారంభమయ్యింది. అయితే, ఈ పూర్తి పనిని పరిపూర్ణత దిశగా దశలవారీగా మన జీవితాంతం కొనసాగించాలి. ఈ చర్చలో దీనిని గురించి మరింత విశదంగా తెలుసుకుంటాము. ఏది ఏమైనా, మనలో నిలిచున్న పాపనీయమానికి, శరీర క్రియలు పుట్టించే శక్తి లేకుండా దానిని చంపడం మన బాధ్యత అని తెలియజేయడానికే ఈ బాధ్యతను అపోస్తలుడు నొక్కి చెపుతున్నాడు.

5. ఈ బాధ్యత నెరవేర్చినవారికి జీవం వాగ్దానం చేయబడింది:

“మీరు... జీవించెదరు”. ఇక్కడ వాగ్దానము చేయబడిన జీవం, ఈ వచన మొదటిభాగంలో హెచ్చరించబడిన మరణానికి వ్యతిరేకమైనది: “మీరు శరీరానుసారముగా ప్రవర్తించిన యెడల చావవలసినవారైయుందురు”. ఈ అపోస్తలుడే, ఈ హెచ్చరికను, 'శరీరము నుండి క్షయమను పంట కోయడం ( గలతీ 6:8) లేదా దేవునినుండి నాశనం పొందుకోవడమని' మరో విధంగా కూడా వ్యక్తపరచాడు. ఐతే, ఇక్కడ అపోస్తలుడు 'జీవించెదరు' అని చెప్పినపుడు, బహుశా నిత్యజీవాన్ని మాత్రమే కాక, క్రీస్తులో ప్రస్తుతం మనం కలిగున్న ఆత్మీయజీవాన్ని కూడా ఉద్దేశించి ఉండవచ్చు. అంటే, ఈ జీవము యొక్క ఉనికి మరియు నిజస్వరూపానికి శరీరక్రియలను చంపడమే ఆధారమని భావం కాదు. ఎందుకంటే ఆ జీవాన్ని విశ్వాసులు ప్రస్తుతం కూడా తమలో కలిగున్నారు. అయితే, దాని ఆనందం, ఆదరణ, బలము ఈ బాధ్యత నెరవేర్పుపై ఆధారపడుంది. “ఏలయనగా, మీరు ప్రభువునందు స్థిరంగా నిలిచితిరా మేమును బ్రతికినట్టే” అని 1థెస్స 3:8లో అపోస్తలుడు చెప్పిన అదే భావంలోనే ప్రస్తుత సందర్భంలో కూడా మాట్లాడుతున్నాడు. అంటే, ఇలా జరిగితే నేను బ్రతకడం వల్ల ప్రయోజనం; లేదా అప్పుడు నా బ్రతుకు నాకు ఆనందాన్ని, ఆదరణను ఇస్తుందని ఆ మాటల భావం. అలాగే, “మీరు.. శరీర క్రియలను చంపిన యెడల జీవించెదరు" అనంటే, ఇక్కడ మీరు మేలైన, ఆదరణతో కూడిన, శక్తిగల ఆత్మీయ జీవితాన్ని, ఇకముందు నిత్యజీవాన్ని అనుభవించగలరు అని ఈ మాటలకు అర్థం.

నిత్యజీవం పొందడం మరియు పాపాన్ని చంపడం మధ్య గల సంబంధం, లక్ష్యానికి మరియు దానిని సాధించడానికి ఉపకరించే మాధ్యమానికి మధ్య ఉన్న సంబంధం వంటిదే అని నేను మునుపు వివరించిన వాస్తవంతో పాటు, పాపాన్ని చంపాలనే ఈ బాధ్యత ఎందుకు నెరవేర్చాలో మరో కారణం కూడా సూచిస్తున్నాను. మన ఆత్మీయ జీవితానికి అవసరమైన శక్తి, బలం మరియు ఆదరణ, ఈ బాధ్యత నెరవేర్పుపై ఆధారపడి ఉంది.

 

 

అధ్యాయం-2

పాపాన్ని చంపడం విశ్వాసులందరి భాధ్యత

(పాపాన్ని చంపడంలో మొదటి సాధారణ సూత్ర ప్రతిపాదన, దాని వివరణ)

గత అధ్యాయంలో ఈ చర్చకు అవసరమైన పునాది వేశాను కాబట్టి, నా ఉద్దేశాన్ని మరింత తేటపరిచే కొన్ని మూలసూత్రాలను ఇప్పుడు ప్రతిపాదిస్తాను.

1. సిలువపై పాపం చంపబడినప్పటికీ, ఇంకా పాపం ఉనికిలోనే ఉంది

శిక్షావిధికి గురిచేసే పాపపు శక్తి నుండి నిజంగా తప్పించబడినప్పటికీ, అంతరంగంలో పనిచేసే పాపపు శక్తిని చంపడం అనేది, విశ్వాసులలో అతి ఉత్తములైనవారు కూడా, మరణపర్యంతం ప్రతిదినం జరిగించాల్సిన ప్రాముఖ్యమైన విధి. “భూమి మీదనున్న మీ అవయవములను చంపుడని” ( కొలొస్సీ 3:5)లో అపోస్తలుడు ఎవరిని సంభోదించి హెచ్చరించాడు? 'క్రీస్తుతో కూడా లేపబడిన' వారిని ( వ1), ఆయనతో కూడా 'చనిపోయిన' వారిని ( వ5), ఎవరి జీవము క్రీస్తునందు దాచబడియున్నదో, ఎవరు 'ఆయనతో' మహిమలో ప్రత్యక్షం కానున్నారో వారిని ( వ4) ఉద్దేశించి ఈ హెచ్చరిక చేశాడు.

మరి నువ్వు పాపాన్ని చంపుతున్నావా? అనుదినం ఆ పని జరిగిస్తున్నావా? నువ్వు బ్రతికున్నంత వరకు ఆ పనిని నిత్యం జరిగించు. ఒక్క రోజు కూడా విరామం తీసుకోకుండా అది కొనసాగించు. పాపాన్ని చంపడం నువ్వు మానితే, అదే నిన్ను చంపుతుంది. నువ్వు క్రీస్తుతో కూడా మరణించి, ఆయనతో పాటు తిరిగి లేపబడ్డావన్న వాస్తవం, ఈ బాధ్యత నుండి నిన్ను మినహాయించదు. తనలో ఫలించే ప్రతి తీగతోను తన తండ్రి వ్యవహరించే తీరును మన ప్రభువు మనకు తెలియజేశాడు. “ఫలించు ప్రతి తీగె, మరెక్కువగా ఫలించవలెనని, దానిలోని పనికిరాని తీగెలను తీసివేయును” ( యోహాను 15:2). ఒకటి రెండు రోజులు చేసి ఆపై మానేస్తాడని కాదు; ఈ లోకంలో అది తీగగా ఉన్నంత కాలం తండ్రి దానిపై ఆ పని జరిగిస్తూనే ఉంటాడు. అలాగే, అపోస్తలుడు కూడా తాను అలవర్చుకున్న క్రమశిక్షణ ఎలాంటిదో మనకు తెలియజేస్తూ, “నా శరీరమును నలగగొట్టి, లోబరచుకొంటున్నాను” ( 1కొరింథి 9:27) అనన్నాడు. 'అది నేను ఎడతెగకుండా చేస్తున్న పని. మానకుండా ఆ పనిని జరిగిస్తున్నాను. అది నా జీవితంలో భాగం' అని అతని భావం. సాధారణ విశ్వాసులకు అనుగ్రహించిన పరిమాణంతో పోల్చలేనన్ని రెట్లు కృప, ప్రత్యక్షతలు, అనుగ్రహాలు, అర్హతలు మరియు ఆదరణ ప్రాప్తించిన అపోస్తలుడే ఇలాంటి క్రమశిక్షణకు తనను తాను లోబరుచుకున్నపుడు, ఆ బాధ్యత నుండి మనకు మినహాయింపు ఉంటుందని అనుకోవడానికి ఏమిటి ఆధారం.

ప్రతిదినం ఇది చేయడం ఎందుకు అవసరమో తెలిపే కొన్ని కారణాలను గమనిద్దాం :

a) ఈ లోకంలో మనము బ్రతికున్నంత వరకు అంతరంగ పాపం ఎల్లప్పుడు మనలో నివసిస్తుంది కాబట్టి దానిని చంపడం అవసరం.

దేవుని ఆజ్ఞలను సంపూర్ణంగా పాటించడం, పరిపూర్ణ స్థాయిని ఈ జీవితంలోనే అందుకోవడం, పాపరాహిత్య స్థితిని కలిగుండడం లాంటి అజ్ఞానంతో కూడిన మూర్ఖపు వ్యర్థవాదనలతో ప్రస్తుతం నేను వ్యవహరించను. దేవుని ఆజ్ఞలలో ఒక్కదానినైనా నెరవేర్చడం అంటే ఏమిటో అలాంటి మాటలు చెప్పేవారికి బహుశ ఏమీ తెలియదు. దేవుడు నియమించిన ప్రమాణాలకు వారు ఎంత దూరంగా ఉన్నారంటే, సంపూర్ణంగా కాదు కదా, కనీసం పాక్షికంగా కూడా విధేయత చూపించడానికి యదార్థమైన ప్రయత్నమే చేయరు.

ఈ రోజుల్లో పరిపూర్ణతను గురించి మాట్లాడే కొందరు బహు జ్ఞానము కలవారమని చెప్పుకుంటూనే, మంచికి చెడుకు మధ్య వత్యాసాన్ని చెరిపివేసే విధంగా పరిపూర్ణతను నిర్వచించారు. 'మంచి' అని మనము గుర్తించేదానిలో వారు పరిపూర్ణులు కాలేదు కాని, దుష్టత్వపు అంచులలో ఉంటూ దానినే పరిపూర్ణత అని పిలుస్తున్నారు. ఇంకొందరు మరో కొత్త పద్దతిని కనిపెట్టారు. జన్మపాపమంటూఏమీ లేదని, అంతరంగంలో పాపస్వభావమనేదేమీ ఉండదని చెబుతూ, ఆత్మీయమైన దేవుని ధర్మశాస్త్రాన్ని మనుష్యుల శరీర సంబంధమైన మనసుకు తగినట్లుగా మలచుకున్నారు. క్రీస్తు జీవాన్ని గురించి కాని, విశ్వాసులలో అది కార్యం చేసే శక్తిని గురించి కాని తాము అజ్ఞానులని తమకు తామే నిరూపించుకున్నవారై, సువార్తకు అపరిచితమైన ఒక కొత్త నీతిని వారు కల్పించుకొని, అదే పరిపూర్ణత అన్నట్లు తమ శరీర సంబంధమైన మనస్సుల్లో ఊరికే ఉప్పొంగిపోతున్నారు.

వాక్యంలో వ్రాయబడిన దానికంటే జ్ఞానులమన్నట్లు మాట్లాడే వీరిలా, దేవుడు నాలో జరిగించని వాటి గురించి డంబపు మాటలు చెప్పుకునేందుకు నేను సాహసించను. ఈ లోకంలో జీవించి ఉన్నంత వరకు నాలో పాపస్వభావం కొంతమేరకైనా నీలిచుంటుందని గుర్తిస్తున్నాను. “ఇది వరకే గెలిచితినని కానీ, ఇది వరకే సంపూర్ణ సిద్ధి పొందితినని కానీ” చెప్పుకునే సాహసాన్ని నేను చేయజాలను ( ఫిలిప్పీ 3:12). ఈ లోకంలో నేను జీవించు పర్యంతం, నా “ఆంతర్య పురుషుడు దినదినము నూతన పరచబడుచున్నాడు” ( 2కొరింథీ 4:16). ప్రాచీనమైనది భగ్నపడి,క్షీణించి, నూతనమైనది బలోపేతం చేయబడే కొలది ఇది జరుగుతుంది. “ఇప్పుడు కొంత మట్టుకే ఎరిగియున్నాను” ( 1కొరింథీ 13:12), కాబట్టి యేసుక్రీస్తు ప్రభువు జ్ఞానమందు అభివృద్ధి పొంది క్రమేపీ తొలగించుకోవాల్సిన చీకటి ఇంకా నాలో ఎంతో మిగిలుంది.

అంతేకాదు, “శరీరము ఆత్మకును ఆత్మ శరీరమునకును విరోధముగా ఉన్నవి గనుక మీరేమి చేయనిశ్చయింతురో వాటిని చేయకుందురు.” ( గలతీ 5:17). ఇందుచేతనే విధేయతలోనూ, వెలుగులోనూ మనము కొరబడియున్నాము ( 1యోహాను 1:8). మరణానికి లోనయ్యే శరీరాన్ని మనము కలిగున్నాము ( రోమా 7:24). శరీరం మరణించేంత వరకు దాని నుండి మనకు విడుదల ఉండదు ( ఫిలిప్పీ 3:21). పాపం మనలో నిలిచున్నంత వరకు దానిని చంపడం మన బాధ్యత కాబట్టి నిత్యము మనము ఆ పనిలో ఉండాలి. ఒక శత్రువును చంపడానికి నియమించబడినవాడు, ఆ శత్రువు చావకముందే వానిని కొట్టడం ఆపివేస్తే, తనపని సగంలోనే విడిచిపెట్టినవాడౌతాడు ( గలతీ 6:9; హెబ్రీ 12:1; 2 కొరింథి 7:1).

b) పాపము మనలో నివసించడమే కాదు; అది ఎల్లప్పుడు క్రియ చేస్తూ, శరీర క్రియలను మనలో పుట్టించడానికి ప్రయాసపడుతుంది కాబట్టి దానిని చంపడం అవసరం.

పాపం మనలను విడిచిపెడితే మనం దాని జోలికి వెళ్లనవసరం లేదు. అయితే అది చడీచప్పుడు చేయనపుడు సైతం ఏ మాత్రం తక్కువ హానికారం కాదు. కదలిక లేనప్పుడే దానితో ప్రమాదం ఎక్కువ. కాబట్టి, అన్ని సమయాలలోనూ, పరిస్థితులు ఎలా ఉన్నా, దాని చలనాన్ని అనుమానించే తావు లేనపుడు సైతం, దానిపై మన పోరాటం ఉధృతంగానే కొనసాగాలి. పాపం మనలో నివాసముండటం మాత్రమే కాదు, మన అవయవాలలో ఉన్న దాని నియమం మన మనస్సులో ఉన్న దేవుని ధర్మశాస్త్ర నియమంతో పోరాడేదిగా కూడా ఉంది (రోమా 7:23). అలాగే, “ఆయన మనలో నివసింపజేసిన ఆత్మ, మత్సరపడునంతగా అపేక్షించును” (యాకోబు 4:5). ఈ పోరాటం ఎడతెగనిది. “శరీరము ఆత్మకునూ, ఆత్మ శరీరమునకునూ విరోధముగా అపేక్షించును” ( గలతీ 5:17). దురాశ ఇంకా శోధిస్తూ, పాపాన్ని గర్భం ధరించేదిగా పని చేస్తుంది. ప్రతి నీతిచర్యలోను అది జోక్యం చేసుకొని, కీడువైపుకు మొగ్గేలా లేదా మంచి చేయకుండా అడ్డగించేలా లేదా దేవునితో సహవాసం చేసే మనః స్థితిని పాడు చేసేలా పని చేస్తుంది.

మనలో ఉన్న పాపం కీడు వైపుకు మొగ్గేలా చేస్తుందనే భావంలోనే “నేను చేయగోరని కీడు చేయుచున్నాను” (రోమా 7:19) అని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు. ఎలా, ఎందుకు? ఎందుకంటే, “నాయందు, అనగా నా శరీరమందు మంచిది ఏదియూ నివసింపదని నేనెరుగుదును” (రోమా 7:18). అంతేకాదు,మేలైనది చేయకుండా అది ఆటంకపరుస్తుందని కూడా వ్యక్తపరుస్తూ, “నేను చేయగోరు మేలు చేయక...” (రోమా 7:19) అని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు. అంటే, 'నేను చేసే పవిత్ర క్రియలన్నీ ఈ పాపం మలినపరుస్తుంది కాబట్టి మేలైనది చేయ వల్లపడడం లేదు, లేదా చేయాల్సిన విధంగా చేయలేకపోతున్నాను' అని భావం.“ శరీరము ఆత్మకు విరోధంగా అపేక్షించును కనుక, మీరు ఏమి చేయ నిశ్చయించుకుందురో, వాటిని చేయకుందురు” ( గలతీ 5:17). మన మనస్సు గతితప్పేలా పని చేస్తుంది కనుకనే అది “సులువుగా చిక్కులబెట్టే పాపము” ( హెబ్రీ 12:1) అని పిలువబడింది. అందుకే అపోస్తలుడు దాని విషయమై ఇంతగా బాధతో ఫిర్యాదులు చేస్తున్నాడు (రోమా 7).

కాబట్టి పాపం నిత్యం క్రియ చేసేదిగా, నిత్యం కీడును గర్భం ధరించేదిగా, నిత్యం మరులు గొల్పి శోధించేదిగా ఉందని తెలుస్తుంది. దేవునితో లేదా దేవుని కొరకు తాను చేసిన కార్యాలలో, పాపం మలినపరచనిదేదైనా ఉందని ఎవరు చెప్పగలరు? మనం బ్రతికినంత కాలం మనలో ఈ పనిని అది కొద్దోగొప్పో కొనసాగిస్తూనే ఉంటుంది. పాపం నిత్యం పనిచేస్తున్నపుడు, నిత్యం దానిని మృతమొందించేవారిగా లేకపోతే, మనం నశించినవారమే. ఏమీ చేయకుండా శత్రువుల చేతిలో రెట్టింపు దెబ్బలు తినేవాడు, ఓటమి పాలవ్వడం ఖాయం. మన ఆత్మలను అంతమొందించడానికి పాపం జిత్తులమారిగా, మెలకువగా, బలంగా, ఎడతెగకుండా పనిచేస్తున్నప్పుడు, మనం దానిని నాశనం చేసే పనిని బద్దకస్తులుగా, నిర్లక్ష్యంగా, మూర్ఖంగా జరిగిస్తే, గెలుపు మనదౌతుందా? 

పాపం ఓడించని లేదా ఓడించబడని, గెలవని లేదా గెలవబడని రోజంటూ ఏదీ ఉండదు. ఈ లోకంలో మనం జీవించి ఉన్నంతవరకు ఈ పరిస్థితి మారదు. విధేయతకు అసలు భావం తెలిసుండి, పాపం ప్రయోగించే తంత్రాలను కూడా ఎరిగిన ఎవ్వరైనా, ఏ ఒక్క రోజైనా, కనీసం ఒక్క పనిలోనైనా అది జోక్యం కలిగించకుండా ఉందని చెప్పగలిగితే, దాని పై ఆయుధం పట్టకుండా విశ్రమించమనీ వానిని అనుమతించగలను. 'నా ప్రాణమా, ఈ బాధ్యత విషయమై ఇక నువ్వు విశ్రమించు' అని చెప్పుకోవడం అలాంటివాడికి తగిన మాట. అయితే, ఎడతెగని పోరాటం తప్ప పాపం నుండి భద్రతకు వేరే మార్గం లేదని, దాని అంతుపట్టని దాడుల నుండి విడుదల కొరకు పరితపించే పరిశుద్ధులకు తెలుసు.

c) పాపం నిత్యం క్రియ చేయడం,పోరాడడం, తిరగబడడం, చిక్కులు బెట్టడం, కృంగతీయడం మాత్రమే కాదు, విడిచిపెడితే అది మరింత ప్రమాదకరమైన, శాపగ్రస్తమైన, అక్రమమైన, ప్రాణాంతకమైన పాపాలను పుట్టిస్తుంది కాబట్టి, దానిని చంపడం అవసరం.

పాపం మనలో పుట్టించే క్రియలు,ఫలాలు ఏమిటో అపోస్తలుడు గలతీ 5:19-21లో తెలియజేసాడు “జారత్వము, అపవిత్రత, కాముకత్వము, విగ్రహరాధన, అభిచారము, ద్వేషములు, కలహములు, మత్సరములు, క్రోధములు, కక్షలు, భేధములు, విమతములు, అసూయలు, మత్తతలు, అల్లరితో కూడిన ఆటపాటలు.”

దావీదులోను, ఇంకా పలువురిలోనూ పాపం ఏమి చేసిందో మనకు తెలుసు. పాపం ఎప్పుడూ అత్యధికస్థాయినే తన గురిగా కలిగుంటుంది. శోధించి మరులుగొల్పడానికి లేచే ప్రతి పాపము, అడ్డగించకుండా దాని స్వేచ్ఛకు విడిచిపెడితే, దాని కోవలో తారాస్థాయినే అందుకోవాలని ప్రయత్నిస్తుంది. అంటే, సాధ్యమైతే ప్రతి అశ్లీలమైన తలంపు లేదా చూపు వ్యభిచారంగాను, ప్రతి దురాశ దౌర్జన్యంగానూ, ప్రతి అవిశ్వాసపు తలంపు నాస్తికత్వంగాను, ఇలా ప్రతి పాపము దాని కోవలో సాధ్యపడేంత ఉన్నత దశను అందుకోవాలని ప్రయత్నిస్తుంది.

పాపం మనస్సాక్షిని కదల్చలేని స్థితికి మనుషులు దిగజారవచ్చు. పెద్ద కుంభకోణాలలోనికి నెట్టే ప్రేరేపణేది పాపం కలిగించటం లేదని వారికి అనిపించవచ్చు. అయితే, మనస్సులో లేచే ప్రతి దురాశ, దాని స్వేచ్ఛకు విడిచిపెడితే, దానికి వీలుపడేంత అత్యధిక దుష్టత్వ స్థాయిని అందుకుంటుంది. అది ఎప్పుడూ తృప్తిపడని పాతాళం వంటిది. మనుష్యులను కఠినపరచి, నాశనం చేసేలా వారికి భ్రమ కలిగించే పనిలో పాపానికి బహుగా సహకరించేది దానికున్న ఈ లక్షణమే. మొదటిలో దానీ యోచనలు, సూచనలు మితమైనవిగానే అనిపిస్తాయి. ఈ విధంగా హృదయంలో బలమైన పట్టు సంపాదించుకున్న తరువాత,అంచెలంచెలుగా దాని వర్గానుగుణంగా ఎదగడానికి శ్రమిస్తుంది. ఈ క్రమంలో అది చేసే పని మరియు సాధించే పురోగతి వలన దేవుని నుండి దూరమయ్యే ప్రమాదం ఎంతగా తనలోనికి చొరబడిందో కనిపెట్టలేని విధంగా హృదయాన్ని భ్రమపరుస్తుంది. ఇంతటితోనే ఆగిపోతే మరేం పర్వాలేదని, అంతా బాగానే ఉందని ఆ హృదయం ఆత్మవంచన చేసుకుంటుంది. ఇలా ఏ పాపాన్నయినా పాపంగా గుర్తించలేని స్థితికి దిగజారిన కొలది, అంటే, సువార్త ప్రమాణాలు కోరే పరిమాణంలో పాపాన్ని పాపంగా చూడలేనంత మేరకు హృదయం కఠినపరచబడిందన్న మాట.

అయితే, పాపానికి ఎల్లలు లేవు కాబట్టి, దాని గురి దైవధిక్కారం మరియు ఆయనకు విరోధమే కాబట్టి, దాని పురోగతిని అది సాధించుకుంటూ ముందుకు దూసుకుపోతుంది. హృదయాన్ని కఠినపరచి ఆక్రమించుకున్న స్థానాన్ని వాడుకుంటూ ఈలక్ష్యాన్ని క్రమేపీ అందుకునే సామర్థ్యం, దాని స్వభావంలో కాదు, అది పుట్టించే భ్రమలో ఉంటుంది. ఈ చొరబాటును అరికట్టాలంటే దాని వేరు వడలిపోయేలా చేసి, ప్రతి ఘడియలోను దాని నెత్తిని చితకగొట్టేలా పాపాన్ని చంపడం ద్వారా దాని ఉద్దేశాలను తారుమారు చేయడం తప్ప వేరే మార్గం లేదు. ఈ బాధ్యతను విస్మరిస్తే, తమవంటి వారెందరో పడిపోయిన ప్రతి శాపగ్రస్తమైన పాపానికి గురికాకుండా ఉండగలిగే వారు పరిశుద్దులలో శ్రేష్టులైనవారిలో సహితం, ఎవ్వరూ లేరు.

d) పాపాన్ని దురాశను ఎదిరించే నియమం మనలో ఉండాలన్నదే, ఆత్మ మరియు నూతన స్వభావం మనకు అనుగ్రహించబడడంలో ఒకానొక ప్రాముఖ్యమైన ఉద్దేశ్యం.

'శరీరము ఆత్మకు విరోధముగా అపేక్షించును' అని ఉంది కదా? అయితే ఏమిటి? “ఆత్మ శరీరమునకునూ విరోధముగా అపేక్షించును” అని కూడా అక్కడే ఉందీ ( గలతీ 5:17).

ఆత్మకు, అంటే నూతనంగా జన్మించిన ఆత్మీయ స్వభావానికి, శరీరానికివ్యతిరేకంగా పనిచేసే నైజం ఉంటుంది. అలాగే ఆత్మకు విరోధంగా శరీరానికి కూడా ఉంటుంది. ఇదే 2పేతురు 1:4-5లో తెలియజేయబడింది. 'దురాశను అనుసరించటం వలన లోకంలో ఉన్న భ్రష్టత్వాన్నీ తప్పించుకోవడమనేది, దేవస్వభావమునందు పాలివారమవ్వడంతో ముడిపడి ఉన్నట్లు అక్కడ మనం చదువుతాము. అలాగే మనస్సులో ఉన్న ధర్మశాస్త్రం మరియు అవయవాలలో ఉన్న పాపనీయమాన్ని గురించి రోమా 7:23లో చదువుతాము.

ఓ ఇద్దరు పోరాటానికి దిగినప్పుడు, ఒకడు తన శాయశక్తులా పోరాడలేని విధంగా బంధించి, తనివితీరా గాయపరిచే స్వేచ్ఛకు మరొకడిని విడిచిపెట్టేస్తే దానంత అన్యాయమైనది, అసమంజసమైనది ఇంకేదీ ఉండదు. అలాగే, మన నిత్యజీవం, అనగా మన రక్షణార్ధమై పోరాడే వానిని బంధించి, మన నిత్య నాశనాన్నే కోరి, అందుకు బలంగా పనిచేసేవానీని తన ఇష్టానికి విడిచిపెట్టడం కంటే మూర్ఖత్వం కూడా మరొకటుండదు. ఈ పోరాటం మన జీవితాలకు, ఆత్మలకు సంబంధించినది. పాపాన్ని చంపడానికి ప్రతిదినము ఆత్మను, నూతన స్వభావాన్ని వినియోగించకపోవడం, మన అతిపెద్ద శత్రువును ఎదిరించడానికి దేవుడు ఇచ్చిన సహాయాన్ని అలక్ష్యం చేయడమే. దేవుడు అనుగ్రహించిన వాటిని వినియోగించకుండా వాటిని అలక్ష్యం చేస్తే, ఇక అదనంగా సహాయమేదీ అనుగ్రహించకుండానే వెనుదీయడం ఆయనకు న్యాయమే కదా! దేవుడు కృపలను మరియు వరాలను అనుగ్రహించేది, మనం వాటిని వినియోగించి, అభివృద్ది చేసి, వాటిని పనిలో పెట్టమనే. ప్రతి రోజు పాపాన్ని చంపే పని చేయకపోవడమంటే, అది చేయగలిగే నియమాన్ని మనలో పెట్టిన దేవుని మంచితనానికి, కనికరానికి, జ్ఞానానికి, కృపకు, ప్రేమకు విరోధంగా పాపం చేయడమే.

e) పాపాన్ని చంపే బాధ్యతను నిర్లక్ష్యం చేయడం వల్ల, అపోస్తలుడు సాక్షీకరించిన తన అనుభవానికి వ్యతిరేకంగా మన ఆత్మీయ స్థితిని దిగజార్చుకోవడమౌతుంది.

“మా బాహ్య పురుషుడు కృశించుచున్నను, ఆంతర్య పురుషుడు దినదినము నూతన పరచబడుచున్నాడు” ( 2కొరింథీ 4:16) అని అపోస్తలుడు తన అనుభవాన్ని వివరిస్తుండగా, పాపాన్ని చంపే బాధ్యతను విస్మరించేవారికి అందుకు భిన్నంగా, ఆంతర్య పురుషుడు కృశించడం, బాహ్య పురుషుడు దీనదినం నూతనపరచబడడం కలుగుతుంది. పాపం అంతకంతకు ప్రబలిన దావీదు కుటుంబంలా, కృప అంతకంతకు నీరసిల్లిన సౌలు కుటుంబంలా మారిపోతాయి (2 సమూ 3:1). కృపను హృదయంలో విలువైనదిగా చేసేది, దాని వినియోగం మరియు దాని ద్వారా కలిగే విజయమే. వాడకుండా విడిచిపెడితే అది వాడిపోయి నీరసిల్లుతుంది. కృపకు సంబంధించినవి చావనయ్యుండడం వల్ల (ప్రకటన 3:2 ), పాపానికి హృదయాన్ని కఠినపరచే తావు లభిస్తుంది (హెబ్రీ 3:13 ).

నేను చెప్పేదేంటంటే, పాపాన్ని చంపే బాధ్యతను విస్మరించినపుడు, కృప క్షీణించి, పాపం వృద్ధి చెంది, హృదయస్థితి అంతకంతకు దిగజారడం జరుగుతుంది. ఇది ఎంతటి భయాందోళనలతో కూడిన సమస్యలకు అనేకులను గురిచేస్తుందో ఆ ప్రభువుకే తెలుసు. పాపాన్ని చంపే బాధ్యత నిర్లక్ష్యమవడం వల్ల, పాపం ఒక మోస్తరు పైచేయి సాధించినపుడు, అది ఎముకలను క్షీణింపచేసి (కీర్తనలు 31:10 , కీర్తనలు 51:8 ), బలహీనుడిగా, రోగగ్రస్తునిగా, మరణానికి చేరువగా చేసి (కీర్తనలు 38:3-5), ఒక వ్యక్తిని తలెత్తి చూడలేకుండా చేస్తుంది (కీర్తనలు 40:12, యెషయా 33:24). దెబ్బల వెంబడి దెబ్బలను, గాయాల వెంబడి గాయాలను, ఓటమి వెంబడి ఓటమిని తీసుకుంటూ, దానిని ఎదిరించే ప్రయత్నమేదీ తీక్షణంగా చేయకపోతే, పాపం వలన కలిగే భ్రమచేత కఠినపరచబడి ఆత్మీయంగా రక్తం కారి చావడం కంటే ఏమి అపేక్షించగలము?

నిజమే; ఈ బాధ్యత నిర్లక్ష్యం చేయబడడం వల్ల మన కళ్ళ ఎదుట ప్రతి దినము కనబడే భయానకమైన పర్యవసనాలు ఎంతో బాధాకరమైనవే! ఒకప్పుడు తగ్గింపు స్వభావం కలిగి, విరిగి నలిగిన హృదయానుభవంతో, పాపం చేయడానికి భయపడే సున్నిత మనస్సు మరియు దేవుని కొరకు, ఆయన మార్గాలు మరియు ఆజ్ఞలన్నిటి కొరకు ఆసక్తి కలిగియుండి, ఈ బాధ్యతను అలక్ష్యపెట్టిన కారణాన్ని బట్టి, క్రైస్తవ్యాన్నే సిగ్గుపరచి, తమకు సన్నిహితులైనవారిని సహితం శోధనలలోకి లాగే విధంగా, లోకానుసారులుగా, శరీర సంబంధులుగా, చల్లారిన జీవితాలు కలిగి, కోపిష్టులుగా, లోకంలో ఉన్నవారితో మరియు లోకంలో ఉన్నవాటితో సమ్మతించేవారిగ దిగజారిపోయిన క్రైస్తవులనెందరినో మనం చూడటం లేదా? సత్యమేమిటంటే, సౌవార్తికమైన మరియు యధార్థమైన విధంగా పాపాన్ని చంపడమనేది, దాదాపు సంపూర్ణంగా కోల్పోయాము. కొందరు దానిని , భూసంబంధమైన, స్వనీతితో కూడిన, తప్పులెన్నే, పక్షపాతంతో కూడిన పట్టుదల మరియు మొండి వైఖరిగా చేసుకున్నారు. అది వారి కోపం, ఈర్ష్య, దుష్టత్వం మరియు గర్వం చేత మలినపరచబడింది. ఇంకొందరు స్వేచ్ఛ, కృప, అంటూ ఏవేవో సాకులు చెప్పి దానిని ప్రస్తుతం వాడుకలో లేనిదానిలా పక్కన పడేశారు. దీని గురించి తరువాత విస్తృతంగా చర్చించుకుందాం.

f) దేవుని భయముతో పరిశుద్దతను సంపూర్తి చేసుకోవటం మన బాధ్యత

“దేవుని భయముతో పరిశుద్దతను సంపూర్తి చేసుకొనుచు” (2 కొరింథి 7:1), ప్రతి దినము కృపయందు అభివృద్ది పొందుచూ (1పేతురు 2:2, 2 పేతురు 3:18), ఆంతర్య పురుషుడ్ని దినదినము నూతనపరచడం (2కొరింథి 4:16) మన బాధ్యత. పాపాన్ని ప్రతిదినము చంపకపోతే ఇది సాధ్యపడదు. ప్రతి పరిశుద్ద కార్యానికి, మనం సాధించిన ప్రతి పురోగతికి విరోధంగా పాపం తన ప్రతాపాన్ని చూపిస్తుంది. తన దురాశలను కాలరాస్తూ నడవనివాడు, తాను పరిశుద్ధతలో ఎలాంటి ప్రగతినైనా సాధించాడని అనుకోరాదు. తనకు అడ్డుతగిలే పాపాన్ని చంపనివాడు, తన ప్రయాణంలో గమ్యం చేరడానికి ఎలాంటి ప్రయత్నం చేయడం లేదు. దాని ఎదిరింపును అనుభవించినప్పటికీ, ప్రతి విధంగాను దానిని చంపే పోరాటం చేయనివాడు, దానితో సమాధానపడినవాడే తప్ప దాని విషయమై చచ్చినవాడు కాదు.

కాబట్టి మన ప్రస్తుత చర్చాంశమైన మొదటి సూత్రం ఇదే. క్రీస్తు సిలువలో సంపాదించిన సంపూర్ణ పాప వినాశనం వాస్తవమైనప్పటికీ, మొదట మారుమనస్సు పొందినప్పుడే పాపం విషయమై మేల్కొల్పబడి, సిగ్గుపరచబడి, దానిని ఎదిరించగల, దానికి వినాశనకారియైన ఒక నూతన నియమం మనలో నాటబడడం వల్ల, సర్వపాపాన్ని జయించే పునాది నిజంగా మనలో వేయబడిందన్నది కూడా వాస్తవమైనప్పటికీ, ఈ లోకంలో జీవించే ప్రతిదినము దానిని చంపడం ఎడతెగని విధిగా చేసుకోవాల్సినంతగా, విశ్వాసులలో అతి శ్రేష్ఠులైనవారిలో సహితం పాపం నిలిచియుండి, వారిలో క్రియ చేస్తుందన్నది కూడా అంతే వాస్తవం.

మరొక సూత్రానికి వెళ్ళిపోయే ముందు, ఈ రోజుల్లో విశ్వాసులమని చెప్పుకునేవారిలో, పాపాన్ని చంపే విషయమై గొప్పవి మరియు తేటవియైన ఫలాలు ఫలించాల్సిన చోట, కనీసం దాని ఆకులు సహితం లేకుండా జీవించేవారి గురించి నేను ఫిర్యాదు చేయడం మానలేను. ఈ తరంవారికి, విస్తారమైన వెలుగు అనుగ్రహించబడిందని, దానితో పాటు ఎన్నో ఆత్మీయు దీవెనలు జతచేయబడ్డాయని, ఇవి కొన్ని ఇతర పరిస్థితులతో కలసి విశ్వాసం మరియు విశ్వాసుల ఎల్లలు విస్తరింపజేసి, దాని ప్రభావం మరియు వారి సంఖ్య అద్భుతంగా పెరిగి అభివృద్ధి సాధించడానికి దారి తీస్తాయన్నది వాస్తవమే. దాని ఫలితంగా ప్రతి చోటా విశ్వాసము మరియు విశ్వాససంబంధమైన బాధ్యతలను గురించి చర్చలు వెల్లువెత్తుతున్నాయి. అంతట ప్రసంగాలు వినిపిస్తున్నాయి. ఇది వరకు ఏదో ఊరికే, తేలికగా, ఆషామాషిగా, వ్యర్థంగా కాకుండా, బోధించే వరసమృద్ధి కొలదీ ఇది జరుగుతుంది. వెలుగు, వరాలు, మరియు విశ్వాసాన్ని కొలబద్దగా తీసుకునే విశ్వాసుల సంఖ్యను లెక్కిస్తే, “వీరిని నాయందు కనిన వాడెవడు?” అని సంఘమే ఆశ్చర్యపోతుంది. అయితే, క్రైస్తవులను ఇతరులలో నుండి వేరుచేసే పాపాన్ని చంపడం అనే సుగుణాన్ని కొలబద్దగా తీసుకుంటే మాత్రం, వారి సంఖ్య ఏమంత విస్తారంగా కనపడకపోవచ్చు. తన మారుమనస్సుకై ఈ రోజుల్లో విస్తరించిన ఈ వెలుగుకు రుణపడి, ఒకప్పుడు సాధారణంగా ఎవ్వరు మాట్లాడలేని తరహాలో ఆత్మీయ సంగతుల గురించి మాట్లాడుతూ, (నేను తీర్పు తీరుస్తున్నాననికాదు), ప్రభువు తనలో చేసిన కార్యాన్ని గురించి గొప్పగా చెప్పుకుంటూనే, పాపాన్ని చంపే సుగుణం తన హృదయంలో లేదనే నిదర్శనాలు కనబరచని విశ్వాసి ఎక్కడున్నాడు? వ్యర్థమైన కాలక్షేపాలు, సోమరితనం, నిష్ప్రయోజనంగా సమయాన్ని వెళ్లబుచ్చడం, అసూయలు, మత్సరాలు, క్రోధాలు, బేధాలు, కక్షలు, గర్వం, లోకానుసారమైన మనస్సు మరియు స్వార్థం, ఇవన్నీ క్రైస్తవ లక్షణాలైతే, అలాంటి క్రైస్తవులు మన చుట్టూ, మన మధ్య అనేకులున్నారు. రక్షణార్థమైనదనే నమ్మగలిగే వెలుగు విస్తారంగా అనుగ్రహింపబడిన వారి పరిస్థితే ఇలా ఉంటే, ఎంతో మతాసక్తి కలిగినవారిలా ఉంటూ, సువార్త వెలుగును విసర్జించి, మనమిక్కడ మాట్లాడుకునే బాధ్యతలలో పైపై జల్సాలను విసర్జించడం మాత్రమే తెలిసి, అది కూడా అరుదుగా ఆచరణలో పెట్టేవారి నుండి ఏమి అపేక్షించగలం? మన మనోవికారాలను లయపరచేలా, మన మంచి ప్రభువు, పాపాన్ని చంపే ఆత్మను మనకు అనుగ్రహించును గాక! లేని పక్షంలో మన పరిస్థితి దయనీయమే.

పాపాన్ని చంపని విశ్వాసి తప్పనిసరిగా ఎదుర్కొనే కీడులు రెండు ఉ న్నాయి. ఒకటి తనకే సంబంధించినదైతే, మరొకటి తనవల్ల ఇతరులకు కలిగేది.

1) తనకు కలిగే కీడు : తన గురించి తానేమనుకుంటున్నా సరే, పాపాన్ని గురించి, ప్రత్యేకించి అనుదిన బలహీనతల వల్ల చోటు చేసుకునే పాపాల గురించి అతనికున్న భావనలు ఎంతో తేలికైనవి. పాపాన్ని చంపని జీవితానికి మూలం, హృదయంలో చేదు అనుభవించకుండా పాపాన్ని జీర్ణించుకోగలగడమే. ఒక వ్యక్తి దేవుని కృపా కనికరాలను ఆసరాగా చేసుకునేలా తన ఊహలను ఒప్పించి, పాపాన్ని ఎలాంటి ఇబ్బంది లేకుండా ప్రతిరోజూ మింగి జీర్ణించుకోగలుగుతున్నాడంటే, అతడు దేవుని కృపను కామాతురత్వానికి దుర్వినియోగపరచి, పాపం వలన కలిగే భ్రమచేత కఠినపరచబడే పరిస్థితికి అతి చేరువగా ఉన్నాడన్న మాట. కృశించిన అబద్దపు హృదయానికి ఈ స్థితి కంటే గొప్ప నిదర్శనం ఇంకొకటి ఉండదు. మనలను పవిత్రపరచడానికి అనుగ్రహించబడిన యేసు రక్తాన్ని (1యోహాను 1:7, తీతు 2:14), మారుమనస్సు దయచేయడానికి హెచ్చించబడిన క్రీస్తును (అపోస్తలుల కార్యములు 5:31), భక్తిహీనతను విసర్జించమని నేర్పించే కృపాసిద్దాంతాన్ని వాడుకుంటూ పాపాన్ని సహించగలిగితే, అది చివరకు మన ఎముకలను విరుస్తుంది. విశ్వాసము నుండి వైదొలగి, మన నుండి వెలుపటికి పోయినవారు, ఈ ద్వారం గుండానే పోయారని మరచిపోవద్దు. వారిలో అనేకులు, కొంతకాలం మేల్కొలుపు కలిగుండి, అది వారిని విధులను పాటించేలా చేసి, విశ్వాసములోనికి నడిపించింది కనుక, మన ప్రభువైన యేసు క్రీస్తును గురించిన అనుభవజ్ఞానము చేత ఈ లోకమాలిన్యాన్ని తప్పించుకున్నారు (2 పేతురు 2:20). అయితే సువార్త సిద్దాంతం మాత్రమే బోధపడి, విశ్వాససంబంధమైన విధులకు అవసరమైన నియమమేది వారిలో లేని కారణంగా వాటిపై విసుకెత్తి, కృపా సిద్ధాంతం కోరే పలుబాధ్యతలను నిర్లక్ష్యపెట్టడం ప్రారంభించారు. ఈ కీడు వారిపై పట్టు సాధించినప్పుడు వారు త్వరపడి నాశనములోనికి బోల్తాపడతారు.

2) ఇతరులకు కలిగే కీడు : ఇతరులపై అది రెండింతల దుష్ప్రభావం చూపిస్తుంది.

a) గొప్ప గొప్ప విశ్వాసులలో ఉన్న చక్కదనం కంటే తమ స్థితి ఏమంత తీసిపోలేదనే ప్రోద్భలాన్ని ఇతరులలో పుట్టించి, వారినది కఠినపరుస్తుంది. ఆ గొప్ప విశ్వాసులు పాపాన్ని చంపని కారణంగా వారిలో ఉన్నవన్నీ మలినపరచబడినవే కనుక ఇతరుల దృష్టిలో వాటికి ఏ విలువ ఉన్నట్లు తోచదు. వారిలో మతాసక్తి ఉన్నప్పటికీ సహనం మరియు సాధారణ నీతి కొరవడినట్లు చూస్తారు. వారు దుబారాతనాన్ని విసర్జించినా, లోకానుసారమైన మనస్సును లోలోపల దాచుకొని లోకం నుండి వేరై, ప్రేమ కనికరాలు అలవర్చుకోకుండా స్వార్థంతో జీవిస్తుండడం చూస్తారు. లేదా, ఒకవైపు ఆత్మీయంగా మాట్లాడుతూ, మరోవైపు వ్యర్థమైన జీవితాలు జీవించడం, దేవునితో సహవాసాన్ని గురించి మాట్లాడుతూనే అన్ని విధాలా లోకానుసారులుగా ఉండడం, క్షమాపణ గురించి ఎంతో మాట్లాడి క్షమాశీలత ఏ మాత్రం కనబరచనివారిగా ఉండడం చూస్తారు.వారిని ఇలా చూసే ఇతరులు, దయనీయంగా రక్షణలేని స్థితిలోనే మిగిలిపోయేలా కఠినపరచబడతారు.

b) తామున్న ఈ స్థితికి ఎదగగలిగితే వారికి మేలని తోచే విధంగా ఇతరులను మోసపరుస్తారు. ఇది మతపరంగా పోటీపడడానికి దారి తీసి, వారిలో చూసే నీతిని మించేలా ఇతరులు పురిగొల్పబడినా, నిత్యజీవం లేని స్థితిలోనే మిగిలిపోతారు. వీటి గురించి మరియు పాపాన్ని చంపని కారణంగా కలిగే ఇతర కీడులను గురించి మున్ముందు చర్చించుకుందాం.

 

అధ్యాయం-3

పాపాన్ని చంపుటకు చాలినవాడు పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే

(పాపాన్ని చంపడానికి అవసరమైన రెండవ సూత్రము)

ఈ చర్చకు పునాదిగా= తీసుకున్న రోమా 8:13లో, పాపాన్ని చంపే పనికి సార్వభౌమ సమర్థుడిగా ప్రస్తావించబడిన 'ఆత్మ' అనగా పరిశుద్ధాత్మకు సంబంధించిన సూత్రాన్ని ఇప్పుడు మనము చర్చించబోతున్నాము.

2. పాపాన్ని చంపడానికి చాలినవాడు పరిశుద్ధాత్మ మాత్రమే

పరిశుద్దాత్మ లేకుండా ఏ ఇతర విధానమైనా సాధనమైనా వ్యర్థమే; ఆయన మాత్రమే ఇందుకు సమర్థుడు; తన చిత్రాన్ని ఆయనే మనలో కార్యసాధకం చేయగలడు

a) ఇతర పరిష్కార మార్గాలను వెతుక్కోవడం వ్యర్థం

ఎందుకంటే అవేవి వారిని స్వస్థపరచలేవు. పాపాన్ని చంపడానికి వారు నిర్దేశించే ఇతర మార్గాలన్నీ మనకు తెలిసినవే. రోమన్ కేథలిక్ వ్యవస్థలో మతనిష్ఠగా కనపడేదంతా, పాపాన్ని చంపే తప్పుడు పద్దతులతోనే తయారు చేయబడింది. అయితే అదంతా మోసగించే వారి 'గొంగళి' (జెకర్యా 13:4) వంటిది మాత్రమే. వారి మొక్కుబడులు, క్రమాలు, ఉపవాసాలు, ప్రాయశ్చిత్త కార్యాలు, మొదలైనవన్నీ పాపాన్ని చంపే మార్గాలుగానే రూపొందించబడ్డాయి. వారి ఉపదేశాలు, సందేశాలు, పుస్తకాలు, ఇవ్వన్నిటిని దీనికే మాధ్యమాలుగా చూస్తారు. అందుకే, పాతాళ అగాధము నుండి లేచిన మిడతలను (ప్రకటన 9:3) రోమన్ కేథలిక్ ఉపదేశకులకు సాదృశ్యమని విశ్వసించేవారు, మరణాన్ని వెదికేంతగా మనుష్యులను బాధించేది (9:5-6) వారి బాధ పుట్టించే బోధలే అని వ్యాఖ్యానిస్తారు. ఎందుకంటే వారి బోధలు పాపం విషయమై మేల్కొలిపినప్పటికీ, దానిని నివారించే పరిష్కారమేదీ అందించవు కాబట్టి అవి మనుష్యులను చచ్చిపోతే బాగుంటుందన్నంత ఆవేదనకు, భయానికి, మనస్సాక్షిలో అలజడికి గురిచేస్తాయి. వారి మతసారాంశం మరియు గొప్పతనమంతా ఇంతే. అయినా, పాపాన్ని చంపడమంటే ఏమిటో, అదెందుకు చేయాలో తెలియని మృతజీవులపై ఏమిటి ఈ శ్రమపెట్టే ప్రయోగాలు? పుణ్యం సంపాదించుకోవచ్చని ఆశ పెట్టి ఏమిటీ ఈ విషపూరితమైన పద్ధతులు? అనవసరమైన పుణ్యకార్యాలను రూపకల్పన చేసుకుని, వాటిని ఏవేవో గొప్పగొప్ప పేర్లతో పిలిచి , సిగ్గుపడాల్సినవాటిని బట్టి వారు అతిశయిస్తున్నారు. వారిని గురించి, పాపాన్ని చంపడానికి వారు కల్పించిన పద్దతులను గురించీ 7వ అధ్యాయంలో మరింత విస్తృతంగా చర్చించుకుందాం.

అయితే సువార్త వెలుగు కలిగుండి కూడా కొందరు పాపాన్ని చంపడానికి రోమన్ కేథలిక్లు ఆవిష్కరించిన పద్ధతులను ఇతరులపై బలంగా రుద్దే ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. ప్రొటెస్టెంట్లుగా చలామణీ అవుతున్న కొందరు, ఆ పద్దతులను సత్యవెలుగని పొరబడి ఎంత నిష్ఠతో అచరిస్తున్నారంటే, బహుశ మూడు-నాలుగు వందల సంవత్సరాల ముందు ఉండుంటే, వారు రోమన్ కేథలిక్ సంఘానికి అత్యుత్తమ శిష్యులై ఉండేవారు. క్రీస్తు కాని ఆయన ఆత్మ కాని లేశమాత్రమైనా ప్రస్తావనకు రాని వారి బాహ్య ప్రయాసలు, శరీర సంబంధమైన అభ్యాసాలు, స్వీయ ప్రయోగాలు, నిష్ఠతో చేసే విధులు, ఇవన్నీ పాపాన్ని చంపే సాధనాలు మరియు విధానాలంటూ వీటిని అలంకరించడానికి పలికే వ్యర్థమైన డంభపు మాటలు, వారికి దేవుని శక్తి మరియు సువార్త సత్యం పట్ల ఉన్న అజ్ఞానపు లోతులను బట్టబయలు చేసేవిగా ఉన్నాయి. ఈ పుస్తకాన్ని ప్రచురించడానికి ఈ పరిస్థితే ఒకానొక కారణం.

ఇలాంటివారు ఏ ఒక్క పాపాన్నయినా నిజంగా చంపలేరనడానికి కొన్ని కారణాలను గమనిద్దాం:

(i) వారు పాపాన్ని చంపడానికి అవసరమని బలవంత పెట్టే విధి-విధానాలను దేవుడు ఆ పని కొరకు నియమించలేదన్నది మొదటి కారణం.

దైవభక్తి విషయంలో ఒక ఉద్దేశాన్ని నెరవేర్చడం, దాని కొరకు దేవుడు నియమించిన మాధ్యమాల ద్వారానే తప్ప సాధ్యపడదు. వారి గోనెపట్టలు, మొక్కుబడులు, ప్రాయశ్చిత్త కార్యాలు, స్వీయకల్పిత క్రమశిక్షణ, సన్యాస జీవితం, మొదలైనవాటిని చూసి దేవుడు, 'ఇవి మిమ్మును కోరినవాడెవడు' అని అడిగి, 'మనుష్యులు కల్పించిన పద్దతులు దైవోపదేశములని బోధించుచు, వారు నన్ను వ్యర్థముగా ఆరాధించుచున్నారు' అని అంటాడు. ఎవరు ప్రవేశపెట్టిన స్వయంశికాపద్దతులైనా వాటి పరిస్థితి ఇదే.

(ii) దేవుడు నియమించిన సాధనాలను వారు, సరైన చోట, సరైన క్రమంలో వినియోగించడం లేదన్నది మరొక కారణం. ప్రార్థన, ఉపవాసం, మెలకువగా ఉండటం, వాక్యధ్యానం, తదితరమైనవి పాపాన్ని చంపడానికి ఉపకరించే కొన్ని సాధనాలే. అయితే వీటిని ధారలుగా కాక ఊటలుగా చూస్తున్నారు. ఉద్దేశాన్ని నెరవేర్చడానికి పరిశుద్ధాత్మ మరియు విశ్వాస ఆధీనంలో సాధనాలుగా మాత్రమే పనిచేసే వీటిని గురించి, ఇవి చేయడం వల్లనే లక్ష్యాన్ని అందుకుంటారని భావిస్తున్నారు. ఇంత ప్రార్థించి, ఇంత ఉపవసించి, ఇన్ని గంటలు కేటాయించి, సమయం సరిగా పాటిస్తే పని జరిగిపోతుందని పొరబడుతున్నారు. 'ఎల్లప్పుడూ నేర్చుకొనుచున్నను, సత్యవిషయమైన అనుభవజ్ఞానము ఎప్పుడూ పొందలేని కొందరిని గురించి అపోస్తలుడు వేరొక సందర్భంలో చెప్పిన విధంగానే, వీరు కూడా ఎల్లప్పుడూ పాపాన్ని చంపుతున్నప్పటికీ ఎపుడు దానిని సమర్థవంతంగా చంపలేనివారిగా ఉన్నారు. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే, భౌతిక శరీరాన్ని నలగగొట్టే పద్ధతులే తప్ప దురాశను దుర్నీతిని అణచివేయగలిగే విధానాలేవీ వారి వద్ద లేవు.

ఈ విషయమై సువార్త బోధించేదేమిటో తెలియనివారందరూ చేసే పొరపాటు ఇదే. లోకంలోకి తేబడిన స్వేచ్ఛారాధన మరియు మూఢవిశ్వాసాలన్నిటికీ మూలం ఇదే. ప్రాచీన సన్యాసభక్తిని అనుసరించినవారు అలవరచుకున్న నిగ్రహవిధానాలు ఎంత భయంకరమైనవి! తమ ప్రకృతి సహజత్వంపై ఎంతటిహింసకు పాల్పడ్డారు! ఎంతటి తీవ్ర వేదనకు తమ్మును తాము గురిచేసుకున్నారు! వారి ఈ పద్దతులకు, వాటిని ప్రోత్సహించిన సూత్రాలకు వెనుక ఉన్నదేమిటో లోతుగా పరిశీలించినపుడు, ఇవ్వన్నిటికి వీరు చేసిన ఒక పొరపాటు తప్ప వేరే మూలమేదీ కనబడదు. ఆ పొరపాటేమిటంటే, పాపాన్ని చంపుతున్నామనుకొని, ప్రాచీన పతన స్వభావంపై కాక తమ బాహ్య సహజ స్వభావంపై, 'మరణానికి లోను చేసే శరీరం' పై కాక భౌతిక శరీరంపై దాడిచేసారు..

ఏదో ఒక అపరాధభావం అంతరంగాన్ని కుదిపివేసినపుడు, ఇంకెప్పుడూ ఆ పాపం చేయనని ఒక వ్యక్తి తనకును దేవునికిని ప్రమాణం చేస్తాడు. కొంత కాలం మెలకువతో ప్రార్థనలతో జాగ్రత్త వహిస్తాడు. అయితే ఆ వేడిమి చల్లారి, ఆ అపరాధభావం తొలగిపోవడంతో పాటు, పాపాన్ని చంపే యత్నం కూడా ముగిసిపోతుంది; పాపపు ఏలుబడి యధాస్థానానికి మరలివస్తుంది. ఆరోగ్యంగా ఉన్నవానికి విధినిర్వహణ మంచి పోషకమే. అయితే రోగగ్రస్తునికి అది మంచి ఔషధం కానేరదు. ఆహారాన్ని ఔషధంగా వాడేవాడు, అది పని చేస్తుందని అపేక్షించకూడదు. ఆత్మీయ అనారోగ్యత గలవాడు, పని చేయడం ద్వారా తన రుగ్మతను వదిలించుకోలేడు. అయితే తమను తాము మోసపుచ్చుకునేవారు చేసేది సరిగ్గా ఇదే అని మనం మున్ముందు చూడబోతున్నాము.

