66 పుస్తకాలను మాత్రమే 'దేవుని వాక్యమని' ఎందుకు అంటున్నామో మీరెప్పుడైనా ఆలోచించారా? ఈ ప్రశ్న చాలా ప్రాముఖ్యమైనది ఎందుకంటే రోమన్ కాథలిక్ చర్చివాళ్ళు ఈ 66 పుస్తకాలతో పాటు కొన్ని అప్రామాణిక (అపొక్రిఫల్) పుస్తకాలు కూడా దేవుని చేత ప్రేరేపించబడిన లేఖనాలే అని నమ్ముతారు. అపొక్రిఫల్ పుస్తకాలు పాత నిబంధన కాలానికీ, కొత్త నిబంధన కాలానికీ మధ్యలో రాయబడ్డాయి. రోమన్ కాథలిక్స్ పరిస్థితి ఇలాగుంటే మోర్మోన్స్ ఏమో 'ది బుక్ అఫ్ మోర్మాన్', 'ది డాక్ట్రిన్స్ అండ్ కవెనంట్స్', 'ది పెర్ల్ అఫ్ గ్రేట్ ప్రైస్' వంటి పుస్తకాలను బైబిల్ తో జత చేస్తూ అవి కూడా దేవుని లేఖనాలే అని విశ్వసిస్తారు. మరికొందరేమో బైబిల్ లో ఏ పుస్తకాలుండాలో కాన్స్టాంటిన్ (Constantine) చక్రవర్తి వంటివారు నిర్ణయించారు అని చెప్తారు.

“అపొస్తలుల కార్యములు” అనేకంటే “పరిశుద్ధాత్మ కార్యములు" అనడం అర్థవంతంగా ఉంటుంది. 30 సంవత్సరాల ఆదిసంఘ చరిత్ర ఈ గ్రంథంలో నిక్షిప్తం చేయబడింది. ప్రభువు తన శిష్యులతో 3 సంవత్సరాలు జీవించి, వారికి తర్ఫీదునిచ్చి, వారిని సేవకు పంపిన వైనం ఈ గ్రంథంలో చదువుతాం. 1 నుండి 12 అధ్యాయాల వరకు శిష్యుడైన పేతురు సేవను గూర్చి, 13 నుండి 28 అధ్యాయాల వరకు అపొస్తలుడైన పౌలు సేవను గూర్చి ప్రధానంగా చదువుతాం.

యేసుక్రీస్తు ప్రభువు భూమిపై మనిషిగా జీవించినప్పటి సంఘటనలు నాలుగు సువార్తలలో మనం చదువుతాము. ఒక సువార్తలో చదివిన కొన్ని సంఘటనలు మరొక సువార్తలో ఉండకపోవటం సాధారణంగా మనం గమనిస్తాము. ప్రతి సువార్త గ్రంథాన్ని విడిగా చదివి రచయిత ఉద్దేశాన్ని అర్థం చేసుకోవటం కష్టం కాదు. కానీ నాలుగు సువార్తలను సమగ్రంగా నేర్చుకుంటున్నప్పుడు కొన్ని సవాళ్ళు ఎదురవుతాయి. అందులో ఒక సమస్య సువార్త సంఘటనల కాలక్రమానికి సంబంధించినది.జాగ్రత్తగా విశ్లేషించకపోతే అనేక అపార్థాలు చోటుచేసుకుంటాయి. ప్రతీ సంఘటనను కాలక్రమంలో అర్థం చేసుకున్నప్పుడు ఎన్నో అపార్థాలకు పరిష్కారాలు లభిస్తాయి. నాలుగు సువార్తలను సమగ్రంగా మాత్రమే కాదు, సమన్వయపరిచి విశ్లేషించటానికి సువార్త సంఘటనల కాలక్రమం ఎంతో ప్రాముఖ్యమైనది. నాలుగు సువార్తలన్నిటినీ కాలక్రమంలో అమర్చి టేబుల్ రూపంలో వాటిని మీకు అందించటమే ఇక్కడ చేయబడిన ప్రయత్నం.

బైబిలులో వ్రాయబడిన వాటి కంటే లెక్కకు మించిన అద్భుతాలు మన ప్రభువైన యేసు చేశాడు. ఆయన చేసిన అద్భుతాలన్నీ బైబిలులో వ్రాయబడలేదు గాని వ్రాయబడినవి ఎందుకు వ్రాయబడ్డాయో యోహాను 20:31లో ఉంది. “యేసు దేవుని కుమారుడైన క్రీస్తు అని మీరు నమ్మునట్లును, నమ్మి ఆయన నామమందు జీవము పొందునట్లును ఇవి వ్రాయబడెను.” ఈ చిన్న గ్రంథంలో ప్రభువు చేసిన అద్భుతాలను ధ్యానించడం ద్వారా అందరూ ఆయనను నమ్మాలనీ, నమ్మినవారు విశ్వాసంలో ఎంతో బలపడాలని కోరుతూ ... రచయిత

  దేవుడు తన వాక్యాన్ని మనకనుగ్రహించటంలో ఒక శ్రేష్ఠమైన ఉద్దేశాన్ని కలిగున్నాడు. ఆ ఉద్దేశాన్ని 2 తిమోతి 3:16,17 వచనాలలో అతి శ్రేష్ఠమైన భాషలో బయలుపరిచాడు. ''దైవజనుడు సన్నద్ధుడై ప్రతి సత్కార్యమునకు పూర్ణముగా సిద్ధపడియుండునట్లు దైవావేశమువలన కలిగిన ప్రతిలేఖనమును, ఉపదేశించుటకును, ఖండించుటకును, తప్పు దిద్దుటకును, నీతియందు శిక్ష చేయుటకును ప్రయోజనకరమైయున్నది.''