ఈ పద్ధతులేమి పాపాన్ని చంపడానికి సమర్థవంతమైనవి కావనే వాస్తవం, ఆ బాధ్యతకున్న స్వభావమే మనకు తెలియజేస్తుంది. అందుకు సమకూర్చాల్సిన వివిధ ప్రయాసాలన్నీ మానవ సహజంగా జరిగేవి కావనీ, మానవాతీత శక్తిచేత మాత్రమే కార్యసాధకం చేయదగిన స్వభావం వాటికుందని మనం మున్ముందు నిర్ధారించుకోనయ్యున్నాము.

b) ఇది పరిశుద్దాత్మ కార్యము.

ఎందుకంటే :

i) ఈ పని చేయడానికి దేవుడు ఆయనను మనకు అనుగ్రహిస్తానని వాగ్దానం చేసాడు. రాతిగుండెను తీసివేయడం, అంటే మొండితనం, గర్వం,తిరుగుబాటుతనం మరియు అవిశ్వాస హృదయాన్ని తొలగించే పని సాధారణంగా పాపాన్ని చంపే పనిలో భాగమే. అయితే, ఇది పరిశుద్ధాత్మ వలన జరుగుతుందని వాగ్దానం చేయబడింది (యెహెజ్కేలు 11:19, యెహెజ్కేలు 36:27). 'నా ఆత్మనిస్తాను, నూతన హృదయాన్ని ఇస్తాను' అంటూ దేవుడు ఈ వచనాలలో సెలవిస్తున్నాడు. ఇతర మాధ్యమాలన్నీ విఫలమౌతాయి కాబట్టి, ఈ పనిని కార్యసాధకం చేసేది దేవుని ఆత్మ మాత్రమే (యెషయా 57:17-18).

i) పాపాన్ని చంపే సామర్థ్యమంతా క్రీస్తు మనకిచ్చే వరమే. క్రీస్తు అనుగ్రహించే వరాలన్నీ మనకు అందేది క్రీస్తు ఆత్మ ద్వారా మాత్రమే. క్రీస్తుకు వేరుగా మనం ఏమి చేయలేము (యోహాను 15:5). ఆయన ఇచ్చే ప్రతి దీవెన, ప్రతి విడుదల, ప్రతి కృప యొక్క ఆరంభం, అభివృద్ధి మరియు కార్యసిద్ధి, ఆయన ఆత్మ ద్వారా మాత్రమే మనం పొందుతాము. ఎందుకంటే, తన విశ్వాసుల మీదను వారి అంతరంగంలోను ఆయన కార్యం చేసేది తన ఆత్మ ద్వారా మాత్రమే. కాబట్టి పాపాన్ని చంపే సామర్థ్యం కూడా మనకు ఆయన నుండే కలుగుతుంది.

మనకు 'మారుమనస్సును పాపక్షమాపణను దయచేయుటకై దేవుడు ఆయనను అధిపతిగాను రక్షకునిగాను తన దక్షిణ హస్త బలము చేత హెచ్చించియున్నాడు' (అపో.కా. 5:31). పాపాన్ని చంపడం మారుమనస్సుకి సంబంధించిన ఎంతో ప్రాముఖ్యమైన వరం. దానిని ఆయన ఎలా జరిగిస్తాడు? పరిశుద్దాత్మను గురించిన వాగ్దానమును పొందినవాడై, ఆ పరిశుద్దాత్మను మనలో కుమ్మరించి ఆ కార్యాన్ని మనలో జరిగిస్తాడు (అపో.కా. 2:33). పరిశుద్ధాత్మను పంపుతానని ఆయన చేసిన పలు వాగ్దానాలు మనకు తెలిసినవే. టెస్టులియన్ చెప్పిన విధంగా 'వికారియం నవరే ఓపెరమ్' అంటే 'మనలో కార్యసాధకం చేయనుద్దేశించిన తన క్రియలను జరిగించడానికే తన ఆత్మను ఆయన మనలోనికి పంపాడు.

ఒకటి లేదా రెండు ప్రశ్నలు లేవనెత్తి వాటికి పరిష్కారాన్ని తెలపడం ద్వారా నా ముఖ్యతలంపును మరింత స్పష్టం చేస్తాను.

మొదటి ప్రశ్న : పరిశుద్దాత్మ పాపాన్ని ఎలా చంపుతాడు?

సాధారణంగా, మూడు విధాలుగా ఆయన ఈ కార్యాన్ని చేస్తాడు :

(1) మన హృదయాలలో కృపను విస్తరింపచేసి, శరీరక్రియలకు భిన్నమైన ఆత్మఫలాలు మరియు వాటి నియమాలు మనలో వృద్ధి చెందించడం ద్వారా పాపాన్ని చంపుతాడు. శరీరక్రియలు మరియు ఆత్మఫలాలు ఒకదానికొకటి విరుద్దమని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు. శరీర క్రియలు ఇలా ఉంటాయని (గలతీ 5:19-21), అయితే ఆత్మ ఫలాలు వాటికి భిన్నమైనవని, పూర్తిగా వ్యతిరేకమైనవని అంటున్నాడు (5:22-23). మరి ఆత్మ ఫలాలు విస్తరిస్తాయనుకుంటే శరీరక్రియలు కూడా విస్తరించే ప్రమాదముంది కదా? లేదన్నదే అపోస్తలుని జవాబు. “క్రీస్తు యేసు సంబంధులు శరీరమును దాని ఇచ్ఛలతోను దురాశలతోను సిలువవేసియున్నారు” (  5:24). కాని ఎలా? ఆత్మననుసరించి జీవిస్తే, ఆత్మననుసరించి క్రమంగా నడుచుకుంటే ఇది జరుగుతుంది ( 5:25). అంటే, ఆత్మ ఫల సుగుణాలన్ని మనలో విస్తరించి, వాటిననుసరించి మనము నడుచుకోవడాన్ని బట్టి ఇది సాధ్యపడుతుంది. ఈ రెండు ఒకదానికొకటి విరుద్ధం అని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు (5:17 ). కాబట్టి ఒకే సమయంలో ఈ రెండూ ఒక వ్యక్తిలో బహుగా లేదా బలంగా విస్తరించడమనేది సాధ్యపడదు. “పరిశుద్దాత్మ మనకు నూతన స్వభావమును కలుగజేయుట” (తీతు 3:5) అని పిలువబడిన ఈ కార్యము, పాపాన్ని చంపే ఒక గొప్ప మార్గం. శరీర క్రియలన్నిటిని మరియు అంతరంగ పాపాన్ని విస్తరించకుండా అడ్డగించేలా, వాటికి భిన్నమైన, వ్యతిరేకమైన, వినాశనకరమైన ఆత్మఫలాలయందు మనము ఎదిగి, అభివృద్ధిచెంది, విజయవంతంగా విస్తరించేలా ఆయన మనలో ఈ కార్యాన్ని జరిగిస్తాడు.

(2) పాపపు నైజం మరియు వేరుపై నేరుగా దాడిచేసి, దానిని బలహీనపరచి, నిర్వీర్యం చేసి, క్రమేపీ దానిని తొలగించి వేయడం ద్వారా పాపాన్ని చంపుతాడు. ఈ విధంగా మన కల్మషాన్నంతా దహించి శుద్ధిచేసేవాడు కనుకనే ఆయన “తీర్పు తీర్చు ఆత్మ” అని “దహించు ఆత్మ” అని పిలవబడ్డాడు (యెషయా4:4). తన సర్వశక్తిమంత సామర్థ్యంతో రాతిగుండెను తీసివేస్తాడు. ఆయన ఒక పనిని చేపడితే, అంచలంచలుగా దానిని సంపూర్తి చేసేవాడు. పాపపు వేరును సహితం దహించివేసే అగ్ని ఆయనే.

(3) విశ్వాసం ద్వారా ఒక పాపి హృదయంలోనికి యేసు సిలువను తెచ్చి, క్రీస్తు మరణంతో మనకు సమానానుభవాన్ని ఇచ్చి, ఆయన శ్రమలలో పాలివారిగా చేయటం ద్వారా పాపాన్ని చంపుతాడు. ఇది ఎలా జరిగిస్తాడన్నది మున్ముందు మరింత విపులంగా చర్చించుకుందాం.

రెండవ ప్రశ్న : పాపాన్ని చంపేది పరిశుద్దాత్మ కార్యమైతే, అది చేయమని మనలను హెచ్చరించడం ఎందుకు?

ఆ పని చేయడం పరిశుద్దాత్మకు మాత్రమే సాధ్యపడుతుంది కాబట్టి అది పూర్తిగా ఆయనకే విడిచిపెట్టాలి కదా?

(1) మనలో ఉన్న సుగుణాలు మరియు సత్క్రియలన్నిటిని మనలో పుట్టించినవాడు ఆయనే అన్న భావంలో మాత్రమే ఈ పని పరిశుద్దాత్మ చేసేదని చెప్పబడింది. 'మనము ఇచ్ఛయించుటకును, కార్యసిద్ధి కలుగజేసుకొనుటకును, తన దయాసంకల్పము నెరవేర్చుటకై మనలో కార్యసిద్ధి కలుగజేయువాడు ( గ్రీకులో - ఎనర్గెయొ) ఆయనే' (ఫిలిప్పి 2:13). నిజముగా మన పక్షమున ఉండి మన పనులన్నిటిని సఫలపరచి (యెషయా 26:12), విశ్వాసయుక్తమైన ప్రతికార్యమును మనలో బలముతో సంపూర్తి చేసేవాడు' అయనే (2థెస్స1:11, కొలొస్సీ 2:12). ఆయన మనలను ప్రార్థించేలా చేసే విజ్ఞాపనాత్మ అయ్యున్నాడు (రోమా 8:26, జకర్యా 12:10). ఐనా ఇవన్ని చేయుమని మనం హెచ్చరించబడ్డాము, హెచ్చరించబడాలి.

(2) పాపాన్ని చంపడానికి మనం చూపించాల్సిన విధేయతను మినహాయించే విధంగా మనలో ఆ కార్యాన్ని ఆయన జరిగించడు. మారుగా, మనలో, మనపై తన కార్యం జరిగించతగినవారిగా మార్చే కార్యాన్ని మనలో మరియు మనపై చేస్తాడు. అంటే, మన స్వేచ్ఛను, స్వచ్ఛంద విధేయతను భంగపడనీయకుండానే పాపాన్ని చంపే ఆ కార్యాన్ని మనలో చేస్తాడు. మన గ్రహణశక్తి, చిత్తము, మనస్సాక్షి మరియు కోరికలపై వాటి సహజ సామర్థ్యాలకు అనుగుణంగానే కార్యం చేస్తాడు. మనకు వ్యతిరేకంగా లేదా మనం లేకుండా కాదు, మనలోను మనతోపాటుగాను ఆయన ఆ పనిని చేస్తాడు. కాబట్టి, ఆయన మనకు చేసే సహయం, ఆ పనికి ప్రోత్సాహంగా ఉంటుందే తప్ప దానిని నిర్లక్ష్యపెట్టే తావు ఎంత మాత్రము ఇయ్యదు.

పాపం విషయమై ఒప్పించబడి, దాని నేరారోపణకు తాళలేక, పాపాన్ని నిరోధించడానికి లెక్కలేని గందర గోళ పద్దతులను వీనుల విందు చేయపూనుకున్నప్పటికీ, దేవుని ఆత్మతో పరిచయం లేని కారణాన, ఆ ప్రయత్నమంతా వృథాగానే చేస్తున్న వారి మతిహీనమైన ప్రయాసలను గురించి నేను ఎంతో దు:ఖిస్తున్నాను. వారు పోరాడుతారు కానీ విజయం రాదు; యుద్దం చేస్తారు కాని సమాధానముండదు; వారి జీవితమంతా దాస్యంలోనే గడిచిపోతుంది. ఆహారం కానిదాని కొరకు తమ శక్తిని, ప్రయోజనమియ్యని దాని కొరకు తమ శ్రమను వారు వ్యయం చేసుకుంటున్నారు.

ఇంతకంటే బాధాకరమైన రణరంగం మరొకటుండదు. ధర్మశాస్త్రపు నేరారోపణ ఒత్తిడిని బట్టి ఒకడు పాపానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడేలా బలవంత పెట్టబడుతున్నాడు. కానీ ఆ పోరాటానికి అవసరమైన శక్తి అతనికి లేదు. పోరాటం తప్పదు, విజయం రాదు; ఇదేదో చంపబడటానికి ఉ ద్దేశ్యపూర్వకంగానే శత్రువు ఖడ్గం మీదకు త్రోయబడినవాని వంటి పరిస్థితి. ధర్మశాస్త్రము వారిని ముందుకు తరిమితే పాపం వారిని వెనక్కి తిప్పికొడుతుంది. కొన్నిసార్లు వారు పాపాన్ని మట్టుపెట్టేసినట్లు భావిస్తారు కానీ, నిజానికి వారు రేపిన దుమ్ము పాపాన్ని కేవలం వారికి కనుమరుగు చేస్తుంది. అంటే, వారి భయం, బాధ, ఆందోళన వంటి తమ సహజ ప్రతిక్రియలు, పాపాన్ని స్వాధీనపరచుకున్నట్లు వారిని నమ్మబలుకుతాయి కాని నిజానికి వారు దానినితాకను కూడా లేదు. ఇదంతా చల్లారేసరికి, వారు మరలా రణరంగానికి మరలి రావాల్సిందే. వారు చంపామని తలంచిన పాపం, ఒక్క గాయమైనా లేనిదిగా అక్కడ వారిని మరలా ఎదుర్కొంటుంది.

ఇంతగా శ్రమకూర్చి పోరాడిన వీరే దేవుని రాజ్యంలోనికి ప్రవేశించలేని బాధాకరమైన దుస్థితిలో ఉంటే, ఇవన్నిటిని ఏ మాత్రం పట్టించుకోకుండా, పాపపు శక్తి మరియు ఏలుబడి కింద ఉంటూ, అలా కొనసాగడాన్నే ప్రేమిస్తూ, శరీరేచ్ఛలను నెరవేర్చుకోవడానికి చాలినంత చేయలేకపోతున్నందుకు తప్ప మరిదేనికి దు:ఖపడని వారి పరిస్థితి ఎలా ఉండబోతుందో?

 

అధ్యాయం-4

మన ఆత్మీయ జీవితం యొక్క ప్రాణం, బలం మరియు

ఆదరణ పాపాన్ని చంపడంపై ఆధారపడుంది

(పాపాన్ని చంపడం ఎందుకు అవసరమో తెలిపే మూడవ సూత్రం)

దేవునితో నడవటంలో శక్తి, ఆదరణ, బలం మరియు సమాధానం కలిగి జీవించాలనేది మన కోరిక. మనలను నెమ్మది లేకుండా చేసేదేమిటని సరిగ్గా ఆరా తీస్తే, దేవునితో నడిచే విధేయతకు అవసరమైన శక్తి, బలము, సామర్థ్యం మరియు జీవం, మనలో కొరవడ్డాయన్నది మొదటి కారణమయ్యుండాలి, లేదా అందులో పొందే శాంతి, నెమ్మది, ఆదరణ కొరవడ్డాయన్నది రెండవ కారణమయ్యుంటుంది. ఈ రెండింటితో సంబంధం లేకుండా విశ్వాసికి సంభవించేదేదైనా, అవి తన ఫిర్యాదుల్లో స్థానానికి నోచుకున్నవి కాలేవు.

అయితే, ఇదంతా మనం పాపాన్ని చంపడం మీద ఆధారపడుంటుంది. దీని విషయమై వీటిని గమనించండి:

a) పాపాన్ని చంపడం వల్ల జీవం, ఆదరణ మరియు బలం తప్పనిసరిగా కలుగుతాయని చెప్పలేము

పాపాన్ని చంపితే ఇవి తప్పనిసరిగా కలుగుతాయని నేను చెప్పడం లేదు. ఒక వ్యక్తి తన జీవితాంతం పాపాన్ని చంపే పనిని ఎడతెగకుండా జరిగించినా, నెమ్మది లేదా ఆదరణ అనుభవించిన ఒక్క రోజైనా లేకుండా ఉండడం సాధ్యమే. హేమాను అనుభవం అలాంటిదే (కీర్తనలు 88). అతడు ఎడతెగక పాపాన్ని చంపుతూ దేవునితో నడిచే జీవితాన్ని కలిగున్నప్పటికీ భయాలు, గాయాలు అతని అనుదిన భాగమయ్యాయి. అయితే దేవుడు తన ఉత్తమ స్నేహితుడైన హేమానును దు:ఖపడేవారికి ఒక మాదిరిగా ఉండేలా ఏర్పరచుకున్నాడు. నీ పరిస్థితి తన శ్రేష్టదాసుడైన హేమాను వంటిదే ఐతే ఫిర్యాదు చేయగలవా? ఇదే లోకాంతం వరకు అతనికి ఘనతగా మిగిలిపోతుంది. సమాధానాన్ని సెలవిచ్చే అధికారాన్నిదేవుడు తన వశంలో ఉంచుకున్నాడు (యెషయా 57:18-19). 'ఆ కార్యాన్ని నేనే చేస్తానని' ‘వారిలో దు:ఖించువారిని ఓదార్చుదును' అని దేవుడు సెలవిస్తున్నాడు (18వ వచనము). దేవుడు ఈ కార్యాన్ని ఎలా చేస్తాడు? ఒక నూతన సృష్టిగా దీనిని జరిగిస్తాడు. 'నేను దానిని పుట్టించెదను' అని దేవుడు సెలవిస్తున్నాడు. సమాధానం తెచ్చే సాధనాలను వినియోగించడం వరకు మన బాధ్యత, అయితే, సమాధానాన్ని దయచేయడం మాత్రం దేవుని వశంలోనే ఉంది..

b) జీవం, బలం,ఆదరణ అనేవి దేవుడిచ్చే ఆధిక్యతలే కానీ మన హక్కులుకావు

మనకు జీవము, బలము, ధైర్యము, సమాధానము కలుగజేయడానికి దేవుడు నియమించిన మార్గాలలో పాపాన్ని చంపడం ఒకానొక ప్రాథమిక మూలం కాదు. అవి దేవుడు మనలను దత్తత తీసుకున్నాడనే నిశ్చయత మన ఆత్మలకు అందించబడడం వల్ల కలిగే ఆధిక్యతలు. మనం దేవుని పిల్లలమని ఆత్మ తానే మన ఆత్మతో కూడా సాక్ష్యమివ్వటం, తెల్లరాతిని, కొత్త పేరును, దత్తతను నీతిమత్వమును అనుగ్రహించటం అనగా, ఇవన్నీ మనకు ఇవ్వబడ్డాయన్న గ్రహింపును, నిశ్చయతను మనకు కలుగజేయడం మొదలైనవి, మనకు జీవము, బలము, ధైర్యము, సమాధానము కలుగజేయడంలో పరిశుద్దాత్మకు ఉపకరించే మూలసాధనాలు. ఐతే, ఇది కూడా నేను చెప్పాలి:

C) మన ఆత్మీయ జీవితానికి జీవం, ఆదరణ మరియు బలం పాపాన్ని చంపటంపై చాలా వరకు ఆధారపడుంటాయి

సాధారణంగా మనం దేవునితో నడిచే క్రమంలోను, ఆయన సాధారణంగా మనతో వ్యవహరించే పద్ధతిలోను, ఆలోచిస్తే, మన ఆత్మీయ జీవితానికి కావలసిన బలం మరియు ఆదరణ పాపాన్ని చంపడం పైన ఎంతో ఆధారపడి ఉంది. అది వాటికి తప్పనిసరిగా కావాల్సిన షరతుగా మాత్రమే కాదు, వాటిని కలిగించడానికి కార్యసాధకమైన ప్రభావంగా కూడా అవసరం.

(i) పాపాన్ని చంపడం మాత్రమే మనకు అవసరమైన బలాన్ని ఆదరణను దొంగలించకుండా పాపాన్ని ఆపగలదు.

చంపబడని ప్రతి పాపము రెండు పనులు తప్పక చేస్తుంది:

(1) ఆత్మను బలహీనపరచి నిర్వీర్యం చేస్తుంది.

దావీదు కొంత కాలం ఒక పాపాన్ని చంపకుండా తన హృదయంలో దాచుకున్నపుడు, అది అతని ఎముకలను విరిచి, ఆత్మీయ శక్తిని హరించివేసింది. అందుకు తాను రోగగ్రస్తుడిగాను, బలహీనుడుగాను, గాయపడినవాడుగాను, సొమ్మసిల్లినవాడిగాను ఉన్నట్లు ఫిర్యాదు చేసాడు. “నా ఎముకలలో స్వస్థత లేదు” (కీర్తనలు 38:3), “నేను సొమ్మసిల్లి బహుగా నలిగియున్నాను” (38:3), “నేను తల ఎత్తి చూడలేక పోతిని” (40:12) అని అతడు విలపించాడు. చంపబడని ఒక దురాశ, మన ఆత్మలో ఉన్న సామర్థ్యాన్ని తాగివేసి, ఆత్మీయవిధులు నిర్వర్తించలేని శక్తిహీనులుగా చేస్తుంది. ఎందుకంటే

మొదటిగా, పాపం మన హృదయవాంఛలను చిక్కులబెట్టి, హృదయపు స్తితిగతులను తప్పేలా చేస్తుంది. దేవునితో లోతైన సహవాసానికి ఉండాల్సిన ఆత్మీయ ఆసక్తి నుండి హృదయాన్ని తిప్పివేసి, మరిదేన్నో ప్రేమించి, ఆశించేలా దాని వాంఛలను మరలుగొల్పి, దేవుని ప్రేమను మన హృదయాల్లో నుండి పారద్రోలేలా చేస్తుంది (1యోహాను 2:15-17). మరొకదానిని ప్రేమిస్తూ యెహెూవాయే నా స్వాస్థ్యమని యధార్థంగాను సత్యంగాను చెప్పడం ఇపుడు హృదయానికి వీలుపడదు. దేవునిపట్ల మాత్రమే కలిగుండాల్సిన భయము, కోరిక, నిరీక్షణ, వంటి ఆత్మీయ సుగుణాలు ఇపుడు హృదయాన్ని ఆక్రమించిన ఆ వేరొక విషయం పట్ల ఏదో విధంగా కనపరచడం జరుగుతుంది.

రెండవదిగా, పాపం గురించిన పథకాలతో నిండి ఉండేలా అది మన తలంపులను ఆక్రమిస్తుంది. మనోవాంఛలను తీర్చడానికి అవసరమైనవి అందించే గొప్ప మాధ్యమాలు మన తలంపులే. పాపం చంపబడకుండా హృదయంలో నిలిచుంటే, మన తలంపులు మన శరీరేచ్ఛలను నెరవేర్చటానికి శరీరం విషయమై నిర్విరామంగా ఏర్పాట్లు చేస్తూనే ఉంటాయి. శరీరేచ్ఛలను తృప్తిపరచేవాటినిమెరుగులు దిద్ది, అలంకరించి, ముస్తాబుచేసి, వాటిని ఇంటికి తెస్తాయి. ఇలా అవి చెప్పనశక్యమైన మలిన ఊహలకు సేవలు ఆతిథ్యమిస్తాయి.

మూడవదిగా, మన ఆత్మీయ విధులను ఆటంకపరచేలా పాపం విరుచుకుపడుతుంది. దేవునిని ఆరాధించాల్సింది పోయి, ఆసక్తిగలవాడు నేర్చుకోవటంలో, లోకస్తుడు పనులలో లేదా ప్రయత్నాలలో, శరీరసంబంధి వ్యర్థమైనవాటి కొరకు చేసుకునే ఏర్పాట్లలో తలమునకలయ్యుండేలా వారిని అది ప్రభావితం చేస్తుంది.

చంపబడని పాపం దారి తీసే అతిక్రమాలు, వినాశనాలు, అవి గురిచేసే బలహీనత, ఒంటరితనాలను వివరించడం నా ప్రస్తుత అంశమయ్యుంటే, పై విషయాలను మరింత విస్తృతంగా చర్చించి ఉండేవాడిని.

(2) ఆత్మను దు:ఖంలో ముంచెత్తి, నెమ్మది మరియు సమాధానం లేకుండా చేస్తుంది.

పాపం ఆత్మను బలహీనపరచినట్లే దానిని చీకటిమయంగా కూడా చేస్తుంది. అది దేవుని ప్రేమా కనికరాలను చూడలేకుండా మన మనోనేత్రాల ముందు నల్లని మేఘంలా కమ్ముకుంటుంది. మనకు ప్రాప్తించిన దత్తపుత్రాధిక్యతలను మరచిపోయేలా చేసి, ఒకవేళ హృదయం సమాధానపు ఆలోచనలను కూర్చుకునే ప్రయత్నం చేసినా అది వాటిని చెల్లాచెదురు చేస్తుంది.

మన ఆత్మీయ బలం మరియు సామర్థ్యం, పాపాన్ని చంపడంపై ఆధారపడి ఉందని నేను చెప్పింది ఈ భావంలోనే. వాటిని నిరోధించేదానిని తొలగించుకోవడమే వాటిని కలిగుండడానికి మార్గం. పాపపు ప్రభావం కింద రోగులైనవారు, గాయపడినవారు, సహాయం కొరకు ఎన్నో అభ్యర్థనలు చేస్తారు. వారి తలంపులు, ఊహలు వారిని స్వాధీనపరిచినపుడు వారు దేవునికి మొర పెట్టుకుంటారు. దేవునికే వారు మొరపెట్టినా వారికి విడుదల రాదు. వ్యర్థంగానే వారు ఎన్నో పరిష్కారాలు వెదుకుతున్నారు. వారికి స్వస్థత రాదు. హెూషియా 5:13లో మనం ఇదే చూస్తాము. తాను రోగియని ఎఫ్రాయీము చూసాడు, తనకు కలిగిన పుండును యూదా చూసాడు. దాని విషయమై కొన్ని పరిష్కారాలు కూడా వారు యత్నించారు. అయినా, తమ పాపాన్ని ఒప్పుకునేలా దేవుని తట్టుకు మనస్సు తిప్పుకొని వస్తేనే తప్ప ఏదీ వారికి సహాయపడదు (15వ వచనం). తమ రోగాన్ని, గాయాల్ని గురించి, వారు యుక్తమైన విధంగా దేవునిని అభ్యర్థిస్తేనే తప్ప వారికి ఎలాంటి స్వస్థత సిద్దించదు.

(ii) పాపాన్ని చంపడం, దేవుడు అనుగ్రహించిన ఆత్మఫలాలు పదును చేయబడి, అవి మన హృదయాలలో ఎదిగి విస్తరించడానికి తావిస్తుంది.

మన ఆత్మీయ జీవితం యొక్క ప్రాణం మరియు బలం, దేవుడు నాటిన కృపాసహిత మొక్కల ఆయువు మరియు ఫలసమృద్దిపై ఆధారపడి ఉంటాయి. ఒక తోటలో, ఒక ప్రశస్తమైన మొక్కను నాటి, దాని చుట్టూ భూమిని సేద్యపరచకుండా విడిచి పెట్టేస్తే, కలుపు మొక్కలు మొలవకుండా జాగ్రత్త వహించకపోతే, ఆ మొక్క బ్రతికే ఉంటుందేమో కాని, దయనీయమైనదిగా, వడలిపోయేదిగా, నిష్పలమైనదిగా మిగిలిపోతుంది. దానిని వెదికినా బహు కష్టంగా దొరుకుతుంది, దొరికినా నేను వెదికే చెట్టు ఇదేనా అని సంశయించేంతగా ,గుర్తుపట్టలేనిదిగా ఉంటుంది, ఒకవేళ గుర్తుపట్టినా ఏమాత్రం అక్కరకు రానిదిగా అది మిగిలిపోతుంది. అయితే దీనిని నాటిన భూమి వంటి బంజరు భూమిలోనే అలాంటి మరో మొక్కను నాటి, దాని చుట్టూ సరిగా సేద్యపరచి, దానిని అడ్డగించే లేదా హాని చేసేవన్నీటిని తొలగిస్తే, అది వృద్ధి చెంది ఫలించేదిగా ఉండి, తోటలోనికి చూసినపుడే తేటగా కనబడేదిగా ఉండి, ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు వినియోగించటానికి యోగ్యమైనదిగా సిద్దమౌతుంది. మన హృదయాలలో నాటబడిన ఆత్మఫలాల విషయం కూడా ఇదే. అవి ఉన్నాయన్నది నిజమే. అయితే, పాపాన్ని చంపే బాధ్యతను నిర్లక్ష్యపెట్టే ప్రవృత్తిగల హృదయంలో అవి నాటబడ్డాయి కాబట్టి, అవి చావనయ్యుండి (ప్రకటన 3:2 ), వాడిపోయి కృశించిపోతున్నాయి. అతని హృదయం, పైరు కనిపించకుండా కలుపు మొక్కలతో నిండిపోయిన సోమరివాని పొలం వంటిది . అలాంటివాడు, తన హృదయంలో విశ్వాసం, ప్రేమ, ఆసక్తిమున్నగు వాటికొరకు వెదుకుతాడేమో కానీ, అలాంటిదేదైనా కనిపించడం అరుదు. ఒకవేళ ఈ ఫలాలు ఇంకా సజీవంగాను యధార్థంగాను ఉన్నా, ఎంతో బలహీనపడి, దురాశలచేత అణగదొక్కబడి, బహుకొద్ది ప్రయోజనమే ఇవ్వగల స్థితిలో వాటిని చూస్తాడు. అవి మిగిలియున్నాయి కాని చావనైయున్నాయి. అయితే, పాపాన్ని చంపడం వల్ల హృదయం శుద్ధిచేయబడి, దురాశల కలుపుమొక్కలను ప్రతి రోజు పెరికివేసి (అవి ప్రతి రోజు మొలకెత్తుతాయి కాబట్టి), ఆత్మ ఫలాలు ఎదగడానికి అవసరమైన భూమి మన స్వభావమే కాబట్టి, కృపకు దానియందు విస్తరించే తావిస్తే, అది ఫలవృద్ది చెంది, ప్రతి ఫలము దాని పని అది చేయటం వల్ల, అన్నిటికి ఉపయోగపడేలా ఎదిగే వీలు కలుగుతుంది.

(iii) పాపాన్ని చంపే పనిలో యధార్థత ఉంటే అది సమాధానం కలుగజేస్తుంది

పాపాన్ని చంపకుండా మనలో యధార్థత ఉందని ఎలా రుజువు చేయలేమో అలాగే, అది చేస్తే మన యధార్థతను రుజువు చేయడంలో దానికి సాటియైన మరో ఆధారం లేదు. కాబట్టి ఇది మనకు సమాధానాన్ని కలిగించడానికి బలమైన పునాది. స్వార్థానికి బలమైన ఎదురుదెబ్బ పాపాన్ని చంపడమే కాబట్టి దానిలా యధార్థతను నిరూపించేది మరొకటి లేదు.

 

 

అధ్యాయం-5

ఏది పాపాన్ని చంపడం కాదు?

ఇప్పటి వరకు ఈ చర్చకు ఆధారమైన కొన్ని అంశాలను ప్రతిపాదించాను కాబట్టి, ఇప్పుడు విశ్వాసులకు పాపాన్ని చంపే బాధ్యతలో తలెత్తే కీలకమైన కొన్ని ప్రశ్నలతోను ఆచరణలో ఎదుర్కొనే కొన్ని పరిస్థితులతోను వ్యవహరించాలనే నా ముఖ్య ఉద్దేశానికి వస్తున్నాను.

ఇందుకు సంబందించిన ప్రశ్నలన్నీ ఇమీడియున్న ఒక్క అతిముఖ్యమైన ప్రశ్నను, ఈ క్రింది విధంగా ప్రతిపాదిస్తాను:

దేవునితో సహవాసంలో సమాధానాన్ని కోల్పోకుండా పాపంతో మనమెలా పోరాడాలి?

ఒక వ్యక్తి నిజమైన విశ్వాసి అయివుండి కూడా, తనలో ఉన్న శక్తివంతమైన అంతరంగ పాపం అతనిని చెరపట్టి లోపరచుకుంటుందని గుర్తెరిగాడనుకుందాం. అది అతని హృదయాన్ని కలవరంతో దహించి, తలంపులను గలిబిలిచేసి, దేవునితో సహవాసంలో అతని ఆత్మను బలహీనపరచి, సమాధానం లేకుండా కృంగదీసి, మనస్సాక్షిని కూడా కలుషితం చేసి, పాపం వలన కలుగు భ్రమచేత కఠినపరచబడే పరిస్థితికి అతన్ని గురిచేస్తుందనుకుందాం. ఇప్పుడతడు ఏమి చేయాలి? దానిని పూర్తిగా రూపుమాపలేకపోయినా, దానితో పోరాడే క్రమంలో, దేవునితో సహవాసంలో తనకుండాల్సిన శక్తిని, బలాన్ని, సమాధానాన్ని కోల్పోకుండా జాగ్రత్తపడేంత మేరకు, ఈ పాపాన్ని, దురాశను, వ్యాధినీ, లేదా దుర్నీతిని చంపేలా అతడు ఏ పరిష్కార విధానాన్ని అవలంభించాలి?

ఈ ముఖ్యమైన ప్రశ్నకు జవాబుగా ఈ క్రిందివాటిని వివరిస్తాను;

1. పునాదిలోనే పొరపాటు లేకుండా జాగ్రత్తపడడానికి, ఏ పాపాన్నయినా చంపడమంటే దాని అర్థమేమిటో, ఏది దాని అర్థం కాదో మొదట స్పష్టం చేస్తాను. (ప్రస్తుత అధ్యాయంలో ఏది దాని అర్థం కాదో చర్చించి, 6వ అధ్యాయంలో దాని అర్థమేమిటో విశ్లేషించబడింది).

2. ఇవి లేకుండా యధార్థంగాను ఆత్మీయంగాను పాపాన్ని చంపడం సాధ్యం కాదు అన్న కొన్ని సాధారణ నిర్దేశాలను సూచిస్తాను.( ఇవి 7 మరియు 8 అధ్యాయాలలో చదువుతాము).

3. ఈ నియమాలను నేను ప్రస్తావించే ప్రత్యేక పరిస్థితులకు ఎలా అన్వయించాలో వివరిస్తాను. (ఇది 9వ అధ్యాయం నుండి చూస్తాము).

ఒక పాపాన్ని చంపడం :

a) ఒక పాపాన్ని చంపడమంటే, దాని ఉనికి మన హృదయంలో లేకుండా చేసేలా దానిని హతం చేయడం, పెరికివేయడం, నిర్మూలం చేయడమని భావం కాదు.

మన గురి అదే అన్నది వాస్తవమైనప్పటికీ, ఈ జీవితంలో దానిని అందుకోలేము. ఏ పాపాన్నయినా యధార్థంగా చంపాలని పూనుకున్నవాడు, దాని వేరు కాని ఫలము కాని తన హృదయంలోనైనా జీవితంలోనైనా ఏ మాత్రం మిగలకుండా సంపూర్ణంగా నిర్మూలం చేయాలనే కోరిక, లక్ష్యము మరియు ఉ ద్దేశ్యము కలిగి ఉంటాడు. అదీ ఇంకెప్పుడు నిత్యత్వపర్యంతము కదలలేకుండా, కదల్చలేకుండా, అరవలేకుండా, పిలువలేకుండా, మోసగించలేకుండా, శోధించలేకుండా, దానిని మృతమొందించాలని అతడు కోరతాడు. గురి అదే అయినప్పటికి ఇప్పుడది సాధ్యపడేది కాదు. అయితే, క్రీస్తు ఆత్మ మరియు కృప చేత ఒక పాపాన్ని ఎప్పుడూ జయించే ఆశ్చర్యకరం మరియు ఉత్తమమైన విజయం ఒకవేళ సాధించే వీలు ఉంటుందనడంలో సంశయమేమీ లేదు. అయినా, దానిని సంపూర్ణంగా చంపి రూపుమాపడమనేది ఈ జీవితంలో జరుగుతుందని ఊహించలేము. “ఇది వరకే గెలిచితినని కాని, ఇదివరకే సంపూర్ణసిద్ధి పొందితినని గానీ అనుకొనుటలేదు” (ఫిలిప్పీ 3:12) అంటూ ఈ వాస్తవాన్ని పౌలు కూడా రూఢి చేసాడు. భక్తశ్రేష్టుడు మరియు విశ్వాసులకు మాదిరియైన పౌలు, విశ్వాసం, ప్రేమ, తదితర ఆత్మఫలాలన్నిటిలో తనకు సాటిలేని కారణాన్ని బట్టి, ఇతరులతో తారతమ్యంలో తాను సంపూర్ణుడని చెప్పుకున్నప్పటికీ (15వ వచనం), ఇంకా తాను గెలవనులేదు, సంపూర్ణసిద్ధి పొందను లేదు కానీ ఆ గురి వద్దకే పరిగెత్తుచున్నాడు. అయితే తనకు కూడా మనలా క్రీస్తు గొప్ప శక్తి చేత మార్చబడాల్సిన దీన శరీరమే ఉంది (21వ వచనం). సంపూర్ణతను మనం వాంఛించినప్పటికీ, మనంతట మనమే సంపూర్ణులము కావాలని కాదు, అన్నిటిలో మనము క్రీస్తునందు సంపూర్ణము చేయబడాలన్నది దేవుని ఉద్దేశ్యము (కొలొస్సీ 2:10). మనకు కూడా అదే శ్రేయస్కరం.

b) ఒక పాపాన్ని చంపడమంటే దానికి ముసుగువేయడం కాదు

ఇది వేరే చెప్పనవసరం లేదునుకుంటాను. కొన్ని బాహ్య కారణాలను బట్టి ఒక వ్యక్తి తాను ఇది వరకు చేసిన ఏదైన పాపాన్ని విడిచిపెట్టినపుడు, మనుష్యులు అతనిని ఒక మారిన వ్యక్తిగా పరిగణిస్తారేమో. అయితే, తన పూర్వ పాపానికి ఇప్పుడతడు శాపగ్రస్తమైన వేషధారణను తొడుగుకున్నాడని, మరింత సునాయాసంగా నరకానికి దారితీసే మార్గాన పయనిస్తున్నాడని, దానికి ముందున్నదాని స్థానంలో ఇప్పుడు ధరించుకున్నది, మరింత పరిశుద్దమైన నూతన హృదయం కాదు, మరింత కపటంతో నిండిన వేరొక హృదయమని దేవునికి తెలుసు.

c) పాపాన్ని చంపడమంటే శాంతంగా, మితంగా ఉండే స్వభావాన్ని అలవర్చుకోవడం కాదు.

కొంతమంది స్వభావసిద్దంగానే ఇతరులలా తుచ్ఛమైన అభిలాషలు లేదా అక్రమమైన కోరికల ధాటికి గురికాని నిగ్రహం కలిగుండవచ్చు. వీరు తమకున్న ఈ స్వభావసిద్ధ సామర్థ్యాన్ని లేదా ఆసక్తిని, క్రమశిక్షణ, జాగురూకత మరియు వివేచనతో, మరింత అభివృద్ది చెందించి మెరుగుపరచుకుంటే, తమ స్వీయదృష్టి మరియు ఇతరుల యెదుట పాపాన్ని చంపినవారిగా కనిపిస్తారేమో కానీ, వారిహృదయం మాత్రం హేయమైన ప్రతిది నివసించే నిశ్చలమైన ఊభిగా మిగిలిపోవచ్చు. ఒకడు ప్రతి దినము కోపము మరియు ఉద్రేకముతో కలతచెంది, ఇతరులను కూడా కలతపెట్టినట్లు ఇంకొకడు తన జీవితమంతటిలో ఎప్పుడు చేసిఉండకపోవచ్చు. ఐనా ఆ మొదటివాడే పాపాన్ని చంపడానికి రెండవ వానికంటే ఎక్కువ శ్రద్ధవహించిన వాడైయుండవచ్చు. ఇలాంటి వారు, స్వభావసిద్దంగా ఆసక్తిలేనివాటిని బట్టి పాపాన్ని చంపామని తలంచకూడదు. స్వయాన్ని ఉపేక్షించుకోలేకపోవటం, అవిశ్వాసం, అసూయ లేదా ఆత్మీయమైన ఇంకే పాపం విషయంలోనైనా తమ నిజస్థితిని సరిగా పసిగట్టగలరేమో చూసుకుంటే మంచిది.

d) పాపాన్ని చంపడమంటే పాపాన్ని దిశ మరలించడం కాదు.

కొంతకాలం గారడి సీమోను తన గారడిని ఉపేక్షించినప్పటికీ, గారడి చేసేలా అతనిని పురిగొల్పిన దురాశ మరియు స్వార్థం, ఇప్పుడు వేరొక విధంగా అతనిని ప్రేరేపించింది. అందుకే పేతురు అతనితో “నీవు ఘోర దుష్టత్వములోను దుర్నీతి బంధకములోను ఉన్నట్లు నాకు కనబడుచున్నది” అన్నాడు. “నువ్వు ఒప్పుకున్న విశ్వాసం మరియు విడిచిపెట్టిన గారడి సంగతి అలా ఉంచితే, నీ దురాశ మాత్రం ఎప్పటిలాగా ఇంకా నీలో బలంగా పని చేస్తుంది. దురాశ అదే కానీ అది ప్రవహించే దిశ మాత్రమే మారింది. వేరొక విధంగా పనిచేసిన, వేరొక రూపంలో అవతరించినా ఆ ఘోర దుష్టత్వం మాత్రం అదే'. ఒక చోట పుట్టిన పుండుకు చికిత్స చేసి మాన్పినా, అదే పుండు శరీరంలో ఇంకొక చోట పగులుకొచ్చినట్లే, ఒక వ్యక్తి తనలో ఉన్న ఒక దురాశను గురించి, అది బయటకు ఉబకకుండా ఎదిరించి, ఇదివరకులా అది విరుచుకు రాకుండా జాగ్రత్త వహిస్తున్నా, వేరొక రూపంలో అది బయటపడుతుంది. అయితే, ఇలాంటి మార్పులు, కృపవలన కాక ఇతర కారణాలను బట్టి సంభవిస్తాయి. బంధుత్వాలు, ఆసక్తులు మరియు ఉద్దేశ్యాలను బట్టి జీవిత విధానంలో కలిగే పరివర్తనల ఆధారంగా ఇవి సంభవించవచ్చు. కాలానుగుణంగా ఒక వ్యక్తి స్వభావంలో చోటుచేసుకునే సహజసిద్ధమైన మార్పులు కూడా వీటికి కారణమయ్యుండవచ్చు. వయస్సు మళ్లినవారు యవనేచ్ఛలను వెంబడించకపోవచ్చు. అంతమాత్రాన, వారు వాటిలో ఒక్కదానినైనా చంపారని అర్థం కాదు. ఒక దురాశను సేవించడానికి మరొకదానిని విడిచిపెట్టే వారి పరిస్థితి కూడా ఇలాంటిదే. గర్వాన్ని విడిచిపెట్టి లోకానుసారతను, శరీరకోరికలను విడిచిపెట్టి పరిసయ్యుల స్వనీతిని, తనలోని వ్యర్థమైనవాటిని విడిచిపెట్టి ఇతరుల పట్ల ఏహ్యభావాన్ని అలవరచుకునేవాడు, తాను విడిచిపెట్టిన పాపాన్ని చంపాడని తలంచవద్దు. అతడు తన యజమానిని మార్చాడు కానీ ఇంకా దాస్యంలోనే ఉన్నాడు.

e) పాపాన్ని చంపడమంటే అడపాదడపా దానిని జయించడం కాదు.

రెండు పరిస్థితులు లేదా సమయాలలో ఒక వ్యక్తి తాను పోరాడుతున్న ఏదైనా పాపాన్ని జయించేసాడని తలంచే అవకాశం ఉంటుంది;

(i) తన సమాధానాన్ని భంగపరచి, మనస్సాక్షిని భయానికి గురిచేసి, అపకీర్తి-భీతికి లోనుచేసి, నిస్సందేహంగా దేవునికి కోపం రేపేలా ఏదైనా పాపం అతనిని స్వాధీనపరచుకున్నపుడు, ఇది అతని అంతరంగంలో ఉన్నవన్నిటిని మేల్కొలిపి, కుదిపివేసి, బిత్తరపరచి, పాపం పట్ల ద్వేషంతో నింపి, తనపై తనకే అసహ్యం కలిగించి, అతనిని దేవుని వద్దకు తరిమి, ప్రాణం కోసమన్నట్లుగా విలపించేలా చేసి, నరకమంతగా తన దురాశపై ఏహ్యం పుట్టించి, దానిపై పోరాటానికి అతనిని పురిగొల్పుతుంది. శరీరాత్మలు పూర్తిగా మేల్కొల్పబడిన అతనికి కనిపించకుండా దాచుకొని, చచ్చిపడినట్లుగా పాపం అతని ఎదుట నటిస్తుంది. సైనిక స్థావరంలోనికి చొరబడి, ఒక అధికారిని చంపినపుడు, కావలివారితో సహా అందరూ లేచి, శత్రువు కొరకు గాలిస్తుండగా, అవకాశమొచ్చినపుడు మళ్లీ అలాంటి పాడుపనినే చేయాలనే దృఢసంకల్పంతో, ఈ హడావిడంతా అయ్యేంత వరకు దాగుకొనే, లేదా చచ్చినవానిగా పడుండే వానిలాగే పాపం కూడా ప్రవర్తిస్తుంది. కొరింథీ సంఘస్తులు, తమ మధ్య కనుగొనబడిన పాపాన్ని ఎదిరించి నాశనం చేయడానికి పూనుకున్న విధానాన్ని గమనించండి (2కొరింథి 7:11), ఒక వ్యక్తి అనుభవంలో కూడా ఇలాగే జరుగుతుంది. దురాశ నిశబ్దంగా,మెల్లమెల్లగా పనిచేస్తూ, మనస్సాక్షిని గాయపరచేలా పాపాన్ని పుట్టించినపుడు, జాగురూకత, రోషం, ఆసక్తి, భయం, ఇవన్ని దానిపై విరుచుకుపడి, దానికి వ్యతిరేకంగా పని చేయడానికి సిద్దమవుతాయి. వాటికి తాళలేక దురాశ కొంతకాలం నిశ్శబ్దంగానే ఉంటుంది. అయితే, ఈ హడావిడంతా పోయి దర్యాప్తు ముగిసే సరికి, దొంగ ఎప్పటిలాగే తనపనిలో తాను తలమునకలై కనిపిస్తాడు.

(ii) ఏదైనా ఒక తీర్పు, కీడు లేదా ఒత్తిడి పెట్టే శ్రమ ఎదురైనపుడు, ఆ ఇబ్బందులు, భయాలు మరియు ప్రమాదాల నుండి ఎలా తప్పించుకోవాలన్నా ఆలోచనలు మరియు ప్రయత్నాలతోనే హృదయం నిండియుంటుంది. తన పాపాల విషయమై ఒప్పింపబడినవాడు, పాపాన్ని విసర్జించి దేవునితో సమాధానపడితేనే ఇది సాధ్యపడుతుందనే తీర్మానానికి వచ్చే అవకాశం ఉంటుంది. దేవుని ఉగ్రత అయ్యుంటుందన్న గ్రహింపే అలాంటి వాడికి ప్రతీ శ్రమను సహించలేనంత చేదుగా మారుస్తుంది. దానిని తప్పించుకోవాలని అలాంటి పరిస్థితులలో కొందరు పాపాన్ని వ్యతిరేకించాలనే తీర్మానాలు తీసుకుంటారు. పాపానికి ఇంకెప్పుడు తమలో చోటుండదని, ఇంకెప్పుడు దానికి సేవలు చేసేలా తమను తాము అప్పగించుకోరని, నిర్ణయాలు తీసుకుంటారు. దానికి తగినట్లే పాపం కూడా, మెదలకుండా, మెసలకుండా, చంపబడినట్లే నటిస్తుంది. అంతమాత్రాన, దానికి ఒక్కగాయమైనా తగిలిందని కాదు కాని, దాని కార్యకలాపాలను ఎదిరించే ఆలోచనలను పుట్టించే సామర్థ్యాన్ని హృదయం సంతరించుకుంది కాబట్టి, ఇది దానికి తగినట్లుగా చేసుకున్న కొంత వెసలుబాటు మాత్రమే. అయితే అదంతా ప్రక్కకు తొలగిన తర్వాత, పాపం మరలా ఇదివరకున్న బలం మరియు ప్రాణం పోసుకొని తన యధాస్థానానికి మరలి వస్తుంది. నేను మాట్లాడుతున్న ఇలాంటి మనస్థితికి సరైన ఉదాహరణ మరియు వివరణ కీర్తనలు 78:32-37లో చూడగలము. “ఇంత జరిగినను వారు ఇంకను పాపము చేయుచు ఆయన ఆశ్చర్యకార్యాలను బట్టి ఆయనను నమ్ముకొనక పోయిరి. కాబట్టి ఆయన, దీనములు ఊపిరి వలె గడిచి పొజేసెను వారి సంవత్సరములు ఆకస్మాత్తుగా గడిచిపోజేసెను. వారిని ఆయన సంహరించినప్పుడు వారు ఆయనను వెదకిరి, వారు తిరిగి హృదయపూర్వకంగా దేవునిని బతిమాలుకొనిరి. దేవుడు తమకు ఆశయమనియు తమకు విమోచకుడనియు వారు జ్ఞాపకము చేసికొనిరి. ఆయనను వారి హృదయము ఆయన యెడల స్థిరముగా ఉండలేదు. ఆయన నిబంధనను వారు నమ్మకముగా గైకొనలేదు నోటి మాటతో వారు ఆయనను ముఖస్తుతిచేసిరి. ”

వారు ఆయనను వెదకి, ఆయన తట్టుకు తిరిగి ఆయనను బతిమాలుకున్నపుడు, తమ పాపాలను విసర్జించాలనే హృదయపూర్వకమైన తీర్మానంతోనే వచ్చారనడానికి నాకెలాంటి సందేహము లేదు. 'తిరిగి' అనే మాటలో ఇది వ్యక్తపరచబడింది (34వ వచనం). దేవుని తట్టుకు తిరగడమనేది పాపాన్ని విసర్జించడం వల్ల మాత్రమే సాధ్యపడుతుంది. ఇది వారు జాప్యం చేయకుండా, యధార్థంగాను, జాగ్రత్తగాను చేసారు. అయినా, ఇదంతా చేసిన తరువాత కూడా వారి పాపం ఎంతమాత్రము చంపబడలేదని గమనించండి (36-37 వచనాలు). శ్రమల వల్ల పుట్టే పశ్చాత్తాపం తరచూ ఇలాగే ఉంటుంది. విశ్వాసుల హృదయాలను కూడా ఇది తరచుగా పెద్ద మోసానికి గురిచేస్తుంది.

ఈ విధాలుగాను, ఇంకా ఎన్నో విధాలుగాను తమ దురాశలను చంపామని అనేకులు పొరబడుతున్నారు కానీ, ప్రతి అవకాశాన్ని వినియోగించి, వారిని కలవరపెట్టి కృంగదీసేలా వారిపై విరుచుకు పడడానికి అవి ఇంకా సజీవంగా మరియు శక్తివంతంగా వారిలోనే నిలిచి ఉన్నాయి.

 

అధ్యాయం-6

పాపాన్ని చంపడమంటే ఏమిటి?

పాపాన్ని చంపడానికి అవసరమైన కొన్ని ప్రత్యేక నిర్దేశాలను అర్థం చేసుకోవడానికి, అసలు పాపాన్ని చంపడం అంటే ఏమిటో ముందు తెలుసుకుందాం.

(b) పాపాన్ని చంపడంలో మూడు విషయాలున్నాయి :

(i) పాపాన్ని బలహీనపరచడం అలవాటుగా మారాలి.

ప్రతి దురాశ, హృదయాన్ని చెడువైపుకు మొగ్గేలా చేసే ఒక భ్రష్టమైన అలవాటే. కాబట్టి, ఒక్కదురాశనైనా నిజంగా చంపని వ్యక్తికి ఆదికాండం 6:5లో ఉన్న మాటలు సరైన వర్ణన. 'వారి హృదయముయొక్క తలంపులలోని ఊహ అంతయూ ఎల్లప్పుడు కేవలము చెడ్డది. అతడు ఎల్లప్పుడు పాపానికే మొగ్గి, బలవంతంగా దానివైపుకు ఈడ్వబడే ప్రభావానికి లోనయ్యుంటాడు. తృప్తిపరచమని రోధించే ఎన్నో దురాశలకు సేవచేయాలి కాబట్టే, ప్రకృతి సంబంధియైన ఒక వ్యక్తి, రాత్రింబగళ్లు ఒకే దురాశను వెంబడించకపోవచ్చేమో కాని, ఎన్ని విధాల దురాశలతో పట్టబడినా, అతడు స్వయాన్నే తృప్తి పరుస్తున్నాడని సాధారణంగా చెప్పవచ్చు.

కాబట్టి మనం చంపాలని ఇక్కడ చర్చించే దురాశ లేదా వ్యాధి, ఏదైనా ఒక పాపపు చర్యగా బయటపడకపోయినా, దానికి సంబంధించిన ఊహలతోను, ఆలోచనలతోను, ప్రయత్నాలతోను దానివైపుకు ఈడ్చే, దానికి మొగ్గి, దానిని ఆశించేలా మనస్సును ప్రభావితం చేసేలా అంతరంగంలో బలంగా, అలవాటుగా పాతుకుపోయిన స్వభావమని అనుకోవచ్చు. శరీరేచ్ఛలను నెరవేర్చటానికి శరీరం విషయమై ఆలోచన చేస్తూ (రోమా 13:14), వారి మనస్సులు దాని వైపుకు ఈడ్వబడేలా పాపంపై హృదయాన్ని నిలపడమని దీనినే అంటారు. అయితే, స్వభావికమైన, నైతికమైన ఇతర అలవాట్ల నుండి, ఈ పతనమైన పాపపు అలవాట్లకున్న అనేక వ్యత్యాసాలలో ఒకటేమిటంటే, అవి హృదయాన్ని నెమ్మదిగా వాటికిఅనుకూలపరచుకుంటే, ఇవి మాత్రం హృదయాన్ని బలాత్కారంగా ఆక్రమించి వశపరచుకుంటాయి. అందుకే ఇవి 'ఆత్మకు విరోధంగా పోరాడు శరీరాశలు' ( గ్రీకులో - స్రాటుఒమై) అని పిలువబడ్డాయి (1పేతురు 2:11). వాటి నియమానికి చెరపట్టి లోబరచుకునేలా ( గ్రీకులో - అంటిస్రాటుఒమై) అవి ఆత్మీయ స్వభావానికి వ్యతిరేకంగా తిరగబడి, దానితో యుద్ధం చేసి (రోమా 7:23) ఆ పోరాటంలో బలప్రయోగానికి, ఆకస్మిక దాడులకు పాల్పడతాయి. మనస్సును చీకటికి గురిచేసి, మేల్కొలుపును ఆర్పివేసి, తెలివిని పడదోసి, దానిని అరికట్టే ఏ శక్తినైనా, ప్రభావాన్నయినా అడ్డగించి, వీటన్నిటినీ చీల్చి చొరబడి, చిచ్చురగిలించేలా ఈ పాపస్వభావం పనిచేసే తీరును రోమా 7వ అధ్యాయంలో దానికివ్వబడిన వివరణ నుండి మీకు చూపించగలను. అయినా ప్రస్తుతం అందులోకి వెళ్లను. అయితే, అంత బలంగా, అంత పట్టుతో, అంత తరచుగా లేచి, పాపాన్ని గర్భం ధరించి, నానా రభసా చేసి, ప్రేరేపించి, మరులుగొల్పి, కృంగదీసేలా దురాశకున్న స్వభావాన్ని (యాకోబు 1:14-15) బలహీనపరచడమే పాపాన్ని చంపడంలో మొదటి మెట్టు.

అయితే ఇక్కడ ఒక హెచ్చరిక లేదా నియమాన్ని పేర్కొంటున్నాను. ప్రతి దురాశ దాని-దాని స్వభావాన్ని బట్టి ఒకే విధంగా ఎప్పుడు పాపం చేయమని ప్రేరేపించి బలవంత పెడుతుందన్నది నిజమే ఐనప్పటికి, దీనికి రెండు మినహాయింపులు ఉన్నట్లు గమనించాలి;

(1) ఒక వ్యక్తిలో, ఒక దురాశ ఇతర దురాశలన్నింటికంటే, లేదా అదే దురాశ మరో వ్యక్తిలో పనిచేసే పరిమాణం కంటే ఎక్కువ బలంగా, సమర్థవంతంగా మరియు ప్రభావవంతంగా పని చేసేలా కొన్ని పరిస్థితులు దానికి ఊపిరిపోసి, పెంచి పెద్ద చేస్తాయి. ఏదైనా ఒక దురాశ, ఒక వ్యక్తి స్వభావానికి, మనస్తత్వానికి, లభించే అవకాశాలకు అనుగుణంగా ఉన్నపుడు, లేదా సాతాను చేసే వెయ్యిన్ని ప్రయత్నాల ద్వారా అతనిని దానికి లొంగదీయకలిగినపుడు, అది ఇతర దురాశల కంటే, లేదా ఇతరులలో ఉన్న అదే దురాశ కంటే ఉధృతంగా విజృంభిస్తుంది. దాని ఆవిరి అతని మనస్సుకు ఎలాంటి చీకటిని ఆవరించేలా చేస్తుందంటే, అన్ని విషయాలను గురించి అదివరకు ఉన్న వివేచనే ఇప్పుడు కూడా ఉన్నా, ఆ వివేచన అతని నిర్ణయాల మీద ఎలాంటి శక్తిని ప్రభావాన్ని చూపించకపోగా, తుచ్ఛమైన కోరికలు, అపేక్షలు అతనిలో స్వేచ్ఛగా పనిచేస్తాయి.

ఐతే ముఖ్యంగా, శోధన దురాశకు బలం. దురాశకు అనుకూలమైన ఏదైన ఒక శోధన వచ్చినపుడు, ఆ దురాశకు అదివరకు లేని లేదా వల్లపడని ఊపిరి, ఊపు, శక్తి, బలం మరియు శౌర్యం తాజాగా పుట్టుకొస్తాయి. దీనికి ఎన్ని ఉదాహరణలైనా పేర్కొనవచ్చుగాని, అవి వేరొక చర్చలో భాగంగా చేశాను.

(2) కొన్ని దురాశలు పని చేసే తీవ్రత, ఇతర దురాశల కంటే కొట్టొచ్చేలా తేటగా కనబడతాయి. అందుకే పౌలు, అపవిత్రతకు మరియు ఇతర పాపాలకు మధ్య తారతమ్యం చూపిస్తున్నట్లు గమనిస్తాము. 'జారత్వమునకు దూరముగా పారిపోవుడి. మనుష్యుడు చేయు ప్రతి పాపమును దేహమునకు వెలుపల ఉన్నది గానీ, జారత్వము చేయువాడు తన స్వంత శరీరమునకు హానికరముగా పాపము చేయుచున్నాడు' (1కొరింథీ 6:18). అంటే, ఆ పాపానికున్న చలనం, ఇతర పాపాలకంటే సునాయాసంగా గుర్తించి వివేచించగలిగేదిగా ఉంటుందన్న మాట. దానితో సమాన పరిమాణంలోనే, లోకాశలు, లేదా అలాంటి ఇంకే పాపమైనా ఒక వ్యక్తిలో ఉండొచ్చుకాని, అవి దానంత అలజడి పుట్టించకపోవచ్చు. ఈ కారణాన్ని బట్టి కొందరు, తమ దృష్టికి, లోకం దృష్టికి, పాపాన్ని చంపినవారిగా కనిపిస్తారేమోగానీ, పెద్ద కుంభకోణాల్లా కనబడే వాటిపై కాక, స్వభావసిద్దంగానే అంతగా అలజడిని రేపకుండా, మౌనంగా జరిగిపోయే విషయాల మీద ఉన్నంత మాత్రాన, దురాశకు వారిలో ఉన్న ఏలుబడి, కలవరం పుట్టించేలా అది గురిచేసే మనోవేదనతో ఏడ్చే ఇతరుల కంటే ఏ మాత్రం తీసిపోదు.

కాబట్టి, తొందరచేసి, కలవరపెట్టి, ఏదో విధంగా మరులుగొల్పి, ఆకర్షించి, పక్కదారి పట్టేలా దురాశ చెలరేగకుండా, దాని ఆయువుపట్టును, శక్తిని, ఆతృతను, సంసిద్ధతను హరించివేస్తున్నపుడు, కృంగదీసి, గందరగోళానికి గురిచేసే దాని స్వభావాన్ని బలహీనపరచడమే పాపాన్ని చంపడంలో మొదటి మెట్టు. దీనినేఅపోస్తలుడు “శరీరమును దాని ఇచ్ఛలతోను దురాశలతోను సిలువవేయడం” ( గలతీ 5:24) అని పిలిచాడు. అంటే, దాని శక్తికి, బలానికి ఆధారమైన రక్తాన్ని, ఊపిరిని తీసివేసి, పాపస్వభావాన్ని కృశించేలా చేయడమే.

ఒక వ్యక్తిని మేకులతో సిలువకు బిగించినపుడు, అతడు మొదట పెనుగులాడుతూ, కొట్టుమిట్టాడుతూ, గొప్ప శబ్దంతో బిగ్గరగా కేకలు వేస్తాడు. అయితే రక్తం కారిపోయి ప్రాణం నీరసపడుతున్న కొద్దీ, అతడి పెనుగులాట తగ్గి, మూల్గుల శబ్దం కూడా సన్నగిల్లిపోతుంది. అదే విధంగా, ఒక దురాశ లేదా దుస్వభావంతో వ్యవహరించడానికి మొదట దానిమీద దాడి చేసినపుడు, అది తప్పించుకోవడానికి గొప్ప శక్తితో పెనుగులాడుతుంది. అది విడిపించబడాలనీ, తృప్తిపరచబడాలనీ, నిస్సహాయంగా, దీనంగా రోధిస్తుంది. అయితే దానిని చంపే ప్రక్రియ వలన దాని రక్తం కారిపోయి, దాని ప్రాణం నీరసపడుతున్న కొద్దీ, దాని కదలికలు అరుదుగాను నీరసంగాను మారి, దాని ఏడ్పు మునుపటిలా హృదయంలో మారుమ్రోగకుండా సన్నగిల్లిపోతుంది. అప్పుడప్పుడు మరణవేదన వల్ల విలవిలలాడుతూ విరుచుకుపడేలా కనిపించినా, అది పైచేయి సాధించకుండా జాగ్రత్తపడితే అతిత్వరగానే అణిగిపోతుంది. ఈ సంగతినే అపోస్తలుడు రోమా 6వ అధ్యాయంలో, ప్రత్యేకంగా 6వ వచనంలో వివరిస్తున్నాడు. “మన ప్రాచీన స్వభావము (మూల భాషలో ప్రాచీన పురుషుడు) సిలువవేయబడెనని” అంటే సిలువకు బిగించబడిందని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు. ఎందుకని? “మనమింకను పాపమునకు దాసులము కాకుండుటకు”, అంటే, ఇదివరకు మనలను ఆక్రమించి లోబర్చుకొని, దాని దాస్యానికి వశపరచుకున్న అదే సమర్థత మరల కనబర్చకుండా “పాపశరీరము నిరర్ధకమగునట్లు” పాపపు శక్తి అంతకంతకు క్షీణించిపోయి అది నాశనం చేయబడడమే దీని ఉద్దేశం. ఈ మాట, శరీరేచ్ఛలు, కామాభిలాషలు, లేదా లోకాకర్శణలకు, లేదా శరీరాశ మరియు జీవపుడంబానికి మాత్రమే పరిమితంగా చెప్పబడలేదు కానీ, శరీరానికే, అంటే, శరీర సంబంధమైన మనస్సు మరియు చిత్తాన్ని అంటే స్వభావసిద్ధంగానే దేవునికి వ్యతిరేకంగా లేచి, మేలైనదానిని ఆటంకపరచడం, లేదా కీడైనది చెయ్యమని త్వరపెట్టడం, లేదా ఇంకే విధంగానైనా తలెత్తే ప్రతి శోధనను ఉద్దేశించి చెప్పబడింది. ఇది సమర్థవంతంగా జరిగించకపోతే, ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా అవి పని చేయవు. అలసిపోయేంతగా ఒక వ్యక్తి ఒక చెట్టుకున్న చెడు ఫలాలను తృంచివేసినా, దాని వేరుకు ప్రాణము, బలము ఉ న్నంత వరకు దాని ఫలోత్పత్తికి ఎలాంటి అవరోధము కలగదు. పాపాన్ని చంపే విషయంలో ఇలాంటి బుద్దిహీనతనే చాలామంది ప్రదర్శిస్తున్నారు. బయటికి కనబడే దురాశ ఫలాలను తృంచి వేస్తున్నా, వాటిని పుట్టించే మూలాన్ని తాకనే లేదు; కనీసం కనుక్కునే ప్రయత్నం కూడా చేయలేదు కాబట్టి పాపాన్ని చంపే పనిలో వారు ఎలాంటి పురోగతిని సాధించలేకపోతున్నారు.

(ii) పాపంతో పోరాటం ఎడతెగనిదిగా ఉండాలి.

ఎల్లప్పుడు పాపాన్ని అణగదొక్కడం పాపాన్ని చంపే ప్రక్రియలో అందుకునే ఓ గొప్ప స్థాయి. పాపం బలంగాను ప్రభావవంతంగానూ దాడి చేసినప్పుడు, దానిని ఎదిరించే శక్తి అంతరంగంలో కొరవడుతుంది. అప్పుడు దావీదు వ్యక్తపరచిన విధంగా, నిట్టూర్పులు, మూలుగులు, దు:ఖము మరియు కృంగుదలకు గురికావడం తప్ప, పాపాన్ని పారద్రోలడం పెద్దగా వల్లపడదు. తాను తలెత్తి చూడలేనంతగా తన దోషం తనను తరిమి పట్టుకుందని దావీదు అంటున్నాడు (కీర్తనలు 40:12). ఇక దానితో పోరాటమేం చేయగలడు?

పాపంతో పోరాడే ఈ ప్రక్రియలో అవసరమైనవి, అంతర్భాగమైనవి కొన్నున్నాయి;

(1) ఇలాంటి ఓ శత్రువు ఉందని, దానిని శత్రువుగానే చూడాలని, దానితో వ్యవహరించాల్సిన పనుందని, ఏ విధంగానైనా దానిని అంతమొందించడం అగత్యమని గుర్తించడం, ఈ ప్రక్రియలో అవసరమైన మొదటి విషయం. నేను ముందు చెప్పిన విధంగా, ఈ పోరాటం ఉధృతమైనది, అపాయకరమైనది, నిత్యత్వంతో ముడిపడియున్నది. తమ దురాశల గురించి నిర్లక్ష్య వైఖరి, లేదా నిలకడలేని ఆలోచనలు కలవారికి పాపాన్ని చంపడం పెద్దగా సాధ్యపడదు;వారు ఆ ప్రక్రియలోకి కనీసం ప్రవేశించనూ లేదు. ఇక్కడ ప్రతి మనిషి తన మనోవ్యాధిని తెలుసుకోవాల్సిన అవసరముంది (1రాజులు 8:38). అది జరగకుండా ఇందులో ఎలాంటి పురోగతి సాధ్యపడదు. అతిగా భయపడాల్సిన ప్రమాదమేమిటంటే, తమ అంతరంగంలోనే మోసుకొని తిరిగే అసలు శత్రువును గుర్తించడంలో దాదాపు అందరు విఫలమౌతున్నారు. పొంచియున్న ప్రమాదాన్ని గుర్తించని ఈ పరిస్థితి, తమను తాము సమర్థించుకోవడం, హెచ్చరికను, దిద్దుబాటును సహించకపోవడం లాంటి పరిస్థితులకు దారి తీస్తుంది (2 దిన 16:10). |

(2) విజయానికి సంబంధించిన దాని మార్గాలు, తంత్రాలు, గతివిధులు, ప్రయోజనాలు మరియు అవకాశాలను గురించి తెలుసుకునే శ్రమ తీసుకోకుండా ఈ పోరాటాన్ని ప్రారంభించలేము. మనుష్యులందరు తమ శత్రువులతో వ్యవహరించే పద్ధతి ఇదే. వారి పథకాలను పన్నాగాలను ఆరాతీస్తారు, వాటి పర్యవసానాలను అంచనావేస్తారు, ఇంతకు ముందు వారు పైచేయి సాధించడానికి వాడిన పద్దతులను, పరికరాలను జ్ఞప్తికి తెచ్చుకుంటారు, అపుడు వారిని ఎదుర్కోవడానికి సిద్దపడతారు. ఇదే ఉత్తమమైన పనితనం. ఇది లోపించిన చోట, మానవ నిపుణత, ప్రయాస అధికంగా వినియోగించబడే యుద్ధరంగం కూడా పశుప్రాయంగా మారిపోతుంది.

అయితే పాపాన్ని నిజంగా చంపేవారు ఈ విషయాలన్నిటి గురించి జాగ్రత్త వహిస్తారు. అది విసుకు పుట్టించి, ఆకర్షించి, మోసగించే సమయాలలో మాత్రమే కాదు, తమ విరామసమయాలలో కూడా, 'ఇది మన శత్రువు, ఇది దాని పద్దతి, ఇది దాని పురోగతి, ఇవి దానికున్న అవకాశాలు, ఇది దాని విజయరహస్యం, అడ్డువేయకపోతే ఈ విధంగా ప్రవర్తిస్తుంది' తదితర సంగతులను యోచిస్తారు. అలాగే దావీదు కూడా “నా పాపమెల్లప్పుడు నా ఎదుటనున్నది” (కీర్తన 51:3) అంటున్నాడు. అంతరంగ పాపానికి ఉన్న ఉపాయాలు, పథకాలు మరియు లోతులను గుర్తించి, దాని బలరహస్యమేమిటో, అనుకూల సమయాలను,అవకాశాలను, సాధనాలను, ఎలా వినియోగించుకుంటుందో, దాని అభ్యర్థనలు, నటనలు, తర్కాలు ఏమిటో, దాని పథకాలు, రంగులు, సాకులు ఎలా ఉంటాయో వివేచించి తెలుసుకోవటమే ఆచరణాత్మకమైన ఆత్మీయ జ్ఞానానికి అత్యంత కోరదగిన, అతి ఉత్తమమైన ఆధారం. ఇలాంటి జ్ఞానంతో ఆత్మ ప్రాచీన పురుషుని తంత్రాలను అధిగమించి, ఆ ప్రాచీన సర్పం మరలే మలుపులు, తిరిగే మెలికెలు పసిగట్టి, దాని అత్యంత రహస్య కదలికలను కూడా గుర్తెరిగి, 'నువ్వు ముందు చేసిందేమిటో నాకు తెలుసు; ఇప్పుడు కూడా నీ గురేమిటో బాగా తెలుసు' అని చెప్పేలా ఎల్లప్పుడు సిద్దపాటుతో ఉండటమే ఈ యుద్ధంలో మనకు మేలు.

(3) పాపాన్ని తిప్పలు పెట్టి, చంపి, నాశనం చేసేవిగా మున్ముందు పేర్కొనబోయేవాటిని వినియోగించి, ప్రతిరోజు దానిపై విరుచుకుపడడం ఈ యుద్దంలో శిఖరదశ. అలా చేసేవాడు, తన దురాశ నిశబ్దంగా ఉన్నంత మాత్రాన అది చచ్చిపోయిందని ఎప్పుడు అనుకోడు కాని, దానికి తాజాగా గాయాలు చేయడానికి, ప్రతిదినం దానిని కొట్టటానికి ప్రయాసపడుతాడు. కొలొస్సీ 3:5లో అపోస్తలుడు వ్యక్తపరచిన ఆలోచన కూడా ఇదే.

ఈ స్థితిలో ఉండి, ఈ విధంగా ప్రవర్తించేవాడు, పాపం మీద పైచేయి సాధించి, పాపాన్ని చచ్చేలా ఖడ్గానికి గురిచేసినవాడౌతాడు.

(iii) పాపంపై విజయం సాధించాలి.

పాపాన్ని చంపడంలో మరో భాగము మరియు ఆ పని చేస్తున్నామనడానికి మరో నిదర్శనం, ఒక దురాశపై తరచుగా విజయం సాధించడమే. విజయమంటే నా భావం, పాపం పుట్టకుండా లేదా జరగకుండా జాగ్రత్తపడడమని మాత్రమే కాదు; దానిని ఓడించి స్వాధీనపరచుకునేలా దానిపై గెలుపు పొందటం. ఉ దాహరణకు, పాపం మరలుగొలిపి, శరీరేచ్ఛలను నెరవేర్చుకోడానికి శరీరసంబంధమైన ఆలోచనలను పుట్టించే తన పని మొదలుపెట్టినపుడే, హృదయం ఆ పాపాన్ని పసిగట్టి, చెరపట్టి, దేవుని ధర్మశాస్త్రం మరియు క్రీస్తు ప్రేమ ఎదుటకు దానిని ఈడ్చుకొచ్చి, ఖండించి, దాని అంతుచూసేంత వరకు దానిని తరమాలి.ఒక వ్యక్తి ఈ క్రమాన్ని పాటించినపుడు , దురాశ దాని మూలం మరియు వేళ్ళతో సహా బలహీనపడుతుంది. దాని చలనం మరియు చర్యలు మునుపటికంటే అరుదుగాను బలహీనంగాను మారతాయి. ఇప్పుడు అతని విధులను,సమాధానాన్ని అది ఆటంకపరచలేదు. కాబట్టి, నెమ్మదిగల మనస్థితిలో పాపాన్ని మరింత సునాయాసంగా వెదకిపట్టుకొని, దానితో పోరాడి దానిపై గెలుపు సాధించడానికి ఇప్పుడు వీలు కలుగుతుంది. ఇలా జరిగినపుడు పాపం ఒక మోస్తరుగా చంపబడిందన్నమాట. ఇలా చేయగలిగినపుడే, దాని ఎదిరింపులతో నిమిత్తం లేకుండా అతడు ప్రతిదినము దేవునితో సమాధానాన్ని అనుభవించగలడు.

మన అంతరంగాన్ని మలినపరచి అపవిత్రపరచే ప్రతి ఒత్తిడిని ఎదుర్కోవడానికి ఈ రెండు విషయాలను ప్రస్తావిస్తాను;

మొదటిది, ఆకర్షించి, మరలుగొలిపి, కీడైనది చేయడానికి మరియు దేవునికి వ్యతిరేకంగా తిరుగుబాటు చేయడానికి త్వరపెట్టే దాని నైజాన్ని బలహీనపరచాలి. ఇది దానికి వ్యతిరేకంగా పనిచేసి దానిని పాడుచేయగల సుగుణాలను నాటి, నిలువచేసి, అభివృద్ధి చేయడం ద్వారా సాధ్యపడుతుంది. సాత్వికతను నాటి దానిని పెంపారజేస్తే అది గర్వాన్ని బలహీనపరుస్తుంది, సహనం వలన కోపం బలహీనపడుతుంది, మనస్సు మరియు మనస్సాక్షిలో పవిత్రత అపవిత్రతను బలహీనపరుస్తుంది, పరలోక సంబంధమైన మనస్సు, లోకాశలను బలహీనపరుస్తుంది. ఇవి పరిశుద్ధాత్మ కలగజేసే కృపాసుగుణాలు, లేదా పలుశోధనలకు తగిన రీతిలో పలువిధాలుగా అనుగ్రహించబడే ఒకే కృపా కార్యం. అలాగే మన అంతరంగంలో ఉన్న పాపం ఒకటే ఐనా, లభించే అవకాశాలు మరియు పరిస్థితులకు తగినట్లు అది పలువిధాలుగా బయటపడుతుంది.

రెండవదిగా, దానితో పోరాడటానికి నియమించబడిన పద్ధతులు మరియు ఉపకరణాలన్నిటినీ వాడుతూ, దాని చర్యలకు, ప్రతిక్రియలకు విరోధంగా అనుగ్రహించబడిన ప్రతి సహాయాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుంటూ, క్రమంగా, ఆతృతతో, పరిశుద్ధాత్మ శక్తితో, ఉత్సాహంగా ఈ దురాశకు వ్యతిరేకంగా పోరాడాలి,పెనుగులాడాలి.

విజయం చాలావరకు ఈ రెండిటిపై ఆధారపడి ఉంటుంది. శోధన దానికి అనుకూలించే ఏదైనా పరిస్థితి వలన అదనపు బలమేదైనా మనం అధిగమించలేని పరిమాణంలో సంతరించుకున్నపుడు మినహా, వీటివల్ల దానిని పూర్తిగా రూపుమాపి, ఇంకెప్పుడు దాని ఎదిరింపులు అనుభవించనంతగా దురాశను సంపూర్ణంగా స్వాధీనపరచుకోగలము. ఈ విధంగా కృపాసహిత నిబంధనలో వాగ్దానం చేయబడిన సమాధానాన్ని సంపూర్ణంగా అనుభవించే స్థాయికి మనం తప్పక ఎదగగలము.

 

అధ్యాయం-7

విశ్వాసులు కాని వారెవ్వరూ పాపాన్ని చంపలేరు

(పాపాన్ని చంపటానికి మొదటి సాధారణ నియయం)

ఏదైనా పాపాన్ని చంపటానికి మనం వినియోగించవలసిన సాధనాలు మరియు విధానాలు

పాపాన్ని చంపటానికి మనం వినియోగించే పద్ధతులను, సాధనాలను ఆసరాగా చేసుకొని, సాతాను మనలను దారి మళ్లించి బలహీనపరచే ప్రమాదం ఉంది. దానిని మనం అర్థం చేసుకోవాలి.

పాపాన్ని చంపే పనిని విజయవంతంగా చేయడానికి ఆధారమైన కొన్ని కీలకమైన నియమాలు ఉన్నాయి. అవి పాటించకుండా ఎంత మేల్కొల్పబడినవాడైనా, ఎంత పట్టుదల పూనినవాడైనా ఆ పనిని సమర్థవంతంగా చేయలేడు.

ఇవి లేకుండా పాపాన్ని చంపటం అసాధ్యమనే కొన్ని సాధారణ నియమాలను ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం: (1వ నియమం ప్రస్తుత అధ్యాయంలోను 2వ నియమం 8వ అధ్యాయంలోను చర్చించబడ్డాయి)

1. ఒక వ్యక్తి విశ్వాసి ఐతేనే తప్ప, అతడు ఏ ఒక్క పాపాన్ని కూడా నిజంగా చంపలేడు.

ఒక వ్యక్తి విశ్వాసి ఐతేనే తప్ప, అనగా క్రీస్తుతో అంటగట్టబడితేనే తప్ప అతడు ఏ ఒక్క పాపాన్ని కూడా నిజంగా చంపలేడు. తనను తాను విశ్వాసిగా ఎంచుకునేవాని గురించి కాదు, నిజంగా విశ్వాసిగా ఉన్నవాని గురించి నేను మాట్లాడుతున్నాను.

పాపాన్ని చంపడం అనేది ఒక విశ్వాసికి సంబంధించిన బాధ్యత. రోమా 8:13లో, “మీరు... ఆత్మ చేత శరీర క్రియలను చంపిన యెడల జీవించెదరు” అన్నపుడు, 'మీరు' అంటే 'ఏ శిక్షా విధియు లేదని' 1వ వచనంలో చెప్పబడినవారిని ఉద్దేశించి ఈ హెచ్చరిక చేయబడింది. 'భూమి మీదనున్న మీ అవయవములను చంపుడని' (కొలొస్సి 3:5) అపోస్తలుడు ఎవరిని సంబోధించి హెచ్చరించాడు? క్రీస్తుతో కూడా లేపబడిన వారిని (వ1), ఆయనతో కూడా చనిపోయిన వారిని (వ3), ఎవరి జీవము క్రీస్తునందు దాచబడియున్నదో, ఎవరు 'ఆయనతో, మహిమలో ప్రత్యక్షముకానున్నారో వారిని (వ4) ఉద్దేశించి ఈ హెచ్చరిక చేసాడు. తిరిగి జన్మించని వ్యక్తి కూడా అలాంటి పనే చేసే ప్రయత్నాలు చేస్తాడేమోగానీ, దేవునికి అంగీకారమైన విధంగా ఆ అసలు పనిని మాత్రం ఎన్నడు జరిగించలేడు. సెనెకా, బుల్లీ, ఎపిక్టేటస్ వంటి కొందరు తత్వవేత్తల రచనల్లో, లోకం పట్ల మరియు స్వయం పట్ల వారికున్న ఏహ్యభావాన్ని, మరియు అత్యాశలను, ఉ ద్రేకాలను అదుపుచేసి అధిగమించాల్సిన అవసరతను, మనస్సు కదిలిపోయే విధంగా చిత్రీకరించిన సంగతి మనకు తెలుసు. ఐనా, వారి జీవిత చరిత్రలు చూసినపుడు, వారి మాటలకు మరియు నిజంగా పాపాన్ని చంపడానికి మధ్య, సూర్యుని చిత్రపటానికి, నిజంగా ఆకాశంలో కనిపించే సూర్యునికి మధ్య ఉన్నంత తేడా ఉన్నట్లు గ్రహిస్తాము. వారిలో వెలుగు,వేడి ఏ మాత్రం లేవు. వారి నిజస్థితిని వారి వ్యంగ్యవాదనలే చాలినంతగా బహిర్గతం చేస్తున్నాయి. క్రీస్తు మరణం ద్వారానే తప్ప పాపానికి మరణం లేదు. నోములు, ప్రాయశ్చిత్తాలు, పరిహారాలు అంటూ పాపాన్ని చంపటానికి రోమన్ క్యాథలిక్కులు కల్పించుకున్న పద్దతులెన్నో మనకు తెలిసినవే. తమ సంఘం నేర్పించిన ఈ నియమాలను బట్టి నడుచుకునేవారికి, రోమా 9:31-32లో పౌలు ఇశ్రాయేలు గురించి చెప్పిన మాటనే అన్వయిస్తాను. వీరు పాపసంహారకారణమైన నియమమును వెంటాడినను ఆ నియమమును అందుకోలేదు. ఎందుకు అందుకోలేదు? ఎందుకనగా, విశ్వాస మూలముగా కాక, క్రియల మూలముగానైనట్లు దానిని వెంటాడిరి. అయితే, రోమన్ క్యాథలిక్కులు మాత్రమే కాదు, మన మధ్య కూడా, హృదయంలో ఒప్పింపబడిన విషయాలకు విధేయంగా, మేల్కొల్పబడిన మనస్సాక్షితో పాపాన్ని విసర్జించే ప్రయత్నం చేసే వారి పరిస్థితి ఇలాంటిదే. వారు దానిని వెంటాడేవారిగా ఉన్నారే తప్ప దానిని అందుకోలేరు.

ధర్మశాస్తోపదేశాన్ని, సువార్త సత్యాన్ని విన్న ప్రతివాడు పాపాన్ని చంపటం అవసరం. అది వాని బాధ్యత. అయితే అది తనకు తానుగా నెరవేర్చగలిగే బాధ్యత కాదు. దేవుడు నిర్దేశించిన పద్దతిలోనే అతడు దానిని నెరవేర్చాలి. నీ పనివాడికి ఒక బిల్లు కట్టే బాధ్యతను అప్పగించి, అయితే దానికి అవసరమైన నీ డబ్బులు మరొకని వద్ద ఉన్నాయి కాబట్టి అక్కడ తీసుకోవాలని నిర్దేశించావనుకుందాం. బిల్లు కట్టడానికి విఫలమైతే, అతడిని నువ్వు బాధ్యుడిగా ఎంచుతావు. అయితే, బిల్లు కట్టడం వాడి మొదటి బాధ్యత కాదు. మొదట నువ్వు నిర్దేశించిన విధంగా వెళ్లి ఆ డబ్బులు తెచ్చి అప్పుడు బిల్లు కట్టాలి. ఇది కూడా అంతే. పాపాన్ని చంపటం మన బాధ్యతే అయినప్పటికీ, అది చేసే సామర్థ్యం కావాలంటే మొదట వేరొక కార్యం జరగాలి.

పాపాన్ని చంపగలవాడు పరిశుద్ధాత్మ ఒక్కడే అని నేనిదివరకే నిరూపించాను. ఆ పని చేయడానికి ఆయన మనకు వాగ్దానం చేయబడ్డాడు. ఆయన లేకుండా ఏ సాధనమైనా వ్యర్థమే. మరి ఆత్మ లేనివాడు పాపాన్ని ఎలా చంపగలడు? పరిశుద్దాత్మ లేకుండా ఏ ఒక్క పాపాన్నయినా నిజంగా చంపటం కంటే, కన్నులు లేకుండా చూడటం లేదా నాలుక లేకుండా మాట్లాడటం మరింత సులభం. మరి ఈ ఆత్మను మనం ఎలా పొందగలము? ఆయన క్రీస్తు ఆత్మ'. అపోస్తలుడు చెప్పిన విధంగా “ఎవడైనను క్రీస్తు ఆత్మ లేని వాడైతే వాడాయన వాడు కాడు' (రోమా 8:9). కాబట్టి మనం క్రీస్తును కలిగియుండి, ఆయనతో సంబంధమున్న వారిమైతే మనలో ఆ ఆత్మ ఉన్నాడు. ఈ విధంగా మాత్రమే మనం పాపాన్ని చంపే సామర్థ్యాన్ని మనలో కలిగియుంటాము. దీని విషయమై అపోస్తలుడు సుధీర్ఘంగా చర్చిస్తూ, “కాగా శరీర స్వభావము గలవారు దేవుని సంతోషపరచనేరరు” (రోమా 8:8) అనే తీర్మానానికి వచ్చాడు. ఇది, మన ప్రకృతి సంబంధమైన స్థితిలో, దేవునికి మరియు ఆయన ధర్మశాస్త్రానికి విరోధంగా మనకున్న వైరాన్ని గురించిన తన విశ్లేషణలో తేలిన ఫలితార్థం. శరీరసంబంధులుగాను, ఆత్మలేనివారిగాను ఉంటే, దేవుని ప్రీతిపరచేదేదీ మనం చేయలేము. మరి ఈ పరిస్థితి నుండి మనకు విడుదల ఎలా కలుగుతుంది? 9వ వచనంలో చెప్పబడిన విధంగా “దేవుని ఆత్మ మీలో నివసించియున్న యెడల మీరు ఆత్మ స్వభావము గలవారే గాని శరీర స్వభావం గలవారు కారు. క్రీస్తు ఆత్మను కలిగిన ఓ విశ్వాసులారా, మీరు శరీర సంబంధులు కారు. ఆత్మ వలన తప్ప, ఈ శరీరసంబంధమైన స్థితిని తప్పించుకోవడం సాధ్యం కాదు. మరి మీరు క్రీస్తు ఆత్మ కలిగినవారైతే ఇంకేముంది? మీరు పాపాన్ని చంపినవారే. 10వ వచనంలో ఉన్న ప్రకారం “మీ శరీరము పాపవిషయమై మృతమైనది”. పాపం చంపబడి, నీతి విషయమై నూతనపురుషుడు సజీవంగా చేయబడ్డాడు. ఇది 11వ వచనంలో అపోస్తలుడు నిరూపించాడు. ఆత్మ వలన క్రీస్తుతో మనకున్న ఐక్యత వలన, మృతులలో నుండి ఆయనను లేపిన అదే కార్యాన్ని ఆత్మ మనలో కూడా జరిగిస్తాడు అంటే చావునకు లోనైన మన శరీరాన్ని ఆయనతో కూడా జీవింపచేస్తాడు. కాబట్టి క్రీస్తుతో సంబంధం లేకుండా ఏ దురాశనైనా చంపే ప్రయత్నాలన్నీ వ్యర్థమే. వాక్యం ప్రకటించడం ద్వారా పాపాన్ని గురించి ఒప్పింపబడే విధంగా క్రీస్తు మాటలు బాణాల్లా చొచ్చుకుపోయినపుడు, లేదా ఏదైనా ప్రతికూల పరిస్థితుల కారణంగా పాపం విషయమై మేల్కొల్పబడినపుడు, మనస్సాక్షిలో ఎక్కువగా అలజడి పుట్టించి కృంగదీసే పాపాన్ని తీవ్రంగా పోరాడి జయించాలని అనేకులు పూనుకుంటారు. అయినా ఎంత విచారం! వారి పని కేవలం అగ్నిలో దహనమైపోయేదిగా ఉంది. అయితే, ఈ పని వారిలో జరిగించడానికి క్రీస్తు ఆత్మ పూనుకున్నపుడు, “ఆయన కంసాలీ అగ్ని వంటి వాడు, చాకలివాని సబ్బు వంటి వాడు” (మలాకీ 3:2 ) కాబట్టి వెండిని నిర్మలము చేసి బంగారాన్ని మేలిమి బంగారంగా చేయువాడైనట్లు కూర్చుని, వారిలో ఉన్న మాలిన్యాన్ని, కల్మషాన్ని, అపవిత్రతను, రక్తాపరాధాన్ని తీసివేస్తాడు (యెషయా 4:4). అయితే మొదట బంగారంగాను వెండిగాను చేయబడనివానికి, ఈ శుద్దీకరణ వలన ఎలాంటి ప్రయోజనమూ ఉండదు. దుష్టులు పాపాన్ని చంపాలని చేసే ప్రయత్నాలు ఎంతవ్యర్థమైనవో, ప్రవక్త ఇచ్చే ఈ బాధాకరమైన వివరణ మనకు తెలుపుతుంది. “కొలిమి తిత్తు బహుగా బుసలు కొట్టుచున్నదిగానీ అగ్నిలోనికి సీసము వచ్చుచున్నది; వ్యర్థముగానే చొక్కము చేయుచు వచ్చెను, దుష్టులు చొక్కమునకు రారు. యెహెూవా వారిని తోసివేసెను గనుక త్రోసివేయవలసిన వెండియని వారికి పేరు పెట్టబడును” (యిర్మియా 6:29-30). ఏమిటి ఇందుకు కారణం? కారణం 28వ వచనంలో వ్యక్తం చేయబడింది. కొలిమిలో వేయబడినపుడు వారు కేవలం 'మట్టి లోహం' వంటి వారు. మట్టి లోహాన్ని ఎంతో కాలం అగ్నిలో పుటం వేసినంత మాత్రాన అది నిర్మలమైన వెండి అయిపోదుకదా!

అందుకే, పాపాన్ని చంపటమనేది తిరిగి జన్మించనివారికి సంబంధించిన పని కాదు. ఈ స్థితిలో ఆ పని చేయమని దేవుడు వారిని కోరటం లేదు. మారుమనస్సు పొందటమే మొదట వారు చేయాల్సిన పని. ఆ దురాశను/ఈ దురాశను చంపటం కాదు,సంపూర్ణంగా మారటమే వారి బాధ్యత. పునాది లేకుండా భవనాన్ని కట్టి, అది వేయిసార్లు కూలబడినా మళ్లీ అలాగే కట్టేవాడిని మీరెక్కడైనా చూస్తే, నవ్వకేంచేస్తారు! తమ సొంతపద్ధతుల్లో పాపాన్ని చంపచూసే వారి పరిస్థితి కూడా ఇలాంటిదే. ఈ రోజు పాపంపై సాధించిన పైచేయి రేపు కోల్పోతున్నట్లు తేటగా చూస్తున్నా, ఎక్కడ తేడా జరిగిందో ఏ మాత్రం ఆలోచించకుండా మళ్ళీ అదే మార్గంలో కొనసాగుతారు.

యూదులు తమ పాపం విషయమై ఒప్పింపబడి తమ హృదయంలో నొచ్చుకొని, “సహెూదరులారా, మేమేమీ చేతుమని” అడిగినపుడు (అపో.కా. 2:37), పేతురు వారికి ఏమని బదులిచ్చాడు? వెళ్లి మీ గర్వాన్ని, కోపాన్ని, దుష్టత్వాన్ని, కూరత్వాన్ని చంపమని చెప్పాడా? లేదు. ప్రస్తుతం వారు చేయాల్సిన పని అది కాదని అతనికి తెలుసు. అందుకే వారికి మారుమనస్సుకు, క్రీస్తునందు విశ్వాసానికి పిలుపునిచ్చాడు (38వ వచనం). మొదట మారుమనస్సు కలిగి, వారు పొడిచినవాని మీద దృష్టియుంచినపుడు, తగ్గింపు మరియు పాపాన్ని చంపాలనే ఆలోచన కలుగుతాయి.అదే విధంగా, పశ్చాత్తాపము మరియు మారుమనస్సు ప్రకటించిన బాప్తిస్మమిచ్చు యోహాను కూడా “ఇప్పుడే గొడ్డలి చెట్ల వేరున ఉంచబడియున్నది? అని ప్రకటించాడు. ఎవరూ మోయలేని కాడిని, విసుకెత్తించే విధులను, పాపాన్ని చంపటానికి ఉపవాసాలు, ప్రక్షాళనలు అంటూ ఏవేవో కటువైన పద్దతులను శాస్త్రులు,పరిసయ్యులు ప్రజలపై మోపేవారు. అయితే, ఇవన్ని నిష్ప్రయోజనమైనవే. 'నా ఈ మారుమనస్సు సిద్దాంతం మీ కొరకే. నా చేతిలోని ఈ గొడ్డలి మీ సమస్య యొక్క వేరుకు పెట్టబడిందని యోహాను మాటల భావం. ఇలాంటి పరిస్థితులలో ఏం చేయాలో మన ప్రభువే స్పష్టంగా తెలిపాడు: 'ముండ్లపొదలలో ద్రాక్షాపండ్లను కోయుదురా?? (మత్తయి 7:16). బాగా సేద్యపరచి, చక్కదిద్ది, శ్రద్ధగా పెంచినంత మాత్రాన ముళ్ళు అంజూరపు పళ్ళని కాస్తాయా? అలా ఎప్పుడు జరగదు (17-18 వచనాలు). చెట్టు దాని జాతికనుగుణమైన ఫలాల్నే ఫలిస్తుంది. దీనికి తిరుగులేదు. మరి దీనికి పరిష్కారమేమిటి? మత్తయి 12:33లో దీని పరిష్కారమేమిటో ఆయన సెలవిచ్చాడు: “చెట్టు మంచిదని ఎంచి దాని పండును మంచిదే అని ఎంచుడి”. వేరుతో వ్యవహరించనిదే, చెట్టు స్వభావం మార్చబడనిదే, అది మంచి ఫలాన్నియ్యడం అసాధ్యం.

నేను చెప్పేదేమిటంటే, ఒకడు రక్షింపబడకపోతే, అతడు విశ్వాసి కాకపోతే, పాపాన్ని చంపటానికి చేసే అతని ప్రయత్నాలు ఎంత ఆకర్షణీయంగా మరియు ప్రయోజనకరంగా ఉన్నట్లు భ్రమపెట్టినా, దాని కొరకు ఏ సాధనాన్ని వాడినా, ఎంత శ్రద్ధగా, యధార్థంగా, మెలకువతో, మంచి ఉద్దేశాలతో ఆ పనిని తలపెట్టినా, అదంతా వ్యర్థమే. అతడు ప్రయోగించే చికిత్సా పద్దతులన్నీ నిష్ప్రయోజనమైనవే. అవి అతనిని నయంచేయజాలవు. విశ్వాసులు కానివారు పాపాన్ని చంపటానికి చేసే ప్రయత్నాలు, పలువిధ ప్రమాదకరమైన కీడులకు దారితీస్తాయి.

(a) తనది కాని పని మీద మనసు పెట్టి, అసలు చేయాల్సిన పని నుండి పక్కకు తొలగుతాడు. దేవుడు తన వాక్యం మరియు తీర్పు వలన ఏదైనా పాప విషయమై ఒక వ్యక్తిని మేల్కొల్పి, అతని మనస్సాక్షిని దు:ఖపరచి, మనస్సులో అలజడి రేపి, విశ్రాంతి లేకుండా చేస్తాడు. ఈ పరిస్థితిలో ఇతర పద్దతులేవి అతని అవసరతను తీర్చలేవు. తాను చేయాల్సిన అసలు పని మీద మనసు పెట్టాలి. దేవునికి వేరుగా ఉండటం వల్ల కలిగిన పరిస్థితిని గుర్తించి, ఆయన తట్టుకు తిరగటమే ఇక్కడ చేయాల్సిన అసలు పని. అయితే దానిని విడిచిపెట్టి, తనను కలవరానికి గురి చేసిన పాపాన్ని చంపే పనిలో పడతాడు. అయితే, తనను తాను ప్రేమించి, తనకు కలిగిన ఈ బాధ నుండి ఉపశమనం కోసమే అలా చేస్తాడేమో కానీ, అసలు బాధ్యత నుండి అది అతనిని దారి మళ్ళిస్తుంది.

దేవుడు ఎఫ్రాయీము గురించి మాట్లాడుతూ “వారు వెళ్లగా నేను వారిపైని నా వల వేయుదును, ఆకాశపక్షులను ఒకడు కొట్టినట్టు వారిని పడగొట్టుదును” (హెూషియా 7:12) అంటున్నాడు. ఆయన వారిని పట్టుకొని చిక్కుల పడవేసి, తప్పించుకోలేరని వారిని ఒప్పించాడు. అయినా “వారు తిరుగుదురు గానీ సర్వోన్నతుడైన వానియొద్దకు తిరుగరు” (7:16) అని వారిని గురించి ఆయన సాక్ష్యమిచ్చాడు. వారు పాపాన్ని చంపటానికి పూనుకున్నారు కాని దేవుడు కోరిన విధంగా సంపూర్ణ మారుమనస్సు ద్వారా కాదు. ఇలా, దేవుని వద్దకు రావటానికి తామే కల్పించుకున్న ఘనమైన పద్దతుల వల్ల ఆయనను చేరలేక ఎందరో దారి మళ్ళిపోతున్నారు. మనుష్యులు తమను తాము నాశనం చేసుకునే అతిసామాన్యమైన మోసం ఇదే. తమ అజ్ఞానం వలన ఇలాంటి మోసాన్ని నేర్పించే కొందరు, అలా నేర్పించటం మానితే మంచిది. నియంత్రణ లేకుండా మాట్లాడి దేవుని సంగతులను తప్పుగా చిత్రీకరించటం కంటే వీరికి వేరే పనే ఉండదు. పాపం వలన మనస్సాక్షి కృంగిపోయి దేవుడు రేపిన అలజడికి గురి ఐనపుడు మనుష్యులు ఏంచేస్తారు? ఏమి చేయమని బోధకులు వారిని నిర్దేశిస్తారు? వారిని కలవరపెట్టిన ఆ పాపాన్ని విసర్జించేయమనేకదా? అలాగే చేసి కొంత వరకు జయించినట్లు కనిపించినా, ఆపై వారు దానికి మరింత కట్టుబడిపోవటంలేదా? ఈ విధంగా మనుష్యులను మేల్కొల్పటంలో ఉన్న సువార్తిక ఉద్దేశ్యం పూర్తిగా తప్పిపోతుందన్నది నిజం కాదా? ఈ పరిస్థితిలోనే మిగిలిపోయి మనుష్యులు నశించిపోతారు.

(b) పాపాన్ని చంపే విధి స్వభావసిద్ధంగా చాలా మంచిది కాబట్టి, అది యధార్థతను నిరూపించి, ఎంతో సమాధానాన్ని కలుగజేసే పని కాబట్టి, ఇది చేయాలని పూనుకున్నవాడు, ఏదో ఒక పాపాన్ని చంపటంపై మనస్సుంచి ఇంకెప్పుడు దాని బారిన పడకుండా జాగ్రత్త వహిస్తున్నాడు కాబట్టి, తాను మంచి స్థితిలోనే ఉన్నట్లు భావించి తనను తాను భ్రమపరచుకుంటాడు. ఎందుకంటే

(i) వాని మనస్సాక్షి పాపం చేత రోగగ్రస్తమై తల్లడిల్లిపోతున్నప్పుడు, ఆత్మల పరమ వైద్యుని వద్దకు వెళ్లి స్వస్థత పొందేదిపోయి, నేరుగా పాపంతో వ్యవహరించి తన మనస్సాక్షినీ నిశబ్దపరచుకుంటాడు కానీ క్రీస్తునొద్దకు మాత్రం వెళ్లనే వెళ్లడు. ఇలా మోసపోయి నిత్యజీవాన్ని పొందనివారు అనేకులు. తాను రోగినగుట ఎఫ్రాయీము చూసినపుడు అతడు రాజైన యారేబును పిలుచుకున్నాడు (హెూషియా 5:18). ఇది దేవుని తట్టుకు తిరుగకుండా అతనిని ఆటంకపరచింది. రోమన్ క్యాథలిక్కులు పాపాన్ని చంపటానికి ఆవిష్కరించుకున్న పద్ధతులన్నీ క్రీస్తులేకుండా మనస్సాక్షిని శాంతింపజేసుకునే ప్రయత్నాలే. అలాంటి ప్రయత్నాలనే అపోస్తలుడు రోమా 10:3లో వివరించాడు.

(ii) పాపాన్ని చంపటం స్వభావసిద్దంగా మంచి పనే కాబట్టి, అది ఊరికే చూపించుకోటానికి కాకుండా నిజంగానే చేస్తున్న వ్యక్తి, తానున్న స్థితి కూడా మంచిదే అని తనను తాను భ్రమపరచుకుంటాడు. నిజాయితీగానే ఆ పని చేస్తాడు కాబట్టి స్వనీతి వలన కఠినపరచబడుతాడు.

(iii) ఈ భ్రమలోనే కొనసాగి తనను తాను మోసం చేసుకున్న తరువాత, కొంతకాలానికి తాను చంపాననుకున్న పాపం నిజంగా చావలేదని, లేదా ఒక పాపాన్ని జయించినా, దాని స్థానాన్ని మరొకటి ఆక్రమించుకుందని తెలుసుకున్నపుడు, ఈ పోరాటమంతా వ్యర్థమే అని, తానిక ఎప్పటికీ పాపాన్ని జయించలేడని, ఎడతెగక తన మీదకు ఎగసే కెరటాలను ఒక ఆనకట్టలో అదుపు చేసే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడని గుర్తిస్తాడు. ఇక లాభంలేదని నిరాశపడి, పాపపు శక్తికి మరియు తాను అలవర్చుకున్న పద్ధతులకు తనను తాను అప్పగించుకుంటాడు.మొదట క్రీస్తుతో సంబంధంలోకి రాకుండా పాపాన్ని చంపే ప్రయత్నం చేసేవారికి చివరికి మిగిలే పర్యవసానం ఇదే. అది వారిని భ్రమపరచి, కఠినపరచి, నాశనానికి నడిపిస్తుంది. ఇలాంటి ప్రయత్నాలెన్నో మన:పూర్వకంగా చేసి, అవి నిష్ప్రయోజనమని తెలుసుకొని, వాటిని విసర్జించి, క్రీస్తును తెలుసుకోకుండా తప్పిపోయిన వారికంటే భయంకరంగాను దయనీయంగాను పాపం చేసేవారెవ్వరు ఉండరు. ఈ లోకంలో ఉన్న నిష్ఠానియమాలతో కూడిన మతాల సారమంతా ఇంతే. రోమన్ క్యాథలిక్కు మతస్తులు చేసే పాపాన్ని చంపే ప్రయత్నాలు కూడా ఇంతే. విశ్వాసం లేనివారిపై బాప్తిస్మము రుద్దటం ఎంత వ్యర్థమో, వారిని పాపాన్ని చంపమని ప్రేరేపించటం కూడా అంతే ప్రయోజనం. నేను మళ్ళీ నొక్కి చెబుతున్నాను, పాపాన్ని చంపటమనేది విశ్వాసులకే, కేవలం విశ్వాసులకు మాత్రమే సంబంధించిన బాధ్యత. అది సజీవులైనవారు చేయాల్సిన పని. అవిశ్వాసులందరూ మృతులే. వారిలో శ్రేష్ఠులైన వారితో సహా అందరూ మృతులే. మృతులున్న చోట పాపం సజీవమై తన జీవనం కొనసాగిస్తుంది.

2. పాపాన్ని చంపటం విశ్వాసయుక్తమైన కార్యం. అది విశ్వాసానికి మాత్రమే సంబంధించిన కార్యం.

ఏదైనా పని చేయటం ఒకే సాధనం వలన తప్ప సాధ్యపడదని చెప్పినపుడు, ఒకడు ఆ సాధనం లేకుండానే అది చేయాలని ప్రయత్నిస్తే, ఇక అంతకంటే వెర్రితనం ఏముంటుంది? హృదయాన్ని పవిత్రపరిచేది విశ్వాసమే (అపోస్తలుల కార్యములు 15:9). పేతురు చెప్పిన విధంగా మనం 'సత్యమునకు విధేయులగుట చేత మన మనస్సులను పవిత్రపరచుకొనిన వారయ్యుండాలి (1పేతురు 1:22). విశ్వాసం లేకుండా ఈ కార్యం జరగదు.

నా మొదటి సాధారణ నియమాన్ని నిరూపించడానికి చాలినంత వివరణ ఇచ్చానని భావిస్తున్నాను. నువ్వు ఏ పాపాన్ని చంపాలనుకున్నా మొదట క్రీస్తుతో తప్పనిసరిగా సంబంధం కలిగుండాలి. అది లేకుండా పాపాన్ని చంపటం అసాధ్యం.

అభ్యంతరం : తిరిగి జన్మించనివారు పాపంలో ఉన్న కీడు విషయమై ఒప్పించబడితే వాళ్లేంచేయాలని మీరు అడగొచ్చు. పాపంతో పెనుగులాడటం మానీ, ఎలాంటి నైతిక నియంత్రణ లేకుండా, తమ దురాశలకు పూర్తి స్వేచ్ఛనిచ్చి, మనుష్యులలో అత్యంత హీనులుగా దిగజారిన స్థితిలో మిగిలిపోవాలా? ఈ ఆలోచన లోకమంతటిని గందరగోళంలోకి నెట్టి, చీకటి కమ్మేలా చేసి, దురాశ వరదలకు ద్వారం తెరచీ, రణరంగానికి పరుగులు తీసే గుర్రంలా, ప్రతి పాపాన్ని ఎల్లలు లేకుండా ఆస్వాదించటానికి మనుష్యులను ప్రేరేపించి త్వరపెడుతుంది కదా?

జవాబు : 1. మనుష్యులు తమ పతన స్వభావం ఒత్తిడి చేసే పరిమాణంలో దుష్టత్వాన్ని జరిగించలేకుండా పలు పద్ధతుల ద్వారా దేవుడు వారిని నియంత్రించటం ఆయన జ్ఞానానికి, మంచితనానికి, ప్రేమకు ఒక నిదర్శనం. దీని కొరకు ఉ పకరించే ఏ మార్గమైనా సరే, అది ఈ లోకాన్ని పాపం మరియు గందరగోళంతో నిండిన నరకంగా మారకుండా భద్రపరచే దేవుని కాపుదలను, మంచితనాన్ని, కనికరాన్ని ప్రదర్శించేదిగా ఉంది.

2. వాక్యంలో మనుష్యులను ఒప్పించగల ఒక ప్రత్యేక శక్తి ఉంది. దానిని దేవుడు తరచుగా వినియోగిస్తూ వచ్చాడు. మనుష్యులు మారుమనస్సు పొందకపోయినా, ఈ శక్తి వారిని గాయపరచి, విస్మయానికి గురిచేసి, ఏదో తగ్గింపును వారిలో కలుగజేస్తుంది. దీని కొరకు వాక్యాన్ని బోధించకూడదన్నది నిజమే అయినా, వాక్యం బోధించినప్పుడు ఇది కూడా జరుగుతుందన్నది తిరుగులేని వాస్తవం. కాబట్టి వాక్యం ప్రకటించినపుడు, మన అసలు ఉద్దేశ్యం ఇది కాకపోయినా, దాని వల్ల మనుష్యులు పాపం విషయమై గద్దింపబడి, వారి దురాశలను అదుపు చేసుకొని, కొంత మేరకు పాపాన్ని ఎదిరించటం జరుగుతుంది.

3. పాపాన్ని చంపేది వాక్యం మరియు పరిశుద్ధాత్మ వలన జరిగే కార్యమైనప్పటికీ, అది స్వభావసిద్దంగా చాలా మంచి పనే అయినప్పటికీ, దాని వల్ల ప్రయోజనం పొందేవారందరిలో అది రక్షణకు దారితీస్తుందని చెప్పలేము. వారింకా మారుమనస్సు లేకుండా చీకటిలోనే కొనసాగుతారు.

4. పాపాన్ని చంపటం మనుష్యులందరూ చేయాల్సిన బాధ్యతే. ఐతే అది సరైన స్థానంలో చేయాల్సిన పని. కాబట్టి నా ఉద్దేశ్యం వారినీ దాని నుండి మరలించటం కాదు, మారుమనస్సుకు వారిని తిప్పటమే. గోడకు పడిన రంధ్రాన్ని పూడ్చివేస్తున్న వాడిని ఆపి, మొదట వాని ఇంటిని తగలబెడుతున్న మంటను ఆర్పమని పిలిచేవాడు అతనికి విరోధి కాడు కదా! ‘ఓ వెర్రివాడా, వేళ్ల నొప్పి కాదు, ఒంటినంతా రోగగ్రస్తంగా చేసిన తీవ్రమైన ఆ జ్వరమే నువ్వు పట్టించుకోవాల్సిన అసలు సమస్య. ఏదో ఒక పాపంతో వ్యవహరించే ప్రయత్నం చేస్తున్నావు కాని నువ్వే పాపమైయున్నావని మరచిపోతున్నావు'.

వాక్యోపదేశకులుగా ఉన్నవారికి, లేదా దేవుని మహాకృపవలన అలా ఉండాలని కోరేవారి కొరకు ఇంకో మాట జతచేయాలనుకుంటున్నాను. మనుష్యులను వారి పాపం విషయమై ఒప్పించి, ప్రత్యేక పాపాల గురించి నొక్కి చెప్పడం కూడా మీ బాధ్యత. అయితే, ధర్మశాస్త్రం మరియు సువార్త ఉద్దేశ్యాలను నెరవేర్చే గురితో మాత్రమే ఈ పని చేయాలని ఎప్పుడూ జ్ఞాపకముంచుకోవాలి. పాపాన్ని ఖండించి మాట్లాడినపుడు, పాపి దాని ద్వారా తానున్న స్థితి ఎలాంటిదో గుర్తెరగడానికి సహాయపడేదిగా ఉండాలి. లేని పక్షాన, మీరు కేవలం మనుష్యులకు ఒక మతం అబ్బజేయటమో, లేదా వారిని వేషదారులుగా మార్చటమో చేస్తారేమోకానీ, సువార్త ఉద్దేశాన్ని మాత్రం ఎంత మాత్రమూ నెరవేర్చలేరు. ఒక తాగుబోతును తాగుడు మానిపించినంత మాత్రాన ప్రయోజనమేమీలేదు. నేర్పరియైన బోధకుడు, తన గొడ్డలితో వేరునే నరుకుతాడు; గుండెను తాకటమే అతని గురిగా చేసుకుంటాడు. బుద్దిహీనులు మరియు తిరిగి జన్మించని వారిచేత లోకమంతట విస్తరించియున్న ప్రత్యేక పాపాలను ఎలుగెత్తి ఖండించటం మంచిదే. అయితే ఎంత సమర్థవంతంగా, బలంగా, విజయవంతంగా ఈ పని చేసినా, అలా ప్రత్యేకంగా ఖండించిన పాపాల్ని చంపేలా వారిని పురికొల్పటంతో మాత్రమే దాని ప్రభావం ఆగిపోతే, మైదానంలో శత్రువును ఓడించి, చేధించలేని ఒక దుర్గం వెనుకకు వానిని తరమటాన్ని మించి అక్కడ ఉద్దరించిందేమీ లేదు. ఒక పాపంతో వ్యవహరించినంత మాత్రాన నువ్వుసాధించిందేమీ లేదు. పాపి ఆ ఒక్క పాపాన్ని విడిచిపెట్టేస్తే, వానిపై పట్టు బిగించడానికి ఇక మిగిలేదేమిటి? అందుకే, అసలు విషయానికొచ్చి, అతడున్న పాపస్థితిని గురించి అతనిని ఒప్పించి, దానితో వ్యవహరించటం నేర్పించు. హృదయాన్ని విరగ్గొట్టకుండా, ఏదో ప్రత్యేకమైన పాపాన్నే విరగ్గొడితే, వారితో వ్యవహరించే అవకాశాలను మనం నష్టపోతున్నామే తప్ప, దాని వల్ల పెద్ద ప్రయోజనమేమీ ఉండదు.

రోమన్ క్యాథలిక్కులు నేర్పించే పాపాన్ని చంపే పద్దతుల'లో ఉన్న తీవ్రమైన లోపం ఇదే. పాపాన్ని చంపే నియమం ఒక వ్యక్తిలో ఉందో లేదో చూసుకోకుండా ఎవర్ని పడితే వారిని అది చేయటానికి ప్రేరేపిస్తారు. విశ్వాసం వలన పాపాన్ని చంపటానికి ఆహ్వానించేది పోయి, విశ్వాసానికి బదులుగా పాపాన్ని చంపాల్సినట్లు ఆహ్వానిస్తున్నారు. వాస్తవమేమిటంటే, అసలు విశ్వాసమంటే ఏమిటో, పాపాన్ని చంపటంలో ఉన్న ఉద్దేశ్యమేమిటో వారికేమాత్రం తెలియదు. వారి నిర్వచనంలో విశ్వాసమంటే వారి సంఘం నేర్పించే బోధతో సమ్మతించటం. పాపాన్ని చంపటమంటే, ఒక ప్రత్యేక జీవిత విధానానికి కట్టుబడి, ఈ లోక సంబంధమైన కొన్నిటిని విసర్జించేలా మొక్కుబడి చేసుకొని, దానికి బంధీగా ఉండటం. వీరికి లేఖనాలు కాని దేవుని శక్తి కానీ తెలియదు. ఇలాంటి పాప సంహారాన్ని బట్టి అతిశయించడం నిజానికి వారు సిగ్గుపడాల్సిన వాటిపై అతిశయించటమే. 

కొత్తగా జన్మించే అవసరాన్ని గుర్తించని కొందరు మన మధ్య కూడా ఉన్నారు. ఎవరైనా ఒక పాపం లేదా దురాశ విషయమై సతమతమౌతూ ఫిర్యాదు చేసినపుడు, కొంతకాలం, కనీసం ఒక నెలపాటైనా అలా చేయనని మొక్కుబడి చేసుకొమ్మని, ఇలాంటి పెడత్రోవ పట్టించే సలహాలు ఇస్తుంటారు. నికోదేము యేసు వద్దకు మొదట వచ్చినపుడు కొత్త జన్మ విషయమై ఎంత అజ్ఞానం కలిగియున్నాడో, వీరు కూడా సువార్త మర్మాన్ని గురించి అంతే వెలుగు లోపించినవారిగా ఉన్నారు. కొంతకాలం ఒక పాపానికి దూరంగా ఉండమని వీరు నేర్పిస్తారు. అయితే ఇది దురాశను మరింత రెచ్చగొడుతుంది. ఎంతో కష్టపడిబహుశ వారు ఇచ్చిన మాట నిలబెట్టుకుంటారేమో. లేదా నిలబెట్టుకోకపోవచ్చు కూడా. అలాంటప్పుడు ఇది వారిలో దోషభావాన్ని కలవరాన్ని అధికం చేస్తుంది. అంతేగాని దీనివల్ల వారి పాపమేమైనా చంపబడుతుందా? ఏ మాత్రమైనా దానిని స్వాధీనం చేసుకోగలరా? ఒకవేళ దానిని విడిచిపెట్టుకోగలిగినా, వారి స్థితిలో ఏదైనా మార్పు జరుగుతుందా? వారు ఘోరదుష్టత్వంలోను, దుర్నీతి బంధకంలోను ఇంకా కొనసాగటం లేదా? ఇది గడ్డి ఇవ్వకుండా ఇటుకలు తయారుచేయమని చెప్పటంతో, శక్తి అసలు లేకపోయినా ఆ పని చేయమని ఒత్తిడి చేయటంతో సమానం కాదా? కొత్తగా జన్మించనివానికి ఈ పని చేయటానికి ఏ వాగ్దానం చేయబడింది? ఏ సహాయం పొందగలడని అతనికి హామీ ఇవ్వబడింది? క్రీస్తు మరణంతో సంబంధం లేకుండా, పరిశుద్దాత్మ సహాయం లేకుండా అసలు పాపాన్ని చంపటం సాధ్యమా?

ఒకవేళ ఇలాంటి నిర్దేశాలు అత్యరుదుగా కొందరి జీవితాలను మార్చినా, వారి హృదయాలను, నిజస్థితిని అవి ఎన్నడు మార్చలేవు. అవి మనుష్యులను స్వయంసమర్థకులుగాను వేషధారులుగాను చేస్తాయోమోగాని క్రైస్తవులుగా మాత్రం చేయలేవు. కొందరికి దేవుని కొరకు, నిత్యజీవం కొరకు ఆసక్తి ఉన్నప్పటికీ, వారు ఇలాంటి నిర్దేశాలు మరియు నిర్దేశకుల ప్రభావం కింద కఠినమైన, భారభరితమైన, దారితప్పిన ఆరాధనకు, మరియు దైవసేవకు నడిపించబడటం నన్నెంతో ఆందోళనకు గురిచేస్తుంది. వారు తమ స్వీయ ప్రయత్నాల వల్ల ఎంతగా పాపాన్ని చంపాలని చూసినా, జీవితాంతం క్రీస్తు నీతి విషయమై అజ్ఞానులుగాను, పరిశుద్దాత్మతో పరిచయంలేని వారిగాను మిగిలిపోతారు. ఇలాంటి ఎందరో నాకు తెలుసు. ఏనాడైనా దేవుడే తన మహిమను గురించిన జ్ఞానము యేసు క్రీస్తునందు వెల్లడిపరచటానికి వారి హృదయాలలో ప్రకాశిస్తే, వారు ప్రస్తుతం పాటిస్తున్న పద్దతుల వెర్రితనాన్ని గుర్తెరుగుతారు.

 

 

అధ్యాయం-8

సంపూర్ణ విధేయత చూపించటంలో యధార్థత లేకుండా

పాపాన్ని చంపటం సాధ్యంకాదు

(పాపాన్ని చంపటానికి రెండవ సాధారణ నియమం)

2. సంపూర్ణ విధేయత చూపించటంలో యధార్థత మరియు పట్టుదల లేకుండా ఏ ఒక్క దురాశనైనా చంపటం సాధ్యం కాదు.

మొదటి సాధారణ నియమం పాపాన్ని చంపే వ్యక్తికి సంబంధించినది కాగా, ఈ రెండవ నియమం నేరుగా ఆ పనికే సంబంధించినది. దీనిని కొంత వివరిస్తాను.

ఏ దురాశైనా సరే, మనం ముందు మాట్లాడుకున్న దయనీయమైన పరిస్థితికి ఒక వ్యక్తిని గురిచేయగలదు. అది బలమైనది, శక్తివంతమైనది మరియు తీవ్రమైనది. అది అతనిని చెరపట్టి, విసుకెత్తించి, కలవరపరచి, కృంగదీసి, సమాధానం లేకుండా చేస్తుంది. అతడు దానిని సహించలేక దానికి విరోధంగా లేస్తాడు. దానికి వ్యతిరేకంగా ప్రార్థన చేసి, దాని క్రింద మూలుగుతూ, దానినుండి ఉపశమనం కొరకు తహతహలాడుతాడు. అయితే అదే సమయంలో అతడు దేవునితో ఎడతెగని సహవాసం, వాక్యం చదవటం, ప్రార్థించటం, ధ్యానించటం, లేదా తాను పోరాడుతున్న దురాశకు సంబంధించినవి కానీ ఇతర బాధ్యతలేవైనా అలక్ష్యం చేసి, వాటి విషయమై నిర్లక్ష్య వైఖరిని కలిగుండవచ్చు. అలాంటప్పుడు, తనను ప్రస్తుతం కలవరపెడుతున్న దురాశ నుండి అతనికి విడుదల వస్తుందని అతడు ఎన్నడూ అనుకోకూడదు. విశ్వాసయాత్రలో మనుష్యులకు తరచూ తెగులుగా అడ్డుతగిలేది ఈ పరిస్థితే.

ఇశ్రాయేలీయులు తమ పాపవిషయమై ఒప్పించబడినపుడు, యధార్థ హృదయంతో, జాగ్రత్తగా, ప్రార్థనతోను, ఉపవాసంతోనూ దేవునిని సమీపించారు (యెషయా 58). వారి నిజాయితీని వ్యక్తపరచే ఎన్నో మాటలు అక్కడ చదువుతాము.

“తమ దేవుని న్యాయవిధిని విడువక నీతిని అనుసరించువారైనట్టు అనుదినము వారు నాయొద్ద విచారణ చేయుచు నా మార్గములను తెలుసుకొనునిచ్ఛ కనపరచుదురు. తమకు న్యాయమైన తీర్పులు తీర్చవలెనని వారడుగుదురు. దేవుడు తమకు ప్రత్యక్షుడు కావలెనని ఇచ్ఛయింతురు (58:2). అయినా దేవుడు అవన్నీ తిరస్కరించాడు. వారి ఉపవాసాలు వారి స్వస్థతకు చాలిన చికిత్స కాదు. ఇందుకు కారణం 5-7 వచనాలలో వ్యక్తపరచబడినది. వారు ఆ బాధ్యతను మాత్రమే ఎంచుకొని, దానిపై మాత్రమే మనస్సుంచి, ఇతర బాధ్యతలను అలక్ష్యపెట్టి వాటి విషయమై అజాగ్రత్తగా వ్యవహరించారు.

చేడు ఆహార అలవాట్లు లేదా అజాగ్రత్త వల్ల వ్రణము లేదా చెడు పుండ్లు కలిగినవాడు, శరీరానికి కలిగిన అసలు రోగాన్ని పట్టించుకోకుండా, ఆ పుండ్లను మాత్రమే మాన్పే ప్రయత్నాలు ఎన్ని చేస్తే మాత్రం ఏమిటి ప్రయోజనం? ఎంత జాగ్రత్తగా, ఎన్ని చికిత్సలు చేసినా ఫలితం శూన్యమే. అదేవిధంగా, తన ఆత్మీయ స్థితిని పట్టించుకోకుండా, ఏదో ఒక పాపపు గాయాన్ని మాన్పే శ్రమలన్నీ వృథా ప్రయత్నాలే. ఎందుకంటే

(a) ఏవో కొన్ని పాపాలను మాత్రమే చంపే ప్రయత్నాల వెనకున్న ఉద్దేశాలు/నియమాలు సరైనవి కావు.

వాటి పునాదిలోనే లోపం ఉంది కాబట్టి అవి మంచి ఫలితాలను ఇవ్వజాలవు. కృంగదీసి కలవరానికి గురిచేసే ఏదో చెడు అలవాటుగా కాక, పాపాన్ని పాపంగా ద్వేషించటం, క్రీస్తు సిలువ ప్రేమను గుర్తుంచుకోవటం, ఇవీ నిజంగా పాపాన్ని చంపటానికి అంగీకారమైన ఉద్దేశాలు. ఇవి లేకుండా ఏవో కొన్ని పాపాలను మాత్రమే చంపే ప్రయత్నమంతా నీ స్వార్థం వల్ల పుట్టుకొచ్చేవి మాత్రమే అనటంలో సందేహమేమీ లేదు. ఒక ప్రత్యేక పాపాన్ని లేదా దురాశను చంపే యధార్థమైన ప్రయాసకు పూనుకున్నావంటే, దాని వెనుక ఉన్న కారణమేమిటి? అది నిన్ను కృంగదీసి, నీకు నెమ్మది లేకుండా చేసి, నీ హృదయాన్ని దు:ఖంతో, కలవరంతో, భయంతో నింపి, నీకు విశ్రాంతి లేకుండా చేసిందన్నదే కాదా? అయితే స్నేహితుడా నువ్వు ప్రార్థనను, వాక్యపఠనాన్ని నిర్లక్ష్యం చేసుండొచ్చు, నోటితో అపవిత్రమైన మాటలు మాట్లాడుండొచ్చు, లేదా ప్రస్తుతం నిన్ను బాధపెట్టే దురాశతో సంబంధంలేని ఇతర పాపాలకు నువ్వు చోటిస్తూ ఉండవచ్చు. నువ్వు విడుదల కొరకు పరితపించే పాపం కంటే ఇవేం తక్కువ పాపాలు కావు. యేసయ్య వీటి కొరకు కూడా తన రక్తాన్ని ధారపోసాడు. మరి వీటికి విరోధంగా కూడా నువ్వెందుకు పోరాడవు? పాపాన్ని పాపంగా గుర్తించి, ప్రతి దుష్ట మార్గాన్ని సమానంగా ద్వేషిస్తే, నిన్ను  దు:ఖపరచే పాపాలను మాత్రమే కాదు, దేవుని ఆత్మను దు:ఖపరచే ప్రతి పాపానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడు. లేని పక్షాన, కేవలం నీకు బాధ కలుగుతుంది కాబట్టి మాత్రమే నువ్వు పాపాన్ని చంపుతున్నావని తేటగా తెలుస్తుంది. నీ మనస్సాక్షి ఊరుకుంటే నువ్వు దాని జోలికి వెళ్లవు. అది నిన్ను బాధపెట్టకపోతే, నువ్వు కూడా దానిని బాధ పెట్టవు. మరి దేవుడు ఇలాంటి వేషధారణను ఆమోదిస్తాడనుకుంటున్నావా? నీ హృదయంలో ఉన్న ఈ మోసానికి, అబద్ధమార్గానికి దేవుని ఆత్మ నీ ఆత్మతో కూడా సమ్మతిస్తాడనుకుంటున్నావా? నిన్ను బాధపెట్టేదాని నుండి ఉపశమనం పొంది, అయనను అంతే బాధపెట్టే ఇతర విషయాలను స్వేచ్ఛగా వెంబడించేలా ఆయన నీకు విడుదల అనుగ్రహిస్తాడని పొరబడుతున్నావా? 'ఈ దురాశ నుండి విడుదల ఇస్తే ఇక వీడి ఊసే నా ఎదుటకు రాదు. దీనితో పెనుగులాడటం వీడికి మంచిది, లేని పక్షాన వీడు పూర్తిగా తప్పి పోతాడ'ని దేవుడంటాడు. దేవుడు కోరే పని చేయకుండా తాను కోరే పనిని జరిగించుకోవచ్చని ఎవ్వరూ అనుకోవద్దు. దేవుడు మన నుండి కోరేది సంపూర్ణ విధేయత. ఒక ప్రస్తుత సమస్యతో మాత్రమే వ్యవహరించటం మన స్వార్థం కోరే పని. అందుకే అపోస్తలుడు ఈ విధంగా హెచ్చరిస్తున్నాడు: “దేవుని భయముతో పరిశుద్ధతను సంపూర్తి చేసుకొనుచు, శరీరమునకును ఆత్మకును కలిగిన సమస్త కల్మషమునుండి మనలను పవిత్రులునుగా చేసుకొందుము” (2కొరింథి 7:1). ఏది చేయాలన్నా అన్నీ చేయాలి. ఈ దురాశను, ఆ దురాశను ఎదిరించటం కాదు, కీడైనవన్నిటిని ఎదిరించి, ప్రతి ఆజ్ఞకు లోబడేలా సంపూర్ణంగా సమర్పించుకున్న తగ్గింపుహృదయమే దేవునికి అంగీకారమైనది.

(b) ఒక దురాశ వలన నీలో కలిగిన ఆ కలవరాన్నే, నీలో శక్తి కలిగించడానికి దేవుడు బహుశా ఒక సాధనంగా వాడుకుంటున్నాడేమో?

ఒక దురాశ వలన నీలో కలిగిన ఆ కలవరాన్నే, నీలో శక్తి కలిగించడానికి నీపై నియంత్రణ ఉంచటానికి, దేవునితో నడవటంలో నువ్వు చూపించే ఇతర అలక్ష్యాలన్నిటినీ బట్టి లేదా నులివెచ్చనితనాన్ని బట్టి నీకు దిద్దుబాటు చేయటానికి, లేదా కనీసం నీ నడతను ఆలోచించుకొని, సరిదిద్దుకునే పనిని సరిగ్గా చేసే మేల్కొలుపు కలిగించటానికి దేవుడు బహుశా ఒక సాధనంగా వాడుకుంటున్నాడేమో?

అజాగ్రత్త లేదా నిర్లక్ష్యం వల్ల దురాశ చెలరేగి పైచేయి సాధిస్తుంది. ఇందుకు రెండు కారణాలు పేర్కొనవచ్చు -

i. అది దాని సహజ పర్యవసానం.

నేనిదివరకే చర్చించిన విధంగా, మనుష్యులలో ఉత్తములైన వారితో సహ అందరి హృదయాలలోను దురాశ పొంచియుంటుంది. పాపం కుయుక్తి, కపటం మరియు కుటిల స్వభావం కలిగినదని, అది మోసగించి మరులుగొల్పి, పోరాడి, తిరుగుబాటు చేస్తుందని లేఖనాలు చెప్పినవి వట్టి మాటలని అనుకోవద్దు. జీవధారలు బయలువెళ్లే ఊట హృదయమే. ఆ హృదయాన్ని భద్రంగా కాచుకున్నంత వరకు దురాశ బలహీనపరచబడి, క్రమేపీ అది చంపబడుతుంది. అయితే, అజాగ్రత్తవల్ల అది దాని ఎల్లలు దాటి, అదివరకు అదుపులో ఉంచిన కోరికలను ఆసరాగా చేసుకొని తలంపుల్లోకి చొరబడినప్పుడు, అది పాపానికి దారితీయవచ్చు. అందివచ్చిన ఈ మార్గము గుండా తప్పించుకొని బయటకు రావడానికి అది తన శక్తినంతటిని వినియోగిస్తుంది. బయటపడిన వెంటనే విసికించి వేధించే దాని పనిని మొదలుపెడుతుంది. ఇక దానిని మరలా అదుపు చేయటం సులభం కాదు. ఈ విధంగా ఒక వ్యక్తి, మెలకువగా ఉండి జాగ్రత్తపడితే పోయే దురాశతో జీవితమంతా పోరాడాల్సిన బాధాకరమైన పరిస్థితిని కొనితెచ్చుకుంటాడు.

ii . మనం నిర్లక్ష్యపెట్టిన ఇతర విషయాలను బట్టి ఇది దేవుని దిద్దుబాటు

నేనిదివరకే చెప్పిన విధంగా, మనం నిర్లక్ష్యపెట్టిన ఇతర విషయాలను బట్టి మనకు దిద్దుబాటు చేయటానికి దేవుడు దానిని వాడుకుంటాడు. దుష్టులను దేవుడు, వారు చేసిన ఒక పాపానికి శిక్షగా మరో పాపానికి అప్పగిస్తాడు. ఓ చిన్న పాపానికి శిక్షగా ఓ పెద్ద పాపానికి, వారు తప్పించుకోగలిగే ఒక పాపానికి బదులుగా, తప్పించుకోలేక వారిని బంధీగా ఉంచే వేరొక పాపానికి వారిని అప్పగిస్తాడు (రోమా 1:26). అలాగే, దేవుడు తన బిడ్డలకు ఒక పాపం విషయమై చికిత్స చేయటానికి, లేదా దానిని అరికట్టటానికి వేరొక కీడును వారిపై అనుమతించవచ్చు. అందుకే, తనకు కలిగిన బహు విశేషమైన ప్రత్యక్షతల వల్ల హెచ్చిపోకుండా పౌలును నలగగొట్టడానికి అతని శరీరంలో ఒక ముల్లు సాతాను దూతగా ఉంచబడింది (2కొరింథి 12:7). అలాగే, తన ప్రభువును ఎరుగనని బొంకటానికి విడిచిపెట్టబడటం, పేతురుకు తన స్వశక్తిపై ఉన్న దురభిమానానికి దిద్దుబాటు కాదా?

మన నడతలో ఉన్న అజాగ్రత్త మరియు నిర్లక్ష్యతను బట్టి గద్దించి, తగ్గించి, దండించి దిద్దుబాటు చేయటానికి దేవుడు ఒక దురాశ వల్ల కలిగే వేదనను వాడుకుంటాడన్నది నిజమైతే, సమస్య పరిష్కరించబడకుండా దాని ఫలితం మాత్రం తీసివేయబడుతుందా? స్వభావం మారకుండా ఒక దురాశ నుండి మాత్రమే నిజమైన విడుదల సాధ్యపడుతుందా? నిజంగా, సంపూర్ణంగా, దేవునికి అంగీకారమైన విధంగా ఏ దురాశనైనా చంపాలనుకున్నవాడు, అతడు విధేయత చూపించాల్సిన అన్ని విషయాలలోను అలాగే జాగ్రత్తపడాలి. తనకు ఏదో ఒక దురాశ మాత్రమే ఆయాసకరంగా ఉన్నప్పటికీ, దేవునికి ప్రతి దురాశ, ప్రతి అవిధేయత ఆయాసకరమైనదే అని మరచిపోవద్దు (యెషయా 43:24). ప్రతి పాపాన్ని చంపేలా, సంపూర్ణ విధేయత చూపించటానికి హృదయంలో నిజాయితి లోపించినపుడు ఒక వ్యక్తి ఆత్మీయంగా బలహీనుడౌతాడు. ఎందుకంటే, అతడు స్వార్థంతో విశ్వాసాన్ని దాని పని సంపూర్తి చేయకుండా అడ్డగిస్తున్నాడు. పాపమాలిన్యం మరియు పాపదోషం కంటే ఎక్కువగా అతడు దానివల్ల ఎదుర్కొన్న అసౌకర్యాన్ని గురించేఎక్కువ బాధపడుతున్నాడు. ఈ స్థితి దేవుని కోపాన్ని రేపుతుంది. అలాంటివాడు ఏ ఆత్మీయ విధినైనా సక్రమంగా చేయలేడు. పాపాన్ని చంపటం అసలే చేయలేడు. దాని కొరకు కావాల్సింది వేరొక నియమం మరియు వేరొక మన:స్థితి.

 

 

అధ్యాయం-9

దురాశకున్న ప్రమాదకరమైన లక్షణాలు, వాటితో

వ్యవహరించటానికి కొన్ని ప్రత్యేక నిర్దేశాలు

ఇదివరకు మనం పాపంతో వ్యవహరించటానికి అవసరమైన కొన్ని నియమాలను చర్చించుకున్నాము. అయితే, తనలో ఉన్న ఒక దురాశను లేదా పాపాన్ని గుర్తించి దాని విషయమై చింతిస్తున్న ఒక వ్యక్తి ఆచరణలో పెట్టాల్సిన కొన్ని ప్రత్యేక నిర్దేశాలు ఉన్నాయి. వాటిని ఇప్పుడు తెలుసుకుందాం. అయితే ఇక్కడ నేను పేర్కొనే నిర్దేశాలలో కొన్ని, పాపాన్ని చంపే పనికి మనలను సిద్ధపరచటానికి దోహదపడితే, మరి కొన్ని నేరుగా అసలు పనిలోనే సహాయపడేవిగా ఉన్నాయి. సిద్ధపాటుకు అవసరమైన నిర్దేశాలను మొదట వివరిస్తాను:

మొదటి నిర్దేశము: నీ దురాశకున్న ప్రమాదకరమైన లక్షణాలను గుర్తించు

నీ పాపానికి మరణకరమైన లక్షణాలేవైనా ఉన్నాయేమో పరిశీలించి తెలుసుకో. అలాంటివేవైనా ఉంటే, దానిని చంపటానికి అసాధారణమైన పద్ధతులు వినియోగించాలి. సాధారణ పద్ధతులు పని చేయవు. ఇంతకూ అలాంటి లక్షణాలు,గుర్తులు ఎలా ఉంటాయని బహుశా నీకు సందేహం కలగవచ్చు. వాటిలో కొన్నిటిని ఈ క్రింద పేర్కొంటాను.

1. అది దీర్ఘకాలం నిలిచుండి లోతుగా వేరుపారున్నప్పుడు :

అది ఎప్పటినుండో హృదయంలో నిలిచుండి నిన్ను మలినపరిచేదిగా ఉంటే, కొంతకాలంగా నువ్వు దాని ఏలుబడికి మరియు శక్తికి సమ్మతిస్తూ, దాన్ని చంపే తీక్షణమైన ప్రయత్నమేదీ చేయకుండా, దాని వల్ల నీకు కలిగిన గాయాలను కూడా మానకుండా కొనసాగుతున్నావంటే, నీ వ్యాధి చాలా ప్రమాదకరమైనది. లోకాశలు, ఆశయాలు, అధిక అధ్యయనం లాంటి వాటికి, దేవునితో ఎడతెగని సహవాసం కొరకు అవసరమైన ఇతర విధులను ఆటంకపరచే విధంగా దీర్ఘకాలం చోటిచ్చావా? వ్యర్థమైన, మతిహీనమైన, చెడు ఆలోచనలు పుట్టి నిన్ను మలినపరిచే విధంగా అపవిత్రతకు ఎన్నో రోజులు నీలో చోటిచ్చావా? అలాగైతే, నీ దురాశకు ఒక అపాయకరమైన లక్షణం ఉంది. దావీదుకు జరిగింది కూడా ఇదే. "నా మూర్ఖత వలన కలిగిన నా గాయములు దుర్వాసనగలవై స్రవించుచున్నవి” కీర్తనలు 38:5. దురాశ ఎక్కువకాలం హృదయంలో నిలిచుండి, కుళ్లి, కృశించి, కేన్సర్లా పాకినప్పుడు, అది ఆత్మీయ స్థితిని విషమంగా మారుస్తుంది. అలాంటప్పుడు, తగ్గించుకోవటం, సిగ్గుపడడంలాంటి సాధారణ పద్దతులతో పని జరగదు. ఆ దురాశ ఏదైనా సరే, అది మనస్సును పూర్తిగా ఆకట్టుకొని, అదుండాలనీ, అదిచ్చే సుఖం కావాలని దానిని సమర్థించేలా మన భావాలను మలచుకుంటుంది. మనస్సుకు, మనస్సాక్షికి దానితో ఎంతగా పరిచయం ఏర్పడుతుందంటే, దానిని చూసి ఆశ్చర్యపోయేదిపోయి, ఒక సాధారణ అలవాటుగా, ఏదో అవసరమైన విషయంగా దానిని పరిగణించి, ధైర్యంగా దానితో సమ్మతిస్తాయి. అసలు లెక్కకేరాని ఒక సాధారణ విషయంగా అది చలామణీ అయిపోతుంది. ఒట్టుపెట్టుకోవటం అలవాటుగా మారి, 'ఫరో జీవం తోడు' అని యోసేపు యథాలాపంగా అనేయటం దీనికో ఉదాహరణ (ఆదికాండం 42:15). కొన్ని అసాధారణ చికిత్సల ద్వారా తప్ప, ఈ స్థితిలో ఉన్నవాడికి విడుదల కలగటం సాధ్యం కాదు.

మొదటిగా, అతడు ఎక్కువకాలం నిలిచున్న పాపానికి, తిరిగి జన్మించిన విశ్వాసిలో సాధ్యపడని పాపపు ఏలుబడికి మధ్య బేధాన్ని ఎలా వివేచించాలి? రెండవదిగా, ఇంతకాలం దానిని సహించి, ఎన్నో విధాలుగా దానిని సమర్థిస్తూ వచ్చాడు కాబట్టి, ఇక ఈ దురాశ తనను వేధించటం, మోసగించటం, మానుతుందని, తన ఈ పరిస్థితి మారుతుందని, తనకు తాను ఎలా నమ్మి పలకగలడు? కొన్నసార్లు అతనిని ఒప్పించి లేదా ఒత్తిడి చేసి, తన అంతరంగ దృష్టిని తప్పించుకోలేని విధంగా ఆ పాపం అతనిని అసాధారణమైన ఒడిదుడుకులకు గురిచేసుండొచ్చు. ఎన్నో తుఫానులకు తాళుకొని, ఆ దురాశ ఎన్నో ప్రసంగాలు మరియు బైబిల్ అధ్యయనాల ధాటికి కదల్చబడక మొద్దుబారిపోయుండొచ్చు. స్థలం తనదేనని పట్టుపట్టే కబ్జాదారున్ని ఖాళీ చేయించటం సులభమా? బహుకాలంగా ఎదిరించబడని ఓ దురాశ కూడా అలాంటి కబ్జాదారుడే. చంపబడని దురాశలు అపాయకరమైనవి, ప్రాణాంతకమైనవి, ప్రమాదకరమైనవి. ఊరకుండి విశ్రాంతి తీసుకుంటే అది తుప్పుపట్టి మొండికేస్తుంది. కొంత గడువిచ్చి, కొంత సహిస్తే, ఇక వెళ్లటం ససేమిరా అనే కబ్జాదారుడి వంటిది ఈ దురాశ. అదీ దానికదే చావదు కాబట్టి, ప్రతిదినం దానిని చంపకపోతే అది చక్కగా బలవృద్ధి చేసుకుంటూ ఉంటుంది.

2. దానిని ఎదిరించకుండా సమర్థించేలా హృదయం రహస్య సమర్థనలు చేసినపుడు :

సువార్త కోరే విధంగా చంపకుండా ఒక దురాశను హృదయంలో ఉండనివ్వటం, హృదయంలో ఉన్న ఆ వ్యాధి మరణకరమైనదనటానికి మరో లక్షణం. ఎన్నో విధాలుగా ఇది జరగవచ్చు. కొన్నిటిని ఇక్కడ పేర్కొంటాను.

ఎ. పాపాన్ని గురించి ఒప్పించబడి, దాని వల్ల కలవరానికి గురిచేసే ఆలోచనలు కలిగినపుడు, ఆ పాపాన్ని చంపే ప్రయత్నాలు చేయకుండా, తన ఆత్మీయస్థితి బాగానే ఉందనటానికి నిదర్శనాలు వెదికే హృదయం, ఇలాంటి స్థితికి ఓ సరైన ఉదాహరణ. తాను బాగానే ఉన్నాడని తనకు తాను నమ్మబలికేలా అసలు ఆ పాపాన్ని చూసీచూడనట్లు వదిలేస్తాడు. దేవునితో ఉన్న అనుభవాలను నెమరు వేసుకోవటం, జ్ఞప్తికి తెచ్చుకోవటం, వాటికి సంబంధించిన జ్ఞాపకాలను మనస్సులో సమకూర్చటం, వాటిని గురించి ఆలోచించటం, వాటిని పరిశోధించటం, అవి అభివృద్ధి చెందాలని యత్నించటం, ఇవన్నీ చాలా మంచివే. ఇవన్నీ పరిశుద్ధులందరూ ఆచరించే విధులే. ఇవి పాత - కొత్త నిబంధనలలో ప్రశంసనీయమైనవిగా కూడా పరిగణించబడ్డాయి. దావీదు ఈ పని చేసినట్లు చూస్తాము. దేవుడు గతంలో చూపించిన కృపాకటాక్షాలను ధ్యానిస్తూ అతను హృదయంతో సంభాషించినట్లు చదువుతాము (కీర్తనలు 77:6-9). పౌలు కూడా ఇదే పని చేయమని హెచ్చరిక చేస్తున్నాడు (2కొరింథీ 13:5). అది దానికదే ఎంతో ఉత్తమమైన పని మాత్రమే కాదు, తగిన సమయంలో చేసినపుడు అది మరింత మనోహరతను సంతరించుకుంటుంది. శ్రమలు, శోధనలు లేదా పాపంవల్ల హృదయం అలజడికి లోనైన సందర్భాలు అలాంటి కొన్ని అవకాశాలు. అవి ఈ బంగారు పళ్ళను మోసే వెండి పళ్లెములవంటివి. అయితే పూర్తిగా వేరొక కారణాన్ని బట్టి విలపించే మనస్సాక్షిని తృప్తిపరచటానికి అలా చేస్తే, అది పాపాన్ని ప్రేమించే హృదయం తలపెట్టిన సమర్థన మాత్రమే. ఒక వ్యక్తిని తన మనస్సాక్షి గద్దించినపుడు, తనకు కలతపెట్టే పాపం విషయమై దిద్దుబాటుతో దేవుడు అతనిని సంధించినపుడు, ఆ పాపం యేసు రక్తం వలన క్షమించబడి, ఆయన ఆత్మ చేత చంపబడాలని చూసేది పోయి, తనలో ఉన్న మంచి విషయాలను ఆధారంగా చేసుకుని తనను తాను సమర్థించుకుని ఉపశమనం పొందే ప్రయత్నం చేసి, దేవుడు తనపై మోపిన ఈ నేరారోపణ భారాన్ని తొలగించుకునే ప్రయత్నం చేస్తే, అతను ఎంతో అపాయకరమైన స్థితిలో ఉన్నాడన్నమాట. అతని గాయం మాన్పజాలినది కాదు. ఇలాగే మన ప్రభువు బోధ విని మనస్సాక్షి ఆక్షేపణకు గురిచేయబడిన యూదులు, తాము అబ్రహాము సంతతివారని, ఆ కారణాన్ని బట్టి దేవుడు వారిని అంగీకరిస్తున్నాడని తమను తాము సమర్థించుకొని, తాము చేస్తున్న దుష్కార్యాలను తమ స్వకీయ నాశనం కొరకు ఆమోదించుకున్నారు.

ఇది మద్యంతో దాహం తీర్చుకుంటూనే, ఏదోవిధంగా తనకు క్షేమమే కలుగుతుందని తనకు తాను ఆశీర్వచనాలు నమ్మబలికేవాని ప్రయత్నం వంటిదే (ద్వితీయ 29:19). నిజానికి ఇలాంటి మనస్థితి, పాపం పట్ల ప్రేమను బట్టబయలు చేసి, దేవుని వద్ద నుండి వచ్చే సమాధానం మరియు ప్రేమను చులకన చేస్తుంది. రాబోయే ఉగ్రతను తప్పించుకుంటాననే నిరీక్షణ తన హృదయంలో నిలుపుకోగలిగినంత వరకు, తన జీవితంలో ఫలమేమీ లేకపోయినా అతనికేం పరవాలేదు. అది శాశ్వత వేర్పాటు కాకపోతే, దేవునికి ఎంత దూరంగా జీవించినా అతనికేం బాధలేదు. అలాంటి హృదయం నుండి ఏమి అపేక్షించగలం?

బి. చంపబడని పాపం లేదా చంపడానికి యథార్థంగా యత్నించని పాపం కొరకు కృపను కనికరాన్ని వేడుకోవటం ద్వారా ఈ మోసం ముందుకు కొనసాగుతుంది. ఇది పాపంతో ప్రేమలో చిక్కుబడిన హృదయానికున్న లక్షణం. రిమ్మోనుకు మొక్కే విషయంలో నయమాను చెప్పిన విధంగా (2రాజులు 5:18), ఈ ఒక్కటి మినహా అన్నిటిలో నమ్మకంగా నడుచుకుంటాను; కనికరం చూపించు దేవా' అని చెప్పేవాని స్థితి ఎంతో బాధాకరమైనది. దేవుని కనికరాన్ని ఆసరాగా చేసుకొని ఏదైనా పాపంలో కొనసాగాలని చూడటం నిస్సందేహంగా క్రైస్తవ యథార్థత కాదు. అలా చేయటం ఒక వేషదారికున్న లక్షణం. అది దేవుని కృపను కామాతురత్వానికి దుర్వినియోగం చేసుకోవాలని చూడటంతో సమానం (యూదా 1:4). ఐనా, సాతాను కుతంత్రాల కారణంగానో, లేదా తమలోనే ఇంకా మిగిలున్న అవిశ్వాసం కారణంగానో, దేవుని బిడ్డలు కూడా కొన్నిసార్లు ఈ పాపపు మోసానికి లోనౌతారనటానికి ఎలాంటి సంశయమూ లేదు. ఇది నిజమయ్యుండకపోతే, పౌలు అంతగా ఈ విషయమై విశ్వాసులను హెచ్చరించుండేవాడు కాదు. “కృప విస్తరింపవలెనని పాపమందు నిలచియుందుమా?” (రోమా 6:1-2). సహజంగానే శరీరసంబంధమైన మనస్సు కృపను ఆధారం చేసుకొని పాపాన్ని సహించేలా పలు తర్కాలను పుట్టించి వాటిని బలపరచుకుంటుంది. దానిని క్షమించే దేవుని కనికరానికి సంబంధించిన ఏ మాట విన్నా దానిని అందిపుచ్చుకుని తన సౌకర్యానికి మలచుకునేలా ప్రయత్నం చేస్తుంది. కాబట్టి ఏ పాపాన్నయినా చంపే తీక్షణమైన ప్రయత్నం లేకుండా దానికి కృప అన్వయించటం, సువార్త ముసుగులో శరీరేచ్ఛలను నెరవేర్చుకోవటమే ఔతుంది.

మోసకరమైన హృదయం, తన శరీరక్రియలను సమర్థించుకోవటానికి ఇలాంటి ఎన్నో ఉపాయాలను, తంత్రాలను వినియోగిస్తుంది. ఈ విధంగా పాపానికి రహస్యంగా చోటిస్తూ, పూర్తిగా దానిపై మక్కువ లేకున్నా, దాని పర్యవసనాల భయం తప్ప ఇంకేది దానిని మాన్పలేకపోతే, దాని అంతం మరణమే. పాపాన్ని చంపి, క్రీస్తు రక్తంలో క్షమాపణ పొందటం కాకుండా, వేరే ఏ విధంగా దాని నిందను తొలగించే యత్నం చేసినా, అది ఆ వ్యక్తి గాయాలను దుర్వాసనలపై స్రవించేలా చేసి, విడుదల లేకుండా మరణ ద్వారానికి అతనిని చేరువ చేస్తుంది.

3. అది తరచుగా హృదయాన్ని వశపరచుకోగలిగినపుడు :

తరచుగా మోసగించి, హృదయం దానితో సమ్మతించేలా తరచుగా విజయం సాధిస్తుందంటే, అది నీ పాపానికి ఉన్న మరో ప్రమాదకరమైన లక్షణం. పాపం చేయకపోయినా, మనస్సులో దానితో సమ్మతించే ప్రతిసారి, హృదయాన్ని వశపరచుకోవటంలో పాపం విజయం సాధించినట్లే. పాపం యాకోబు పేర్కొన్న చివరి దశను అందుకోలేకపోవడానికి (యాకోబు 1:14-15), కేవలం కొన్ని బాహ్యపరిస్థితులు అనుకూలించకపోవటమే కారణమై ఉండొచ్చు. అయినా, పాపం చేయటానికి మనస్సు సమ్మతించిందంటే, అది కార్యరూపం దాల్చినా, దాల్చకపోయినా, పాపం జయించినట్లే. 

దురాశ ఈ మాత్రం పురోగతి సాధించిందంటే అది ఎంతో ప్రమాదకరమైనదే. ఆ వ్యక్తి కూడా చాలా దయనీయ స్థితిలో ఉన్నాడని, బహుశా ఇంకా తిరిగి జన్మించని స్థితిలో కూడా ఉండవచ్చని అది సూచిస్తుంది. పాపంతో అతడు బుద్ధిపూర్వకంగా సమ్మతించాడా, లేదా అది ప్రమాదవశాత్తు జరిగిందా అనేది పరిగణించదగిన ప్రశ్నే ఐనప్పటికీ, ప్రమాదవశాత్తు అని మనం అనుకునేవి కూడా కొన్నిసార్లు బుద్ధిపూర్వకమైనవే. మనం జాగ్రత్తగా మెలకువతో ఉండాల్సిన చోట, అశ్రద్ధగా, నిర్లక్ష్యంగా వ్యవహరిస్తే, దాని ఫలితాలకు తావివ్వటం బుద్ధిపూర్వకమే ఔతుంది. ఉద్దేశపూర్వకంగా అశ్రద్ధను,నిర్లక్ష్యాన్ని ఎవ్వరూ కోరుకోరన్నది నిజమే అయ్యుండవచ్చు. ఐనా, నిర్లక్ష్యతకు అజాగ్రత్తకు దారితీసేవాటికి చోటివ్వటం, హేతువును ఎన్నుకోవటం వల్ల దాని పర్యవసనాన్ని కూడా ఎన్నుకోవటమే ఔతుంది. అలా పాపంతో సమ్మతించిన తరువాత, ఇలా జరిగిందేమిటని బిత్తరపోవటం, ఆ పాపదోషాన్ని ఎంత మాత్రం తక్కువ చేయదు. అలా హృదయాన్ని ఆశ్చర్యానికి గురిచేసింది, మెలకువతో దానిని కాయాల్సిన బాధ్యతను నిర్లక్ష్యపరచటంవల్ల కలిగినదే.

4. పాప శిక్షను మాత్రమే పాపాన్ని ఎదిరించే వాదనలుగా వినియోగించుకున్నపుడు:

ఒక వ్యక్తి పాపంవల్ల ఎదుర్కోవలసిన పర్యవసనాలను లేదా శిక్షను మాత్రమే కారణాలుగా చేసుకొని పాపాన్ని ఎదిరిస్తున్నాడంటే, పాపం అతని మనస్సును భయంకరంగా ఆక్రమించుకుందని, అతని అంతరంగంలో దుష్టత్వం తీవ్రంగా విర్రవీగుతుందని అర్థం. ఒక వ్యక్తి తనలోని దురాశను ఎదిరించేది, కేవలం మనుష్యుల ఎదుట సిగ్గుపడకుండా ఉండటానికి లేదా దేవుని నుండి నరక శిక్ష పొందకుండా తప్పించుకోటానికి మాత్రమే ఐతే, అది కేవలం స్వార్థమే. సిగ్గు, శిక్ష పర్యవసనాలు కాకపోతే, అతడు నిస్సిగ్గుగా, నిర్భయంగా ఆ పాపాన్ని చేస్తాడు. ఈ పరిస్థితికి, పాపంలో జీవించడానికి మధ్య గల భేదమేమిటో నాకు తెలియదు.

 అయితే క్రీస్తుసంబంధులను మాత్రం విధేయతకు పురికొల్పేది సౌవార్తిక నియమాలు మాత్రమే. క్రీస్తు మరణం, దేవుని ప్రేమ, పాపానికున్న హేయమైన స్వభావం, దేవునితో సహవాసంలో ఉన్న ప్రశస్తత, పాపాన్ని పాపంగా ద్వేషించేలా లోతుగా వేరుపారిన ఏహ్యభావం, ఇవి వారు పాపపు మోసాన్ని, తమ అంతరంగంలో పనిచేసి, పెనుగులాడి, యుద్ధం చేసే దురాశను ఎదిరించటానికున్న అసలు కారణాలు. యోసేపులో మనం ఈ మాదిరిని చూస్తాము. కృపగల తన మంచి దేవునికి వ్యతిరేకంగా పాపం చేయలేక, “నేనెట్లు ఇంత ఘోరమైన దుష్కార్యము చేసి దేవునికి విరోధంగా పాపం కట్టుకుందును'' అంటూ శోధనను ఎదిరించాడు (ఆది 39:9). పౌలు కూడా “క్రీస్తు ప్రేమ మమ్మును బలవంతం చేయుచున్నది” (2 కొరింథీ 5:14), "ప్రియులారా, మనకు ఈ వాగ్దానములు ఉన్నవి గనుక, దేవుని భయముతో పరిశుద్ధతను సంపూర్తి చేసుకొనుచూ, శరీరమునకు, ఆత్మకును కలిగిన సమస్త కల్మషము నుండి మనలను పవిత్రులనుగా చేసికొందాం” అని హెచ్చరించాడు (2కొరింథి 7:1).

అయితే, పాపశిక్ష తప్ప ఇంకేది పాపాన్ని ఎదిరించనంతగా ఒకడు దానికి బంధీగా ఉన్నాడంటే, సువార్త అయుధాలు కాకుండా, నరకం, తీర్పువంటి ధర్మశాస్త్ర ఆయుధాలే అతని పాపంతో వ్యవహరించటానికి పనిచేస్తే, పాపం అతని మనస్సును, హృదయాన్ని భయంకరంగా వశపరచుకొని ఏలుబడి చేస్తుందని అర్థం. అతడు పాపం చేయకుండా నిగ్రహించుకునే కృప మాత్రమే కలిగియున్నాడు. పాపానికి వ్యతిరేకంగా నూతనపరచబడే కృప అతనిలో లేదు. ఈ మేరకు అతడు కృప నుండి తొలగిపోయి మరలా ధర్మశాస్త్ర దాస్యానికి లోనయ్యాడు. ఇలా దురాశను, పాపాన్ని సమర్థించుకునేలా, తేలికైన, మృదువైన క్రీస్తు కాడిని, ఏలుబడిని పక్కకు నెట్టి, ధర్మశాస్త్ర లోహపు కాడిని ఎత్తుకోవటం ఆయనకు కోపం రేపటం కాదా?

 ఈ పరీక్ష నీకు అన్వయించుకో. పాపం నిన్ను ఒత్తిడి చేసి, యుద్ధరంగానికి గుర్రం పరుగులు తీసినట్లు, దానిని సేవించి దాని ఆజ్ఞకు తలవంచేలా, లేదా దానిని ఎదిరించి అణచివేసేలా ఒక తీర్మానం కొరకు త్వరపెట్టినపుడు, నీకు నువ్వు ఏమని సర్దిచెప్పుకుంటావు? 'దీని అంతం నరకమే,  ఇది నన్ను ఉగ్రతకు గురిచేస్తుంది' అన్న కారణం మాత్రమే నిన్ను పాపం చేయకుండా ఆపుతుందా? అలాగైతే ఓసారి చుట్టూ చూసుకో, వాకిట అపాయం పొంచియుంది. వారు కృపకే కానీ ధర్మశాస్త్రానికి లోనైనవారు కాదన్నదే, పాపం విశ్వాసులపై ప్రభుత్వం చేయదని స్పష్టం చేయటానికి అపోస్తలుడు చూపించిన రుజువు (రోమా 6:14). పాపంతో పోరాడటానికి నీకు ఉపకరించేది ధర్మశాస్త్రము, దాని నియమాలు, దాని పర్యవసనాలు మాత్రమే అయితే, పాపం నీపై ఏలుబడిచేయటం లేదనటానికి అది నిన్ను నాశనానికి లాగటం లేదనటానికి ఏమిటి నీకున్న నిశ్చయత?

 ధర్మశాస్త్రం ఇచ్చే ఈ భద్రత ఎక్కువ కాలం నిలువదని కూడా నువ్వు తెలుసుకోవాలి. పాపం సువార్త నీయమాల కంచుకోట నుండి నిన్ను బయటకు తరమగలిగితే, త్వరలోనే ఈ ధర్మశాస్త్ర నియంత్రణను కూడా అది అధిగమిస్తుంది. వేయిరెట్లు అధికంగా భద్రతనిచ్చే సువార్త సహాయాలను ఉపకరణాలను బుద్దీపూర్వకంగా నీ శత్రువుకు అప్పగించేశాక, ఇప్పుడు నువ్వు ప్రయోగించే సముదాయింపులు నిన్ను కాపాడతాయని భ్రమపడకు. ఈ పరిస్థితి నుండి నువ్వు త్వరగా కోలుకోకపోతే, ఏది వస్తుందని నువ్వు భయపడుతున్నావో, అదే నీ మీదకు వస్తుంది. సౌవార్తిక నియమాలు సాధించనిది, ధర్మశాస్త్రబద్ధమైన ఉద్దేశాలు సాధించలేవు.

5. ప్రస్తుత పాపం వలన వచ్చే కృంగుదలను మునుపటి వేరొక పాపానికి దండనగా లేదా దిద్దుబాటుగా దేవుడు వినియోగించే అవకాశం ఉన్నపుడు :

ఇది పాపానికున్న మరొక అపాయకరమైన లక్షణం. కొన్నిసార్లు దేవుడు తనవారిని సహితం ఏదైన ఒక పాపం లేదా దురాశ పుట్టించే కలవరానికి విడిచిపెట్టి, తాము చేసిన ఇంకేదైనా పాపం, వైఫల్యం లేదా మూర్ఖత్వం విషయమై దిద్దుబాటు చేస్తాడనడానికి ఎలాంటి సందేహము లేదు. “నీ మార్గములను తప్పి తిరుగునట్లుగా మమ్మును ఎందుకు తొలగజేసితివి? నీ భయము విడుచునట్లు మా హృదయములను నీవెందుకు కఠినపరచితివి?” (యెషయా 63:17) అని సంఘం చేసిన ఫిర్యాదు వెనుక ఉన్న కారణం ఇదే. ఇది ఆయన తిరిగి జన్మించని వారితో వ్యవహరించే పద్ధతే అని మనకు తెలుసు. దిద్దుబాటు చేయడానికి దేవుడు ఒక వ్యక్తిని తన పాపం చేత సతమతమయ్యేలా విడిచిపెట్టాడని గుర్తించేది ఎలా? జవాబు : నీ హృదయాన్ని నీ ప్రవర్తనను పరిశీలించి చూడు. నువ్వు ప్రస్తుతం ఫిర్యాదు చేసే నీ పాపబంధకానికి లోను కాకముందు నీ ఆత్మీయ స్థితి ఎలా ఉండింది? చేయాల్సిన క్రైస్తవ విధులేవైనా నిర్లక్ష్యపెట్టావా? నీ కొరకు జీవించటంలో హద్దులు మీరావా? పశ్చాత్తాపపడని పాపభారమేదైనా నీమీద ఉందా? ఓ పాత పాపాన్ని జ్ఞప్తికి తేవటానికి, ఓ కొత్త పాపం అనుమతించబడవచ్చు; ఓ కొత్త శ్రమ కూడా పంపబడవచ్చు.

దేవుడు నీకేదైనా గొప్ప మేలు, భద్రత, లేదా క్షమాపణ అనుగ్రహిస్తే, దానికి తగిన విధంగా ప్రతిస్పందించేది పోయి, కృతజ్ఞతారహితంగా ప్రవర్తించావా? ఏదైనా పాపం చేత బాధింపబడుతూ, దానిని అంతమొందించే ఎలాంటి ప్రయాస లేకుండా కొనసాగుతున్నావా? తన నామాన్ని నీ తరంలో మహిమపరచే అవకాశాలను దేవుడు కృపతో నీకిచ్చినప్పటికీ, వాటిని సద్వినియోగపరచటానికి విఫలమయ్యావా? లోకంతోను లోకసంబంధులతోను రాజీపడి, నువ్వున్న కాలంలో విస్తరించిన శోధనలకు లొంగిపొయావా? నీ పరిస్థితి ఇలాంటిదేదైనా అయ్యుంటే, మేలుకో; దేవునికి మొరపెట్టు; ఉగ్రత తుఫాను నడుమ నువ్వు నిద్రపోతున్నావు.

6. దేవుడు చేసే దిద్దుబాట్లను నీలో ఉన్న దురాశ ఎదిరించినపుడు :

ఈ స్థితి యెషయా 57:17లో వివరించడింది: “వారి లోభము వలన కలిగిన దోషమును బట్టి నేను ఆగ్రహపడి వారిని కొట్టితిని; నేను నా ముఖము మరుగుచేసుకొని కోపించితిని; వారు తిరుగబడి తమకిష్టమైన మార్గమున నడచుచూ వచ్చిరి”. వారి హృదయంలో ఉన్న దురాశతో దేవుడు వ్యవహరిస్తూ వారిని శ్రమలకు గురిచేసాడు; వారిని విడిచిపెట్టాడు. అయినా వారు అవన్నీ బేఖాతరు చేసి తమ స్వంత మార్గములోనే కొనసాగారు. ఇది బహుబాధాకరమైన పరిస్థితి. తరువాత వచనంలో దేవుడే చెప్పిన విధంగా, ఆయన సార్వభౌమ్య కృప తప్ప ఏది ఈ పరిస్థితి నుండి విడుదలనివ్వలేదు. స్వంతంగా ఇది చేయగలమని ఎవ్వరూ తమకు తాము నమ్మబలకవద్దు; స్వయంపై ఆధారపడవద్దు.

యోసేపును ఐగుప్తుకు అమ్మివేయాలనుకున్నపుడు అతని సహోదరులతో మాట్లాడిన విధంగా, దేవుడు తరచుగా తాను ఏర్పరచిన పద్ధతుల ద్వారా ఒక వ్యక్తిని సంధించి, అతడి హృదయంలో ఉన్న ప్రత్యేక పాపం విషయమై గద్దిస్తాడు. ఇది ఒక వ్యక్తిని తన పాపవిషయమై ఆలోచించుకొని తనకు తాను తీర్పు తీర్చుకునేలా చేస్తుంది. అపాయం, శ్రమ, రోగం, లేదా బాధల ద్వారా దేవుడు తన ఈ స్వరాన్నీ వినిపిస్తాడు. కొన్నిసార్లు వాక్యం చదివినపుడు తన ప్రస్తుత పరిస్థితిని బట్టి తనను కుదిపివేసి, తన హృదయం నొచ్చుకునేలా చేసే ఏదైనా వాక్యతలంపుపై దేవుడు అతని మనస్సును నిలుపుతాడు. ఒప్పించి, మార్పుకలిగించి, క్షేమాభివృద్ది కలగజేయటానికి నియమించబడిన వాక్యప్రకటన ద్వారా దేవుడు తరచుగా మనుష్యులను సంధిస్తాడు. ఈ మాధ్యమం ద్వారా దేవుడు, తన వాక్య ఖడ్గం దూసి, హృదయానికి అతిప్రియమైన దురాశపై నేరుగా దాడిచేసి, పాపిని కదల్చివేసి, అతని హృదయంలో ఉన్న ఆ దుష్టతను చంపి పారవేసేలా అతనిని మేల్కొలుపుతాడు. అయితే దేవుడు బిగించే ఈ సంకెళ్లను విరిచి, కట్టిన తాళ్లను తృంచివేసుకునేంత బలంగా తన దురాశ అతనిని ప్రేరేపిస్తే, ఈ ఒప్పింపులను అధిగమించి తన పూర్వ స్థితికి మరలిపోయి, తనకు చేయబడిన ఈ గాయాలను అతనుమాన్పుకోగలిగితే, ఆ వ్యక్తి స్థితి ఎంతో దయనీయమైనది.

 ఇలాంటి హృదయస్థితి వల్ల వచ్చే కీడులు చెప్పనశక్యమైనవి. ఈ స్థితిలో అందించబడే ప్రతి హెచ్చరిక వెలకట్టలేని కనికరమే. ఇంతగా తనతో వ్యాజ్యమాడే దేవుని కనికరాన్ని తృణీకరించేవాడు ఎలాంటి స్థితిలో ఉండుండాలి? ఇలాంటివానిని నిర్మూలించి, 'వీడు నా విశ్రాంతిలో ప్రవేశించడనీ' తన ఉగ్రతలో ప్రమాణం చేయకుండా సహించే దేవుని దీర్ఘశాంతం ఎంత అమీతమైనది.

వీటితోపాటు ఇలాంటి ఇంకెన్నో లక్షణాలు ఉన్నప్పుడు, ఒక దురాశ ఎంతో అపాయకరమైనదనీ, కొన్నిసార్లు మరణకరమైనదిగా కూడా ఉండవచ్చని గుర్తించగలము. అపవిత్రాత్మ గురించి మాట్లాడుతూ : “ప్రార్థన వలననేగానీ మరి దేని వలననైనను ఈ విధమైనది వదలిపోవుట అసాధ్యం” అని మన ప్రభువు చెప్పిన మాట ఇలాంటి దురాశలకు కూడా నేను అన్వయిస్తాను. సాధారణ పద్దతుల ద్వారా ఇలాంటి పాపాలను చంపలేము. అసాధారణ పద్దతులను వినియోగించాలి.

ఈ విషయమై మొదటి ప్రత్యేక నిర్దేశం ఇదే. పైన పేర్కొన్న ఈ లక్షణాలేవైనా నువ్వు పోరాడుతున్న దురాశలో ఉన్నాయో లేవో పరిశీలించి తెలుసుకో.

ఇంకా ముందుకు కొనసాగే ముందు, నేను చెప్పిన మాటలను ఎవ్వరూ అపార్థం చేసుకొని మోసపోకుండా ఒక హెచ్చరిక చేయాలనుకుంటున్నాను. పైన పేర్కొన్న ప్రమాదాలు నిజమైన విశ్వాసులు కూడా ఎదుర్కొంటారని నేను చెప్పినంత మాత్రాన, వాటిని ఎదుర్కొనే వారంతా తాము నిజమైన విశ్వాసులే అని భ్రమపడాల్సిన అవసరత లేదు. విశ్వాసి కూడా ఈ ఆపదలలో పడి, వాటిలో ఇరుక్కుపోయే ప్రమాదం ఉన్నప్పటికీ, విశ్వాసి స్వభావం అది కాదు. ఒకడు వ్యభిచారంలో ఉంటూ, దావీదు భక్తుడయ్యుండి సహితం వ్యభిచరించాడు కాబట్టి తాను కూడా నిజమైన విశ్వాసే అని సమర్థించుకుంటే ఎలా ఉంటుందో, పై లక్షణాలను చూపించి సమర్థించుకోవటం కూడా అలాంటిదే. ఇవి ఓ విశ్వాసి హృదయంలో పాపం మరియు సాతాను కలిగించే కీడులు. రోమీయులకు రాసిన పత్రికలో ఓ తిరిగి జన్మించిన వ్యక్తికి సంబంధించిన వర్ణన చదువుతాము. అందులో అతని పాత స్వభావానికి సంబంధించిన చీకటి కోణం మరియు అతని అంతరంగంలో మిగిలున్న పాపపు శక్తి ఎలాంటిదో వివరించబడింది. దానిని పట్టుకొని ఓ తిరిగి జన్మించని వ్యక్తి, తన పరిస్థితి కూడా ఆ కోణానికి సరిపోతుంది కాబట్టి తాను కూడా తిరిగి జన్మించినవాడే అని మోసపోతే ఎంత ప్రమాదమో, ఇది కూడా అలాంటిదే. జ్ఞానియైన ఓ వ్యక్తి కూడా రోగగ్రస్తుడౌవుతాడు, అతనికి కూడా గాయాలు తగులుతాయి, కొన్ని సార్లు అతను కూడా మూర్ఖంగా ప్రవర్తిస్తాడు. అలాగని, రోగమొచ్చిన ప్రతివాడు, గాయం తగిలిన ప్రతివాడు, లేదా మూర్ఖంగా ప్రవర్తించిన ప్రతివాడు జ్ఞానీ కాదు కదా. ఇది కూడా అంతే. ఓ వ్యక్తి ఎంతో అందంగా ఉంటాడు కాని, కొన్ని మచ్చలు అతని అందాన్ని పాడు చేస్తున్నాయని విన్న వేరొక వ్యక్తి, తనకు కూడా మచ్చలున్నాయి కాబట్టి తాను కూడా అందగాడే అనుకుంటే ఎంత మూర్ఖంగా ఉంటుంది? ఇది కూడా అంతే. నువ్వు విశ్వాసివో కాదో తెలుసుకోవాలంటే, విశ్వాసికున్న లక్షణాలను బట్టి నిన్ను పరిశీలించుకోవాలి. పైన పేర్కొన్న లక్షణాలు ఉన్న ఎవ్వరైనా సరే, 'అసలు నేను విశ్వాసినైనా ఎంతో దౌర్భాగ్యపు స్థితిలో ఉన్నానని గుర్తించాలి. అయితే, తనకు నిజంగా సమాధానం కావాలంటే, తాను విశ్వాసో కాదో, ఇతర నిదర్శనాలను బట్టి తనను తాను బేరీజు వేసుకోవాలి.

 

 

అధ్యాయము-10

పాపాన్ని గురించిన దోషభావం అవసరం

రెండవ నిర్దేశం :

నీ పాపదోషాన్ని, ప్రమాదాలను, కీడులను సరిగా అర్థం చేసుకో :

పాపాన్ని చంపటానికి సహాయపడేలా నిన్ను కలవరపరుస్తున్న ఆ పాపంలో ఉన్న దోషం, ప్రమాదాలు, మరియు కీడుల విషయమై నీ మనస్సాక్షిలోను, నీ హృదయంలోను స్పష్టమైన గ్రహింపు పొంది, దాన్ని మనస్సులో నిలుపుకోవాలి.

1. పాపంలో ఉన్న దోషాన్నీ సరిగ్గా గ్రహించు :

దురాశ పైచేయి సాధించినపుడు, దాని దోషాన్ని తగ్గించి చూపించటం, మోసగించటానికి అది ప్రయోగించే ఒక పద్దతి. 'ఇది చిన్న విషయమే కదా! రిమ్మోను గుడిలో నేను నమస్కారము చేసిన సంగతి గురించి యెహెూవా నన్ను క్షమించుగాక' (2రాజులు 5:18). అవును ఇది చెడ్డదే, కాని ఇతర క్రైస్తవులు కూడా ఇది చేస్తున్నారు. వారు చేసే కొన్ని పనులు ఎంత భయంకరమైనవి! వాటితో పోల్చుకుంటే ఇదంత పెద్ద పాపమేంకాదులే' అని సరిపెట్టుకునేలా అది మోసగిస్తుంది. దాని దోషాన్ని సరిగా అంచనా వేయలేని విధంగా మనస్సును తిప్పి వేసే ఎన్నో తంత్రాలు పాపానికి ఉన్నాయి. దాన్నుండి వచ్చే అపవిత్రమైన ఆవిరి మనసుని చీకటిమయంగా చేసి సరైన వివేచన కోల్పోయేలా చేస్తుంది. గందరగోళ తర్కాలు, మభ్యపెట్టే వాగ్దానాలు, చెలరేగే కోరికలు, పాపాన్ని విసర్జించటానికి మోసకరమైన షరతులు, క్షమాపణ పొందేయొచ్చనే నిరీక్షణ, ఇవన్నీ కలిసి, దురాశకున్న దోషాన్ని పరిగణించకుండా మనస్సును దారిమళ్లిస్తాయి.

దురాశ హద్దులు మీరినపుడు ఏమి చేస్తుందో హెూషేయ ప్రవక్త మనకు తెలియజేస్తున్నాడు. “వ్యభిచార క్రియలు చేయుటచేతను, ద్రాక్షారసము పానము చేయుటచేతను, మద్యపానము చేతను వారు మతిచెడిరి” (హెూషేయ 4:11). దురాశ మతిచెడేలా చేస్తుంది. అంటే అది మన విచక్షణ సామర్థ్యాన్ని పాడుచేస్తుంది.

అలా పూర్తిగా పాడుచేయటం తిరిగి జన్మించనివారిలో మాత్రమే సాధ్యపడినా, తిరిగి జన్మించిన వారిలో కూడా కొంతైనా అలా జరిగే ప్రమాదం ఉంది. ఒక జారస్త్రీకి చిక్కిన యవ్వనస్తుని గురించి సొలోమోను మాట్లాడుతాడు. అతడు ఆ వలలో చిక్కటానికి కారణం ఏమిటంటే, అతడు జ్ఞానంలేనివాడు, బుద్ధిలేని పడుచువాడు (సామెతలు 7:7). ఇంతకు ఏమిటతని బుద్దిహీనత? అది తనకు ప్రాణహానికరమైనదని గుర్తించలేక పోయాడు (23వ వచనము). తన పాపంలో ఉన్న దోషాన్ని అతడు విచక్షించలేకపోయాడు. అలాగే, ఎఫ్రాయీమును దండించినా, అతడు నయంకాకపోవడానికి దేవుడే చెప్పిన కారణం ఏమిటో గమనించండి: “ఎఫ్రాయీము బుద్ధిలేని పిరికి గుండెగల గువ్వయాయెను” (హెూషియా 7:11). తానున్న దుస్థితిని వివేచించే స్థిమితం అతనికి లేదు.

తన ఆలోచనాశక్తి మళ్ళీ మళ్ళీ కలుషితం చేయబడుండకపోతే, దావీదు తన పాపవికారతను మరియు దోషాన్ని ధర్మశాస్త్రపు అద్దంలో స్పష్టంగా వివేచించలేకుండా అంతకాలం ఆ హేయపాపదోషంలోనే కొనసాగుండేవాడా? అందుకే అతన్ని మేల్కొల్పటానికి పంపబడిన ప్రవక్త, అతని మోసపు తర్కాలను, సాకులను బంధించి అతని పాపదోషాన్ని పూర్తిగా గ్రహించగలిగే విధంగా ఉ పమానరీతిగా అతనిని గద్దించాడు. అంతరంగంలో ఉన్న దురాశ చివరికి ఇలాంటి పర్యవసానానికే దారితీస్తుంది. దాని దోషాన్ని సరిగ్గా పసిగట్టలేని విధంగా మనస్సును చీకటిగా మారుస్తుంది. దాని దోషాన్ని కప్పిపుచ్చటానికి అది చేసే ఇంకెన్నో కసరత్తులు ఉన్నాయి. ఐతే ప్రస్తుతం వాటిలోనికి వెళ్లను.

 పాపాన్ని చంపాలని తీర్మానించుకున్నవాడు తీసుకోవాల్సిన మొదటి జాగ్రత్త, దాని దోషాన్ని సరిగ్గా గుర్తెరగడమే. ఇందుకు సహాయపడేలా ఈ క్రింది వాటిని మనస్సులో ఉంచుకో :

 (a) విశ్వాసులలో నిలిచున్న పాపం, అవిశ్వాసుల్లోని పాపం కంటే ఘోరమైనది :

కృప విస్తరించిన కారణాన్ని బట్టి విశ్వాసులలో పాపం అన్యులపై చేసేలా ఏలుబడి సాధించలేకుండా బలహీనపరచబడిందన్నది నిజమే ఐనప్పటికీ, కృప పొందిన కారణంగా విశ్వాసుల పాపదోషమే అవిశ్వాసుల దోషం కంటే అధికమైనది.

"అలాగైన ఏమందుము? కృప విస్తరించవలెనని పాపమందు నిలిచియుందుమా? అట్లనరాదు. పాపం విషయమై చనిపోయిన మనము ఇక మీదట ఎలాగు దానిలో జీవించుదుము?” (రోమా 6:1-2). "పాపం విషయమై చనిపోయిన మనము”; ఇక్కడ మనము' అనే పదం మీద దృష్టి కేంద్రీకరించాలి. తర్వాతి వచనంలో వివరించబడిన విధంగా, పాపానికి వ్యతిరేకంగా జీవించే కృప అనుగ్రహించబడిన 'మనము', ఆ పాపంలో ఎలా జీవించగలము? అలా చేస్తే మనకు మించిన దుష్టులు ఇంకెవ్వరూ ఉండరు. ఏ విధాలుగా ఇతరుల కంటే వారి దోషం అధికమౌతుందో, ఇతరులు పొందని ప్రేమ, కృప, కనికరం, సహాయం, ఉపశమనం, కృపాసాధనాలు మరియు విడుదలను అనుభవిస్తూ, దానికి వ్యతిరేకంగా చేసే పాపాల వల్ల ఎలా తమ దోషాన్ని ఇతరుల కంటే అధికం చేసుకుంటున్నారో ఇప్పుడు వివరాల్లోకి వెళ్లను. అయితే ఈ ఒక్క విషయం మాత్రం జ్ఞాపకముంచుకో. నీ హృదయంలో నిలిచున్న పాపానికున్న దుష్టత్వం మరియు దోషం ఎంత గొప్పదంటే, బహుశా నువ్వు ఆ కృప పొందుండకపోతే ఆ పాపదోషం అంత అధికమయ్యుండేది కాదు.

(b) అంతరంగంలో దాగున్న పాపమే, క్రియారూపంలో బయటపడే పాపం కన్నా ఘోరమైనది:

దేవుడు తన బిడ్డల హృదయంలో ఉన్న కోరికలలో, ఇతరులు చేసే అతి గొప్ప పనులకంటే ఎక్కువ అందాన్ని మరియు నాణ్యతను చూస్తాడు. వారి బాహ్యక్రియల కంటే కూడా వారి హృదయవాంఛలనే సౌందర్యమైనవిగా చూస్తాడు. వారి బాహ్యక్రియలు పాపంతో మలినమైనవైనా, కృప వారి అంతరంగంలో నాటిన పరిశుద్దత కొరకైన కోరిక మరియు తపన మాత్రము పవిత్రమైనవి. ఐతే, అదే విధంగా, వారి అంతరంగంలో దురాశ పుట్టించే కదలికలను కూడా ఆయన అవిశ్వాసులు బాహ్యంగా చేసే పాపక్రియల కంటే ఎక్కువదోషపూరితమైనవిగా చూస్తాడు. విశ్వాసుల బహిరంగ పాపాల కంటే కూడా వారి అంతరంగ పాపాన్నే ఎక్కువ అపవిత్రమైనవిగా చూస్తాడు. ఎందుకంటే, వారు బహిరంగ పాపానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడి, దాని విషయమై పశ్చాత్తాపపడేంతగా, వారి అంతరంగపాపం విషయమై జాగ్రత్త వహించరు. అందుకే, పాపంలో కృశించిపోతున్న తన బిడ్డలతో వ్యవహరిస్తూ, వారి బహిరంగ ఒప్పుకోలును పక్కన పెట్టి, వారి అంతర్గత సమస్యను వారికి చూపిస్తాడు (ప్రకటన 3:15) - “నువ్వేంటో నాకు తెలుసు; నువ్వు చేసే ఒప్పుకోలు ఒకటి; నీ అంతరంగ స్థితి వేరొకటి; ఇదే నిన్ను నా దృష్టికి హేయంగా చేస్తుంది' అని అక్కడ ఆయన హెచ్చరిస్తున్నాడు.

ఇలాంటి సత్యాలను ఎల్లపుడు నీ మనసులో నిలుపుకో. పాపం దాని దోషాన్ని తగ్గించేలా పుట్టించే ఆలోచనలను వీటితో ఎదిరించు. దానికి ఆ అవకాశాన్ని ఇవ్వకుండా జాగ్రత్తపడు. లేదా నీకు తెలియకుండానే అది నీమీద పైచేయి సాధించేలా బలపడి నిన్ను జయిస్తుంది.

2. పాపంలో ఉన్న పలువిధ ప్రమాదాలను సరిగ్గా గుర్తించు :

(a) పాపం వలన కలిగే భ్రమచేత కఠినపరచబడే ప్రమాదం :

దీని విషయమై అపోస్తలుడు హెబ్రీ సంఘాన్ని బలంగా హెచ్చరించాడు: “సహెూదరులారా, జీవంగల దేవుని విడిచిపోవునట్టి విశ్వాసములేని దుష్ట హృదయము మీలో ఎవనియందైనను ఒకవేళ ఉండునేమో అని జాగ్రత్తగా చూచుకొనుడి... పాపము వలన కలుగు భ్రమచేత మీలో ఎవడును కఠినపరచబడకుండునట్లు నేడు అనబడు సమయముండగానే, ప్రతి దినమును ఒకనికొకడు బుద్ది చెప్పుకొనుడి” (హెబ్రీ 3:12-13).

 'జాగ్రత్తగా చూచుకో' అంటే, కృపాసాధనాలను సద్వినియోగం చేసుకో, నీ శోధనను జాగ్రత్తగా అంచనావేసుకో, దేవుని భయానికి వ్యతిరేకంగా నీ హృదయం కఠినపడేలా భ్రమపరచే మోసం పాపంలో దాగియుంది కాబట్టి మెలకువతో వ్యవహరించు' అని ఇక్కడ అపోస్తలుని మాటల భావం. ఇక్కడ సంపూర్ణ కాఠిన్యాన్ని గురించి హెచ్చరిక చేయబడింది. అది పాపాన్ని గుర్తెరగని స్థాయికి సంపూర్ణ దిగజార్పు. ఈ దిగజార్పు కలగజేయటమే పాపానికున్న లక్ష్యం. ప్రతి దురాశ మరియు పాపం ఈ లక్ష్యానికి ఎంతో కొంత తోడ్పడుతుంది. ఒకప్పుడు వాక్యం విన్నప్పుడు లేదా శ్రమలు అనుభవించినపుడు కరిగిన నీ హృదయం, ఇప్పుడు 'వాక్యనిరోధక' మరియు శ్రమ నిరోధక' శక్తిని సంతరించుకుంటుంది. ఒకప్పుడు దేవుని సన్నిధి ఎదుట నిలువడానికి, మరణాన్ని గురించిన తలంపులకు, ఆయన ఎదుట కనబడే ఆలోచనలకు వెరచిన నీకు, అప్పటికంటే ఇప్పుడు ఆయనకు నీపై ఉన్న ప్రేమను గురించిన నిశ్చయత ఎన్నో రెట్లు కొరవడినప్పటికీ, అలాంటి భయాలన్నింటికి నీ హృదయం మొద్దుబారిపోతుంది. నీ ఆత్మను గురించి, నీ పాపాన్ని గురించి ఎన్నో వింటావు కాని ఏ మాత్రం పట్టించుకోకుండా, హృదయంపై ఎలాంటి కదలిక లేకుండా, నీ క్రైస్తవ విధులను, ప్రార్థనను, వాక్యపఠనాన్ని, ప్రసంగాలను, అన్నిటిని నిర్లక్ష్యం చేస్తావు. పాపాన్ని తేలికగా తీసుకుంటూ, దానిని చూసీచూడనట్లు వదిలేస్తావు. చివరికి ఈ పరిస్థితే దాపురిస్తుంది. ఇక దీని పర్యవసానం ఏమైయుండబోతుందో! ఇంతకంటే బాధాకరమైనదేదైనా నీకు సంభవించగలదా? పాపాన్ని తేలికగా తీసుకొని, కృపను, కనికరాన్ని, క్రీస్తు రక్తాన్ని, ధర్మశాస్త్రాన్ని, పరలోకాన్ని, నరకాన్ని, అన్నిటిని చులకన చేసే పరిస్థితికి దిగజారే ప్రమాదాన్ని గురించిన ఆలోచన చాలు, హృదయాన్ని వణికించటానికి. జాగ్రత్త! నీ హృదయాన్ని కఠినపరచి, మనసాక్షికి వాతవేసి, మనోనేత్రాలకు గుడ్డితనాన్ని కలుగజేసి, నీ విచక్షణను మొద్దుబారజేసి, నీ ఆత్మను మోసగించటానికే నీ దురాశ దారితీస్తుంది.

(b) ఈ జీవిత కాలంలోనే తీవ్రమైన దిద్దుబాటును ఎదుర్కొనే ప్రమాదం:

ఇలాంటి దిద్దుబాట్లను లేఖనాలు ప్రతి దండన', 'తీర్పు', 'శిక్ష' అని పిలుస్తున్నాయి (కీర్తనలు 89:30–33). నీ హృదయంలో ఉన్న ఈ హేయమైనదానినిబట్టి దేవుడు నిన్ను బొత్తిగా తోసిపుచ్చకపోయినా, నీ అతిక్రమాలను ఆయన క్షమించినా, నీ పాపాలను బట్టి దండంతో ఆయన నిన్ను శిక్షిస్తాడు. 

దావీదును, అతను ఎదుర్కొన్న శ్రమలను జ్ఞాపకం చేసుకో. తాను అరణ్యానికి పారిపోతున్న సన్నివేశాన్ని చూడు. అతనిపై ఉంచబడిన దేవుని హస్తాన్ని తరచి చూడు. దేవుడు తన ఉగ్రతలో, నీ బిడ్డను చంపేస్తే, తన ఉగ్రతలో నీ ఇంటిని అస్తవ్యస్తం చేస్తే, తన ఉగ్రతలో నీ ఎముకలు విరిస్తే, తన ఉగ్రతలో నిన్ను అవమానంగా మారిస్తే, తన ఉగ్రతలోనే నిన్ను చంపేస్తే, నిన్ను నాశనం చేస్తే, నిన్ను అంధకారంలోనికి నెట్టివేస్తే, వీటిని తేలికగా తీసుకోగలవా? నీ కొరకు ఇంకెవ్వరినైనా ఆయన శ్రమలకు లోనుచేసి, పాడుచేసి, పతనానికి అప్పచెబితే అది నీకేం పరవాలేదా? నన్ను తప్పుగా అర్థం చేసుకోవద్దు. తనకు కోపం రేపిన ప్రతిసారి, దేవుడు తన బిడ్డల పైకి ఇవన్నీ పంపుతాడని నేననటంలేదు. అట్లనరాదు! కాని ఆయన నీకు ఇలా చేసినపుడు, నీ మనస్సాక్షి కూడా దేవునితో సమ్మతిస్తూ ఈ విధంగా ఆయన కోపాన్ని రేపిన నీ ప్రవర్తనకు వ్యతిరేకంగా సాక్ష్యం పలికినపుడు, నీ హృదయానికది ఎంతో చేదైన అనుభవంగా మిగిలిపోతుంది. వీటికి నువ్వు భయపడకపోతే, నువ్వు కఠినపరచబడిన స్థితిలో ఉన్నావేమో అని నేను భయపడుతున్నాను.

(C) జీవితాంతం సమాధానాన్ని , శక్తిని కోల్పోయే ప్రమాదం :

దేవునితో సమాధానాన్ని, దేవుని ఎదుట నడిచే శక్తిని కలిగుండటమే, కృపాసహిత నిబంధనలో ఉన్న వాగ్దానాల సారాంశం. మన ఆత్మీయ జీవితం యొక్క ప్రాణం వీటిలోనే ఉంది. వీటిని మనకు ఆదరణనిచ్చే మోతాదులో అనుభవించలేకపోతే బ్రతుకు జీవచ్ఛవంలా మారిపోతుంది. సమాధానంతో దేవుని ముఖదర్శనం చేసుకోలేకపోతే, ఆయనతో నడిచే శక్తిని నష్టపోతే, ఈ జీవితం వల్ల మనకేం ప్రయోజనం? చంపబడని ప్రతి దురాశా ఈ రెంటిని మనకు దూరం చేస్తుంది. ఇది దావీదు విషయంలో మనం ఎంతో ప్రస్పుటంగా చూస్తాము. ఇంతకంటే స్పష్టంగా ఇంకేది ఉండదు. తన పాపం కారణంగా ఎంత తరచుగా అతడు తన ఎముకలు విరిగున్నాయని, తన ప్రాణం కృంగియున్నదని, తనకు కలిగిన గాయాలు బహు తీవ్రమైనవనీ ఫిర్యాదు చేసాడో మనకు తెలుసు. ఇతర ఉదాహరణలు కొన్నిటిని గమనించండి. “వారి లోభము వలన కలిగిన దోషమును బట్టి నేను ఆగ్రహపడి వారిని కొట్టితిని, నేను నా ముఖము మరుగుచేసికొని కోపించితిని” (యెషయా 57:17). నేను మిమ్మల్ని అడుగుతున్నాను, దేవుడు తన ముఖాన్ని మరుగు చేసుకున్నపుడు సమాధానం ఎక్కడిదీ? ఆయన కొడుతున్నపుడు శక్తి ఎక్కడిది? “వారు మనస్సు త్రిప్పుకొని నన్ను వెదకు వరకు నేను తిరిగి నా స్థలమునకు పోవుదును” (హెూషయా 5:15). 'నేను వారిని విడిచిపెట్టి నా ముఖాన్ని మరుగు చేసుకుంటాను; అప్పుడు వారి సమాధానం మరియు శక్తి సంగతేమౌతుంది? అన్నట్లుగా దేవుడు మాట్లాడుతున్నాడు. నువ్వెప్పుడైనా దేవుని సమాధానాన్ని అనుభవించుంటే, ఎప్పుడైనా ఆయన పెట్టే భయాలు నీకు భీతి కలగజేసుంటే, ఆయనతో నడిచే శక్తిని నువ్వెప్పుడైనా కలిగుంటే, ఎప్పుడైనా నీ బలహీనతను గుర్తించి నీ ప్రార్థనలో ఏడ్చి దాని విషయమై మధనపడుంటే, నీ తలపై విహరిస్తున్న ఈ ప్రమాదం ఎలాంటిదో ఆలోచించుకో. ఇక కొంతకాలానికి నువ్వు బహుశా ఇంకెప్పుడు దేవుని ముఖాన్ని సమాధానంగా చూడవేమో! బహుశా రేపటికల్లా నువ్వింకెప్పుడూ ఆనందంగా, ఆసక్తిగా, బలంగా, ప్రార్థన చేయటానికి, వాక్యపఠనం చేయడానికి, ప్రసంగాలు వినటానికి, లేదా ఇంకే క్రైస్తవ వీధినైనా నిర్వహించటానికి ఒక్కగడియైనా దొరకని సమయం ఆసన్నమౌతుందేమో! ఒక్క ఘడియైనా సమాధానం లేకుండా విరిగిన ఎముకల బాధను భరిస్తూనే నీ మిగిలిన జీవితాన్ని గడపాల్సివస్తుందేమో! నిన్ను బాధపెట్టి, కృంగదీసి, భయపెట్టి, కలవరపరచి, నీకూ ఇతరులకూ నిన్ను భయంకరంగాను ఆశ్చర్యంగాను మార్చి, క్షణక్షణమూ నరకాన్ని , ఉగ్రతను నీకు జ్ఞాపకం చేస్తూ, ఆయన ద్వేషాన్ని గురించిన బాధాకరమైన అనుమానాలతో నిన్ను భయపెట్టి, రాత్రి జామున నీ గాయాలు నిన్ను వేధించి, నీ హృదయం ఓదార్చబడటానికి నిరాకరించి, నీ ప్రాణం జీవించటం కంటే మరణాన్నే కోరి, ఉరిపోసుకునేంతగా నీ ప్రాణం నిన్ను తొందరపెట్టేలా దేవుడు తన బాణాలను నీపై విసురుతాడేమో! దీని గురించి కాస్త ఆలోచించుకో. దేవుడు నిన్ను పూర్తిగానాశనం చేయకపోయినా, అనుక్షణం నాశనమొస్తుందేమోనని భయపడే ఇలాంటి పరిస్థితికి ఆయన నిన్ను గురిచేయగలడు. దీని గురించి ఆలోచించేలా నీ హృదయాన్ని పురిగొల్పుకో. దాని పాపం కలగజేసే పర్యవసానం ఎలాంటిదో సరిగ్గా యోచించుకునేలా నీ హృదయాన్ని త్వరపెట్టు. నీ హృదయం నీలో వణికేంత వరకు ఈ చిత్రాన్ని నీ మనస్సు నుండి తొలగిపోనివ్వకు.

(d) నీత్యనాశన ప్రమాదం:

ఈ ప్రమాదాన్ని సరిగ్గా అర్థం చేసుకోటానికి వీటిని గమనించండి :

(1) పాపంలో కొనసాగటానికీ, నిత్యనాశనానికీ మధ్య సంబంధముంది:

ఈ రెంటికి మధ్య ఉన్న సంబంధం ఎలాంటిదంటే, నాశనం నుండి తప్పించడానికి కొందరిని దేవుడు పాపంలో కొనసాగనివ్వకుండా విడిపిస్తాడన్నది నిజమైనప్పటికీ, పాపంలోనే కొనసాగే వారెవ్వరినీ ఆయన నాశనం నుండి తప్పించడు. ఇది నిజం కాబట్టి, పాపంలో కొనసాగేవారెవ్వరికైనా నీత్యనాశనాన్నీ, దేవుని నుండి కలిగే శాశ్వత ఎడబాటు గురించిన హెచ్చరికను తప్పక వినిపించాలి. అందుకే పాపం వలన కఠినపరచబడి జీవముగల దేవుని విడిచిపోవునట్టి దుష్టహృదయం ఉండకుండా జాగ్రత్త పడమని (హెబ్రీ 3:12), ఎవ్వరైనా వెనుకతీసిన యెడల దేవుని ఆత్మ వారియందు సంతోషించడని (హెబ్రీ 10:38) హెచ్చరించబడ్డాము. దేవుడు వ్యవహరించే నియమం ఇదే. ఎవ్వరైనా ఆయన నుండి తొలగిపోతే, అవిశ్వాసంతో వెనుకతీస్తే, ఆయన ఆత్మ అతనిలో సంతోషించడు. అతడిని నిత్యనాశనానికి తరుముతాడు. ఈ ఆలోచనను గలతీ 6:8 స్పష్టంగా రూఢిపరుస్తుంది. “తన శరీరేచ్ఛలను బట్టి విత్తువాడు తన శరీరం నుండి క్షయమను పంట కోయును, ఆత్మను బట్టి విత్తువాడు ఆత్మనుండి నిత్యజీవమను పంట కోయును.”

 (ii) పాపంలో కొనసాగేవాడు దేవుని సంబంధి అనటానికి ఎలాంటి రుజువు లేదు :

పైన వివరించిన విధంగా ఒక దురాశకు చిక్కుబడి పాపపు ఏలుబడికి లోనయ్యున్న సమయంలో, ఒక వ్యక్తి తాను దేవుని కృపానిబంధనకు సంబంధించినవాడనటానికి ఎలాంటి ఆధారం ఉండదు. దేవుడు పంపే నాశనం నుండి సంరక్షింపబడే నిశ్చయత ఏదీ తనకు లేదు. కాబట్టి అతడు దానికి భయపడటం సమంజసమే. తన ప్రవర్తనకు అదే పర్యవసానమని గుర్తించటం అతనికి మంచిది. 'కాని “క్రీస్తేసునందున్న వారికి ఏ శిక్షావిధియు లేదు” (రోమా 8:1) కదా' అని బహుశా నువ్వు వాదిస్తావేమో. అదీ నిజమే. అయినా, ఆ వాగ్దానం నుండి కలిగే ఆదరణ ఎవరు అన్వయించుకోవాలి? 'నేను క్రీస్తేసునందున్నానని' ఎవరు అనగలరు? శరీరానుసారంగా కాక ఆత్మను అనుసరించి నడుచువారన్నదే వారి గుర్తింపు (రోమా 8:3). 'ఇది తమ రక్షణ విషయమై అనుమానాలు పుట్టించి మనుష్యులను అవిశ్వాసానికి నడిపించదా?' అని నువ్వు ప్రశ్నించవచ్చు. లేదన్నదే నా జవాబు.

ఒక వ్యక్తి రెండు విధాలుగా తనను తాను తీర్పు తీర్చుకోవచ్చు. ఒకటి తాను ఎవరయ్యున్నాడనడానికి సంబంధించినదైతే మరొకటి తాను ఎలా ఉన్నాడనడానికి సంబంధించినది. ఇక్కడ నేను తాను ఎవరైయున్నాడన్న విషయాన్ని గురించి కాదు, తాను ఎలా ఉన్నాడనే తన ప్రవర్తనకు సంబంధించిన తీర్పును గురించే మాట్లాడుతున్నాను. తాను క్రీస్తునందున్నవాడినని, క్రీస్తు సంబంధియని ఎన్ని గొప్ప నిదర్శనాలు సంపాదించుకున్నా, చెడు ప్రవర్తనకు నాశనమే పర్యవసానమనీ తీర్పు తీర్చుకోవటం వాని బాధ్యత. దీనిని మరచిపోకూడదు. అలా తీర్పు తీర్చకపోవటం నాస్తికత్వమే. ఈ స్థితిలో ఉన్నవాడు, తాను క్రీస్తేసునందున్న వానిగా కలిగియున్న నిశ్చయతను పారవేసుకోవాలని నేనటంలేదు. కానీ ఈ స్థితిలోనే కొనసాగుతూ దానిని కాపాడుకోవటం సాధ్యం కాదని అంటున్నాను.

రెండు విధాలుగా ఒక వ్యక్తి తనను తాను శిక్షావిధి కింద చూడవచ్చు. ఒకటి తానున్న స్థితినిబట్టి అతడు దేవుని సన్నిధి నుండి వెలివేయబడటానికే అర్హుడని గుర్తించటం. ఇది అవిశ్వాసం కాదు; నిజానికి ఇది విశ్వాసం చేసే క్రియ. రెండవది, తనకు నరకశిక్ష కలుగుతుందనే భయం. ఈ విధమైన శిక్షావిధి భావానికి ఒకడుతనను తాను అప్పగించుకోవాలని నేనటం లేదు. అలా చేయాల్సిన బాధ్యత ఎవ్వరికీ లేదు. అయితే ఆ ప్రమాదం నుండి తప్పించుకునేలా మేల్కొల్పబడడానికి, తన దుర్నడవడి దారితీసే పర్యవసానం ఆ నిత్య మరణమే అని నిత్యం జ్ఞాపకం చేసుకోవాలి. ఇది కూడా తన దురాశా వలయాన్ని తప్పించుకోవాలని తీర్మానించుకున్నవాడు తప్పక పరిగణలోనికి తీసుకోవాల్సిన ఒక ప్రధానమైన కోణం.

3. పాపంలో ఉన్న కీడులను సరిగ్గా గుర్తించు :

కీడులన్నపుడు ప్రస్తుతం దానివల్ల కలిగే కీడు అని నా ఉద్దేశం. ప్రమాదాలంటే రాబోయే పర్యవసనాలు; కీడులంటే ప్రస్తుతం కలిగే అవస్థలు. చంపబడని దురాశ వల్ల కలిగే అనేక కీడులలో కొన్నిటిని ఇక్కడ పేర్కొంటాను:

(a) అది పరిశుద్ధాత్మను దు:ఖపరుస్తుంది :

విశ్వాసులు పరిశుద్ధాత్మ చేత ముద్రించబడి నవారు. వారిలో నివసించటానికి, ఎల్లప్పుడు వారితో ఉండటానికి ఆయన అనుగ్రహించబడ్డాడు. పౌలు, ఎఫెసీ 4:25-29లో అనేక పాపాలు చేయకుండా వారిని హెచ్చరించి, వారు అవి మానటానికి ప్రధానమైన కారణాన్ని ఈ విధంగా తెలియజేసాడు: “దేవుని పరిశుద్దాత్మను దు:ఖపరచకుడి; విమోచన దినం వరకు ఆయనయందు మీరు ముద్రించబడియున్నారు” (ఎఫెసీ 4:30). ఆ పరిశుద్దాత్మ వలన మనకు అనుగ్రహించబడిన దీవెనలన్నిటిని ఒక్కమాటలో ఇమిడ్చి 'విమోచన దినం వరకు ఆయన చేత ముద్రించబడ్డారని జ్ఞాపకం చేస్తూ, ఆ ఆత్మను దు:ఖపరచవద్దని అపోస్తలుడు హెచ్చరిస్తున్నాడు. పాపం పరిశుద్ధాత్మను దు:ఖపరుస్తుంది. సున్నితమనస్సు కలిగిన ఓ సన్నిహితమిత్రుడు, తనను ప్రేమించాల్సిన వానీ కృతజ్ఞతారాహిత్యానికి ఎలా నొచ్చుకుంటాడో, అలాగే మన హృదయాన్ని తన నివాసంగా ఎంచుకొని, మన ఆత్మీయ వాంఛలను తీర్చేలా మనలో కార్యసిద్ధి కలగజేసే పరిశుద్ధాత్మ కూడా మన ప్రేమరాహిత్యాన్ని బట్టి దు:ఖపడతాడు. ఆయన మృతమొందించాలని కోరే ఆయన శత్రువులను ఆయనతో కలిసి నివసించడానికి మనం చోటిచ్చిన ప్రతిసారి ఆయన దు:ఖపడతాడు. “హృదయపూర్వకంగా ఆయనమనకు విచారమునైనను బాధనైనను కలుగజేయడు” (విలాపవాక్యములు 3:33); అయినా మనం మాత్రం ఆయనను ప్రతి దినం బాధపెడదామా? మనం ఆయనను బాధపెట్టే తీవ్రతను వ్యక్తపరుస్తూ కొన్నిసార్లు ఆయన విసిగించబడినట్లు, మరి కొన్నిసార్లు ఆయన హృదయమందు దు:ఖించినట్లు లేఖనాలు వర్ణిస్తున్నాయి.

 ఒకవేళ హృదయంలో ప్రేమ అనేదేదైనా మిగిలుంటే, పాపం చేత అది ఇంకా పూర్తిగా కఠినపరచ బడకపోతే, ఈ ఆలోచన దానిని తప్పక కదిలిస్తుంది. అసలు నువ్వెవరివో, ఏమయ్యున్నావో, నువ్వు దు:ఖపరిచే పరిశుద్దాత్మ ఎవరో, ఆయన నీ కోసం ఏం చేసాడో, దేనికొరకు నీలోనికి వచ్చాడో, నీలో ఇదివరకు ఆయన చేసిందేమిటో ఆలోచించుకొని కాస్త సిగ్గుతెచ్చుకో. దేవునితో నడిచేవారందరినీ తమలో సంపూర్ణ పరిశుద్దత నెలకొల్పేలా ప్రోత్సహించటానికి అన్నిటి కంటే గొప్ప ప్రేరకం ఇదే. తమ హృదయంలోను ఆత్మలోను పవిత్రతను నిలుపుకునేలా పురికొల్పటానికి, తమను దేవుని ఆలయాలుగా చేసుకొని, తమలో నివసించడానికి వచ్చిన ఆశీర్వాదకరమైన పరిశుద్దాత్మ, తనకు యోగ్యమైన నివాసాలుగా వారిని మలచుకుంటున్నాడు. వారు తమ హృదయాలలోకి అనుమతించే అన్నిటిని ఆయన గమనించి, తన ఆలయం అపవిత్రం కాకుండా కాపాడబడినపుడు ఆయన సంతోషిస్తున్నాడు. ఈ గ్రహింపే పరిశుద్దతను బలంగా పురికొల్పుతుంది. జిమ్ తనతో పాపంచేస్తున్న వ్యభిచారిణిని, ప్రజల పాపాన్ని బట్టి విలపిస్తున్న మోషే మరియు తనతో ఉన్నవారు చూస్తుండగానే వారి మధ్యకు తోడ్కొని రావటమే అతని దోషాన్ని మరింత అధికం చేసింది (సంఖ్యా 25:6). అలాంటప్పుడు, తన ఆలయ పవిత్రతను కాపాడే పరిశుద్దాత్మ ఎదుట, ఏదైనా దురాశను సహించి, ఏదైన పాపాన్ని చంపకుండా ఆయన చూస్తుండగానే దానికి నీ హృదయంలో ఆతిథ్యమివ్వటం, నీ పాపాన్ని ఇంకెంత అధికం చేయాలి?

(b) అది యేసు క్రీస్తు ప్రభువును మరలా గాయపరుస్తుంది:

అది మన ప్రభువు గాయాలను మళ్లీ రేపుతుంది. ఆయన మనలో చేసిననూతన సృష్టినీ అది గాయపరుస్తుంది. ఆయన ప్రేమను అది కించపరుస్తుంది. ఆయన శత్రువుకు అది సంతృప్తినిస్తుంది. పాపం వలన కలుగు భ్రమచేత ఆయనను సంపూర్ణంగా తృణీకరించటం, దేవుని కుమారుడ్ని మరలా సిలువ వేసి బాహాటంగా ఆయనను అవమానపరచినట్లు అవుతుందంటే, ఆయన నాశనం చేయటానికొచ్చిన ఏ పాపానికైనా మనం చోటివ్వటం, ఆయన గాయము రేపి, ఆయనను దు:ఖపరచటమే అవుతుంది.

(C) అది తన తరానికి ఉపయోగపడకుండా ఒకని జీవితాన్ని నిరర్ధకం చేస్తుంది :

తన పనులు, ప్రయాసలు, మరియు కష్టాలపై దేవుని ఆశీర్వాదం ఉండటం ఎంతో అరుదుగా మారిపోతుంది. అతడు వాక్యం బోధించేవాడైతే, దేవుడు అతని పరిచర్యను చెల్లాచెదురు చేసి, తన కష్టమంతా అగ్గిపాలు చేసి, ఎలాంటి విజయాన్ని అనుగ్రహించకుండా, దేవుని కొరకు ఏ పనిని చేయలేకుండా చేస్తాడు. ఇంకేపని చేసేవాడైనా ఇలాంటి పర్యవసానాలనే ఎదుర్కోవాల్సి ఉంటుంది. ఈ రోజున మేము క్రీస్తు సంబంధులమని చెప్పుకునే వారు లోకమంతట విస్తరించియున్నారు. అయితే, వారెంతో దయనీయమైన దౌర్భాగ్య స్థితిలో ఉన్నారు. తమ నడతలో దేవుని మనోహరత గాని మహిమ గాని కనబరచేవారు వారిలో ఎంత అరుదు! వారిలో ఎక్కువ శాతం మంది ఎంత నిష్ఫలమైన నిరుపయోగమైన జీవితాలు కలిగియున్నారు! ఈ దుస్థితికి దారితీసిన కారణాలు ఎన్ని చెప్పుకున్నా, వారిలో అనేకులు తమ ఆత్మలను మ్రింగివేసే ప్రాణాంతకమైన దురాశలను తమ హృదయాలలో దాచుకున్నారన్నదీ ఒక ప్రధానమైన కారణం అని నేను భయంతో చెబుతున్నాను. అవి వారి విధేయత వేర్లకు కీటకాలుగా పట్టి, దినదినం వాటిని తినివేస్తూ క్షీణింపచేస్తున్నాయి. కృపాసహిత సుగుణాలు, వాటిని అభివృద్ధి చేసుకునే సాధనాలు, విధానాలు, ఇవన్నిటికి వ్యతిరేకంగా రాజీపడేలా ఆ దురాశలు వారి అంతరంగంలో పనిచేస్తున్నాయి. ఇక విజయం సంగతలా ఉంచితే, దేవుడు వారి ప్రయత్నాలన్నిటిని తారుమారు చేస్తాడు.

కాబట్టి నేను పంచుకునే రెండవ నిర్దేశం ఇదే. నీ అంతరంగంలో నివసించటం అలవర్చుకున్న దురాశను ఎదిరించు. దాని దోషం, ప్రమాదాలు, మరియు కీడులకు సంబంధించిన సరైన గ్రహింపును కలిగియుండు. ఎప్పుడూ వాటిని జ్ఞాపకం ఉంచుకో. వాటిపై నీ మనస్సును కేంద్రీకరించు. నీ ఆత్మీయ జీవితం మీద అది బలంగా ప్రభావం చూపించి, నీకు వణుకు పుట్టించేంత వరకు వాటిని నీ తలంపుల్లో నుండి తప్పించుకోనివ్వకు.

 

 

అధ్యాయము-11

పాపాన్ని చంపటానికి ఐదు ముఖ్య నిర్దేశాలు

మూడవ నిర్దేశం :

నిన్ను వేధించే పాపం యొక్క దోషభావంతో నీ మనస్సాక్షిని నింపు

 నువ్వు దోషివనే సాధారణ భావం మాత్రమే కాదు, నీ పాపం పుట్టించే అవస్థలు మరియు అవరోధాల అసలు భారాన్ని నీ మనస్సాక్షిపై మోపు. ఈ నీయమాన్ని సరిగ్గా అన్వయించుకోటానికి కొన్ని ప్రత్యేక నిర్దేశాలను పంచుకుంటాను

1. సాధారణ వాస్తవాలతో ప్రారంభించు :

దేవుడు వ్యవహరించే పద్ధతిని అన్వయిస్తూ, మొదట సాధారణ వాస్తవాలను పరిగణలోనికి తీసుకొని, ఆపై వాటిని ప్రత్యేక పరిస్థితులకు అన్వయించాలి.

(a) ధర్మశాస్త్ర పరిశుద్ధతను బట్టి కలిగే దోషాన్ని నీ మనస్సాక్షిపై మోపు :

ధర్మశాస్త్రానికున్న నీతి స్వభావాన్ని బట్టి, దాని పరిశుద్ధతను బట్టి కలిగే దోషాన్ని నీ మనస్సాక్షిపై బలంగా ముద్రించు. నువ్వు చేసిన అతిక్రమమేమిటో, దేవుని ధర్మశాస్త్రం దానిని ఎలా చూస్తుందో నీ మనస్సాక్షి ఎదుట ఉంచి, అది నీపై తగిన ప్రభావాన్ని చూపేలా ప్రార్థన చేసుకో. ధర్మశాస్త్రానికున్న పరిశుద్ధత, ఆత్మీయత, తీక్షణమైన గంభీరత, ఆంతర్యం, మరియు ఖచ్ఛితత్వాన్ని గమనించు, వాటి ఎదుట నువ్వు నిలువగలవేమో చూడు. ధర్మశాస్త్రంలో దేవుడు కలిగించే భయాలను నీ మనస్సాక్షిపై బలంగా ముద్రించు. నీ ప్రతీ పాపానికి న్యాయమైన ప్రతిఫలం నీకు రావాలని నీ మనస్సును ఒప్పించు. అలాంటి బలమైన ఒప్పింపును తప్పించుకునేలా మళ్లించే వాదనలను బహుశా నీ మనస్సు కల్పిస్తుందేమో! ధర్మశాస్త్ర శిక్షావిధి నీకు వర్తించదు కదా! దాని శిక్షావిధి నుండి నువ్వు తప్పించబడ్డావు కదా! అంటూ ఇలాంటివెన్నో చెప్పే ప్రయత్నం చేస్తుందేమో. నువ్వు ధర్మశాస్త్రానికి లోనైనవాడివి కాదన్నది నిజమైనప్పటికీ, ఆ వాదనకు నువ్వులొంగాల్సిన అవసరం లేదు. |

(i) చంపబడని ఓ దురాశ నీ హృదయంలో ఉన్నంత వరకు, నువ్వు పాప శిక్ష నుండి విడిపించబడ్డావనే భరోసా ఇవ్వటానికి ఏ రుజువును చూపించలేవని నీ మనస్సాక్షికి చెప్పు. ఈ పరిస్థితిలో ఉన్నంత వరకు, నువ్వు ధర్మశాస్త్రానికి లోనయ్యున్నావని భావించటం బహుశా న్యాయమే అయ్యుండవచ్చు. అలాగైతే నువ్వింకా రక్షణ లేని స్థితిలో ఉన్నట్లే. కాబట్టి, ఈ అతి ప్రమాదకరమైన పరిస్థితిలో నిన్ను నువ్వు ఊహించుకొని, ఈ పరిస్థితిలో ధర్మశాస్త్రం నీకు విధించే తీర్పు ఎలాంటిదో జాగ్రత్తగా పరిగణనలోనికి తీసుకోవటం మంచిది. ఒక్కటి మాత్రం నిజం. పాపాన్ని సహించడానికి తాను ధర్మశాస్త్రపు శిక్ష నుండి విడిపించబడ్డాడన్న సమర్థనను రహస్యంగా తన హృదయంలో వాడుకోగలిగేవాడు, తాను నిజంగా అలాంటి విడుదలేదైనా పొందాడనుకోడానికి సువార్త ఆధారిత రుజువు లేశమాత్రమైనా లేదు. అతడు ఊరికే అలా అనుకుంటున్నాడే తప్ప, నిజానికి ఎలాంటి ఆత్మీయభద్రత అతనికి లేదు.

(ii) నువ్వు ధర్మశాస్త్రానికి లోనైయున్నావా లేదా అనే విషయాలతో నిమిత్తం లేకుండా, తనను ఎవ్వరు అతిక్రమించినా, వారిని పట్టి, నిర్బంధించి, దేవుని సింహాసనం ఎదుట సంజాయిషీ చెప్పుకోవడానికి ఈడ్చుకొని తెచ్చే అధికారాన్ని దేవుడు ధర్మశాస్త్రానికి ఇచ్చాడు. ఇది నీ ప్రస్తుత పరిస్థితి. నువ్వు ధర్మశాస్త్రానికి దొరికిపోయావు. అది నిన్ను దేవుని ఎదుటకు ఈడ్వటం ఖాయం. అక్కడ నీకు క్షమాపణ లభిస్తే శుభం. లేని పక్షాన ధర్మశాస్త్రం తన పని తాను చేస్తుంది.

(iii) ఏది ఏమైనా, పాపాన్ని, దాని దోషాన్ని బహిర్గతం చేయటం, దాని వల్ల మనస్సాక్షిని మేల్కొలిపి తగ్గింపును కలగజేయటం, పాపపు అసలు రంగును చూపించే అద్దంలా సహాయపడటం ధర్మశాస్త్రం చేయాల్సిన పనులే. తన పనిని సక్రమంగా చేస్తున్నందుకు ధర్మశాస్త్రముతో సహకరించడానికి నిరాకరించటం, నువ్వు శిక్షావిధి నుండి విడిపించబడ్డావనే విశ్వాసము నుండి కలిగేది కాదు, అది పాపం పుట్టించే భ్రమ మరియు కఠినపరచబడిన నీ హృదయం నుండే కలుగుతుంది.

అనేకమంది ఈ ద్వారము నుండే వెలుపలికి పోయి, బహిరంగంగా విశ్వాసత్యాగం చేసారు. క్రీస్తు ధర్మశాస్త్రం నుండి విడుదల అనుగ్రహించాడు కాబట్టి, ఇక ధర్మశాస్త్రంతో పనిలేదన్నట్లు తమకు తాము నమ్మబలుకుకొని, నడిపింపు కొరకు దానిని సంప్రదించడం కాని, దాని ప్రమాణాల ద్వారా తమ పాపాలను బేరీజు వేసుకోవటం కాని బొత్తిగా మానేసారు. ఈ ఆలోచన, క్రమేపీ వారికున్న వివేచనను చెరిపేసింది. ఆపై అపవిత్రతకు అన్ని విధాలుగా అప్పగించుకునేలా అది వారి చిత్రాలను, కోరికలను లొంగదీసుకుంది.

 ఇలాంటి వాస్తవాల ద్వారా, దేవుని నామములో నీతో మాట్లాడుతూ, నీ దురాశలను, దుష్టత్వాన్నీ నీకు చూపించే ధర్మశాస్త్ర స్వరాన్ని వినమని నీ మనస్సాక్షిని ఒప్పించు. నీకు తెరవబడిన చెవులుంటే, నీకు వణుకు పుట్టించే, నిన్ను నేలమీద పడేసి, నిన్ను ఆశ్చర్యంతో నింపే స్వరంతో అది మాట్లాడుతుంది. నువ్వు నిజంగా నీ పాపాన్ని చంపాలనుకుంటే, నీ మనస్సాక్షి దేవుని ధర్మశాస్త్రంతో అంటగట్టబడాలి. “నా పాపం ఎల్లప్పుడు నా ఎదుటనున్నది” అని దావీదు చెప్పిన విధంగా, నీ పాపదోషాన్నీ నీ మనస్సాక్షి స్పష్టంగా గుర్తించేంత వరకు, ఎలాంటి సాకులు కానీ మినహాయింపులు కాని దానిని వాడనివ్వకూడదు.

(b) నువ్వు పొడిచిన క్రీస్తును చూడు :

నీ దురాశను సువార్త ఎదుటకు తీసుకొనిరా. ఉపశమనం కొరకు కాదు, దాని దోషాన్ని మరింత గుర్తెరుగడానికి రా. నువ్వు పొడిచిందెవరినో చూసి దు:ఖపడు. నీకు నువ్వే ఈ ప్రశ్నలు వేసుకో : ఏమిటి నేను చేసింది? నేను తిరస్కరించి, కాళ్లతో తొక్కింది ఎవరి ప్రేమ, ఎవరి కనికరం, ఎవరి రక్తం, ఎవరి కృప? తండ్రి చూపించిన ప్రేమకు, కుమారుడు చిందించిన రక్తానికి, పరిశుద్ధాత్మ కుమ్మరించిన కృపకు, ఇదేనా నా స్పందన? ఇలాగేనా నేను ఆయన రుణం తీర్చుకునేది? క్రీస్తు శుద్దీకరించటానికి మరణించి, పరిశుద్ధాత్మ నివాసముండడానికి ఎంచుకున్న హృదయాన్ని నేను అపవిత్రపరచింది? ధూళి నుండి నేను ఎలా పైకి లేవగలను? నా ప్రియుడైన నా ప్రభువుకు, నా యేసయ్యకు ఏమని చెప్పుకోగలను? ఏ ధైర్యంతో నేను ఆయన ఎదుట తలెత్తుకోగలను? ఆయన కొరకు స్థలమే లేనంతగా ఈ తుచ్ఛమైన దురాశకు చోటిచ్చానే! ఆయనతో సహవాసమంటే నాకంత లోకువా? ఇంత గొప్ప రక్షణను నిర్లక్ష్యం చేసిన నేను ఎలా తప్పించుకోగలను?

ఇకపోతే, నేను ప్రభువుతో ఏమని చెప్పగలను? కేవలం ఓ దురాశకు చోటివ్వటం కోసం, ప్రేమ, కనికరం, కృప, మంచితనం, సమాధానం, ఆనందం, ఓదార్పు, అన్నిటిని తిరస్కరించి, వాటిని ఏ విలువ లేనివిగా ఎంచానే! దేవుని ముఖంలో తండ్రి ప్రేమను గుర్తించి కూడా, ఈ విధంగా ఆయనను గాయపరుస్తున్నానా? ఇలా కొత్త దురాశలకు ఆతిథ్యమివ్వటానికా నా హృదయం కడగబడింది? క్రీస్తు మరణ ఉద్దేశ్యాన్ని నిరర్థకం చేసే ఇలాంటి పనులకా నేను చోటివ్వాల్సింది? విమోచన దినం వరకు నేను ముద్రించబడిన ఆ పరిశుద్దాత్మను ఇలా ప్రతి రోజు నేను దు:ఖపరచాలా? ఈ ప్రశ్నలను ప్రతిరోజు నీ మనస్సాక్షిని అడుగు. ఇలా నీ దోషాన్ని తేటతెల్లం చేసే చిత్రీకరణను అది తట్టుకోగలుగుతుందేమో చూడు. ఇది కాస్త తగ్గింపును కలిగించీ, లేశమైనా దానిని కరిగించలేకపోతే, నీ పరిస్థితి చాలా ప్రమాదకరమైనదని నేను భావిస్తున్నాను.

2. ఈ వాస్తవాలను నీ ప్రత్యేక పరిస్థితులకు అన్వయించుకో : 

సువార్త అనుగ్రహించే 'విమోచన', 'నీతిమంతులుగా తీర్చబడే ఆధిక్యత', తదితరమైన మేళ్లన్నిటిని వివిధ శీర్షికల క్రింద ఎలా అధ్యయనం చేస్తామో, అలాగే ఆ ప్రయోజనాలను వ్యక్తిగతంగా కృప నీకు ఎలా అన్వయిస్తుందో, అది నీ పాపదోషాన్ని మరింత అధికమైయేలా చేస్తుందో పరిశీలన చేసుకో.

(a) దేవుని ఓపిక మరియు సహనం :

దేవుడు ఎనలేని తన ఓపికను,సహనాన్ని నీపట్ల ఎలా కనపరుస్తున్నాడో ఆలోచించు. ఈ జీవితంలో నీకు సిగ్గును అవమానాన్ని మిగిల్చి, నిత్యత్వంలో నిన్ను ఉగ్రత పాత్రుడిగా చేసే ఎన్నో అవకాశాలను ఆయన వినియోగించగలిగుండేవాడు! ఎన్ని సార్లు ఆయనకు అవిశ్వాస్యత చూపించావో, ఎన్నిసార్లు ఆయనతో అబద్ధాలాడావో జ్ఞాపకం తెచ్చుకో. పెదవులతో ప్రేమను నటించి, ఇప్పుడు నువ్వు వెంటాడే పాపం కోసం, ఎన్ని సార్లు ఆయనకు ఇచ్చిన మాటను, చేసిన వాగ్దానాలను తప్పావో ఆలోచించు. ఎంతకాలం సహిస్తాడో చూద్దామన్నట్లు ఆయన సహనాన్ని పరిక్షించే దుస్సాహసాన్ని చేస్తున్నా ఇప్పటి వరకు శిక్షించకుండా నిన్ను ఆయన ఎలా సహించాడో ఊహించుకో. అయినా ఆయనకు విరోధంగా నీ పాపంలోనే కొనసాగుతున్నావా? ఇంకా ఆయనను విసిగించి, నీ దుష్టత్వాన్ని సహించమన్నట్లే ప్రవర్తిస్తున్నావా?

 నిన్ను సహించటం ఇక సాధ్యం కాదని, ఇక ఎన్నడు కృప చూపించకుండా ఆయన నిన్ను వెలివేస్తాడనో , ఆయన సహనమంతా వాడేసుకున్నావనీ, ఇకపై నీకు మిగిలింది ఆయన ఉగ్రత మరియు నరకమేనని తీర్మానించుకోవడానికి నీకు నువ్వే ఎన్నోసార్లు సిద్ధమవ్వలేదా? అయినా నీ అంచనాలన్నిటికి భిన్నంగా ఆయన ప్రేమతో నిన్ను సంధించాడు. ఇలాంటి ఆయన ప్రేమ ఎదుట ఇంకా నీ తిరుగుబాటునే కొనసాగిస్తావా?

(b) దేవుని కృప నిన్ను ఎన్ని సార్లు లేవనెత్తిందో జ్ఞాపకం చేసుకో :

పాపం వలన కలిగే భ్రమచేత ఎన్నిసార్లు నీ హృదయం దాదాపు కఠినపరచబడే స్థితికి దిగజారి, మళ్ళీ దేవుని ఎనలేని కృపైశ్వర్యం చేత ఆయనతో సహవాసంలోకి తిప్పబడిందో జ్ఞాపకం చేసుకో. కృప క్షీణించడం, దేవుని పట్ల చేయాల్సిన విధులు, పాటించాల్సిన క్రమము, ప్రార్థన, వాక్యధ్యానం మొదలైనవి కనుమరుగవ్వటం, ఇతరులెందరో బయటకు రాలేని విధంగా కూరుకుపోయిన అజాగ్రత్త మరియు అలక్ష్యతలో జీవించటానికి మొగ్గుచూపటం వంటివి ఎంత తరచుగా నీలో చూడగలుగుతున్నావు? దేవునికి హేయమైన ప్రవర్తనలు, ఆయన ద్వేషించే స్థలాలు మరియు ఆయన ఆమోదించని స్నేహితులతో ఎంత తరచుగా నువ్వు సంతోషంగా కొనసాగుతున్నావు? కఠినత్వంలోనికి కాలుజారే కొనకు ఎందుకు పరుగులు తీస్తున్నావు?

(C) దేవుడు నీతో వ్యవహరించిన కృపలన్నిటినీ జ్ఞాపకం చేసుకో :

దేవుడు నీ పట్ల చేసిన ఏర్పాట్ల ద్వారా, విడుదలనిచ్చిన సందర్భాల ద్వారా, శ్రమలద్వారా, కనికరం ద్వారా, పొందిన మేళ్లన్నిటిని అనుగ్రహించటం ద్వారా, కృపాసహితంగా ఆయన నీతో వ్యవహరించిన తీరునంతటిని ఇక్కడ పరిగణలోనికి తీసుకో. వీటిని, ఇంకా ఇలాంటి ఎన్నో దీవెనలను నీ మనస్సాక్షిని ఒత్తిడిచేసేలా జ్ఞాపకం చేసుకో. నీ అంతరంగపాపాన్ని గురించిన అపరాధభావంతో కదల్చబడి, అది రేపిన గాయాలను సరిగ్గా తాకి చూసేంత వరకు, దేవుని ఎదుట దూళీలో పడి తగ్గించుకునేంత వరకు, దానిని విడిచిపెట్టకు. ఇది అర్థవంతంగా చేయనిదే, పాపాన్ని నిరోధించడానికి చేసే కఠిన అభ్యాసాలన్నీ వ్యర్థ ప్రయత్నాలు మాత్రమే. పాపాన్ని వెనకేసుకురావటానికి ఏమాత్రం వీలున్నా, దానిని యధార్థంగా చంపే ప్రయత్నం ఎవ్వరూ చేయలేరు.

నాల్గవ నిర్దేశం :

దాని శక్తి నుండి విడిపించబడటానికి ఎడతెగకుండా కనిపెట్టు

ఇలా నువ్వు అపరాధభావంతో మేల్కొల్పబడిన తరువాత, పాపపు శక్తి నుండి విడిపించబడటానికి ఆశ కలిగి, ఎడతెగక దాని కొరకు పరితపించు. నీ ప్రస్తుత పరిస్థితిలోనే కొనసాగటానికి నీ మనస్సుకు ఏ కొంచమైనా అవకాశాన్ని ఇవ్వకు. భౌతిక విషయాలలో ఒక వ్యక్తి తన లక్ష్యాన్ని అందుకోవటానికి అవసరమైన సాధనాలను పనిలో పెట్టేలా పురికొల్పబడినప్పుడే, అతనికున్న ఆశయాలకు విలువుంటుంది. కాని ఆత్మీయ విషయాలలో అలా కాదు. విడుదల కొరకు కనిపెట్టటం, పరితపించటం, తృష్ణగొనియుండటం, ఇది కృప పుట్టించే సుగుణమే. ఆశించినదానిని సాధించిపెట్టే శక్తి అందులో ఉంటుంది. కొరింథీయుల మారుమనస్సును, దైవచిత్తానుసారమైన దు:ఖాన్ని గురించి అపోస్తలుడు మాట్లాడుతున్నపుడు, ఈ ఆసక్తినే వారిలో కార్యం చేస్తున్న కృపగా పేర్కొన్నాడు (2కొరింథి 7:11). తనలో పోరాడుతున్న అంతరంగ పాపవిషయమై పౌలు తన మనఃస్థితిని ఎలా వ్యక్తపరిచాడు? విడుదల కొరకైన తీక్షణమైన ఆశతో కనిపెట్టే భావాలను వ్యక్తపరుస్తూ, 'ఇట్టి మరణానికి లోనైన శరీరము నుండి నన్ను ఎవరు విడిపిస్తారు' అని విలపించాడు (రోమా 7:24). పరిశుద్దులకు సాధారణంగానే పాపంపట్ల ఉన్న వైఖరి ఇలాంటిదైతే, ఏదైన దురాశ లేదా అపవిత్రతకు లోనవ్వటం వల్ల కలిగే భావోద్రేకాలు, దానిని మృతమొందించాలనే తపనను వారిలో ఇంకెంత అధికం చేయాలి!

ఒక విషయాన్ని రూఢీగా తెలుసుకో విడుదల కొరకు ఆశ లేకపోతే, విడుదల రావటం అసాధ్యం. ఈ కోరికే, శత్రువు మీద పైచేయి సాధించే ప్రతి అవకాశాన్ని హృదయం సద్వినియోగపరచేలా కనిపెడుతుంది. ఈ కోరికే పాపాన్నీ నాశనం చేయటానికి లభించే ప్రతి సహాయాన్ని అందిపుచ్చుకుంటుంది. బలమైన కోరికే, మనము ఆజ్ఞాపించబడిన విధంగా, ఎల్లప్పుడు అన్ని విషయాల కొరకు చేయాల్సిన ప్రార్థనకు ఊపిరి మరియు రక్తంగా పని చేస్తుంది. పాపాన్ని చంపే విషయంలోనే అది ఏ ఇతర పరిస్థితిలో కన్నా ఎక్కువ అవసరం. బలమైన కోరికే విశ్వాసాన్ని మరియు నిరీక్షణను పుట్టించేది. హృదయం దేవునికి సమీపంగా వెళ్లటమంటే అర్థం ఇదే. అందుకే, ఇలా తపనతో పరితపించే మనఃస్థితిని అలవర్చుకో, కనిపెట్టు, నిట్టూర్పులతో విలపించు. దావీదు అనుభవం ఎలాంటిదో నీకు తెలుసు కదా. అదీ విడమరచి చెప్పాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటాను.

ఐదవ నిర్దేశం:

నిన్ను వేధించే పాపం నీ నైజానికి సంబంధించినదా అని పరిశీలించు

 నిన్ను కలతపెట్టే పాపం, నీ స్వభావంలోనే వేరుపారుందేమో గమనించు. నీ నైజమే దానిని ఆస్వాదించి, పెంచి పోషిస్తుందేమో పరిశీలించు. స్వభావసిద్ధంగానే కొందరు కొన్ని పాపాలకు ఆకర్షితులౌతారు. నీ విషయంలో అలాంటిదేదైనా ఉంటే, ఈ క్రింది వాటిని జాగ్రత్తగా పరిగణలోనికి తీసుకో.

1. ఇది నీ పాపదోషాన్ని లేశమైనా తగ్గించదు :

కొందరు తాము చేసే ఘోరమైన పాపాలను తమ స్వభావం మీదకు నెట్టి బహిరంగంగా, నిస్సిగ్గుగా వాటిని సమర్థిస్తుంటారు. అయితే ఏదైన పాపాన్ని స్వభావసిద్ధంగా పెంచి పోషించటమనేది ఆదాము చేసిన మొదటి పాపము నుండి సంభవించిన పతనం వల్ల సంక్రమించిన దురవస్థ అని మనం గమనించాలి. దావీదు, తాను పాపంలోనే రూపించబడ్డాడన్న వాస్తవాన్ని తన పాపాన్ని సమర్థించటానికి ఒక సాకులా వినియోగించలేదు; పైగా అది అతని పాపాన్నీ మరింత అధికం చేసినట్లుగా ఒప్పుకోవటం మనం గమనిస్తాము (కీర్తనలు 51:5). ఏదైనా ప్రత్యేక పాపానికి నువ్వు ప్రత్యేకంగా మొగ్గుచూపుతున్నావంటే, అది నీ పతనస్వభావం నీలో కలిగించిన ప్రత్యేక ప్రభావంగా గుర్తించి, అది నిన్ను సిగ్గుపరచి తగ్గింపు కలుగజేయాలే తప్ప, నీ పాపాన్ని సమర్థించడానికి దానిని సాకులా వాడకూడదు.

2. ఎక్కువ శ్రద్ధ వహించు :

 పాపానికి మరియు సాతానుకు నీ నైజం నీ మీద పైచేయి సాధించే ఎక్కువ వీలు కల్పిస్తుంది కాబట్టి, దేవునితో నడిచే విషయంలో నువ్వు అధిక శ్రద్ద తీసుకోవాలి. అసాధారణమైన మెలకువ, జాగురూకత మరియు శ్రద్ద లేకపోతే అవి నిన్ను వశపరచుకోవటం ఖాయం. అనేకులను త్వర పెట్టి నరకంలో తలకిందులుగా పడవేసింది ఈ స్వభావసిద్దంగా చేసిన పాపాలే. లేకపోతే కనీసం అంత వేగంగా, అంత దుర్మార్గంగా, అంత ఉగ్రతను రేపకుండా అందులోకి వెళ్లుండేవారేమో.

3. నీ శరీరాన్ని నలగగొట్టి లోబరచుకో :

ఇది స్వభావంలో వేరుపారిన పాపాన్ని చంపటానికి పేర్కొన్న ఇతర పద్దతులతో పాటు నొక్కి చెప్పాల్సిన ఓ ప్రత్యేక పద్ధతి. దీనిని సమర్థిస్తూ అపోస్తలుడు 1కొరింథీ 9:27లో, “నా శరీరమును నలగగొట్టి దానిని లోబరచుకొనుచున్నాను” అని అంటున్నాడు. శరీరాన్ని లోబరచుకోవటమనేది, పాపాన్ని చంపటానికి దేవుడే నియమించిన పద్దతి. ఇది ఆ వ్యాధికి మూలమైన నైజాన్ని అదుపు చేస్తుంది. ఆపాపానికి సత్తువనిచ్చే నేలను దూరం చేసి దానిని వాడిపోయేలా చేస్తుంది. రోమన్ క్యాథలిక్కులు మరియు వారిలాగే క్రీస్తు నీతినీ, ఆయన ఆత్మ కార్యాన్నీ, పాపం మరియు దాన్ని చంపే పని యొక్క అసలు స్వభావాన్ని సరిగ్గా అర్థం చేసుకోలేని వారు, శరీరాన్ని లొంగదీసే స్వీయకల్పిత విధులు మరియు ప్రాయశ్చిత్త కార్యాలనే చేయమనీ నొక్కి చెప్పి ఒత్తిడి చేసారు కాబట్టి, అనేకులు శరీరాన్ని నలగగొట్టడానికి దేవుడే నియమించిన పద్దతులను సైతం మొత్తానికే నిర్లక్ష్యం చేసే శోధనలో పడే ప్రమాదముంది.

శరీరేచ్ఛలను అణచివేయటం, ఉపవాసం ద్వారా మెలకువతో దేవుని ఎదుట కనిపెట్టటం, మరియు స్వయాన్ని ఉపేక్షించడం వంటి శరీరాన్ని నలగగొట్టే పద్దతులన్నీ దేవునికి అంగీకారమైనవే. అయితే అవి ఆచరించినపుడు ఈ పరిమితులను జ్ఞాపకముంచుకోవటం అవసరం :

(a) భౌతిక శరీరాన్ని బాహ్యంగా క్షీణింపచేసి వేధించటంలోనే ఏదో మేలు చేసే గుణముందని కానీ, అదే పాపాన్ని చంపుతుందని కాని భావించకూడదు. అలా చేయటం, మళ్ళీ మనల్ని మనం ఆచారాలకు, విధులకు బంధీలుగా చేసుకోవటమే అవుతుంది. అయితే పాపానికి ఉనికిపట్టుగా ఉన్న స్వభావాన్ని నలగగొట్టటానికి అవసరమైన సాధనాలుగా మాత్రమే వీటిని వినియోగించాలి. శరీరం క్షీణించినంత మాత్రాన ఆత్మ క్షీణంగా లేదని అర్థం కాదు. ఒక వ్యక్తికి శరీరం మరియు ఆత్మ ఒకే సమయంలో క్షీణించే వీలు ఎంతైనా ఉంది.

 (b) పాపాన్ని చంపే సాధనాలుగా మాత్రమే వినియోగించబడాల్సిన ఉపవాసం, కనిపెట్టటం వంటి వాటిలోనే ఆ కార్యాన్ని విజయవంతం చేసే శక్తి  ఉందని భావించకూడదు. అలాంటి శక్తి ఏదైనా వాటిలో ఉంటే, తిరిగి జన్మించని ఏ వ్యక్తియైనా, పరిశుద్ధాత్మ సహాయం అవసరం లేకుండానే, పాపాన్ని చంపగలిగుండేవాడు. అయితే ఇవి పరిశుద్ధాత్మ తనకిష్టమైతే పాపాన్ని చంపేపనిలో వాడుకోగలిగే కొన్ని సాధనాలు మాత్రమే. ప్రత్యేకంగా స్వభావంలో వేరుపారున్న పాపాలతో వ్యవహరించటానికి ఎన్నోసార్లు ఆయన వాటిని వినియోగిస్తాడు కూడా.

అయితే కార్యసిద్ధి కలుగజేసే తన శక్తి వాటికి తోడైతేనే తప్ప అవి మనలో ఏమి సాధించలేవు. ఇలాంటి వాస్తవాలను అర్థం చేసుకోకుండా, రోమన్ క్యాథలిక్కులు, వారిలాంటి కొందరు కల్పించుకున్న పాపాన్ని చంపే పద్దతులను, విశ్వాసులపై కాకుండా, గుర్రాలపైనా, ఇతర అడవిమృగాలపైనా ప్రయోగిస్తే బాగుంటుంది.

 క్లుప్తంగా చెప్పాలంటే, మనలను వేధించే పాపానికి మూలం మన స్వభావంలోనే ఉందని గుర్తించినపుడు, ఆ మూలాన్నే అరికట్టటానికి ప్రయాసపడడం అవసరం. ఈ లోకమాలిన్యాన్ని తప్పించుకున్న వారిగా, క్రీస్తు రక్తంలోను ఆత్మలోను మనం పాలివారమవ్వాలి.

ఆరవ నిర్దేశం :

పాపానికి దారితీసే సందర్భాలు మరియు అవకాశాల నుండి నిన్ను నువ్వు కాపాడుకో

నీ పాపం విరుచుకుపడడానికి ఎలాంటి సందర్భాలను ఆసరాగా చేసుకుంటుందో, ఎలాంటి అవకాశాలను వినియోగించుకుంటుందో జాగ్రత్తగా గమనించి, వాటి విషయంలో తగిన జాగ్రత్తలు తీసుకో. తన శిష్యులు ఆచరించాల్సిన విధిలో భాగంగా దీనిని ఆజ్ఞాపిస్తూ 'మెలకువ కలిగియుండటం' అని ప్రభువు దీనిని పేర్కొన్నాడు. “నేను మీతో చెప్పుచున్నది అందరితోనూ చెప్పుచున్నాను; మెలకువగా నుండుడనెను” (మార్కు 18:37). అలాగే “మీ హృదయములు ఒకవేళ తిండి వలనను, మత్తు వలనను, ఐహిక విచారము వలనను మందంగా ఉన్నందున, ఆ దినము అకస్మాత్తుగా మీ మీదికి ఉరి వచ్చినట్టు రాకుండా మీ విషయమై మీరు జాగ్రత్తగా ఉండుడి” (లూకా 21:34) అని వారికి బోధించాడు. నీ పాపానికి తావిచ్చే ప్రతి సందర్భాన్ని మెలకువతో ఎదిరించు. దావీదు ఆచరించిన ఆ విధిని గురించి నేనిక్కడ మాట్లాడుతున్నాను. దావీదు ఏమంటున్నాడో గమనించండి: ”దోషక్రియలు నేను చేయనొల్లకుంటిని” (కీర్తనలు 18:23). దానిని నిరోధించటానికి, ఎదిరించటానికి, తన పాపం పని చేసే తీరును జాగ్రత్తగా గమనించి, దాని నుండి తప్పించుకున్నాడని ఇక్కడ భావం. “మీ ప్రవర్తనను గురించి ఆలోచించుకొనుడి”(హగ్గయి 1:5) అన్న మాటలో ఉన్న భావం కూడా ఇదే. ఏ విధాలుగా, ఏ స్నేహితులు, ఏ అవకాశాలు, ఏ చదువులు, ఏ పనులు, ఏ పరిస్థితులు నీ పాపానికి సాధారణంగా తావిస్తున్నాయో గమనించు. ఆపై అవన్నీటిని జాగ్రత్తగా తొలగించుకో.

భౌతికమైన వ్యాధులు సోకకుండా మనం ఇలాంటి జాగ్రత్తలే తీసుకుంటాము. మనకు హానికరమైన కాలాలు, ఆహార అలవాట్లు, గాలి, మొదలైనవాటి నుండి మనలను మనం కాపాడుకుంటాము. మరి మన ఆత్మల విషయంలో కూడా అలాంటి జాగ్రత్తలే తీసుకోవటం అంతే అవసరమైనది కదా? పాపానికి దారితీసే వాటితో చెలగాటమాడే సాహసం చేసేవాడు పాపం చేయటానికి కూడా అలాగే సాహసిస్తాడు. పాపం చేసే శోధనలను అనుమతించటానికి సాహసించేవాడు, పాపం చేయటానికి కూడా సాహసిస్తాడు. హజాయేలు చేయబోయే దుష్టకార్యాలను గురించి ప్రవక్త చేసిన హెచ్చరికను అతడు నమ్మలేకపోయాడు. అతనిని ఒప్పించేలా అతడు సిరియా మీద రాజు అవుతాడని చెప్పి ప్రవక్త ఊరుకున్నాడు (2రాజులు 8:9-14). కరమైన ప్రవర్తనకు దారితీసే శోధనలకు తావిస్తే అది కూరత్వానికే దారితీయటం ఖాయం. 'నువ్వు ఫలానా ఫలానా పాపాలు చేస్తావని' ఎవరినైనా హెచ్చరిస్తే వారు ఆశ్చర్యపోతారు. అయితే అలాంటి పాపాలు చేసే పరిస్థితిలో అతడున్నాడని, అలాంటి శోధనలకు, అవకాశాలకు అతడు లోనయున్నాడని అతనిని ఒప్పించగలిగితే, తనపై తనకున్న నమ్మకం నుండి మేల్కొంటాడు. ఈ శోధనకు సంబంధించిన ఇంకా ఎన్నో కోణాలు ఉన్నాయి. అయితే వాటి వివరాల్లోకి ఇప్పుడు వెళ్లను. అదెంతో ప్రాముఖ్యమైన అంశం కాబట్టి వేరొక ఉపన్యాసంలో దానిని వివరంగా చర్చించాను.

ఏడవ నిర్దేశం:

పాపపు సూచనలు కనిపించిన వెంటనే దానికి ప్రతిస్పందించు

పాపానికి దారితీసే సూచనలు నీ మనస్సులో పుట్టిన వెంటనే ముందుకుసాగే తావివ్వకుండా దానికి విరోధంగా లే. 'ఇంతటితో ఆగుతుంది: ఇక ముందకు సాగదని' అనుకోవద్దు. ఒక అడుగు అనుమతిస్తే అది మరో అడుగు వేస్తుంది. పాపానికి హద్దులు నియమించటం అసాధ్యం. అది ఓ ఆనకట్టలో ఉన్న నీళ్లవంటిది. కట్టలు తెగితే నీళ్ల దారి అవే నిర్ణయించుకుంటాయి. అది విజృంభించిన తరువాత కన్నా అదుపులో ఉన్నప్పుడే దానిని నిర్భంధించటం సులభం. ప్రారంభదశలోనే దానిని అరికట్టమనే, పాపం యొక్క ఆవిర్భావాన్ని, దశల వారీగా అది పురోగమించే క్రమాన్ని యాకోబు వివరంగా ప్రస్తావించాడు (యాకోబు 1:14-15). నీ దుష్టత్వం, నీ ఆలోచనలను ప్రభావితం చేయబోతున్నట్లు పసిగట్టినప్పుడు, నీ పూర్ణశక్తితో దానికి విరోధంగా లే. అది అనుకున్నంత  పనే  చేసేసిందన్న ఆవేశంతో దాని పైబడి ఎదిరించు. ఒక అపవిత్రమైన తలంపు నీతో ఏమి చేయించాలనే ఉద్దేశాన్ని కలిగుంటుంది? నిన్ను బుద్దిహీనమైన పాడుపనులలో పడి పొర్లేలా చేయటమే కదా. అసూయ ఎందుకొచ్చిందో దానినే అడుగు. రక్తాపరాధము మరియు నాశనమే దాని లక్ష్యం. కాబట్టి, ఆ దుష్టకార్యాలకు అది నిన్ను దిగజార్చేసిందన్న రోషంతో దానికి విరోధంగా లే. ఇలా కాకుండా నువ్వు దానిని జయించలేవు. పాపం మన మనస్సులను ఆక్రమించిన కొలది దానిలో సంతోషించేలా చేసినట్లే, వివేచనను అది ప్రభావితం చేసిన కొలది, దానిని సహించటం మనకు అలవరుస్తుంది.

 

 

అధ్యాయము-12

దేవుని ఔన్నత్యాన్ని జ్ఞాపకం చేసుకో

ఎనిమిదవ నిర్దేశం :

దేవుని ఔన్నత్యం ఎలాంటిదో, దాని గురించిన నీ అవగాహన ఎంత స్వల్పమైనదో జ్ఞాపకం చేసుకో

దేవుని గొప్పతనాన్ని ఎల్లప్పుడు ధ్యానిస్తూ, ఆయన ఔన్నత్యం వెలుగులో నిన్ను నువ్వు తగ్గించుకోటానికి సహాయపడే ధ్యానాన్ని అలవర్చుకో. అందుకు దోహదపడేలా వీటిని పరిగణలోకి తీసుకో :

1. ఆయన ఔన్నత్యం ఎదుట నువ్వు ఏపాటివాడివో పోల్చుకో :

 దేవుని ఔన్నత్యం ఎంత అతీతమైనదో, ఆయనతో పోల్చలేని విధంగా నువ్వు ఊహకు అందలేనంత ఎంత దూరంగా ఉన్నావో ఆలోచించు. వెంటనే అలాంటి ఆలోచనలు, నువ్వున్న నీచస్థితిని నీకు జ్ఞాపకం చేస్తాయి. ఈ మేల్కొలుపు, నేరుగా నీ అంతరంగ పాపపుమూలంపై దాడి చేస్తుంది. దేవుని గొప్పతనాన్ని ,ఔన్నత్యాన్ని సరిగ్గా గుర్తెరిగిన వెంటనే, యోబు తనను తాను అసహ్యించుకొని ధూళిలోను బూడిదలోను పడి పశ్చాత్తాపపడినట్లు చదువుతాము (యోబు 42:5-6). అలాగే దేవుని ఔన్నత్యాన్ని గ్రహించినపుడు హబక్కూకు తన పరిస్థితిని ఎలా వర్ణించాడు? “నా అంతరంగము కలవరపడుచున్నది; ఆ శబ్దమునకు నా పెదవులు కదలుచున్నవి; నా ఎముకలు కుళ్లిపోవుచున్నవి; నా కాళ్లు వణుకుచున్నవి” అన్నాడు (హబక్కూకు 3:16). “దేవుడు భీకరమైన మహిమను ధరించుకొనియున్నాడు” (యోబు 37:22). ఈ కారణాన్ని బట్టే, దేవునిని చూస్తే చనిపోతారని బైబిల్ కాలంలో ఉన్న పూర్వీకులు భయపడేవారు. ఇలాంటి తగ్గింపును కలిగించే ఎన్నో ఆలోచనలు బైబిల్ నిండా చూస్తాము. దేవునితో పోల్చుకున్నపుడు మానవులు “మిడతల వలె కనబడుచున్నారు” అని (యెషయా 40:22), “చేదనుండి జారు బిందువుల వంటి” వారని, “తాసు మీదదూళివంటివారు” అని (15వ వచనం) బైబిల్ వర్ణిస్తుంది. నీ గర్వాన్ని అణచి, నిన్ను నువ్వు తగ్గించుకునేలా ఇలాంటి ఆలోచనలను నీ మనస్సులో నిలుపుకో. పాపం వలన కలిగే భ్రమనుండి నిన్ను నువ్వు భద్రం చేయటానికి ఈ మనఃస్థితి దానికదే సాటి. దేవుని ఔన్నత్యాన్ని గురించి విస్తృతంగా ధ్యానించు.

2. దేవుని గురించి నీకు తెలిసింది ఎంత తక్కువో గుర్తించు :

 దేవుని గురించి ఆయన ఎదుట నిన్ను తగ్గించటానికి సరిపడే అవగాహన నీకున్నప్పటికీ, నువ్వు తెలుసుకున్న ఆ మాత్రం కూడా ఎంతో స్వల్పం! తనలో గుర్తెరిగిన ఈ లోపమే, అగూరు వంటి జ్ఞానిని సహితం ఇలాంటి ఒప్పింపుకు నడిపించింది: “నిశ్చయముగా మనుష్యులలో నా వంటి పశుప్రాయుడు లేడు. నరులకున్న వివేచన నాకు లేదు. నేను జ్ఞానాభ్యాసము చేసికొన్న వాడను కాను. పరిశుద్ద దేవుని గురించిన జ్ఞానము పొందలేదు. ఆకాశమునకెక్కి మరలా దిగినవాడెవడు? తన పిడికిలితో గాలిని పట్టుకున్న వాడెవడు? బట్టలో నీళ్లు మూటకట్టినవాడెవడు? భూమియొక్క దిక్కులన్నింటిని స్థాపించిన వాడెవడు? ఆయన పేరేమో, ఆయన కుమారుని పేరేమో నీకు తెలిసియున్నదా?” (సామెతలు 30:2-4).

నీ హృదయగర్వాన్ని అణచివేయడానికి ఈ ప్రశ్నలతో పెనుగులాడు. దేవుని గురించి అసలు నీకేం తెలుసు? నీకు తెలిసింది ఎంత తక్కువ? స్వభావసిద్ధంగానే దేవుడు ఎంత మహత్తరమైనవాడు? భయపడకుండా నువ్వు నిత్యత్వపు అగాధములోనికి తేరిచూడగలవా? ఆయన మహిమయొక్క తేజస్సును నువ్వు తట్టుకోలేవు. ఈ ఆలోచనాధోరణి, దేవునితో మన నడతలో ఎంతో సహాయపడుతుంది. కాబట్టి, దేవుని కృపాసింహాసనం వద్దకు ధైర్యంగా సమీపించేలా క్రీస్తుప్రేమలో మనకివ్వబడిన ఆధిక్యతతో విభేదించనంత మేరకు, దేవునితో తగ్గింపు కలిగి నడవాలనుకున్నవారి మనస్సుల్లో ఓ చెరగని ముద్రవేసేలా దీనిని నొక్కి చెప్పాలనుకుంటున్నాను.

దేవుని ఔన్నత్యాన్ని గురించిన ఆశ్చర్యభావాన్ని నీ హృదయంలో ఎల్లప్పుడు నిలుపుకో. దేవునితో సన్నిహిత సహవాసంలో అత్యుత్తమ స్థాయిని అందుకున్నవారు సహితం, ఆయన ఔన్నత్యాన్ని గురించి, మహిమను గురించి, ఈ జీవితంలో సంపాదించిన అవగాహన అంతంత మాత్రమే. దేవుడు మోషేకు తన నామాన్ని, తన కృపాసహిత నిబంధనలో ప్రత్యక్షపరచుకున్న తన మహిమాన్విత లక్షణాలను బయలుపరచాడని మనకు తెలుసు (నిర్గమ 34: 5-6). అయినా అవన్నీ దేవుని “వెనుక పార్శ్వం” మట్టుకు మాత్రమే (నిర్గమ 33:23). దేవుని మహిమైశ్వర్యంలో మోషేకు తెలిసింది ఎంతో స్వల్పం. అందుకే, మోషేకు యేసుకు తారతమ్యం చూపించే సందర్భంలో, ప్రత్యేకంగా మోషేకు వర్తించే విధంగా “ఎవ్వరునూ ఎప్పుడైనను దేవుని చూడలేదు” (యోహాను 1:18) అని చెప్పబడింది. మనందరి కంటే శ్రేష్ఠుడైన మోషే సహితం దేవునిని ఎన్నడూ చూడలేదు. మనం దేవుని గురించి ఎన్నో మాట్లాడుకుంటాం. దినమెల్ల ఆయన మార్గాలను గురించి, కార్యాలను గురించి, ఆలోచనల గురించి మాట్లాడుకోవచ్చు. అయినా వాస్తవమేమిటంటే, మనకు ఆయన గురించి తెలిసింది చాలా తక్కువ. ఆయన గురించి మనకున్న ఊహలు, ధ్యానాలు, వర్ణనలు, ఇవన్నీ చాలా స్వల్పమైనవి. కొన్నిసార్లు అవి ఆయన ఔన్నత్యానికి తగినవి కావు. అందులో ఏవీ ఆయన పరిపూర్ణతను సరిగ్గా వ్యక్తపరచటానికి చాలవు.

అయితే, మోషే ధర్మశాస్త్రకాలానికి చెందినవాడనీ, అప్పుడు దేవుడు మర్మయుక్తమైన సాదృశ్యాలు మరియు ఆచారాల ఛాయలలో తన మనస్సును చూఛాయగా మాత్రమే బయలుపరచేవాడని మీరు అనవచ్చు, అయితే ఇప్పుడు జీవాన్ని అమరత్వాన్ని వెలుగులోనికి తెచ్చి, తండ్రి రొమ్మునుండే దేవుడు ప్రత్యక్షపరచబడిన ప్రకాశమానమైన సువార్త కాలంలో ఉన్న మనం, మోషేలా దేవుని 'వెనుక పార్శ్వం' కాదు, ఆయన ముఖాన్నే దర్శించినంత స్పష్టంగా ఆయనను చూస్తున్నాము కదా అని కూడా మీరు వాదించవచ్చు.

అయితే ఇందుకు నా సమాధానమేమిటంటే :

1. దేవుని గురించి పాతనిబంధన భక్తులు తెలుసుకున్నదానికి, ఆయన కుమారుని ద్వారా మాట్లాడిన మనకు (హెబ్రీ 1:1-2) తెలిసిన దానికి మధ్య ఊహించలేనంత గొప్ప వ్యత్యాసముందని నేను కూడా ఒప్పుకుంటాను. వారి కనుదృష్టి మనకులాగే చక్కగా, చురుకైనదిగా, స్పష్టమైనదిగా ఉన్నప్పటికీ, విశ్వాసములో మరియు ఆత్మీయ గ్రహింపులో వారు మనకంటే ఏమాత్రం తక్కువ కానప్పటికీ, వారు కూడా మనతో దేవుని మహిమను సమానంగా హెచ్చించినప్పటికీ, మన దినము వారి దినము కంటే అధిక ప్రకాశము గలది. కారు మేఘాలు తొలగిపోయాయి. నీడలు జరిగిపోయాయి (పరమగీతం 4:6). ఇప్పుడు సూర్యోదయమై, మన కనుదృష్టిని మరింత తేటపరిచింది. అలాగే,

2. మోషే చూసిన దేవుని స్వరూపం ఆయన కృపకు సంబంధించిన సువార్త సన్నివేశమే ఐనప్పటికీ (నిర్గమ 34), అది ఆయన సర్వపరిపూర్ణతలతో పోల్చుకున్నప్పుడు బహు స్వల్పమైనది కాబట్టి ఆయన “వెనుక పార్వము” గానే అది అభివర్ణించబడింది.

3. అయితే ఇప్పుడు మనకు అనుగ్రహించబడిన వెలుగు, ధర్మశాస్త్రము కిందున్నవారు కలిగుండిన వెలుగుకంటే మహిమాన్వితమైనదంటూ అపోస్తలుడు హెచ్చరిస్తున్నాడు. పాతనిబంధన కింద దేవుని ముఖాన్ని మరుగు చేసిన ఆ “ముసుగు” ఇప్పుడు తీసివేయబడిందని చూపిస్తూ ఇప్పుడు దేవుని మహిమను మనమెలా ముసుగు లేకుండా, స్పష్టంగా ( గ్రీకులో - ప్రాసొపాన్) చూస్తున్నామో వివరిస్తున్నాడు. అద్దములో అన్నట్లుగా (2కొరింథి 3:18). అద్దంలో ఎలా చూస్తున్నాం? ముఖాముఖిగా,సంపూర్ణంగా చూస్తున్నామా? లేదనే బాధతో ఒప్పుకోవాలి.“ఇప్పుడు అద్దములో చూచినట్లు సూచనగా చూచుచున్నాము; అప్పుడు ముఖాముఖిగా చూతుము. ఇప్పుడు కొంత మట్టుకే ఎరిగియున్నాను; అప్పుడు నేను పూర్తిగా ఎరుగబడిన ప్రకారము పూర్తిగా ఎరుగుదును” (1కొరింథి 13:12). దూరంగా ఉన్నవాటిని చూపించే ఓ టెలిస్కోపు గురించి కాదు ఈ ప్రస్తావన. అయినా అలాంటి పరికరాలు కూడా ఎన్ని పరిమితులతో కూడినవో మనకు తెలుసు. అయితే ఇక్కడ అపోస్తలుడు మాట్లాడేది ముఖం చూసుకునే అద్దాన్నిగురించి. అందులో కనబడే స్వరూపం అసలు వస్తువులు కావు కాని వాటి ప్రతిబింబాలు మాత్రమే. ప్రస్తుతం మనకు అనుగ్రహించబడిన ప్రత్యక్షతను అపోస్తలుడు ఆ ప్రతిబింబంతో పోలుస్తున్నాడు. ఈ అద్దంలో ( గ్రీకులో - బైపొ ) మనం చూసేదంతా అస్పష్టమైనదే ( గ్రీకులో -ఐనిగ్మా). ఇప్పుడు జీవించియున్న వేరెవ్వరితో పోల్చలేనన్ని ప్రత్యక్షతలు పొందిన పౌలే, తాను తెలుసుకున్నది కొంత మట్టుకే ( గ్రీకులో - మెర్రాస్) అంటున్నాడు (1కొరింథి 13:12). తాను చూసింది కేవలం పరలోక సంగతుల 'వెనుక పార్శ్వం' మాత్రమే అన్నట్లు మాట్లాడుతున్నాడు. దేవుని గురించి తాను సంపాదించుకున్న జ్ఞానమంతా కేవలం ఓ పిల్లవాని ఆలోచనలతో పోలుస్తున్నాడు (11వ వచనము). ఈ జ్ఞానము పరిపూర్ణమైనది కాదని, గ్రీకులో - ఫ్రనెఒ , ఎపెస్టమై , గెనొస్కొ అది పరిపూర్ణమైనది వచ్చినప్పుడు నిరర్థకమైపోయే పాక్షికజ్ఞానమని అంటున్నాడు (10వ వచనము). కఠినమైన సంగతుల గురించి పిల్లలు ఎంత అస్పష్టమైన పరిమిత అవగాహన కలిగుంటారో మనకు తెలుసు. అయితే వారు ఎదుగుతున్న కొద్దీ వారి జ్ఞానము మరింత అభివృద్ధి కావటం వల్ల వారి అపార్థాలను తలుచుకొని నవ్వుకుంటారు. తమ తండ్రినీ ప్రేమించి, గౌరవించి, నమ్మి, లోబడటం, చిన్నపిల్లలకున్న సుగుణాలు. అయితే వారి జ్ఞానానికి, అవగాహనకు ఉన్న పరిమితులను ఎరిగిన తండ్రి, వారి చిన్నతనాన్ని, మూర్ఖత్వాన్ని అర్థం చేసుకుంటాడు. అలాగే, మనం కూడా, ఎంతో సాధించామనుకున్నప్పటికీ, దేవుని గురించి మనం సంపాదించుకున్న జ్ఞానమంతా ఆయన పరిపూర్ణతలతో పోల్చుకున్నపుడు చిన్నపిల్లల గ్రహింపు వంటిదే. దేవుని గురించి మనం వ్యక్తపరచే ఆలోచనలు, అంచనాలు, చాలా ఖచ్చితమైనవని మనమనుకుంటాము కానీ, వాస్తవానికి అదంతా ఓ చిన్న పిల్లవాని వచ్చీ రానీ మాటలతో సమానమే. మనం మన తండ్రిని ప్రేమించి, గౌరవించి, నమ్మి, లోబడుతాము కాబట్టి ఆయన మన చిన్నతనాన్ని అంగీకరించినా నిజానికి అదంతా చిన్నతనమే. మనము చూసేది కేవలం ఆయన 'వెనుక పార్శ్వం' మాత్రమే. మనకు ఆయన గురించి తెలిసింది కొంచమే. అందుకే శ్రమలలో తరచుగా మనకు ఊరటనిచ్చే ఆ వాగ్దానం అనుగ్రహించబడింది “ఆయన ప్రత్యక్షమైనపుడు ఆయన యున్నట్లుగానే ఆయనను చూతుము” (1యోహాను 5:2). "అప్పుడు ముఖాముఖిగా చూతుము”, “అప్పుడు మనం పూర్తిగా ఎరుగబడిన ప్రకారము పూర్తిగా ఎరుగుదుము” (1కొరింథి 13:12). అలాగే “ఇప్పుడు ఆయనను కన్నులారా చూడకయే విశ్వసించుచూ...” (1 పేతురు 1:8) అని చెప్పబడింది. ఇవన్నీ మనకు చెప్పేదేమిటంటే, మనకిప్పుడు తెలిసింది. ఆయన అసలు స్వరూపము యొక్క పరిపూర్ణత కాదు. దాని అస్పష్టమైన ప్రతిబింబం మాత్రమే. అది ఆయన “వెనుక పార్శ్వం' మాత్రమే.

షేబా రాణి సొలొమోను గురించి ఎన్నో విని, అతని గొప్పతనాన్ని గురించి ఎన్నో ఊహించుకుంది. అయితే, ఆమె స్వయంగా వచ్చి అతని మహిమను చూసిన తరువాత, “ఉన్నదానిలో సగమైనను నాతో చెప్పబడలేదు” (1రాజులు 10:7) అని ఒప్పుకోక తప్పలేదు. అలాగే మనం కూడా దేవుని గురించిన గొప్పదైన, స్పష్టమైన, ఉన్నతమైన జ్ఞానాన్ని కలిగియున్నామని భావిస్తామేమో కాని, చివరికి ఆయన సన్నిధిలోకి మనల్ని కొనిపోయినపుడు, ఆయన ఉన్నట్లుగా మనమాయనను ఎన్నడూ గ్రహించలేదని, ఆయన సుగుణాలలో, మహిమలో, పరిపూర్ణతలలో కనీసం వెయ్యవవంతైనా మనం తెలుసుకొనుండలేదని ఒప్పుకోక తప్పదు.

 మనమేమయ్యుండబోతున్నామో ఇంకా మనకు తెలియదని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు (1యోహాను 3:2). మన సంగతే మనకు తెలియకపోతే, దేవుడు ఎమయ్యున్నాడో, ఆయనను ఎలా చూడబోతున్నామో ఎలా తెలుస్తుంది? మనకింకను తెలియని ఆయన గురించి, ఆయనను తెలుసుకోవాల్సిన విధానాన్ని గురించి ఆలోచించినపుడు ఈ క్రింది వాస్తవాలను గుర్తిస్తాము:

(a) తాను అతీతుడు, మన ఊహలకు అందనివాడు అని తనను తాను పరిచయం చేసుకున్న దేవున్ని మనం తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నాం. అయితే ఆయన అతీతుడు కాబట్టే మనం ఆయనను సంపూర్ణంగా గ్రహించలేకపోతున్నాము. ఆయన అదృశ్యుడు, అగోచరమైనవాడని తనను తానుపరిచయం చేసుకున్నపుడు, ఆయన ఉన్నట్లుగా మనం ఆయనను గ్రహించలేదని, గ్రహించలేమనేగా అర్థం? ఆయన ఏమైయున్నాడో తెలియటం కంటే, ఆయన ఎలా లేడన్నదే మనకు ఎక్కువ తెలుసు. అందుకే, ఆయన అమరత్వము గలవాడని, అనంతుడని చెప్పుకున్నపుడు, ఆయన మనలా మరణించడని, మనలా ఆయనకు అంతంలేదనీ, పరిమితులు ఉండవనీ తప్ప ఇంకేమి మనకు అర్థం కాదు. అందుకే “సమీపింపరాని తేజస్సులో ఆయన మాత్రమే వసించుచూ అమరత్వముగల వాడయ్యున్నాడు. మనుష్యులలో ఎవడును ఆయనను చూడలేదు, ఎవడును చూడనేరడు” అని అభివర్ణించబడ్డాడు (1తిమోతి 6:16). సృష్టిలో ఉన్న ఏదీ ఆయన తేజోమహిమను సమీపించలేవు. ఆయన కనబడడని కాదు, కనబడితే ఆయన మహిమను మనం భరించలేమన్నదే ఇందుకు కారణం. చీకటి ఏ మాత్రం లేని ఆయన వెలుగు, ఎవ్వరు ఆయనను సమీపించలేకుండా చేస్తుంది. సూర్యుని ప్రకాశాన్నే తేరి చూడడానికి అసమర్థులమైన మనం, ఆయన మహిమ యొక్క తేజస్సును చూడడానికి ఏపాటివారం! అందుకే, మునుపు చెప్పిన విధంగా జ్ఞానియైనా అగురు తనను తాను పశుప్రాయుడనీ, నరులకుండాల్సిన జ్ఞానం తనకు లోపించిందని ఒప్పుకున్నాడు (సామెతలు 30:2). అంటే దేవునితో పోల్చదగినదేది అతనికి తెలియదు కాబట్టి, దేవుని గురించి, ఆయన కార్యాల గురించి, ఆయన మార్గాల గురించి ఆలోచించినపుడు తనకు మతిపోయిందని అతని భావం. ఈ విషయాన్ని గురించి కొంత వివరాల్లోకి వెళదాం:

(i) మనం దేవుని గురించిన జ్ఞానానికి ఎంతో దూరంగా ఉన్నాము. ఆయనను వ్యక్తపరచే సరైన భావనలను కానీ, మాటలను కానీ కలిగియుండటం మన వశం కాదు. ఆయనను గురించిన జ్ఞానాన్ని మరొకరికి బోధించటం అంతకన్నా సాధ్యపడదు. ఇతర విషయాలను గురించి సంగ్రహించే ఇంద్రియ పరిమిత అవగాహన దేవుని గురించి పొందటం వీలుపడదు. ఆయనను గురించి స్వంతంగా ఏమీ ఊహించుకున్నా, అది ఓ విగ్రహాన్ని తయారుచేసుకోవటంతో సమానం. అది మనం చేసిన దేవుడే కానీ మనల్ని చేసిన దేవుడు కాదు. మన ఊహలనుబట్టి మనస్సులో కలిగిన రూపం, రాయి కొయ్యకాలుతో చెక్కుకున్న విగ్రహానికి సమానం. ఆయనను ఊహించలేమన్నదే ఆయనను గురించి మనకు వీలయ్యే అతిగొప్ప ఊహ. ఆయనను గురించి మనం తెలుసుకున్నదల్లా ఆయనను తెలుసుకోలేమనీ మాత్రమే అయితే, ఆ జ్ఞానం స్వల్పమైనదే కానీ గొప్పది కాదు.

 (ii) దేవునికి సంబంధించిన కొన్ని సంగతులను ఆయనే మనకు బయలుపరచి, వాటిని వ్యక్తపరచటానికి అవసరమైన మాటలను కూడా ఆయనే నిర్దేశించాడు. అయినా, నమ్మి, ప్రశంసించటమే తప్ప ఆ సంగతులను మనం చూడలేము, తెలుసుకోలేము. మనకు నేర్పించబడిన విధంగా, దేవుడు అనంతుడు, సర్వశక్తిమంతుడు, నిత్యుడు అని మనం అంటుంటాం. ఆయనకున్న ఈ గుణలక్షణాలకు సంబంధించిన వివాదాలు, ఆలోచనలు మనకు తెలుసు. అయితే వీటికి సంబంధించిన మాటలు, ఆలోచనలు తప్పితే, అసలవేమిటో మనకేమైనా తెలుసా? అవి మానవ గ్రహింపులో ఒదిగే సంగతులేనా? ఈ అజ్ఞాన-అగాధంలో పడిపోవటం తప్ప మానవ మేథస్సు ఏమైనా చేయగలదా? అంతుపట్టని దానిని వ్యక్తపరచటం దాని తరమా? ఆ సంగతులు అర్థం చేసుకోవటంలో మన జ్ఞానము పశుప్రాయమైనది కాదా? వట్టి శూన్యమైనది కాదా? గ్రహించలేమనీ సర్దిచెప్పుకోవటం కంటే మన మేథస్సులు చేయగలిగిందేమీ లేదు. నిత్యత్వం మరియు అనంతత్వాన్ని గురించిన వెనుక పార్వం మాత్రమే మనం చూస్తున్నాము. త్రిత్వాన్ని గురించి, ఒకే దైవత్వాన్ని ధరించిన ముగ్గురు వేరు వేరు వ్యక్తులకు సంబంధించిన మర్మాలను నేను ఏమని వివరించగలను? అవి మానవ జ్ఞానానికి అతీతమైనవి కాబట్టి ఎందరో వాటిని త్రోసిపుచ్చారు. ఔను, ఆ సిద్ధాంతాల ప్రతి అక్షరము మర్మమే. దేవుని కుమారుడు కనబడటాన్ని గురించి కానీ, పరిశుద్ధాత్మ పంపబడటం గురించి కాని, ఆ రెంటికి మధ్య ఉన్న వ్యత్యాసాలను కాని వివరించగలవారెవరున్నారు? ఉదాహరణలను ఇంతటితో సరిపెడతాను. దేవునికి మనకు మధ్య ఉన్న ఈ అనంతమైన దూరం మరియు ఆయన అతీతుడు అనే వాస్తవం, మనలను అంధకారంలోనే మిగిలిపోయేలా చేస్తుంది. ఆయన ముఖాన్నిమనం చూడలేము, ఆయన పరిపూర్ణతలను గ్రహించనూలేము.

దేవుడు చేసినవాటిని బట్టి ఆయనను మనం గుర్తిస్తాము కానీ ఆయన ఉన్నట్లు మనం ఆయనను తెలుసుకోలేము. మనకు ఆయన చేసిన మంచిని బట్టి ఆయనను అర్థం చేసుకుంటాము కాని ఆయన మంచితనం పూర్తిగా మనకు అర్థం కాదు. యోబు మాటల్లో చెప్పాలంటే: “ఇవి ఆయన కార్యములలో స్వల్పములు. ఆయనను గురించి మనకు వినబడుచున్నది మిక్కిలి మెల్లనైన గుసగుస శబ్దముపాటిదే కదా. “గర్జనము చేయు ఆయన మహాబలము ఎంతైనది గ్రహింపగలవాడెవడు?” (యోబు 26:14). |

(b) దేవుని గురించి మనకు కొంచమే తెలియటానికి మరో కారణమేమిటంటే, ఈ జీవితంలో విశ్వాసం ద్వారా మాత్రమే మనం ఆయనను గ్రహిస్తున్నాము. దేవుడున్నాడన్న ఒప్పింపును ప్రకృతే అన్యుల హృదయాలలో ఎలా ముద్రించిందన్న వివరాల్లోకి ఇప్పుడు నేను వెళ్లను. దేవుని సృష్టి మరియు ఏర్పాట్లను చూడటం మరియు గమనించటం ద్వారా వారు తర్కబద్దంగా దేవుని తెలుసుకోగలరా లేదా అని ఇప్పుడు చర్చించను. అలా వారికి అందే జ్ఞానం, దేవునిని దేవుడుగా గుర్తెరిగి ఘనపరచేలా ఎవ్వరిని నడిపించలేనంత స్వల్పంగా, బలహీనంగా, మసకగా, గందరగోళంగా ఉందని గడిచిన తరాల అనుభవమే చాటి చెబుతుంది. దేవుడిని గురించి వారు ఎంత తెలుసుకున్నా, లోకమందు దేవుడు లేనివారిగానే మిగిలిపోయారు.

దేవుని గురించి, ఆయన ప్రత్యక్షతల గురించి మన అవగాహనకు ప్రాథమిక లేదా బహుశా ఏకైక మూలం విశ్వాసమే. “దేవుని యొద్దకు వచ్చువాడు ఆయన యున్నాడనియు, తన్ను వెదకు వచ్చు వారికి ఫలము దయచేయువాడనియు నమ్మవలెను...” (హెబ్రీ 11:6). దేవుని గురించిన జ్ఞానము మరియు ఆయన ఇచ్చే బహుమానం విశ్వాసం వలన మాత్రమే కలుగుతాయి. మన విధేయతకు లేదా ఆయన వద్దకు వచ్చుటకు పునాది అదే. “వెలి చూపు వలన కాక విశ్వాసము వలననే నడుచుకొనుచున్నాము” (2 కొరింథీ 5:7). మూల భాషలో “విశ్వాసంకొరకు ఇక్కడ వాడబడిన మాట (గ్రీకులో - డియా స్టిస్), అంతరంగంలో కలిగే ఒప్పింపుకు సంబంధించినది. దేవుని గురించి స్పష్టమైన అవగాహన కానీ, స్వరూపము కానీ అది తెలియపరచదు. విశ్వాసము 'అదృశ్యమైనవి యున్నవనుటకు రుజువు' (హెబ్రీ 11:1). ఆయన స్వభావానికి, ఆయనకు సంబంధించిన ఇతర విషయాలన్నిటికి తగిన విధంగా, ఆయన వెనుక పార్వంలో కూడా మనకు తెలిసిందల్లా కేవలం విశ్వాసం ద్వారా మాత్రమే. మన ఈ విశ్వాసానికి ఆవిర్భావం, మనం చూడని ఆయన సాక్ష్యం మాత్రమే. అపోస్తలుడు చెప్పిన విధంగా “మీరాయనను చూడకపోయినను ఆయనను ప్రేమించుచున్నారు. ఇప్పుడు ఆయనను కన్నులారా చూడకయే విశ్వసించుచు...” (1 పేతురు 1:8). మనం క్రీస్తుతో సహా అన్నిటినీ అంగీకరించేది ఆయన సాక్ష్యంపై కట్టబడిన విశ్వాసం ద్వారా మాత్రమే. విశ్వాసమంటేనే ఓ సాక్ష్యాన్ని నమ్మటం వలన కలిగే ఒప్పింపు. అదేదో రుజువుల వల్ల నిర్ధారించబడింది కాదు. అలా మనం విశ్వసించినవాడు, ఇదివరకే చెప్పుకున్నవిధంగా మనకు అతీతమైనవాడు. అందుకే “ఇప్పుడు అద్దములో చూచినట్టు సూచనగా చూచుచున్నాము.” మనకు దేవుని గురించి తెలిసిందల్లా ఈ విధంగా మాత్రమే. ఈ విధంగా తెలుసుకున్నదంతా స్వల్పంగా, మసకమసకగా మరియు అస్పష్టంగానే తెలుసుకున్నాము. 

ఇదంతా నిజమే; అయితే యేసు క్రీస్తునందు గల దేవుని బయలుపాటును ఎరుగనివారి విషయంలో మాత్రమే ఇది నిజం; అదీ ఎరిగిన వారి విషయంలో నిజం కాదని బహుశ మీరనవచ్చు. అవును: “ఎవడును ఎప్పుడైనను దేవుని చూడలేదు. తండ్రి రొమ్ముననున్న అద్వితీయ కుమారుడే ఆయనను బయలుపరచెను” (యోహాను 1:18). “మనము సత్యవంతుడైన వానిని ఎరుగవలెనని దేవుని కుమారుడు వచ్చి మనకు వివేకమనుగ్రహించియున్నాడని ఎరుగుదుము” (1యోహాను 5:20). “దేవుని స్వరూపియయ్యున్న క్రీస్తు మహిమను కనుపరచు సువార్త ప్రకాశము..” విశ్వాసుల హృదయములలో ప్రకాశిస్తుంది (2కొరింథీ 4:4-5). “అంధకారములో నుండి వెలుగు ప్రకాశించునుగాక అని పలికిన దేవుడే, తన మహిమను గురించినజ్ఞానము యేసుక్రీస్తునందు వెల్లడిపరచుటకు మా హృదయాలలో ప్రకాశించెను” (5వ వచనము). కాబట్టి “మీరు పూర్వమందు చీకటయయ్యుంటిరి, ఇప్పుడైతే ప్రభువునందు వెలుగయ్యున్నారు” అని చెప్పబడింది (ఎఫెసీ 5:8). అలాగే, “మనమందరమును, ముసుకు లేని ముఖముతో ప్రభువు యొక్కమహిమను అద్దంవలె ప్రతిఫలింప చేయుచు...” అని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు (2కొరింథీ 5:18). కాబట్టి ఇప్పుడు మనము దేవుని ఎరుగకుండా ఆయనకు దూరస్తులముగా లేము కాని “మన సహవాసమైతే తండ్రితో కూడాను ఆయన కుమారుడైన యేసుక్రీస్తుతో కూడాను ఉన్నది” (1యోహాను 1:3). దేవుని బయలుపరచటానికి ఇప్పుడు ప్రకాశిస్తున్న సువార్త వెలుగు ఎంతో మహిమాన్వితమైనది! ఉదయించింది ఓ నక్షత్రం కాదు, తన సౌందర్యముతో ధగధగలాడుతున్న సూర్యుడే. ముసుగు కూడా మన ముఖాల మీదనుండి తొలగించబడింది. అవిశ్వాసులు, అలాగే కొందరు బలహీనులైన విశ్వాసులు ఇంకా అంధకారంలోనే మిగిలిపోయినప్పటికీ, ప్రభువులో ఎదిగిన మనమైతే యేసుక్రీస్తులో స్పష్టంగా దేవుని ముఖదర్శనము చేయగలుగుతున్నాము. దేవుని గురించిన ఇంత స్పష్టమైన ప్రత్యక్షత మనకు అనుగ్రహించబడింది కదా?

ఇందుకు నా జవాబేమిటంటే:

 (i) మనం ప్రేమిస్తున్నదానికంటే అధికంగా ప్రేమించటానికి చాలినంతగా మనకు దేవుడు తెలుసు. ఇదివరకు చేసినదానికంటే అధికంగా ఆయనలో ఆనందించి, ఆయనను సేవించి, ఆయనపై విశ్వాసముంచి ఆయనకు విధేయత చూపించటానికి, కావాల్సినంత జ్ఞానము మనం దేవుని గురించి కలిగియున్నాము. కాబట్టి మన నిర్లక్ష్యానికి మరియు అవిధేయతకు, మన జ్ఞానలోపాన్ని లేదా మన బలహీనతలను సాకులుగా వాడలేము. దేవుని పరిపూర్ణతలను, మహాత్మ్యాలను, చిత్తాన్ని తెలుసుకున్న పరిమాణంలోనే విధేయత కూడా కనపరచగలిగానని ఎవరు చెప్పగలరు? దేవునిని దేవుడిగా మహిమపరచాలన్నదే తన జ్ఞానాన్ని మనకు బయలుపరచటంలో ఉన్న దేవుని ఉద్దేశ్యం. అంటే ఆయనను ప్రేమించి, సేవించి,విశ్వసించి, విధేయత చూపించి, పాపక్షమాపణ అనుగ్రహించే సృష్టికర్తయైన దేవునికి చెందాల్సిన మహిమను ఘనతను ఆయనకు చెల్లించటమే. అయితే, మనకున్న జ్ఞానానికి తగిన సంపూర్ణ విధేయతను కనపరచలేకపోయామని మనందరం ఒప్పుకొని తీరాల్సిందే. మనకు అప్పగించబడిన తలాంతులను సరిగ్గా వాడుంటే, బహుశా మనం ఇంకా ఎక్కువ పొందుండేవారమేమో.

 (ii) తారతమ్యరీత్యా చూసినపుడు, యేసుక్రీస్తులో సువార్తలో ప్రత్యక్షపరచబడిన జ్ఞానము ఎంతో ఉన్నతమైనది, మహిమాన్వితమైనది. ధర్మశాస్త్రములోనైనా, ఇంకే మాధ్యమం ద్వారానైనా తెలసుకోగలిగినదాని కంటే గొప్ప వెలుగు యేసుక్రీస్తులోనే మనకు అనుగ్రహించబడింది. "ధర్మశాస్త్రము రాబోవుచున్న మేలుల ఛాయగలదియేగానీ ఆ వస్తువుల నిజస్వరూపము గలది కాదు” (హెబ్రీ 10:1). ఈ తలంపునే అపోస్తలుడు 2 కొరింథీ 3వ అధ్యాయంలో మరింత విపులంగా చర్చించాడు. ఈ దినముల అంతమందు, తండ్రి రొమ్మున నున్న అద్వితీయ కుమారుడే ఆయనను ప్రత్యక్షపరచి, ఆయన నామాన్ని ప్రకటించి, ఆయన మనస్సును, సంకల్పాన్ని మరియు చిత్రాన్ని, ధర్మశాస్త్రం క్రింద ఉన్న తన ప్రజలకు ఇచ్చినదానికంటే ఎంతో స్పష్టంగా, శ్రేష్ఠంగా, ప్రత్యేకంగా బయలుపరచాడు. ముందు ఉదహరించిన వాక్యభాగాల సారాంశం కూడా ఇదే. 

(iii) జ్ఞానంలో విశ్వాసులకు మరియు అవిశ్వాసులకు మధ్య ఉన్న వ్యత్యాసము, తెలుసుకున్న విషయానికి సంబంధించింది కాదు, తెలుసుకున్న విధానానికి సంబంధించింది మాత్రమే. కొందరు అవిశ్వాసులు, దేవుని గురించి, ఆయన గుణలక్షణాలను గురించి, ఆయన చిత్రాన్ని గురించి, విశ్వాసుల కంటే బాగా గ్రహిస్తారు, మాట్లాడతారు. అయితే వారు తెలుసుకోవాల్సిన విధంగా ఇంకను ఏమీ తెలుసుకోలేదు. ఆత్మీయంగా కానీ రక్షణార్థంగా కాని వారికేం తెలియదు. పరిశుద్ధమైన పరలోకసంబంధమైన వెలుగులో వారికేమీ తెలియదు. విశ్వాసికున్న గొప్పతనం అతనికి ఎంత ఎక్కువ తెలుసు అన్నది కాదు, తెలిసినది బహుశా కొంచమే ఐనా, అది రక్షణార్థమైన రూపాంతరకరమైన పరిశుద్దాత్మ వెలుగులో చూడగలుగుతున్నాడన్నదే. ఇదే దేవునితో సహవాసానికి దారితీస్తుంది. ఊరికే మర్మాలు తెలుసుకోవాలనే పాకులాటవల్లకానీ, మేథోసంబంధమైన జ్ఞానం వల్ల కానీ అలాంటి సహవాసాన్ని పొందలేము.

(iv) యేసుక్రీస్తు తన వాక్యం మరియు ఆత్మ ద్వారా, తన ప్రజలందరి హృదయాలకు, దేవునిని తండ్రిగాను, నిబంధన నిలుపు దేవునిగాను, ప్రతిఫలమిచ్చువానిగాను బయలుపరుస్తాడు. ఇక్కడ ఆయనకు విధేయత కలిగి జీవించటానికి, అనంతరం ఆయన సన్నిధికి కొనిపోబడి, అక్కడ నిత్యత్వపర్యంతం ఆయనతో నివసించటానికి చాలీన విధంగా తన జ్ఞానాన్ని మనకు నేర్పుతాడు. అయినా సరే:

(v) ఇదంతా వాస్తవమే అయినప్పటికీ, మనకు దేవుని గురించి తెలిసింది బహుస్వల్పమే. మనం చూసేది కేవలం ఆయన వెనుక పార్శ్వం” మాత్రమే. ఎందుకంటే:

మొదటిగా, దేవుని సంపూర్ణ మహిమను కనుపరచి, ఆయన ఉన్నట్లు ఆయనను చూపించటం సువార్త ఉద్దేశం కాదు. ఆయనను ప్రేమించీ, విశ్వసించి, విధేయత చూపించి, ఆయన వద్దకు రావటానికి అవసరమైన పునాది కొరకు ఎంత కావాలో అంత వరకు మాత్రమే దేవునిని బయలుపరచటం దాని ఉద్దేశం. అంటే దేవుడు ఈ జీవితంలోనే మననుండి కోరే విశ్వాసానికి, శోధనల నడుమ కొట్టుమిట్టాడుతున్న బలహీనులమైన మననుండి ఆయన కోరే సేవకు సన్నద్దులు చేయటానికి ఎంత అవసరమో అంతే సువార్త మనకు ఆయన గురించి బోధించింది. అయితే అంతరాయం కలగకుండా ఆయనను ఆరాధించి ధ్యానించటానికి నిత్యత్వంలోనికి దేవుడు మనలను కొనిపోయినపుడు, అదివరకు ఏ మాత్రం తెలియని కొత్తదనంలో అక్కడ తనను తాను కనబరచుకుంటాడు. ఇప్పుడు ఆయన గురించి మనకున్న ఊహలన్నీ అక్కడ ఓ నీడవలె అంతరించిపోతాయి.

రెండవదిగా, వాక్యంలో బయలుపరచబడిన సంగతులను గ్రహించటానికి మనం మందమతులం. దేవుడు మన లోపాలు మరియు బలహీనతలనుబట్టి, తనగురించి నేర్చుకొని, తన వాక్యం నుండి ఆయనను అర్థం చేసుకోవటానికి మనం నిత్యం ఆయనపై ఆధారపడేలా చేస్తాడు. వాక్యంలో ఉన్నవి సంపూర్ణంగా గ్రహించి గుర్తెరిగే స్థాయిని ఈ జీవితంలో ఆయన ఎవ్వరికి అనుగ్రహించడు. అందుకే, సువార్తలో బయలుపరచబడినవి తేటగా మరియు స్పష్టంగా ఉన్నప్పటికీ, బయలుపరచబడినవాటిని సంపూర్ణంగా అర్థం చేసుకోవటం మాత్రం ఇక్కడ సాధ్యపడేది కాదు.

అయితే, మనకు దేవుని గురించి తెలిసింది ఎంత స్వల్పమన్న చర్చలోనికి అసలు ఎందుకు ప్రవేశించామో ఒకసారి జ్ఞాపకం చేసుకుందాం. ఆయన గొప్పతనం ఊహాతీతమైనదని, ఆయనకు మనకు మధ్య ఉన్న దూరం అనంతమైనదని తెలుసుకోవటం, పరిశుద్ధమైన మరియు గౌరవంతో కూడిన భయంతో మన హృదయాలను నింపాలి. అదే కనుక జరిగితే, ఏ దురాశైనా మనలేని మనఃస్థితిని అది మనలో కలుగజేస్తుంది. దేవుడు గొప్పవాడు, ఆయన సర్వవ్యాపిగా ఎల్లప్పుడు మనలను చూస్తున్నాడనే భయభక్తులను హృదయం అలవర్చుకున్నప్పుడు ఎలాంటి పాపానికీ తావివ్వకుండా అది జాగ్రత్త వహిస్తుంది. నువ్వు ఎలాంటి దేవుడితో వ్యవహరిస్తున్నావో ఆలోచించుకో. ఆయన దహించు అగ్నియైయున్నాడని మరచిపోవద్దు. ఆయన మహిమను గ్రహించటానికి అసమర్థమైన నీ స్వభావాన్నిబట్టి ఆయన సన్నిధిలో సిగ్గుతో నిన్ను నువ్వు తగ్గించుకో.

 

అధ్యాయము-13

దేవుడు సెలవివ్వకముందు నీకు నువ్వే సమాధానమని

చెప్పుకోవద్దు

తొమ్మిదవ నిర్దేశం:

దేవుడు సెలవిస్తేనే తప్పా నీకు నువ్వే పాపక్షమాపణ సంబంధమైన సమాధానాన్ని అన్వయించుకోవద్దు

నీ అంతరంగంలో ఉన్న పాపాన్ని గురించీ, లేదా నువ్వు బాహ్యంగా చేసిన ఏదైన పాపాన్ని గురించి దేవుడు నీ హృదయాన్ని కలతపెట్టినప్పుడు, నీకు నువ్వే సమాధానమని చెప్పుకోకుండా జాగ్రత్తపడు. అది దేవుడే సెలవివ్వాలి కానీ నువ్వు కాదు. ఆయన నీకేమి చెప్పాలనుకుంటున్నాడో శ్రద్దగా విను. ఇదే ఇప్పుడు మనం నేర్చుకోబోయే నిర్దేశం. ఈ విషయంలో జాగ్రత్తపడకపోతే, పాపం వలన కలిగే భ్రమ చేత మనం మోసపోయే ప్రమాదం ఎక్కువ ఉంటుంది.

ఇదెంతో ప్రాముఖ్యమైన విషయం. ఈ విధంగా ఒక వ్యక్తి తన హృదయాన్ని మోసానికి గురిచేసుకోవటం ఎంతో విచారకరమైన పరిస్థితి. మనలను మనమే పరిశోధించుకొమ్మని దేవుడు చేసే హెచ్చరికంతా ఇలా నిరాధారంగా మనకు మనం సమాధానమని చెప్పుకోకుండా జాగ్రత్తపడాలనే ఉద్దేశ్యంతోనే చేయబడింది. అలా చేయటం దేవునికి వ్యతిరేకంగా మనకు మనం ఆశీర్వచనం చెప్పుకోవటమే అవుతుంది. అందులో ఉన్న ప్రమాదమేమిటో నిరూపించటం నా ప్రస్తుత ఉ ద్దేశం కాదు. అయితే విశ్వాసులు ఇలా చేస్తున్నారని ఎప్పుడు అనవచ్చో చూపించి, అలా చేయకుండా జాగ్రత్తపడేలా వారికి సహాయపడాలనుకుంటున్నాను.

ఈ నిర్దేశాన్ని సరిగ్గా అర్థం చేసుకోవటానికి వీటిని గమనించండి :

1. ఎవరికి సమాధానమనుగ్రహించాలని నిర్ణయించేది దేవుని సార్వభౌమాధికారం :

“ఆయన ఎవనిని కనికరింపగోరునో వానిని కరనికరించును” (రోమా9:18) మనుష్యులందరిలోనుండి ఎవరినీ పిలుచుకోవాలి, ఎవరినీ తనకొరకు ప్రత్యేకించుకోవాలని నిర్ణయించేది ఆయనే. అయితే, ఆయన పిలిచి, నీతిమంతులుగా తీర్చి, రక్షించి కృప చూపించినవారిలో కూడా, ఎవరికి, ఎప్పుడు, ఎంత మేరకు సమాధానాన్ని సెలవివ్వాలని నిర్ణయించే అధికారం కూడా ఆయన వశమే. విశ్వాసుల విషయానికొచ్చినప్పుడు, ఒక ప్రత్యేక విధంగా ఆయన “సమస్తమైన ఆదరణను అనుగ్రహించు” దేవుడయ్యున్నాడు. అంటే, తన కుటుంబానికి మేలైనవన్నిటిని భద్రంగా తాళం వేసుంచి, అవసరం కొలది తన ఇంటివారికి పంచి పెట్టే గృహస్తుడిలా అన్నమాట. ఈ విషయమై మాట్లాడుతూ: “నేను వారి ప్రవర్తన చూచితిని. వారిని స్వస్థపరచుదును. వారిని నడిపించుదును. వారిలో దు:ఖించువారిని ఓదార్చుదును. వారిలో కృతజ్ఞత బుద్ది పుట్టించుచు, దూరస్తులకును సమీపస్తులకును సమాధానం సమాధానమని చెప్పి నేను వారిని స్వస్థపరచెదనని” దేవుడు సెలవిస్తున్నాడు (యెషయా 57:18-19). |

నేను చెప్పింది కూడా ఇదే. “స్వస్థపరచుదును”, “దు:ఖించువారిని ఓదార్చుదును” అని దేవుడు చెప్పినప్పుడు, అలా చేసే అధికారాన్ని కూడా ఆయన తనకు తానే ఆపాదించుకుంటున్నాడు. “వారిలో పుట్టించుచు” (19వ వచనము) అని ఆయన అంటున్నప్పుడు, గాయపరచబడిన ఈ పేదవారికి సహితం సమాధానాన్ని పుట్టించేది నేనే; అదంతా నా సార్వభౌమ్య చిత్తానుసారంగా చేస్తాను; నాకిష్టమైనట్లు పంచిస్తానని ఆయన భావం.

 రక్షించే ఆయన కృపను పరిశీలించినపుడు కలిగే ఉత్కంఠే ఇక్కడ కూడా ఎదురౌతుంది. ఆయన ఒకరిని ఎన్నుకొని, మరొకరిని దాటిపోయే వైనం, తరచు మన అంచనాలను తలక్రిందులు చేసేదిగా ఎలా ఉంటుందో, రక్షణ పొందినవారికి ఆయన సమాధానాన్ని సంతోషాన్ని అనుగ్రహించే పద్దతి కూడా అలాగే ఉంటుంది. తరచూ మన ఊహలకు అందని విధంగా, ఏ కారణాలూ దానికి ఆపాదించలేని విధంగా వాటిని అనుగ్రహిస్తాడు.

2. మనస్సాక్షిలో సమాధానాన్ని సెలవిచ్చే అధికారం క్రీస్తుదే :

దేవుడు ఎవరికివ్వాలనుకుంటే వారికొరకు సమాధానాన్ని ఎలా సృష్టిస్తాడో, అలాగే దానిని మనస్సాక్షిలో అనుగ్రహించే అధికారం క్రీస్తు కలిగియున్నాడు. లవదొకియ సంఘం దాని గాయాలను దానికదే మాన్పుకొని, బూటకంగా సమాధానాన్ని ప్రకటించుకొన్నపుడు, అది సెలవిచ్చే అధికారం తనది మాత్రమే అనే భావం వచ్చేలా “ఆమెన్ అనువాడు”, “నమ్మకమైన సత్యసాక్షి” (ప్రకటన 3:14) అనే పేర్లతో క్రీస్తు తనను తాను వారికి పరిచయం చేసుకున్నట్లు చూస్తాము. ఆయన మన పరిస్థితిని ఉన్నదున్నట్లుగా తెలిపే నమ్మకమైన సాక్షి. కొన్నిసార్లు మనలను మనమే ఆపార్థం చేసుకొని కలవరపడటం, ఇంకొన్నిసార్లు నిరాధారమైన స్వీయమెప్పుతో మనలో మనమే ఉప్పొంగిపోవటం చూస్తాము. కాని “ఆమెన్ అనువాడు” ఆయనే. “నమ్మకమైన సత్యసాక్షి” ఆయన మాత్రమే. ఆయన మన స్థితిగతుల గురించి ఏమంటాడో అదే వాస్తవం. “కంటి చూపునుబట్టి అతడు తీర్పు తీర్చడు' అని ఆయన గురించి వ్రాయబడింది (యెషయా 11:4). అంటే ఆయన మనం చేసేలా పైరూపాన్ని బట్టి కాని, అపార్థానికి లోనవ్వటం వల్ల కాని కాక, ప్రతివిషయాన్ని ఉన్నదున్నట్లుగా విచక్షణతో తీర్పు తీర్చేవాడు అని దీని అర్థం.

పైన చెప్పిన రెండు తలంపులను మనస్సులో ఉంచుకొని, మనకు సమాధానం సెలవిచ్చింది దేవుడేనా, లేదా మనకు మనమే సమాధానాన్ని సర్దిచెప్పుకున్నామా అన్నది గుర్తెరగడానికి సహాయపడే కొన్ని నియమాలను ఇక్కడ పేర్కొంటాను:

1. పాపాన్ని, దానికి చోటిచ్చిన స్వయాన్ని ద్వేషించకుండానే వచ్చే సమాధానం దేవుడు పలికినది కాదు

చేసిన పాపాన్ని ద్వేషించి, దానికి చోటిచ్చినందుకు తనను తాను కూడా ద్వేషించుకోకముందే ఒకవేళ సమాధానాన్ని అనుభవించగలిగితే అది ఆ వ్యక్తి తనకు తానుగా అన్వయించుకున్నదే తప్ప దేవుడు సెలవిస్తే కలిగిన సమాధానం కాదు. పాపంవల్ల గాయపడి, సతమతమౌతూ, కలవరానికి లోనైనపుడు, యేసు రక్తం ద్వారా దేవుని నుండి కనికరం పొందటం తప్ప వేరే పరిష్కారమేదీ లేదని తెలిసినవారు, స్వస్థత కొరకు ఆయనవైపు చూస్తారు. క్రీస్తునందు చేయబడిన నిబంధనవాగ్దానాల మీద దృష్టి నిలుపుతారు. అలా చేసి తమ మనస్సులను నెమ్మదిపరచుకుంటారు. వారికి మేలు కలుగుతుందని, వారికి కృప చూపించి దేవుడు కూడా మహిమపరచబడతాడని నమ్ముతారు. అయినా, వారిని కలవరపెట్టిన ఆ పాపాన్ని యధార్థంగా వారు ద్వేషించకపోతే, వారికి కలిగిన ఈ స్వస్థత మరియు సమాధానం, స్వీయకల్పితమే తప్ప దేవుని వలన కలిగినది కాదు. ఇది ఏలియా చూసిన విధంగా, దేవుడు సమీపంగానే ఉన్నట్లు కనిపించే బలమైన పెనుగాలి వంటిది. "కాని యెహెూవా ఆ గాలి దెబ్బయందు ప్రత్యక్షం కాలేదు” (1రాజులు 19:11) తాము పొడిచిన క్రీస్తు మీద దృష్టియుంచినపుడు వారు దు:ఖిస్తూ ప్రలాపిస్తారు (జెకర్యా 12:10). ఇది జరగకుండా స్వస్థత కానీ సమాధానం కానీ రాదు. వారు చేసిన అతిక్రమాన్ని బట్టి ఆయన కొరకు రోధించీ, అలా ఆయనను పొడిచిన తమ పాపాన్ని బహుగా ద్వేషిస్తారు. క్షమాపణ కొరకు మనం ఆయన తట్టుకు తిరిగినపుడు, ప్రత్యేకంగా గాయపరచబడినవానిగా విశ్వాసపు కన్నులు ఆయనను చూస్తాయి. ఆయనకు విజ్ఞప్తి చేసే పరిస్థితులు మరియు ఆయనతో ఉన్న సహవాసాన్ని ఆధారం చేసుకొని విశ్వాసం ఆయనను పలువిధాలుగా వీక్షిస్తుంది. కొన్నిసార్లు ఆయన పరిశుద్ధతను, ఇంకొన్నిసార్లు ఆయన శక్తిని, మరికొన్నిసార్లు ఆయన ప్రేమను, వేరే కొన్ని పరిస్థితులలో తండ్రితో ఆయనకున్న సత్సంబంధాన్ని విశ్వాసం చూస్తుంది. అలాగే, పాపగాయాల నుండి స్వస్థత కొరకు ఆయన వద్దకు వెళ్లినపుడు అది ఆయన నిబంధన రక్తం మరియు ఆయన పొందిన శ్రమలపై దృష్టి కేంద్రీకరిస్తుంది. ఎందుకంటే, “మన అతిక్రమ క్రియలనుబట్టి అతడు గాయపరచబడెను. మన దోషములనుబట్టి నలుగగొట్టబడెను. మన సమాధానార్ధమైన శిక్ష అతని మీద పడెను. అతడు పొందిన దెబ్బలచేత మనకు స్వస్థత కలుగుచున్నది” (యెషయా 53:5).

స్వస్థత మరియు సమాధానం కొరకు ఆయన తట్టుకు తిరిగినపుడు మనం చూడాల్సింది ఆయన గాయాల వైపుకే. అంటే ఆయన పొందిన శ్రమల కన్నీటి గాథను మననం చేసుకోవటం కాదు. అలా చేయటం రోమన్ కాథలిక్కులు మరియు వారిలాంటి కొందరు ఆచరించే భక్తి విధానం. మనమైతే ఆ సిలువ ప్రేమ, కనికరం, మర్మం మరియు ఉద్దేశాన్ని గమనించాలి. సమాధానం కొరకు మనం ఆయన తట్టుకు తిరిగినపుడు, ఆయన పొందిన శిక్షపై దృష్టి కేంద్రీకరించాలి. ఇది దేవుని ఉద్దేశానుసారంగా, ఆయన విశ్వాసులపై కుమ్మరించిన ఆత్మశక్తి ద్వారా చేసినపుడు, మనం స్వస్థత మరియు సమాధానం కోరటానికి కారణమైన పాపంపట్ల అది యధార్థమైన ద్వేషాన్ని పుట్టిస్తుంది. “నీ యవ్వన దినములయందు నేను నీతో చేసిన నిబంధనను జ్ఞాపకమునకు తెచ్చుకొని యొక నిత్య నిబంధనను నీతో చేసి దాని స్థిరపరచుదును” (యెహెజ్కేలు 16:60). అప్పుడు ఏంజరుగుతుంది? “... నీ ప్రవర్తన మనస్సునకు తెచ్చుకొని సిగ్గుపడుదువు” (61వ వచనము).

 దేవుడు మనకు సమాధానాన్ని సెలవివ్వటానికి వచ్చినపుడు, మనలను ఆయన నుండి దూరం చేసినవన్నిటిని బట్టి మనం సిగ్గుపడతాము. అపోస్తలుడు చెప్పిన విధంగా, రక్షణార్థమైన మారుమనస్సుకు దారితీసే దైవచిత్తానుసారమైన దు:ఖానికి ఉన్న ఒక లక్షణం ప్రతిదండన. “మీరు దేవుని చిత్తప్రకారము పొందిన ఈ దు:ఖము ఎట్టి జాగ్రత్తను, ఎట్టి దోషనివారణకైన ప్రతివాదమును, ఎట్టి ఆగ్రహమును, ఎట్టి భయమును, ఎట్టి అభిలాషను, ఎట్టి ఆసక్తిని, ఎట్టి ప్రతిదండనను మీలో పుట్టించెనో చూడుడి” (2కొరింథి 17:11). కొరింథీయులు తమ తప్పిదాలు మరియు మూర్ఖత్వాన్ని బట్టి పశ్చాత్తాపపడినపుడు, దానికి విరోధంగా ఆగ్రహం మరియు ప్రతిదండనతో వారు ప్రతిస్పందించారు.

 యోబుకు సంపూర్ణ స్వస్ధత కలిగినపుడు, “నన్ను నేను ఆసహ్యించుకుంటున్నా'ననీ (యోబు 42:6) అన్నాడు. అలా చేసినంతవరకు ఆయనకు నిజమైన సమాధానం కలుగలేదు. యోబు 33:14-30లో దేవుని ఉచితమైన కృప అనే సిద్ధాంతం మీద ఎలీహు చేసిన గొప్ప ప్రసంగంలో ఉన్న అలాంటి తలంపులతో యోబు అప్పటి వరకు ఊరట పొందే ప్రయత్నం చేస్తుండొచ్చు. అయితే అది తన గాయాలపై కప్పిన బ్యాండేజ్ వంటిది మాత్రమే. కాని స్వస్థత కావాలంటే ముందు తనను తాను ద్వేషించుకోవటం తప్పనిసరి. కీర్తన78:33-35లో, పాపం వలన గందరగోళాన్ని, కలవరాన్ని తమ పైకి తెచ్చుకున్న కొందరిని చూస్తాము. వారు క్రీస్తు ద్వారా దేవునికి మొర్రపెట్టారని ఆయనను వారు సంబోధించిన పేర్లను బట్టి తెలుస్తుంది. “ఆశ్రయదుర్గం” అని, “ఉన్నతమైన విమోచకుడు' అని వారు ఆయనను సంబోధించారు. ఈ రెండు పేర్లు ప్రతి చోట క్రీస్తును ఉద్దేశించే వాడబడ్డాయి. ఇలా చేసి వారు తమకు తాము సమాధానమని చెప్పుకొనుండవచ్చు. అంతమాత్రాన అది నిజమైన సమాధానమా? అది నిలకడగా ఉండిందా? లేదు; అది పెందలకడ గతించు ప్రాత:కాలపు మంచువలె అంతరించిపోయింది. ఒక్క సమాధానపు మాటైనా దేవుడు వారితో పలకలేదు. అయితే, అసలు వారికి సమాధానం ఎందుకు లేకపోయింది? ఎందుకంటే దేవునితో మాట్లాడినప్పుడు “నోటిమాటతో వారు ఆయనను ముఖస్తుతి చేసిరి; తమ నాలుకలతో ఆయనయొద్ద బొంకిరి” అని 37వ వచనంలో స్పష్టమౌతుంది. వారు తమకు తాము సమాధానమని ఏ పాపాన్ని ఒప్పుకోవటం వల్ల చెప్పుకున్నారో, దానిపట్ల వారికి ఏహ్యభావం కాని, దానిని విడిచిపెట్టాలనే ఆలోచన కానీ లేదు. ఒక వ్యక్తి, సమాధానం మరియు స్వస్థత కొరకు ఎంత ప్రార్థించినా, నిజమైన పరమవైద్యుని వద్దకే వెళ్లినా, సరైన పద్దతిలోనే అది చేసినా, నిబంధన వాగ్దానాలను అన్వయించుకొని తన హృదయాన్ని నెమ్మదిపరచుకున్నా, సమాధానం వచ్చినపుడు, గాయపరచి కృంగదీసిన ఆ పాపంపట్ల నిజమైన ద్వేషం మరియు వైరం కలగకపోతే, ఆ సమాధానమంతా స్వీయసంపాద్యమే తప్ప దేవుడు సెలవిచ్చినది కానే కాదు. సమస్య ఎక్కడో లోపలుంటే, పైపైన గాయానికి కట్టుకట్టడం లాంటిదే ఈ వ్యవహారం. అది లోలోపలే కుళ్లి, కృశించి, క్షయిస్తుంది. మరల విరుచుకొచ్చి, విసుకు, వేదన మరియు ప్రమాదానికి గురిచేస్తుంది. ఇలాంటి పద్ధతిని ఎన్నుకొని, పాపపు మాలిన్యంపై కాకుండా పాపం వల్ల కలిగే అసౌకర్యంపైన మాత్రమే దృష్టి కేంద్రీకరించేవారు, నిజమైన సమాధానాన్ని పొందగలరని ఎప్పుడూ తలంచవద్దు. వారు సమాధానం కొరకు ప్రార్థిస్తారు. యేసుక్రీస్తు ద్వారా దేవునినే వేడుకుంటారు. అయినా అలా ప్రార్థించే నాలుక క్రిందనే తమ పాపపు తీపి ముద్దను దాచుకున్నారు.

ఉదాహరణకు, నీ హృదయం లోకం చేత ఆకర్షించబడి, దేవునితో నీ సహవాసానికి అంతరాయం కలిగేలా దాని వెంట పరిగెడుతుందనుకుందాం. పరిశుద్ధాత్మ నీతో సూటిగా మాట్లాడి, “ఎవడైనను లోకమును ప్రేమించిన యెడల తండ్రి ప్రేమ వానిలో ఉండదు” (1యోహాను 2:15) అని హెచ్చరిస్తాడు. నీ మనస్సును నెమ్మదిపరచుకోటానికి ఇది క్రీస్తుద్వారా దేవునిని సమీపించేలా నిన్ను పురికొల్పుతుంది. అయినంత మాత్రాన నువ్వు ఆ దుష్టత్వాన్ని నిజంగా ద్వేషించకపోవచ్చు. లేదా అది దారితీసే పర్యవసానాలను బట్టి మాత్రమే దానిని ద్వేషిస్తుండవచ్చు. అందుకే, ఒకవేళ నువ్వు రక్షింపబడినా, "అగ్నిలోనుండి తప్పించుకున్నట్లు రక్షింపబడతావేమోకాని అది జరిగే ముందు దేవుడు నీతో కఠినంగా వ్యవహరిస్తాడు. నీ జీవితంలో నీకు సమాధానం ఉండదు. నీ స్థితి అనారోగ్యంగా మరియు బలహీనంగానే మిగిలిపోతుంది (యెషయా 57:17).

అనేక విశ్వాసుల సమాధానానికి మూలం ఇలాంటి మోసమే. అది క్రమేపీ వారి సమాధానాన్ని క్షీణింపజేస్తుంది. తమ పూర్ణబలంతో కనికరం కొరకు క్షమాపణ కొరకు దేవునితో వారు బేరమాడతారు. అలా చేసి దేవునితో గొప్ప సహవాసంలో నడుస్తున్నారని భ్రమపడతారు. వారు ఆయన ఎదుట తగ్గించుకొని, తమ పాపాన్ని మూర్ఖత్వాన్ని ఆయన ముందు ఏడుస్తూ ఒప్పుకుంటారు. అప్పుడు తమ పాపాలు క్షమించబడ్డాయని వారికి, చూసేవారికి కూడా అనిపిస్తుంది. కనికరం పొందేసామనీ వారి హృదయం కొంతకాలం నెమ్మదిపడుతుంది. అయితే, దగ్గరగా పరిశీలించి చూసినపుడు, ఆ ఒప్పుకున్న పాపం కొరకు వారి హృదయాలలో ఎక్కడో కొంత మక్కువ దాగున్నట్లు, లేదా దానిపై ఉండాల్సినంత ద్వేషం లేనట్లు బయటపడుతుంది. ఇకవారి సమాధానం కూడా, దానిని వేడుకున్న మాటలతోపాటే అంతరించిపోతుంది.

2. నమ్మకాలు మరియు తర్కాల ఆధారంగా వచ్చే సమాధానం స్వీయకల్పితమే కానీ దేవుడు సెలవిచ్చేది కాదు :

నమ్మకాలను లేదా తర్కబద్ధమైన ఆలోచనలను ఆధారం చేసుకొని సృష్టించుకునే సమాధానం నిజమైన సమాధానం కాదు. అది ఎంతో కాలం నిలవదు. ఇలా అనటంలో నా భావమేమిటో కొంత వివరణ ఇస్తాను. ఒక వ్యక్తిని పాపం గాయపరచింది. అతడి మనస్సాక్షిలో దాని విషయమై ఒప్పింపబడ్డాడు. సువార్తకు తగిన విధంగా అతడు నడుచుకోలేదు. ఈ కారణంగానే తనకు, దేవునికి మధ్య సహవాసం సరిగ్గా లేదు. ఇప్పుడు ఏమిచేయాలో ఆలోచిస్తాడు. లేఖనాల వెలుగు అతనికుంది కాబట్టి చేయాల్సినదేమిటో అతనికి బాగా తెలుసు. గతంలో ఎలా స్వస్థత పొందాడో అతనికి జ్ఞాపకముంది. తన గాయాలు మాన్పటానికి, హృదయంలో నెమ్మది పొందటానికి, దేవుని వాగ్దానాలే సరైన ఔషధాలని అతనికి తెలుసు. ఆ వాగ్దానాల కొరకు లేఖనాలలో వెదకి, తన పరిస్థితికి తగిన కొన్నిటిని పోగు చేసుకుంటాడు. 'ఇదిగో నా పాపాన్ని గురించి ఇక్కడ దేవుడు మాట్లాడుతున్నాడు; నా గాయానికి తగిన పొడవు, వెడల్పు ఉన్న బ్యాండేజ్ ఇక్కడ నాకు దొరికింది' అని తనకు తాను చెప్పుకుంటూ, ఆ వాగ్దానపు మాటలతో తనను తాను ఓదార్చుకుంటాడు.

 ఇదీ కూడా ఆ పర్వతం మీద కనిపించిన విధంగా దేవుడు సమీపంగా ఉన్నప్పటికీ అందులో ఆయన ప్రత్యక్షం కాని ఏలియా అనుభవం వంటిదే. ఇది పరిశుద్దాత్మ కార్యం కాదు. పాపాన్ని గురించి, నీతిని గురించి, తీర్పును గురించి ఒప్పింపు కలుగజేసే పని ఆయన మాత్రమే చేయగలడు (యోహాను 16:8). అయితే పైన మనం చూసిన చికిత్సా విధానం, ఒక వ్యక్తి తన బుద్దికుశలతను వినియోగించి అన్వయించుకునే చికిత్సా పద్దతి మాత్రమే. మూడు రకాల జీవులున్నట్లు మనకు తెలుసు. మొదటి రకానికి ప్రాణం, ఎదుగుదల మాత్రమే ఉంటాయి. రెండవ రకానికి ప్రాణం మరియు ఎదుగుదలతోపాటు స్పందించగలిగే శక్తి కూడా ఉంటుంది. మూడవ రకానికి, ఇవ్వన్నిటితో పాటు విశ్లేషించి వివేచించే బుద్ధి కుశలత కూడా ఉంటుంది. బుద్ధి కుశలత ఉన్నవాడు బుద్ధిని మాత్రమే కాదు, ఎదుగుదలను, సరైన స్పందనను కూడా కనబరచే సామర్థ్యాన్ని కలిగియుంటాడు. దేవుని సంగతుల విషయంలో కూడా మనుష్యుల పరిస్థితి ఇలాగే ఉంటుంది. కొందరు బుద్ధికుశలత ఉన్న ప్రకృతి సంబంధులు, ఇంకొందరికి కొంత అదనపు వెలుగు మరియు ఒప్పింపు ఉంటాయి, మరికొందరు తిరిగి జన్మించినవారు. అయితే, తిరిగి జన్మించిన వ్యక్తిలో కూడా ఆ మిగతా రెండు లక్షణాలు, అంటే వివేకము మరియు వెలుగు ఉంటాయి. కొన్నిసార్లు అతడు కేవలం బుద్ధిపై ఆధారపడి స్పందిస్తాడు. కొన్నిసార్లు తనకున్న వెలుగును, ఒప్పింపును ఆధారం చేసుకొని నడుచుకుంటాడు, కొన్ని సార్లు తిరిగి జన్మించిన తన ఆత్మీయ నియమాలను బట్టి నడుచుకుంటాడు. అందుకే తన ప్రవర్తననంతటిని ప్రతిసారి ఆత్మసంబంధమైన నియమాలే నియంత్రిస్తున్నాయని చెప్పటం సాధ్యంకాదు. ఎప్పుడు దాని శక్తిలోనే నడుస్తున్నాడని, అతని ప్రవర్తనంతా దాని ఫలమేయని చెప్పలేము. మనం ప్రస్తుతం పరిగణిస్తున్న పరిస్థితిలో అతని ప్రవర్తన కేవలం తనకున్న వెలుగుకు సంబంధించినది మాత్రమే. ఇందులో పని చేసేది అతని స్వబుద్దే తప్ప అది అతనిలో పరిశుద్ధాత్మ చేసే కార్యం కాదు.

 ఈ ఉదాహరణ గమనించండి. ఒక వ్యక్తి తాను విడిచిపెట్టిన ఏదో పాపాన్ని మళ్ళీ చేయటం వల్ల గాయపడి కృంగిపోతున్నాడనుకుందాం. ఆ పాపమేదైనా సరే, అది చిన్నదైనా పెద్దదైనా, విడిచిపెట్టేసిన పాపాన్ని మళ్ళీ మళ్ళీ చేయటం కంటే ఎక్కువగా మనస్సును గాయపరచి మనస్సాక్షిని వేధించేది మరొకటుండదు. ఇలా సతమతమౌతున్న గడియలో అతనికి “యెహెూవా జాలిపడును, ఆయన బహుగా క్షమించును” (యెషయా 55:7) అనే వాగ్దానం కంటపడిందనుకుందాం. దేవుడు ఎన్నో రెట్లు కనికరాన్ని చూపిస్తాడని, మళ్ళీ మళ్ళీ క్షమిస్తాడని ఈ మాటల భావం. లేదా “వారు విశ్వాసఘాతకులు కాకుండా నేను వారిని గుణపరచుదును. వారి మీదనున్న నా కోపము చల్లారెను, మనస్ఫూర్తిగా వారిని స్నేహింతును” (హెూషయా 14:4) అనే వాగ్దానాన్ని చూసాడనుకుందాం. ఈ రెండు వాగ్దానాలను ఆధారం చేసుకొని తనకు తాను సమాధానమని చెప్పుకుంటాడు. ఆ అన్వయింపు పరిశుద్ధాత్మ అనుగ్రహిస్తున్నాడా, అది వాక్య ఉద్దేశాలకు నీయమాలకు సరిపోతుందా అన్నది ఏ మాత్రం లెక్కచేయడు. తనకు సమాధానమని చెప్పేది దేవుడా కాదా అని కనీసం నిలిచి ఆలోచించడు. దేవుని కొరకు కనిపెట్టడు. దేవుడు బహుశా ఇంకా తన ముఖమును కప్పుకొని, సమాధానాన్ని ఇలా దొంగిలించి పారిపోతున్న ఆ పేదవాడిని మౌనంగా గమనిస్తుండవచ్చు. అయితే దేవుడు మరలా అతడితో వ్యవహరించి స్వపరిశీలనకు పిలువబోతున్నాడని ఆయనకు తెలుసు (హెూషయా 9:9). దేవుడే చేయిపట్టి నడిపించని ఏ స్థలమైనా, ఏ సమాధానమైనా వ్యర్థమైనదే అని అప్పుడతడు గుర్తెరుగుతాడు.

ఇక్కడ ఎన్నో ప్రశ్నలు తలెత్తే అవకాశాన్ని గమనిస్తున్నాను. వాటన్నిటికి జవాబు చెప్పటం వీలుపడక పోవచ్చుకానీ ఒక్క ప్రశ్నకు మాత్రం కొంత వివరణ ఇచ్చే ప్రయత్నం చేస్తాను. 

పరిశుద్ధాత్మ కూడా వాక్యంలో ఉన్న వాగ్దానాల ఆధారంగానే కదా మన గాయాలు మాన్పి, మనకు సమాధానాన్ని ప్రసాదించేది! మరి ఇది మనకు మనమే చేస్తున్నామా, లేదా పరిశుద్ధాత్మ మనలో చేస్తున్నాడా అన్నది ఎలా గుర్తించాలి? దీనికి జవాబేమిటంటే:

 (i) అలా మనకు మనమే మార్గము తప్పి సమాధానాన్ని అన్వయించుకుంటున్నప్పుడు దేవుడు తప్పక తన నడిపింపును మనకు అందిస్తాడు. ఎందుకంటే, “న్యాయవిధులను బట్టి ఆయన దీనులను నడిపించును; తన మార్గమును దీనులకు నేర్పును” (కీర్తనలు 25:9) అనే వాగ్దానం మాత్రమే కాదు, అలా ఎక్కువకాలం మోసంలో కొనసాగటానికి దేవుడు తన బిడ్డలను అనుమతించడని కూడా మనకు తెలుసు. నీకు నువ్వే అల్లుకున్న అంజూరపు ఆకుల వస్త్రాన్నే ఎల్లకాలం తొడుగుకోటానికి ఆయన అనుమతించడు. వాటిలో నువ్వు పొందే సమాధానాన్ని త్వరలోనే లేకుండా చేస్తాడు. అప్పుడు నీ గాయాలు మాన్పబడలేదని నువ్వు గుర్తెరుగుతావు. అంటే ఆ సమాధానం దేవుడివ్వకుండా నీకు నువ్వుగానే దొంగలించుకున్నావని గుర్తెరుగుతావు. ఇలా నువ్వే సంపాదించుకున్న సమాధానం నిలువదు. తన స్వీయ ఒప్పింపులు మనస్సును లొంగదీసినప్పుడు దాని చింతలకు ఏ ఓదార్పు సరిపడదు. కాస్త ఆగు; నీ తర్కాలు మరియు సముదాయింపు మాటలు శోధనల ధాటికి తట్టుకోలేక చల్లారి, కనుమరుగైపోతాయి.

(ii) ఇలా మనకు మనమే సమాధానాన్ని అన్వయించుకోవటం ఆయన కొరకు కనిపెట్టే సుగుణం ఏ మాత్రం కాదు. ఆయన కొరకు కనిపెట్టటం, ఇలాంటి పరిస్థితులలో ఆయన మన నుండి కోరే విశ్వాసపు క్రియ. కొన్నిసార్లు గాయపరచటం మరియు దానిని మాన్పటం ఒకే గడియలో దేవుడు చేస్తాడని నాకు తెలుసు. సౌలు పైవస్త్రం కోసినందుకు దావీదు నొచ్చుకున్న సందర్భంలో జరిగింది ఇదే. అయినా, సాధారణంగా మాత్రం దాసుల కన్నులు తమ యజమానుని చేతి తట్టును, దాసి కన్నులు తన యజమానురాలి చేతితట్టును చూచునట్లు దేవుని కొరకు కష్టంతో కనిపెట్టాలన్నదే మనపట్ల దేవుని ఉద్దేశం (కీర్తనలు 130:6, 123:2), “యాకోబు వంశమునకు తన ముఖమును మరుగుచేసికొను యెహెూవాను నమ్ముకొని నేను ఎదురుచూచుచున్నాను; ఆయన కొరకు నేను కనిపెట్టుచున్నాను” (యెషయా 8:17).

దేవుని ఇంటి నుండి పారిపోయినవారు నేరుగా ఇంటిలోనికి దూసుకొని రాకూడదు. కాసేపు గుమ్మంవద్ద కనిపెట్టాలి. లోపలికి రావటానికి ధైర్యం చాలక సిగ్గుతో అక్కడే నిలుచుండిపోయినప్పుడు ఆయనే చేయిపట్టి లోపలికి నడిపించాలి. అయితే, తమను తాము స్వస్థపరచుకొని సమాధానమని చెప్పుకునేవారు అలా వేచియుండరు. వారు నిర్మొహమాటంగా ఇంట్లోకి దూసుకెళ్తారు. దేవుడు చెప్పింది వినకుండానే తమకు తాము స్వస్థత ప్రకటించుకుంటారు (యెషయా 28:23, 26).

 (iii) ఈ స్వప్రయత్నమంతా మనస్సాక్షిని మరియు మనస్సును నెమ్మదిపరుస్తుందేమో కాని హృదయానికి అవసరమైన ఓదార్పును మరియు తృప్తిని అది ఎన్నడు ఇవ్వలేదు. అది “నెమ్మది గలిగిపొమ్మని” (2రాజులు 5:19) నయమానుకు ఎలిషా ఇచ్చిన సమాధానం వంటిదే. అది అతని మనస్సును తృప్తిపరచిందేమో కానీ విశ్వాసం వలన కలిగే సంతోషం కానీ సమాధానం కానీ అది అతనికి ఇవ్వగలిగిందా అనేది ప్రశ్నార్థకమే. స్వస్థపరచబడినందుకు కలిగిన సహజ సంతోషానికి మించి అతని హృదయంలో ఆ మాటలు ఎలాంటి మధురానుభూతినైనా పుట్టించిందా అన్నది అనుమానాస్పదమే. “నా మాటలు క్షేమసాధనములు కావా” అని దేవుడు ప్రశ్నిస్తున్నాడు (మీకా 2:7). దేవుడు మాట్లాడినప్పుడు, అది మన ఒప్పింపులతో సమ్మతించే సత్యం మాత్రమే కాదు, అది మనకు క్షేమము కూడా సిద్దింపజేస్తుంది. అది మన అంతరంగంలో మాధుర్యాన్నీ, క్షేమాన్ని కలిగించి, కోరదగినవన్నిటిని మన హృదయంలోనికి తీసుకొస్తుంది. వాటివల్ల ప్రాణం తిరిగి విశ్రాంతిలో ప్రవేశిస్తుంది' (కీర్తనలు 116:7).

(iv) ఈ స్వీయకల్పిత తర్కాలలో ఉన్న అత్యంత దయనీయమైన సంగతేమిటంటే, అవి జీవితాన్ని మార్చవు, కీడును అరికట్టవు, పాపరోగాన్ని స్వస్థపరచవు. అయితే, దేవుడు సమాధానాన్ని సెలవిచ్చినపుడు, అది మరల ఆ మూర్ఖత్వం వైపుకు మొగ్గకుండా మన హృదయాలను భద్రపరచి నడిపిస్తుంది (కీర్తనలు 85:8). మనకు మనమే సమాధానమని చెప్పుకున్నప్పుడు అది హృదయాన్ని పాపం నుండి త్రిప్పదు. అది పడిపోయిన స్థితిలోనే కొనసాగటానికి సులువైన మార్గం. నువ్వు పాపం నుండి విడిపించబడకుండానే కట్లు కట్టుకొని మరలా యుద్ధానికి సిద్ధపడుతున్నావంటే, బహుశా నీ ఆత్మీయ వ్యవహారాలను నువ్వే చూసుకుంటున్నావని, అందులో యేసుక్రీస్తు మరియు ఆయన ఆత్మకు చోటు లేదని అనుమానించక తప్పదు. అతిత్వరలో మళ్ళీ పాపం తట్టుకు మరలటం, కొత్త గాయాలు చేసుకోవటం, దానిని మాన్పుకునే తర్కాలను మళ్ళీ పనిలో పెట్టటం సహజంగానే జరుగుతాయి. అయితే, దేవుడు సమాధానమని చెప్పినప్పుడు ఎంత మధురంగా ఉంటుందంటే, ఎంతగా ఆయన ప్రేమను కనపరుస్తుందంటే, ఇంకెప్పుడు పాపం జోలికి పోవద్దన్నంతగా అదీ మనలను బలవంతపెడుతుంది (లూకా 22:32).

3. అజాగ్రత్తగా అన్వయించుకున్నపుడు అది మనకు మనమే సెలవిచ్చుకున్నదే తప్ప దేవుడనుగ్రహించే సమాధానం కాదు

కొందరు బోధకులు ఇలా చేస్తున్నట్లు ప్రవక్త ఫిర్యాదు చేస్తున్నాడు: “సమాధానం లేని సమయమున సమాధానం సమాధానమని చెప్పుచు నా ప్రజలకున్న గాయమును పైపైన మాత్రమే బాగుచేయుదురు” (యిర్మియా 6:14). తమ స్వంత గాయాలను మాన్పుకునే అనేకులు కూడా ఇలాగే తేలికపాటితనంతో అది చేస్తున్నారు. విశ్వాసంతో వాగ్దానాల వైపుకు చూస్తే చాలు, పని జరిగిపోయిందని తలుస్తారు. “వారు వినిన వారితో విశ్వాసం గల వారై కలిసియుండలేదు గనుక విన్న వాక్యము వారికి నీప్రయోజనమైనదాయెను” అని అపోస్తలుడు అంటున్నాడు (హెబ్రీ 42). వారు విశ్వాసంతో వాక్యాన్ని గైకొనలేదు. ఊరికే వాగ్దానాలలో ఉన్న కనికరపు మాటలను నమ్మటం కాదు, దాని ఉద్దేశాన్ని నెరవేర్చేలా విశ్వాసంతో ఆ వాక్యాన్ని హృదయంలోనికి చేర్చుకోవాలి. అప్పుడు వాక్యం మనకు ఆత్మీయ క్షేమాన్ని చేకూరుస్తుంది. నిన్ను ఎంతో బలహీనపరచి కలవరపెట్టిన నీ మనస్సాక్షిపై ఓ గాయమేదైనా ఉండి, ఇప్పుడది స్వస్థపరచబడిందా? అయితే అది ఎలా సాధ్యపడింది? క్షమాపణ మరియు స్వస్థతకు సంబంధించిన వాగ్దానాలను చూసినపుడు నాకు సమాధానం కలిగిందని' అంటావా? అయ్యుండొచ్చు; కానీ బహుశా నువ్వు కాస్త తొందరపడ్డావేమో. పై పైకి మాత్రమే దానిని అన్వయించుకున్నావేమో. అందులో ఉన్న సుగుణాలన్ని అది నీ అంతరంగంలో వెదజల్లే విధంగా దానిని విశ్వాసంతో ఆకళింపు చేసుకోలేదేమో. అలాగైతే ఎంతో అజాగ్రత్తగా ఆ పని చేసావన్నమాట. ఎక్కువ ఆలస్యం కాకుండగానే నీ గాయం మళ్లీ వీరుచుకొస్తుంది. అప్పుడు నువ్వింకా స్వస్థత పొందలేదని నీకు తెలుస్తుంది.

4. ఒక పాపాన్ని విడిచిపెట్టి తనకు తాను సమాధానమని అంటూ, వేరొక పాపంలో కొనసాగేవాడికి ఆ సమాధానాన్ని సెలవిచ్చింది దేవుడు కాదు

ఒకడు ఒక పాపాన్ని విడిచిపెట్టినా, అంతే హేయమైన వేరొక పాపంలో కొనసాగుతున్నాడంటే, అతడు దానితో దేవుని సన్నిధిలో ఇంకా వ్యవహరించలేదని అర్థం. అలాంటప్పుడు, ఆ విడిచిపెట్టిన పాపం విషయమై సంబరపడిపోవటం, సమాధానం లేకున్నా 'సమాధానమని' సముదాయించుకోవటమే అవుతుంది.అలా అనటంలో నా ఉద్దేశాన్ని కొంత వివరిస్తాను. ఒక వ్యక్తి తాను చేయాల్సిన ఒక ఆత్మీయ విధిలో విఫలమయ్యాడనుకుందాం. దాని వల్ల అతడి మనస్సాక్షి కలవరపడి, తన అంతరంగం గాయపడి, తన పాపం కారణంగా తన ఎముకలలో స్వస్థతలేనివాడిగా అయిపోయాడు. స్వస్థత కొరకు ప్రార్థించి అతడు సమాధానాన్ని పొందుతాడు. అయితే అదే సమయంలో, ఏదైనా లోకాశ, లేదా గర్వం లేదా, వాటిలాగే పరిశుద్దాత్మను తీవ్రంగా దు:ఖపరిచే ఇంకేదైనా పాపం అతడి అంతరంగంలో నిలిచియుందనుకుందాం. అయినా అది అతనిని కానీ అతడు దానిని కానీ పరస్పరం ఏ మాత్రం బాధించరు. అలాంటివాడు, తాను అనుభవించే ఏ సమాధానమైనా దేవుని వద్దనుండి వచ్చిందని అనుకోవద్దు. దేవుని ఆజ్ఞలన్నిటిని ఒకే విధంగా గౌరవించి లక్ష్యపెట్టినప్పుడు మాత్రమే ఎవరికైనా మేలు కలుగుతుంది. దేవుడు మన పాపములలో నుండి మనలను నీతిమంతులుగా చేస్తాడు కానీ మనలో ఉన్న ఏ స్వల్ప పాపాన్నయినా నీతిగా ఎంచడు. ఆయన 'కనుదృష్టి దుష్టత్వము చూడలేనంత నిష్కళంకమైనది'.

5. మన హృదయాలలో తగ్గింపును పట్టించని సమాధానం దేవుడు సెలవిచ్చినది

కాదు

ఎవరైనా తనకు తానుగా సమాధానమని చెప్పుకుంటే సాధారణంగా దేవుడు వారిలో ఎలాంటి తగ్గింపును పట్టించడు. దేవుడిచ్చే సమాధానం తగ్గింపును కలగజేసి, కరగజేసే సమాధానం. ఇది దావీదు విషయంలో స్పష్టంగా చూడగలం (కీర్తనలు 51:1). తాను క్షమించబడ్డాడని నాతాను ద్వారా తెలుసుకున్నపుడే దావీదు తనను తాను అత్యధికంగా తగ్గించుకున్నట్లు గమనిస్తాము.

అయితే, ఒక గాయాన్ని మానీ, సమాధానం పొందడానికి ఏదైనా వాగ్దానాన్ని ఏ ఏ సమయాల్లో అన్వయించుకోవచ్చని బహుశా మీకు సందేహం కలగవచ్చు.

మొదటిగా, దేవుడు సెలవిచ్చినప్పుడు ఎదిరించలేనంత శక్తివంతంగా ఆ సమాధానం మన మనస్సులను నింపుతుంది. కొన్నిసార్లు త్వరగా, మరికొన్నిసార్లు కొంత కనిపెట్టాక ఇది జరగవచ్చు. కొన్నిసార్లు ఆ పాపంలో మనమున్నప్పుడు, మరికొన్నిసార్లు మారుమనస్సుతో ఆయన తట్టుకు తిరిగే ఘడియలో ఇది జరగవచ్చు. అయితే దేవుడు ఎప్పుడు మాట్లాడినా సరే, మనం ఉన్న పరిస్థితి ఎలాంటిదైనా సరే ఆ సమాధానాన్ని మనం అందుకొని దానిని విశ్వసించాలి. దేవుడు పలికినప్పుడు ఆయన వాగ్దానాలను లక్ష్యపెట్టి, ఆయన అనుగ్రహించే ఆదరణను పొందకపోవటం కంటే ఎక్కువగా ఆయనను దు:ఖపరిచేది బహుశా ఇంకేది ఉండకపోవచ్చు.

'మళ్లీ మొదటికొచ్చామేమిటి? దేవుడు మాట్లాడుతున్నాడని ఎలా తెలుస్తుందన్నదే కదా అసలు సమస్య' అని బహుశా మీరు అడగవచ్చు.

a. మాట్లాడేది దేవుడే అని గుర్తించి సమాధానాన్ని అన్వయించుకోగలిగే స్థాయికి మనమందరం ఎదగాలని నేను ఆశిస్తున్నాను.

b. మాట్లాడేది క్రీస్తే అని వివేచించే స్వభావం విశ్వాసంలో దాగియుంది. మరియ స్వరం విని ఎలిజబెత్ గర్భంలో గంతులేసిన ఆ శిశువులా క్రీస్తు స్వరం విన్నప్పుడు విశ్వాసం కూడా హృదయంలో పులకరిస్తుంది. 'నా గొఱ్ఱెలు నా స్వరాన్ని గుర్తిస్తాయని ప్రభువు సెలవిచ్చాడు (యోహాను 10:4). ఆయన స్వరంతో వారికి మంచి పరిచయముంది కాబట్టి, ఆ పెదవులలో నుండి జాలువారే జాలి పలుకులను వారు గుర్తెరుగుతారు. ఆ ప్రియురాలు బహుదు:ఖములో ఉంది (పరమగీతం 5:2). ఆమె నిద్రించిన స్థితిలో ఉంది. అయినా ఆమె క్రీస్తు స్వరం విన్న వెంటనే అదీ తన ప్రియుని స్వరమని గుర్తుపట్టింది. ఆయన స్వరాన్ని గుర్తుపట్టేంత సహవాసం ఆమెకు ఆయనతో ఉంది. నీకు కూడా ఆయనతో అంతే పరిచయం మరియు సహవాసం ఉంటే, ఆయన స్వరాన్ని, ఒక అన్యుని స్వరాన్ని నువ్వు కూడా సరిగ్గా వివేచించగలవు. ఈ నియమాన్ని మనస్సులో ఉంచుకో. ఆయన మాట్లాడితే, ఎవడును ఎన్నడును మాట్లాడలేని విధంగా మాట్లాడతాడు. శక్తివంతంగా మాట్లాడి, తన శిష్యుల హృదయాలను మండుచుండేలా చేసిన విధంగానే నీలో కూడా చేస్తాడు (లూకా 24:32). తలుపు సందులో చేయియుంచి (పరమగీతం 5:2), నిన్ను వశపరచుకునేలా నీ హృదయాన్ని పరిశుద్దాత్మ ద్వారా సంధించి, నీ అంతరంగంలో ఈ కార్యాన్ని చేస్తాడు. మంచి చెడులను గుర్తెరిగేలా తన విచక్షణను అభ్యసింపజేసి, క్రీస్తు మార్గాన్ని, పరిశుద్దాత్మ పనితీరును, ఆయన సమాధానం పుట్టించే ఫలితాలను గమనించటం ద్వారా తన వివేచనకు పదును పెట్టి తన అనుభవాన్ని పెంచుకున్నవాడు, మాట్లాడేది క్రీస్తు స్వరమో కాదో తనకు తానే గుర్తెరుగగలడు.

రెండవదిగా, దేవుని వాక్యం నీ ఆత్మకు మేలు చేసినపుడు మాట్లాడేది దేవుడే అని తెలుస్తుంది. అది నీలో తగ్గింపును కలగజేసి, నిన్ను పవిత్రపరచి, ఆ వాగ్దానాలు అనుగ్రహించబడిన ఉద్దేశాలను నీలో నెరవేరుస్తుందంటే, నిన్ను దేవునికి మరింత సన్నిహితంగా చేసి, పరిశుద్దపరచి, నీ హృదయాన్ని కరిగించి, విధేయతకు మరింత కట్టుబడేలా చేసి, నిన్ను నువ్వే రిక్తునిగా చేసుకోటానికి అది నిన్ను నడిపిస్తుందంటే, నీతో మాట్లాడిన స్వరం దేవునిదే. నువ్వు పొందే సమాధానంలో ఇవి నీకు కనిపించకపోతే అది దేవుడు సెలవిచ్చిన సమాధానం కాదు, కేవలం నిన్ను మరింత కఠినపరచటంలో పాపానికి సహాయపడే సమాధానం మాత్రమే

 

 

అధ్యాయము-14

క్రీస్తుపై విశ్వాసం

ఇప్పటి వరకు నేను పంచుకున్న సాధారణ నిర్దేశాలన్నీ పాపాన్ని చంపే పనికి మనలను సిద్దపరిచే సూత్రాలు మాత్రమే తప్ప అవే పాపాన్ని చంపవు. అయినా,హృదయంలో ఈ నియమాలు వల్ల కలిగే సిద్దపాటు లేకుండా పాపాన్ని చంపటం సాధ్యం కాదు. అయితే నేరుగా పాపాన్ని చంపటానికి సహయపడే ప్రత్యేక నిర్దేశాలు కొన్ని మాత్రమే ఉన్నాయి. వాటిని ఇప్పుడు చర్చించుకుందాం:

1. నీ పాపం చంపబడాలంటే క్రీస్తుపై విశ్వాసముంచు:

పాపంతో వ్యాధిగ్రస్తమైన నీ హృదయానికి క్రీస్తు రక్తమే సార్వభౌమ్య పరిష్కారం. ఈ విశ్వాసంతో బ్రతికితే జయశాలిగా మరణిస్తావు. దేవుని మంచి ఏర్పాటును బట్టి, నీ దురాశ నీ కాళ్ల వద్ద చచ్చిపడుండటం చూసేలా జీవిస్తావు.

 'అయితే ఇదంతా జరగడానికి మన విశ్వాసం క్రీస్తుపై ఎలా ఆధారపడాలని బహుశా నువ్వు అడగొచ్చు. ఈ క్రింది విధాలుగా అది సాధ్యపడుతుంది:

(a) పాపాన్ని చంపటానికి క్రీస్తేసులో చేయబడిన ఏర్పాట్లన్నిటిని విశ్వాసంతో పరిగణనలోకి తీసుకో:

ఈ విశ్వాసం మూలంగా నిన్ను ప్రస్తుతం పీడిస్తున్న దురాశతో సహా అన్నీ దురాశలు చంపబడతాయి. నీ వ్యాధిని అధిగమించే సామర్థ్యం నీకు లేకపోయినా, పోరాడలేక ఒకవేళ విసికి వేసారియున్నా, అలసిసొలసి నిసృహకు లోనయ్యున్నా, నీకు విడుదల ఇవ్వడానికి చాలిన శక్తి క్రీస్తుకుందని విశ్వాసంతో గ్రహించు. “నన్ను బలపరచు వానియందే నేను సమస్తమును చేయగలను” (ఫిలిప్పి 4:13). నిరాశలో మునిగిపోకుండా తప్పిపోయిన కుమారున్ని ఎత్తిపట్టుకున్నది తన తండ్రి ఇంట ఆహారం సమృద్ధిగా ఉందన్న విశ్వాసమే (లూకా 15:17). అతడు ఆ సమృద్ధికి దూరంగా ఉన్నా, అది ఉందన్న ఆలోచనే అతనికి ధైర్యాన్ని ఊరటను ఇచ్చింది. నువ్వు ఎంతో బాధతో కృంగిపోతున్నా ఆ గడియలోనే ఆయన కృపలో ఉన్న సంపూర్ణతను ధ్యానించు (యోహాను 1:16). నిన్ను ఆదరించేలా క్రీస్తేసులో దాచబడిన ఐశ్వర్యాన్ని, శక్తిసంపన్నతను, బలాన్ని, సహాయాన్ని మనస్కరించు (కొలొసి 1:19). "యెహెూవా కొరకు ఎదురుచూచువారు నూతన బలము పొందుదురు; వారు పక్షిరాజుల వలె రెక్కలు చాపి పైకి ఎగురుదురు” (యెషయ 40:31). ఈ వాగ్దానాలను నీ మనస్సులో నిలుపుకో.

“ఇశ్రాయేలునకు  మారుమనస్సును పాపక్షమాపణను దయచేయుటకై దేవుడు ఆయనను (క్రీస్తును) అధిపతినిగాను రక్షకునిగాను తన దక్షిణహస్త బలముచేత హెచ్చించియున్నాడు” (అపో.కా. 5:31). ఆయన మారుమనస్సు దయచేసే రక్షకుడైతే, పాపసంహారాన్ని కూడా అనుగ్రహించే రక్షకుడయ్యుండాలి. ఎందుకంటే, పాపాన్ని చంపని మారుమనస్సు అంటూ ఏదీ లేదు. ఆయనయందు నిలిచియుండటం ద్వారా పవిత్రపరచబడే కృపను మనం పొందుకుంటామని ప్రభువు అంటున్నాడు (యోహాను 15:3). క్రీస్తులో ఉన్న సంపూర్ణతపై ఆధారపడే విశ్వాసం, మనం ఆయనలో నిలిచియుండటానికి ఉత్తమమైన మార్గం. ఎందుకంటే, ఆయనతో అంటగట్టబడటం మరియు ఆయనలో ఎదగటం, ఈ రెండు విశ్వాసమూలంగానే జరుగుతాయి (రోమా 11:19).

కాబట్టి నీ హృదయంలో ఇలా ఒప్పుకో : 'నేను దీనుడను, బలహీనుడను, నీళ్లవలే చంచలుడను. ఈ పాపం నేను అధిగమించలేనంత జఠిలమైనది. అది నన్ను నాశన ద్వారానికి అతి చేరువ చేస్తుంది. ఏమి చేయాలో నాకు తెలియటం లేదు. నా హృదయం ఎండమావులుగాను, కరసర్పాల నివాసంగాను మారిపోయింది. ఆడిన మాట తప్పాను. మొక్కుబడులు ఒడంబడికలు నిరర్ధకం చేశాను. జయించానని, విడుదల పొందాననుకుని ఎన్నోసార్లు మోసపోయాను. కాబట్టి ఉత్తమమైన సహాయమేదైనా లేనిదే నా గతి నాశనమే. ఇలాగే కొనసాగితే ఇది చివరికి నన్ను దైవతిరస్కారానికి సహితం నడిపిస్తుంది. అయితే నా పరిస్థితి ఇలా ఉందన్నది వాస్తవమే అయినప్పటికి, నా ప్రాణమా, వడలిన చేతులను సడలిన మోకాళ్లను బలపరచుకో. కృపా సంపూర్ణ హృదయం, శక్తి సంపన్నహస్తం గల క్రీస్తువైపు చూడు (యోహాను 1:16, మత్తయి 28:18). ఆయన తన ఈ శత్రువులందరిని సంహరించే సామర్థ్యం కలవాడు. నా విడుదలకు సహాయానికి చాలినదంతా ఆయనలో ఉన్నాయి. బలహీనంగా, మరణానికి చేరువగా ఉన్న నాకు ఆయన అత్యధిక విజయం అనుగ్రహించటానికి సమర్థుడు (రోమా 8:37).

“నా ప్రాణమా, నా మార్గము యెహెూవాకు మరుగయ్యున్నది; నా న్యాయము నా దేవుని దృష్టికి కనబడలేదు అని నీవేల అనుచున్నావు? నా ప్రాణమా, నీవేల ఇలాగు చెప్పుచున్నావు? నీకు తెలియలేదా? నీవు వినలేదా? భూదిగంతములను సృజించిన యెహెూవా నిత్యుడగు దేవుడు; ఆయన సొమ్మసిల్లడు అలయడు; ఆయన జ్ఞానమును శోధించుట అసాధ్యము. సొమ్మసిల్లిన వారికి బలమిచ్చువాడు ఆయనే; శక్తిహీనులకు బలాభివృద్ధి కలుగజేయు వాడు ఆయనే. బాలురు సొమ్మసిల్లుదురు, అలయుదురు, యవ్వనస్తులు తప్పక తొట్రిల్లుదురు. యెహెూవా కొరకు ఎదురుచూచువారు నూతన బలము పొందుదురు; వారు పక్షిరాజులవలె రెక్కలు చాపి పైకి ఎగురుదురు” (యెషయా 40:27-31).

ఎండమావుల వంటి నా జీవితాన్ని మడుగులుగాను, ఎండిన భూమివంటి నా ఆత్మలో నీటి బుగ్గలును, కరసర్పాల నివాసంగా మారి, హేయకరమైన దురాశలతోను నిండిన నా హృదయంలో, జమ్మును, తుంగ గడ్డియు, మేతయు తనకొరకు పుట్టించుకోటానికి ఆయన సమర్థుడు (యెషయ 35:7). ఆయన కృప చాలినదనే ఆదరణతో, పౌలును దేవుడు శోధనలో ఎత్తిపట్టుకున్నాడు. “నా కృప నీకు చాలును” (2కొరింథీ 12:9) అంటూ బలపరిచాడు. విడుదలనిచ్చే కృపను వెంటనే పొందకపోయినా, విడుదలనివ్వటానికి చాలిన కృప దేవునిలో ఉందన్న తలంపే, ఆ శోధనగుండా వెళ్లటానికి పౌలును బలపరచింది. అలాగే నీకు విడుదలను, బలాన్ని ఏ సమయంలోనైనా అనుగ్రహించటానికి క్రీస్తులో దాచబడిన సంపూర్ణతను, సహాయాన్ని విశ్వసించు. అది నీకు వెంటనే విజయాన్ని ఇవ్వకపోయినా యుద్ధం ముగిసే ముందే రణరంగాన్ని విడిచి పారిపోకుండా నీ రథంలోనే నిన్ను నిలకడగా ఉంచుతుంది. మరోసారి నీ అవిశ్వాసం వల్ల నిరాశకు, నిస్పృహకు చోటివ్వకుండా అది నిన్ను భద్రపరుస్తుంది. నీకు ఏ మాత్రం విడుదలనివ్వలేని భూటకపు సాధనాలు మరియు పద్దతులవైపు తిరగకుండా అది నిన్ను కాపాడుతుంది. ఆచరణలో పెట్టినప్పుడు మాత్రమే ఈ విశ్వాసం ఎంత ప్రభావవంతమైనదో చవిచూడగలవు.

(b) విడుదల వస్తుందని క్రీస్తుపై ఉన్న విశ్వాసంతో ఆయన కొరకు కనిపెట్టు

 క్రీస్తులో అనుగ్రహించబడిన విడుదల హబక్కూకుకు కలిగిన దర్శనం వంటిది. అది “నిర్ణయకాలమున జరుగును, సమాప్తమగుటకై ఆతురపడుచున్నది, అది తప్పక నెరవేరును, అది ఆలస్యముగా వచ్చినను దాని కొరకు కనిపెట్టుము, అది తప్పక జరుగును, జాగు చేయక వచ్చును” (హబక్కూకు 2:3). శోధనల నడుమ 'ఇంకెంత కాలం! అన్నట్లనిపించినా, విడుదల రావటానికి క్రీస్తు నియమించిన నిర్ణీత సమయంలో అది తప్పక వస్తుంది. అదే ఉత్తమమైన సమయం. ఆ విడుదల తప్పక వస్తుందని నీ హృదయాన్ని నిబ్బరపరచుకోగలిగితే, అవసరత భావంతో దాసుడు తన యజమానుని చేతి తట్టు చూసే విధంగా ఆయన కొరకు నువ్వు కనిపెట్టగలిగితే (కీర్తనలు 123:2), నువ్వు తప్పక తృప్తిపరచబడతావు. ఆయన తప్పక నిన్ను విడిపిస్తాడు. నీ దురాశను సంహరిస్తాడు. నీకు సమాధానం సిద్ధిస్తుంది. కేవలం ఆయన చేతిలో దానిని చూడు. ఎప్పుడు, ఎలా దానిని ఇస్తాడో కనిపెట్టు. “మీరు నమ్మకుండిన యెడల స్థిరపడకయుందురు” (యెషయా 7:9).

ఆయనపై ఎందుకు కనిపెట్టాలో - అలా నమ్మటం వల్ల నన్ను నేను మోసగించుకోవటం లేదనటానికి ఆధారమేమిటని నువ్వు బహుశా అడగవచ్చు. అయితే ఈ విషయంలో నీకు ప్రత్యమ్నాయమేదీ లేదు. నీకు విడుదల కావాలంటే తప్పక ఈ మార్గం ద్వారానే అది రావాలి. విడుదల మరియు రక్షణ ఇలా రాకపోతే మరేవిధంగాను అది రాదు. నువ్వు ఎవని వద్దకు వెళ్లగలవు? (యోహాను 6:68). ఇలా కనిపెట్టటానికి నిన్ను ప్రోత్సహించే ఎన్నో సంగతులు క్రీస్తులో ఉన్నాయి. పాపాన్ని చంపటం విశ్వాసం ద్వారా మాత్రమే జరుగుతుందని, అది విశ్వాసులకు  మాత్రమే సంబందించిన విషయమని నేనిదివరకే ఈ చర్చలో కొంత వివరణ ఇచ్చాను. “నాకు వేరుగా ఉండి మీరేమియు చేయలేరు” అని క్రీస్తు సెలవిచ్చాడు (యోహాను 15:5). ఇది ప్రత్యేకంగా పాపం నుండి హృదయం పవిత్రపరచబడే సందర్భానికి సంబంధించిన మాట (15:2). ఏ పాపమైనా చంపబడటం కృప చేత మాత్రమే జరుగుతుంది. అది మనం స్వతహాగా చేయగలిగేది కాదు. “ఆయనయందు (క్రీస్తునందు) సర్వ సంపూర్ణత నివసించవలెనని... తండ్రి అభీష్టమాయెను” (కొలొస్సి 1:19-20); “ఆయన పరిపూర్ణతలో నుండి మనమందరము కృపవెంబడి కృపను పొందితిమి” (యోహాను 1:16). నూతన పురుషునికి జీవాన్ని బలాన్ని అందించే శిరస్సు క్రీస్తు మాత్రమే అయ్యుండకపోతే, దినదినము అది క్షీణించటం ఖాయం. మనము “ఆయన మహిమాశక్తిని బట్టి సంపూర్ణ బలముతో బలపరచబడాలంటే” (కొలొస్సీ 1:11), అది కేవలం మనం అంతరంగ పురుషునిలో శక్తి కలిగి ఆయన ఆత్మవలన బలపరచబడేలా, 'క్రీస్తు మన హృదయంలో విశ్వాసము ద్వారా నివసించటం వలన మాత్రమే జరుగుతుంది (ఎఫెసీ 3:16-17).

పరిశుద్ధాత్మ లేకుండా పాపాన్ని చంపటం సాధ్యం కాదని కూడా నేనిదివరకే వివరించాను. అయితే ఆ పరిశుద్ధాత్మను ఎక్కడ నుండి పొందగలము? ఎవరి నుండి ఆయన మనకు అనుగ్రహించబడతాడు? ఆయనను మనకిస్తానని వాగ్దానం చేసినదెవరు? ఆయనను మన కొరకు సంపాదించింది ఎవరు? క్రీస్తు ప్రభువు మాత్రమే కాదా? కాబట్టి ఈ విషయాన్ని హృదయంలో ఖచ్చితంగా గుర్తెరుగు. ఆయన నుండి రాకపోతే, ఇక నీకు విడుదలే రాదు. నీ ప్రయత్నాలు, ప్రయాసలు, పెనుగులాటలు, క్రీస్తు నుండి కలిగే విడుదల కొరకు కనిపెట్టడం వల్ల మాత్రమే పురిగొల్పబడిందీ కాకపోతే ఫలితం శూన్యమే. అవి నీకు ఏ మేలును చేకూర్చలేవు. ఆయనపై కని పెట్టటానికి నీ హృదయానికి చేయూతనిచ్చేవి కాకపోతే, ఆయన వద్దనుండి సహాయం పొందటానికి అది క్రీస్తే నియమించిన మాధ్యమం కాకపోతే, ఏదైనా సరే, అది వ్యర్థమే.

ఆయన కొరకు కనిపెట్టటానికి నిన్ను మరింత బలపరచేలా వీటిని ధ్యానించు

(అ) క్రీస్తు కనికరం, దయ మరియు సున్నిత మనస్సును జ్ఞాపకానికి తెచ్చుకో

నీ వ్యథలలో ఆయన తప్పక నీపై జాలిని కనపరచేవాడు. “ఒకని తల్లి వానిని ఆదరించునట్లు నేను మిమ్మును ఆదరించెదను” (యెషయా 66:13). పాలు తాగే చిన్నబిడ్డపై తన తల్లికున్న అదే మమత ఆయనకూ ఉంది. “కావున ప్రజల పాపములకు పరిహారము కలుగజేయుటకై దేవుని సంబంధమైన కార్యములలో కనికరమును నమ్మకమును గల ప్రధాన యాజకుడగు నిమిత్తము, అన్ని విషయములలో ఆయన తన సూదరులవంటివాడు కావలసివచ్చెను. తాను శోధింపబడి శ్రమ పొందెను గనుక, శోధింపబడువారికినీ సహాయము చేయగలవాడయ్యున్నాడు” (హెబ్రీ 2:17-18). క్రీస్తు శ్రమపడడానికి, శ్రమపడేవారికి సహాయము చేయగలవాడవ్వటానికి మధ్య సంబంధమేమిటి? “తాను శోధింపబడి శ్రమ పొందెనుగనుక, శోధింపబడువారికిని సహాయము చేయగలవాడయ్యున్నాడు” అనే మాటను ఎలా అర్థం చేసుకోవాలి? క్రీస్తు ఎదుర్కొన్న శోధనలు మరియు శ్రమలు సహాయము చేయగల ఆయన సామర్థ్యాన్ని, శక్తిని వర్ణింపజేస్తాయా? కాదు కానీ ఇక్కడ “చేయగలవాడయ్యున్నాడు” అనే మాట ఆయనలాగే శోధించబడి శ్రమపడే మనకు సహాయం చేయాలనీ ఆయనలో ఉన్న సంసిద్ధతను, సాధ్యతను, ఇష్టాన్ని వ్యక్తపరుస్తుంది. అలా సహాయపడటానికి ఆయనలో ఎలాంటి అలక్ష్యత లేదని ఇది తెలియజేస్తుంది. శోధించబడటమంటే ఏమిటో ఆయనకు కూడా తెలుసు కాబట్టి, శోధనల నడుమ కొట్టుమిట్టాడుతున్న దీనులకు సహాయం చేయకుండా ఏదీ ఆయనను నిరోధించలేదని ఈ మాటల భావం. ఇక్కడ చేయగల (గ్రీకులో డునమై) అనే మాట మనతో ఆయనకున్న సహానుభవం వల్ల కలిగిన ఫలితంగా చెప్పబడింది. మనం ఎదుర్కుంటున్న అనుభవం ఆయనకు కూడా తెలుసు కాబట్టి మనకు సహాయం చేయగలడు అన్న భావంలో ఇది చెప్పబడింది.

 “మన ప్రధాన యాజకుడు మన బలహీనతలయందు మనతో సహానుభవము లేని వాడు కాదుగాని, సమస్త విషయములలోను మనవలె శోధింపబడినను, ఆయన పాపము లేని వాడుగా ఉండెను, గనుక మనము కనికరింపబడి సమయోచితమైన సహాయము కొరకు కృప పొందునట్లు ధైర్యముతో కృపాసనమునొద్దకు చేరుదము” (హెబ్రీ 4:15-16). నేను వివరిస్తూ వచ్చిన అదే ప్రోత్సాహపు ఆలోచనే 16వ వచనం కూడా మనకిస్తుంది. క్రీస్తు నుండి విడుదల అపేక్షించడానికి ఇది మనలను ప్రోత్సహిస్తుంది. ఆ విడుదలను అపొస్తలుడు సమయోచితమైన సహాయం' (గ్రీకులో కేరిస్ బొయెతేయియ యుకైరోస్) అని పిలుస్తున్నాడు. అంటే తగిన సమయంలో అందించబడే కృప అని అర్థం. అయితే మన హృదయం అంటుంది, “సహాయానికి అలాంటి తగిన సమయమంటూ ఏదైనా ఉంటే నా ప్రస్తుత పరిస్థితే ఆ తగిన సమయం. నాకు సరిగ్గా కావలసింది కూడా ఆ సమయోచితమైన సహాయమే. నేను చావుకు, నాశనానికి, నిత్యం తప్పిపోవటానికి అతి చేరువగా ఉన్నాను. సహాయం ఇప్పుడు రాకపోతే, పాపం నా మీద విజయం సాధిస్తుంది. అయితే దానికి అపోస్తలుడు బదులిస్తూ, 'ఆ సహాయాన్ని, ఆ వీడుదలను, ఆ కృపను క్రీస్తునుండి నువ్వు ఆశించగలవని' ప్రోత్సహిస్తున్నాడు. అదీ సరే, కానీ దానికి ఆధారమేమిటి? దానికి ఆధారమేమిటో 15వ వచనములో తెలుపబడింది. మన బలహీనతలలో క్రీస్తు మనతో సహానుభవం కలవాడన్నదే దీనికి ఆధారం. 16వ వచనం గమనించండి. అక్కడ “కృప పొందుటకు” అని మనం అనువదించుకున్న మాటకు గ్రీకులో 'లంబనో' అని ఉంది. ఇది దానిని పొందుతామని హామీ ఇచ్చే మాట.

తగిన సమయానికి తగిన సహాయం వస్తుందని నీ హృదయాన్ని నిబ్బరపరచుకో. మన ప్రధాన యాజకుడిగా ఆయన చూపించే కనికరాన్ని బట్టి, ఆయన వాగ్దానం చేసిన విడుదల మరియు విశ్రాంతి కొరకు కనిపెట్టు (మత్తయి 11:28). ఇది స్వయాన్నీ ఉపేక్షించడానికి మనుష్యులు కల్పించుకున్న అతి కఠోరమైన పద్ధతులన్నిటికంటే ఎంతో సమర్థవంతంగాను వేగవంతంగాను నీ దురాశలను మరియు వ్యధలను నాశనమొందిస్తుంది. ఈ మాట కూడా జత చేస్తాను. క్రీస్తులో లభించే విడుదల కొరకు విశ్వాసంతో కనిపెట్టి తమను తాము బలపరచుకున్న ఎవ్వరైనా సరే, పాపం, దురాశ మరియు దుష్టత్వం కారణంగానశించటమనేది ఎప్పుడు జరగలేదు, జరగబోదు (యెషయా 55:1-3, ప్రకటన 3:18).

(ii) వాగ్దానం చేసినవాని నమ్మకత్వాన్ని జ్ఞాపకం చేసుకో :

విడుదలనివ్వమనీ ఆయన కొరకు కనిపెడుతున్నప్పుడు ఇది నిన్ను బలపరచి స్థిరపరచగలదు. ఇలాంటి పరిస్థితులలో విడుదల దయచేస్తానని ఆయన వాగ్దానం చేసాడు కాబట్టి ఆ మాటలు తప్పక నెరవేరుస్తాడు. దేవుని మాట పగటి వెలుగుకై నియమించబడిన సూర్యుడు, రాత్రివెలుగుకై నియమించబడిన చంద్ర నక్షత్రములంత ఖచ్చితమైనవనీ అభివర్ణించబడ్డాయి (యిర్మియా 31:35-36). అందుకే దావీదు, "కావలివారు ఉదయము కొరకు కనిపెట్టుట కంటే ఎక్కువగా నా ప్రాణము ప్రభువు కొరకు కనిపెట్టుచున్నది” అంటున్నాడు (కీర్తనలు 130:6). క్రీస్తు నుండి నీకు కలిగే విడుదల, నిర్ణీత కాలమందు నెరవేరే ఆ దర్శనం వంటిదే. ఆరిన భూమిపై కురిసే మంచు మరియు వర్షంలా నిర్ణీత కాలమందు అదీ తప్పక వస్తుంది. వాగ్దానము చేసినవాడు నమ్మదగినవాడు. ఈ విషయమై మనకు ధైర్యం చెప్పే అనేక వాగ్దానాలు లేఖనాల నిండా ఉన్నాయి. ఎవరి పరిస్థితులకు తగిన ప్రత్యేక వాగ్దానాలను వారు అన్వయించుకొని బలాన్ని ఆదరణను పొందగలరు.

విడుదల కొరకు ఇలా క్రీస్తుపై ఆధారపడటం వల్ల కలిగే రెండు ప్రాముఖ్యమైన ప్రయోజనాలు ఉన్నాయి:

1. మనకు విడుదలను పూర్తిగాను త్వరగాను దయచేసేలా అది ఆయనను బలవంతపెడుతుంది:

 సహాయం చేస్తానని ఒక వ్యక్తి వాగ్దానం చేస్తే, అలా వాగ్దానం చేసిన వాడు నమ్మకస్తుడు మరియు న్యాయవంతుడైతే, మనం అది కోరినప్పుడు ఆ మాట నిలబెట్టుకోవటానికి అతడు త్వరపెట్టబడతాడు. మనమాయన నుండి సహాయం ఆశించే విధంగా తన కనికరం, తాను కనపరచే శ్రద్ద మరియు తన వాగ్దానాల ద్వారా క్రీస్తు మన హృదయాలను పురికొల్పాడు. కాబట్టి మనమది ఆశించినప్పుడు అది అందించేలా తప్పక ఆయన త్వరపెట్టబడతాడు. ఈ ఆలోచననే బలపరుస్తూ

 

“యెహెూవా, నిన్ను ఆశ్రయించువారిని నీవు విడిచిపెట్టువాడవు కావు. కావున నీ నామమెరిగినవారు నిన్ను నమ్ముకొందురు” (కీర్తనలు 9:10) అని కీర్తనాకారుడు ధీమా వ్యక్తపరుస్తున్నాడు. దేవునిపై ఆధారపడే విధంగా ఒక్కసారి మన హృదయాన్ని లోబరచుకుంటే, తప్పక ఆయన దానిని తృప్తిపరుస్తాడు. ఆయన దాహం తీర్చలేని నీళ్లవంటివాడు కాడు. తనను వేదకమని యాకోబు సంతానంతో ఆయన చెప్పింది మాయమాటలు కావు (యెషయా 45:19). మన ఆధారం క్రీస్తు అయితే, ఆయన ఎన్నడు మనలను నిరాశపరచడు.

2. మన విడుదల కొరకు క్రీస్తు నియమించిన సాధనాలన్నింటిని లక్ష్యపెట్టేలా అది మన హృదయాన్ని ప్రోత్సహిస్తుంది :

 క్రీస్తు నుండి విడుదల అపేక్షించే హృదయం, ఆయన దానిని అనుగ్రహించటానికి ఏర్పరచిన కృపాసాధనాలను, నియమాలను శ్రద్దగా పనిలో పెడుతుంది. వాటి ద్వారా అందజేయబడిన సహాయాన్ని అందిపుచ్చుకుంటుంది. ఒకరి నుండి సహాయం అపేక్షిస్తే, అది పొందగలిగే సాధనాలను, విధానాలను వినియోగించటం అవసరం. భిక్ష యాచించేవాడు, తనకు భిక్షవేసేవాని ఇంటి ద్వారం ముందో లేదా అతని త్రోవకు అడ్డంగానో అతనికి ఎదురుపడాలి. క్రీస్తు సాధారణంగా తన సహాయాన్ని మనకు ఆయన ఏర్పరచిన నియమాల ద్వారా అందజేస్తాడు. కాబట్టి ఆయన సహాయాన్ని కోరేవారు వాటి ద్వారా ఆయన సహాయాన్ని పొందాలి. ఈ విధంగా పని చేయటానికి పురికొల్పేది ఆయనపై ఉన్న విశ్వాసం పుట్టించే నిరీక్షణ మాత్రమే.

అయితే నేను మాట్లాడేది ఏదో నిరాధారమైన, వ్యర్థమైన నిరీక్షణను గురించి కాదు. ప్రార్థన, లేదా అలాంటి ఇంకేదైనా పరిశుద్ధ విధులలో పాపాన్ని చంపే శక్తి కాని, సామర్థ్యం కాని, ప్రభావం కాని ఏదైనా ఉంటే, క్రీస్తు నుండి కలిగే విడుదల పొందడానికి వాటిపై ఆధారపడేలా విశ్వాసి ఆసక్తి చూపిస్తాడు. ప్రార్థన, వాక్యధ్యానం తదితర విధులన్నీ, ఈ ప్రాథమిక సత్యం వెలుగులోనే జరిగిస్తాడు. క్రీస్తు నుండి కలిగే సహాయాన్ని పొందాలనే ఉద్దేశ్యంతో ఈ విధులనునిర్వహించేవానికి వాటి ప్రాముఖ్యతను మరింత నొక్కి చెప్పాల్సిన అవసరం లేదనుకుంటాను. క్రీస్తు అనుగ్రహించే విడుదలకు మాధ్యమాలుగా అవి ఉపకరిస్తాయి. 

ఒక ప్రత్యేక పాపాన్ని చంపటానికి, క్రీస్తు నుండి వచ్చే సహాయం కొరకు కనిపెట్టటం ఒక బలమైన సాధనమని నేను సూచిస్తున్న ఈ నిర్దేశానికి వేవేల నిదర్శనాలు ఉన్నాయి. శోధనలో ఆయన కొరకు కనిపెట్టినప్పుడు విడుదల మరియు విజయాన్ని పొందనివారంటూ దేవునితో నడిచేవారిలో ఎవ్వరైనా ఉన్నారా? ఇక ఈ అంశాన్ని ఇంతటితో ముగిస్తున్నాను. ఐతే ముగించే ముందు ఇదివరకు చెప్పిన మాటల వెలుగులో కొన్ని ప్రత్యేక అన్వయాలను సూచిస్తాను :

మొదటిగా, క్రీస్తు మరణం, రక్తం మరియు ఆయన సిలువపై ప్రత్యేకమైన విశ్వాసాన్ని కనబరచు. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, సిలువవేయబడి మరణమైన క్రీస్తుపై విశ్వాసముంచు. పాపాన్ని చంపటమనేది క్రీస్తు మరణంతో ముడిపడుంది. అది క్రీస్తు మరణంలో ఉన్న ఒకానొక ముఖ్య ఉద్దేశ్యము. కాబట్టి అది తప్పక దాని మూలంగానే నెరవేరుతుంది. ఆయన అపవాది క్రియలను లయపరచటానికి మరణించాడు. కానీ మొదటి శోధనవల్ల మన స్వభావాలు ఏ పతనానికి గురిచేయబడ్డాయో, వాని ఆలోచనల మేరకు మనలో ప్రతిదినం ఏ పాపం బలం పుంజుకుంటుందో, అవన్నిటినీ లయపరచటానికి ఆయన మరణించాడు.

“ఆయన సమస్తమైన దుర్నీతి నుండి మనలను విమోచించి, సత్క్రియలయందు ఆసక్తిగల ప్రజలను తన కోసరము పవిత్రపరచుకొని తన సొత్తుగా చేసుకొనుటకు తననుతానే మన కొరకు అర్పించుకొనెను” (తీతు 2:14). పాపపు శక్తి నుండి మనం విడిపించబడి, మనలను మలినపరచే దురాశలన్నిటి నుండి మనం పవిత్రపరచబడాలన్నదే తనను తాను అప్పగించుకోవటంలో గల ఆయన ఉద్దేశ్యం మరియు లక్ష్యం. ఈ ఉద్దేశ్యం నిరర్ధకమవ్వటం, ఈ ఆశయం నెరవేరకపోవటం సాధ్యంకాదు.

"... క్రీస్తు కూడా సంఘమును ప్రేమించి, అది కళంకమైనను ముడతయైనను,అట్టిది మరియేదైనను లేక, పరిశుద్ధమైనదిగాను, నిర్దోషమైనదిగాను, మహిమగల సంఘముగాను, ఆయన తన యెదుట దానిని నిలువబెట్టుకొనవలెనని, వాక్యముతో ఉదకస్నానము చేత దానిని పవిత్రపరచి, పరిశుద్ధపరచుటకై దాని కొరకు తన్నుతాను అప్పగించుకొనెను” (ఎఫెసీ 5:25-27). ఆయన మరణ ఫలితంగా మాత్రమే ఇదంతా దశలవారీగా నెరవేర్పునకు పురోగమిస్తుంది. అందుకే కడగబడటం, శుఛీచేయబడటం, పవిత్రపరచబడటం, ఇవన్నీ ఆయన రక్తానికి ఆపాదించబడిన సుగుణాలుగా పలు వాక్యభాగాలలో చదువుతాము (1యోహాను 1:7, హెబ్రీ 1:3, ప్రకటన 1:5). "... క్రీస్తు యొక్క రక్తము నిర్జీవ క్రియలను విడిచి జీవము గల దేవుని సేవించుటకు మీ మనస్సాక్షిని ఎంతో ఎక్కువగా శుద్ధి చేయును” (హెబ్రీ 9:14) మన మనస్సాక్షులు నిర్జీవ క్రియల నుండి శుద్ధి చేయబడి, ఇంకెప్పుడూ వాటికి మనలో చోటు లభించని విధంగా అవి పెరికి వేయబడి, నాశనమొందించబడాలన్నదే మన ఆశయం. ఆ లక్ష్యాన్ని అందుకోవాలన్నదే మన ప్రయత్నం. అయితే ఇది కార్యసాధకమయ్యేది క్రీస్తు మరణానికి ఫలితంగా మాత్రమే. అందుకు అవసరమైన ప్రభావం వెడలివచ్చేది అక్కడ నుండి మాత్రమే. ఇందుకు అవసరమైన పరిశుద్ధాత్మ సహాయం, కృపాశక్తి సంపూర్ణత ఇవన్నీ అనుగ్రహించబడటానికి మూలము క్రీస్తు మరణం మాత్రమే అని నేనిదివరకే చర్చించాను. ఇదే సత్యాన్ని వ్యక్తపరుస్తూ అపోస్తలుడు ఇలా ప్రశ్నిస్తున్నాడు: “పాపము విషయమై చనిపోయిన మనము ఇకమీదట ఎలాగు దానిలో జీవించుదుము?” (రోమా 6:2). మనం విశ్వాసులం కాబట్టి పాపం విషయమై చనిపోయినవారము. బాధ్యతరీత్యా మనం పాపం విషయమై చనిపోయిన వారము. దానిని చంపే శక్తి మరియు ప్రభావంలో పాలివారమయ్యాము కాబట్టి మనం పాపం విషయమై చనిపోయినవారము. పాపాన్ని చంపే క్రీస్తుతో ఐక్యం చేయబడి ఆయన సంబంధులుగా చేయబడినవారిగా మనం పాపం విషయమై చనిపోయినవారము. “ఇక మీదట ఎలాగు దానిలో జీవించుదుము?” తరువాతి వచనాలలో పౌలు ఈ సత్యాన్నే నొక్కి చెప్పాడు. అలా నొక్కి చెప్పేలా పౌలు పేర్కొన్న వాదనలన్నీ క్రీస్తుమరణంపై ఆధారపడినవే “క్రీస్తు యేసులోనికి బాప్తిస్మము పొందిన మనమందరము, ఆయన మరణములోనికి బాప్తిస్మము పొందితిమని మీరెరుగరా?” (3వ వచనం). బాప్తిస్మము మనం క్రీస్తులో నాటబడ్డామనటానికి ఆధారం. మనం ఆయనలోనికి బాప్తిస్మము పొందియున్నాము. అయితే ఏ ప్రయోజనంలో పాలివారయ్యేలా మనం ఆయనలోనికి బాప్తిస్మము పొందియున్నాము? “ఆయన మరణములోనికి” అని పౌలు అంటున్నాడు. కేవలం ఆచారరీత్యా కాక నిజంగా మనం ఆయనలోనికి బాప్తిస్మము పొందినవారమైతే, ఆయన మరణంలోనికి కూడా బాప్తిస్మము పొందియున్నాము. 4-6 వచనాలలో క్రీస్తు మరణములోనికి బాప్తిస్మము పొందటమంటే ఏమిటో అపోస్తలుడు వివరిస్తున్నాడు.

 “కాబట్టి, తండ్రి మహిమ వలన క్రీస్తు మృతులలోనుండి ఎలాగు లేపబడెనో, అలాగే మనమును నూతన జీవము పొందిన వారమై నడుచుకున్నట్లు మనము బాప్తిస్మము వలన మరణములో పాలుపొందుటకై ఆయనతో కూడా పాతిపెట్టబడితిమి. మరియు ఆయన మరణము యొక్కసాదృశ్యమందు ఆయనతో ఐక్యముగలవారమైన యెడల, ఆయన పునరుత్థానము యొక్క సాదృశ్యమందును ఆయనతో ఐక్యముగల వారమయ్యుందుము. ఏమనగా, మనమికను పాపమునకు దాసులము కాకుండుటకు పాప శరీరము నిరర్ధకమగునట్లు, మన ప్రాచీన స్వభావము ఆయనతో కూడా సిలువవేయ్యబడెననీ ఎరుగుదుము”.

క్రీస్తు మరణములోనికి బాప్తిస్మము పొందటమంటే, ఆయన మన పాపముల కొరకు చనిపోయిన విధంగా, మనం కూడా పాపం విషయమై చనిపోయి, మనలో ఉన్న అవినీతిని మృతమొందించటమే. ఇలా పాపం విషయమై ఆయనతో చనిపోయినవారమౌతే, ఆయన మహిమ కొరకు లేపబడిన పునరుత్థానములో కూడా ఆయనతో ఐక్యత కలిగియుండే విధంగా నూతనజీవం పొందినవారిగా మనం నడుచుకుంటామని ఇక్కడ పౌలు మాటల భావం. ఇలా క్రీస్తు మరణంలోనికి మనం బాప్తిస్మం పొందటం ఎలా సాధ్యపడిందో 6వ వచనంలో పౌలు వివరిస్తున్నాడు. క్రీస్తు మరణమే అందుకు ఆధారమంటున్నాడు. “ఏమనగా, మనమికను పాపమునకు దాసులము కాకుండుటకు పాప శరీరము నిరర్థకమగునట్లు (గ్రీకులో సుస్తవురూ), మన ప్రాచీన స్వభావము ఆయనతో కూడా సిలువవేయబడెనని ఎరుగుదుము”. మన ప్రాచీన స్వభావం “ఆయనతో కూడా” సిలువవేయబడిందంటే, ఆయన సిలువ వేయబడిన అదే సమయంలో అని కాదు, ఆయన సిలువ వేయబడిన అదే కారణం కొరకు ఆయనతో సిలువవేయబడిందని భావం. పాపాన్ని చంపే ఆత్మను ఆయన మన కొరకు సంపాదించి ఇచ్చిన కారణంగా మనం ఆయనతో కూడా సిలువవేయబడ్డాము. పాప సంహారాన్ని కార్యసాధకం చేసే ప్రభావం ఆయన నుండి వచ్చి అలా చేసే సహాయాన్ని మనకనుగ్రహిస్తుంది కాబట్టి మనం ఆయనతో సిలువవేయబడియున్నాము. ఆయన మన పాపముల కొరకు సిలువ వేయబడిన విధంగా మనం కూడా మన పాపముల విషయమై సిలువవేయబడ్డామని ప్రాతినిధ్య భావములో ఇది చెప్పబడింది. క్రీస్తు తన మరణం ద్వారా, అపవాది క్రియలను లయపరచి, పాపాన్ని చంపే ఆత్మను మన కొరకు సంపాదించి, పాపం ఇంకెప్పుడూ విశ్వాసుల మీద ఏలుబడి చేసి వారిని నాశనం చేయాలనే దాని ఉద్దేశ్యం ఎన్నడూ నెరవేర్చలేని విధంగా దానిని మృతమొందించాడని ఇక్కడ పౌలు మాటల సారాంశం.

రెండవదిగా, ముందు క్రీస్తు నుండి శక్తి పొందుటకు కనిపెట్టి, ఆపై ఆయన సారుప్యంలోనికి నడిపించబడేలా ప్రయాసపడు (ఫిలిప్పీ 3:10, కొలొస్సి 3:3, 1పేతురు 1:18-19). క్రీస్తు నుండి శక్తి కొరకు కనిపెట్టే విషయమై నేనిప్పటి వరకు చర్చిస్తూ వచ్చిన సాధారణ నిర్దేశాలు దీని గురించి మనకు కొంత అవగాహననిస్తాయి. అయితే ఆయన సారుప్యంలోనికి మార్చబడే విషయమై అపోస్తలుని మాటలను గమనించు (గలతి 3:1). సువార్త మనకు క్రీస్తును ఎలా పరిచయం చేసిందో, విశ్వాసంతో ఆయనను అలాగే చూడు. నీ కొరకు సిలువవేయబడి చనిపోయినవానిగా ఆయనను చూడు. నీ పాపభారాన్ని భరిస్తూ, ప్రార్థిస్తూ, రక్తం కారుస్తూ, చనిపోయినవానిగా చూడు (1కొరింథి 15:3, 1పేతురు 1:18-19, 5:1-2, కొలొసి 1:13-14). అదే పరిస్థితిలో విశ్వాసంతో ఆయనను  నీ హృదయంలోనికి తీసుకురా. నీ కొరకు చిందించబడిన ఆయన రక్తాన్ని ప్రతిదినం నీ పాపం విషయమై నీకు అన్వయించుకో. దీనిని వివరించటానికి ఎన్ని  ఉదాహరణలైనా చెప్పుకోవచ్చు కాని ఇక నేను ముగిస్తున్నాను.

2. పాపాన్ని చంపటంలో పరిశుద్ధాత్మ కార్యం

ఇక మిగిలింది పాపాన్ని చంపటంలో పరిశుద్ధాత్మ చేసే కార్యాన్ని గురించిన వివరణ. ఆ పని ఒక ప్రత్యేకమైన రీతిలో ఆయనకు ఆపాదించబడింది. మన బాధ్యత అని నేను ఎత్తి చూపించిన ఈ పనిని ప్రారంభించి, కొనసాగించి, నెరవేర్చేది ఆయనే అని ఒక్క మాటలో చెప్పుకోవచ్చు. దానిని అంచలంచలుగా, వివిధ కోణాలలో ఆయన ఎలా జరిగిస్తాడంటే :

| (a) హృదయాన్ని పాపం విషయమై ఒప్పించేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే

పాపం, అవినీతి మరియు దురాశలో ఉన్న దుష్టత్వము, దోషము మరియు అపాయాన్ని గురించి హృదయాన్ని స్పష్టంగా మరియు సంపూర్ణంగా ఒప్పించేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే. ఈ ఒప్పింపే కనుక లేకపోతే, లేదా అలాంటి ఒప్పింపేదైనా హృదయం వశపరచుకొని జీర్ణించుకోగలిగేంత బలహీనంగా ఉంటే, పని ముందుకు కొనసాగదు. కొద్దో గొప్పో, మనందరిలో అవిశ్వాస హృదయమనేది ఉంది. స్పష్టమైన ఆధారాలతో లొంగదీసుకోకపోతే ఎలాంటి ఒప్పింపునైనా బేఖాతరు చేసే లక్షణం దానికుంటుంది. అయితే అలాంటి బలమైన ఒప్పింపును పుట్టించటమనేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే చేసే కార్యం. పాపం విషయమై ఒప్పించేది ఆయనే (యోహాను 16:8). ఆయన మాత్రమే ఆ పని చేయగలడు. మానవ తర్క జ్ఞానము చేత వాక్యాన్ని విశ్లేషించటం ద్వారా పాపం విషయమైన ఒప్పింపు కలిగితే, ఇప్పుడు కనిపించే దానికన్నా బహుశా ఎన్నో రెట్లు ఎక్కువమంది ప్రజలు అలాంటి ఒప్పింపును కలిగియుండేవారు. వాక్యం బోధించబడినపుడు, తాము పాపులమన్న గ్రహింపు అనేకులకు కలుగుతుంది. ఫలానా-ఫలానా క్రియలు పాపమని వారు గుర్తెరుగుతారు. అవన్నిటి విషయమై వారు కూడా దోషులే అని సైతం వారు గుర్తిస్తారు. అయితే, హృదయాన్ని అది ఒప్పించబడిన విషయాలకు లోబరచి, విధేయతలోనికి నడిపించీ, అలాంటి ఒప్పింపుకు తగిన ఫలితాలు పుట్టించేలా ఈ వెలుగులో చాలినంత బలము లేదు. అందుకే, పరిశుద్దాత్మ లేనప్పుడు బాగా తెలివున్న జ్ఞానులు సైతం ఘోరంగా దురాశలను తృప్తి పరుస్తూ, అదేం పాపం కాదన్నట్లు వ్యవహరిస్తుంటారు. అయితే, నిజమైన ఒప్పింపు పుట్టించేది, పుట్టించగలిగేది, పరిశుద్ధాత్మ మాత్రమే. ఏ దురాశనైనా చంపటానికి పరిశుద్ధాత్మ చేసే మొట్టమొదటి కార్యం ఇదే. అందులో ఉన్న దోషాన్ని గురించి ఆయన ఒప్పిస్తాడు. దాని సాకులకు, వాదనలకు తగిన విరుగుడు అనుగ్రహిస్తాడు. దాని మోసాన్నంతా బహిర్గతం చేస్తాడు. తప్పించుకునే దాని యుక్తులను అరికడతాడు. దాని నటనలన్నిటికి తగిన జవాబు చెబుతాడు. హృదయం దాని దోషాన్ని ఒప్పుకొని సాగిలపడేలా నడిపిస్తాడు. ముందు ఇది జరగకపోతే, మీగిలినవన్నీ వ్యర్థమే.

(b) మన విడుదల కొరకు క్రీస్తులో ఉన్న సంపూర్ణతను మనకు బయలుపరచేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే

 మన విడుదలకు సంపూర్ణంగా చాలినవాడు క్రీస్తే అన్న విశ్వాసం పరిశుద్దాత్మ అనుగ్రహించే బయలుపాటు వలన మాత్రమే కలుగుతుంది. తప్పుడు పద్దతులు అవలంభించకుండా, నిరాశకు లోనవ్వకుండా మనలను కాపాడేది ఆ విశ్వాసం మాత్రమే (1కొరింథి 2:8).

| (c) క్రీస్తు అనుగ్రహించే విడుదల కొరకు కనిపెట్టేలా హృదయాన్ని స్థిరపరచేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే

ఇది పాపాన్ని చంపటానికి నియమించబడిన సార్వభౌమ్య మూలమనీ మనమిదివరకే చూసాము (2కొరింథి 1:21)

 (d) పాపాన్ని చంపే శక్తి సంపూర్ణతలో క్రీస్తు సిలువను మన హృదయాలలోనికి ప్రవేశపెట్టేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే ఎందుకంటే, మనం క్రీస్తు మరణములోనికి బాప్తిస్మము పొందినది పరిశుద్ధాత్మ మూలంగా మాత్రమే.

(e) మనం పరిశుద్ధపరచబడే ప్రక్రియకు ప్రారంభం మరియు ముగింపు పరిశుద్ధాత్మ మాత్రమే .

మనం పరిశుద్ధ పరచబడడానికి అవసరమైన కృపను శక్తిని పరిశుద్ధాత్మ మనకు అనుగ్రహిస్తాడు. దానికి వ్యతిరేకంగా పోరాడే పాపనియమాన్ని అంతకంతకు బలహీనపరచి దానిని అంతమొందిస్తాడు (ఎఫెసీ 3:16-18).

 (f) హృదయం దేవునితో చేసే విజ్ఞాపనలన్నిటిని బలపరిచేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే

 పాపంతో పోరాడుతున్న పరిస్థితిలో మనం దేవునికి మొర్రపెట్టుకోవటానికి సహాయం చేసేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే. ఆ ప్రార్థనలో శక్తి, జీవం మరియు కార్యసాధకత, ఎక్కడ నుండి వస్తాయి? దేవునితో పెనుగులాడి గెలిచేలా దానికి సామర్థ్యం ఎక్కడిది? ఇవి పరిశుద్దాత్మ వలన కలిగేవి కావా? తాము పొడిచినవాని మీద దృష్టియుంచే వారికి వాగ్దానం చేయబడిన విజ్ఞాపన చేసే ఆత్మ ఈ పరిశుద్ధాత్మే (జెకర్యా 12:10). ఉచ్ఛరింప శక్యముకాని మూలుగులతో ఆ ఆత్మ తానే మన పక్షంగా విజ్ఞాపన చేస్తున్నాడు (రోమా 8:26). విశ్వాసం దేవునితో గెలవటానికి పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే మాధ్యమం. పౌలు తానెదుర్కొన్న శోధనతో వ్యవహరించిన తీరు కూడా ఇదే. “అది నా యొద్ద నుండి తొలగిపోవలెనని దాని విషయమై ముమ్మారు ప్రభువును వేడుకొంటిని” (2కొరింథీ 12:8). ఇలా ప్రార్థనలో పోరాడి దేవునితో గెలవటానికి మనకు సహాయం చేసేది పరిశుద్దాత్మ మాత్రమే. అయితే ఆయన ఈ కార్యాన్ని ఎలా చేస్తాడో, దాని కొరకు మనం చేయాల్సిన వీధులేమిటో విశ్లేషించటం ఈ చర్చాంశము కాదు.